มันคงเป็นความรัก..

บทนำ..
.
.
"แก้วๆ เดินเร็วๆ หน่อยได้มั๊ย.? เพื่อนฉันที่มาจาก #ลอนดอน ก็รอนานกันพอดี เธอเนี้ย! มั่วแต่ทำอะไรอยู่ห้ะ! รีบๆ เดินได้มั๊ย อย่าพึ่งถ่ายรูป"
 
เสียงชายหนุ่ยหน้าหมี เห้ย! หล่อ พูดเสียงดัง เพื่อให้เพื่อนสาว.. (เอ๊.?) ที่มั่วแต่ถ่ายรูป
ซึ่งต่างจากเค้ากลับ เร่งรีบ เพื่อไปรับ เพื่อนชาย (เอิ่ม.?) ที่พึ่งกลับมาเมืองในไทย ในรอบ 3 ปี 
 
"ใช่ๆ แก้ว.. ฟางตื่นเต้นแล้วนะ ฟางอยากเจอเพื่อนป๊อปปี้แล้วล่ะ ไม่รู้จะหล่อมั๊ย.?
ฟางตื่นเต้นๆ เนอะๆ ป๊อปป >< รีบๆ หน่อยเพื่อนป๊อปคงรอแย่แล้ว"
 
"พวกแก มันพูดมากกก เดินตามอยู่เนี้ยยย.. อุ้ยย! ขอโทษค่ะ "
แก้วใจที่กำลังเดินไป ดูภาพในกล้องไปโดนไม่มองทางก็ชนกลับใครเข้า
 
"ไม่เป็นไรครับ :)"
ชายหนุ่มพูด..
 
"ยัยแก้วว ซุ่มซามจริงๆ นะะ .. เห้ยย! ใอ่โมะ"
ประโยคแรพชกพูดกับแก้วใจ พูดกับ.. ห้ะะๆ โทโมะะ
 
"ฟางงง ป๊อปเจอเพื่อนป๊อปแล้วว"
"ไหนๆ เห้ยยย หล่อออ ><"
"ฟางครับ -_-"
"หยุดดด พวกแกเนี้ยย อะไรหนักหนา"
แก้วใจพูดอย่างเซ็งๆ โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครแอบมองอยู่
 
"ป๊อปไปกันเห้อะะ"
ฟางน้อยพูดด
 
"ไอป๊อป กูธุระหน่อยดิ"
"เออๆ.. ฟางเดินไปกับแก้วก่อนนะ เดะเค้าตามไปป"
หันไปตะโกนบอกฟาง ให้เธอเดินไปก่อน
 
"มีอะไรว่ะ.?"
"คนนั้นอ่ะะ.. ชื่อแก้วหรอ.?
"เออ ใช่ ! ยังไม่มีแฟน ชอบอ่อว่ะะ.?"
"......"
----------------------------------------------------------------------------
เรื่องแรกกก ฝากตัวด้วยนะะ ^^