อเมริกันเกิร์ลสุดเฉิ่มกับบอสาวสุดแซ่บ (Yuri)

 

ตอนเช้าบรรยากาศดีๆกับกาแฟสักแก้วที่หอมกรุ่น

 

 

“ อา……ชั่งเป็นวันอะไรที่ดีแบบนี้นะ สดชื่นจัง ” เจสสิก้า หรือ จอง ซูยอน บอสใหญ่แห่งจองกรุ๊ปเอ่ยออกมาพร้อมกับสูดกลิ่มกาแฟหอมกรุ่นเข้าเต็มปอด เดินมาชมวิวทิวทัศน์ด้านนอกระเบียงของห้องทำงานตนเองบรรยากาศบริสุทธิ์ภายนอกชาญเมืองแบบนี้ชั่งเป็นอะไรที่สดชื่นจริงๆ

 

 

บริษัทแห่งนี้ตั้งอยู่บริเวณแถบชาญเมืองที่มีธรรมชาติและอากาศบริสุทธิ์ห้อมล้อมเพราะอะไรนะเหรอที่บริษัทออกแบบเสื้อผ้าแฟชั่นยักษ์ใหญ่อย่างจองกรุ๊ปถึงได้มาตั้งอยู่แถบชาญเมืองแบบนี้มีเหตุผลหลายต่อหลายข้อเลยล่ะ

 

 

อย่างแรกก็คือบรรยากาศอันบริสุทธิ์ที่ทำให้ดีไซน์เนอร์ของบริษัทนี้สามารถคิดค้นผลงานต่างๆออกมาได้ดีเพราะสมองปลอดโปร่ง

 

 

สองคือถ้าตั้งอยู่ในเมืองหลวงแล้วสภาพแวดล้อมแออัดไม่สามารถขยายกิจการของบริษัทได้เท่าที่ควร

 

 

 

สามคือไม่ต้องเสียค่าจ่ายที่แพงเกินกว่าเหตุตัวอย่างเช่นค่าที่ดินแพงๆเพื่อที่จะขยายกิจการของบริษัททั้งยังค่าขนส่งที่มากมายเสียเวลารถติดส่งของให้ลูกค้าช้าอีกเลยทำให้บริษัทประหยัดตรงนั้นไปได้เท่าที่ควร

 

 

และที่สำคัญบริษัทแห่งนี้ยังกระจายรายได้ให้คนในแถบชาญเมืองได้อีกด้วย ดังเช่น คนสวน คนขนส่งของ พนักงานโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าจนไปถึงแม่บ้านยันผู้รักษาความปลอดภัย จนทำให้ผู้คนในสังคมแถบนี้รักและยินยอมให้จองกรุ๊ปเข้ามาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ได้ตั้งแต่บรรพบุรุษไม่รู้ว่ากี่สิบปีแล้วจนกระทั่งมาถึงเธอจนอดภูมิใจไม่ได้ว่าต้นตระกูลของเธอนั้นชั่งคิดการไกลได้เพียงนี้

 

 

ถึงเธอจะเป็นแค่ผู้หญิงบอบบางตัวเล็กคนหนึ่งยังสามารถบริหารยักษ์ใหญ่อย่างจองกรุ๊ปได้ตั้งแต่เรียนจบซึ่งเธอได้เข้ามาเรียนรู้งานเกือบทุกๆหน้าที่ของบริษัทแห่งนี้แต่ก็มิได้เปิดเผยตัวตนว่าตนคือผู้บริหารคนต่อไป

 

 

จนกระทั่งเธอพร้อมที่จะเข้ารับตำแหน่งผู้บริหารอย่างเต็มภาคภูมิในฐานะประธานสูงสุดของบริษัทแห่งนี้ทำเอาผู้คนต่างๆที่รู้จักเธอถึงกับอึ้งกันไปหมดเลยทีเดียวก็แหงล่ะสิคนพวกนั้นไม่ค่อยชอบเธอสักเท่าไร่ว่าเธอเป็นเด็กเส้นอย่างนั้นอย่างงี้ คอยนินทาลับหลังหรือแกล้งใช้งานเธอแต่ไม่สำเร็จสักครั้ง

 

 

เพราะพวกนั้นรู้จักเธอน้อยเกินไปละสิ เธอไปเรียนอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆจนจบปริญญาโทด้านบริหารและออกแบบโดยตรงมา เธอต้องช่วยเหลือตัวเอง ทำอะไรด้วยตัวเองแบบที่ลูกฝรั่งเค้าทำกันถ้าเธอมัวแต่แบบมือขอเงินจากทางบ้านแล้วก็เธอคงไม่มีใครคบแน่(ก็ไม่ได้มีเยอะอยู่แล้วนิ)เพราะเด็กฝรั่งชอบคิดว่าถ้าเราโตพอที่จะทำอะไรด้วยตัวเองได้ไม่พึ่งพาครอบครัวจะเป็นที่ยอมรับกับเพื่อนสูง พลันความคิดต้องหยุดลงเมื่อได้ยินเสียง

 

 

~ ~ ~ ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ~ ~ ~

 

 

“ ว่าไงคะพี่ ” เธอเอ่ยรับสายจากเลขาที่โทรเข้ามา

 

 

“ บอสคะ วันนี้บอสมีประชุมตอนบ่ายสองโมงนะคะ จะให้พี่เอาเอกสารเข้าไปให้ตรวจดูก่อนรึเปล่าคะ ”

 

 

“ ค่ะ เอามาให้เจสเลยก็ได้คะ พี่โบอา ”

 

 

 

เจสสิก้าพูดกับเลขาที่เสมือนเป็นพี่สาวของตน เธอกับโบอาสนิทกันมากตั้งแต่ตอนที่เธอยังเด็กๆบ้านทั้งสองอยู่ติดกันและเธอมักจะตัวติดกับโบอาเสมอหลังจากที่เธอได้ย้ายไปเรียนต่างประเทศด้วยเหตุผลจำเป็นบางอย่างเธอก็ไม่ได้ติดต่อพี่เค้าอีกเลย

 

 

พอเธอกลับมาเกาหลีต้องการเลขาเธอก็เลยลองไปถามพี่เค้าดูว่าอยากเป็นเลขาให้เธอรึเปล่าทั้งๆที่พี่เค้าก็มีร้านอาหารของทางบ้านต้องดูแลอยู่แล้วแต่พี่เค้าตอบตกลงทันทีเพราะพี่เค้าเรียนจบทางด้านนี้มาแต่แค่มาทำกิจการร้านอาหารของครอบครัวต่อจากพ่อแม่เท่านั้นเอง

 

 

พอโบอามาทำงานเป็นเลขาเธอพี่เค้าก็ไม่ได้มีเวลามากพอที่เข้าไปดูแลร้านอาหารนั่นเลยให้น้องสาวญาติกันซึ่งเป็นหุ่นส่วนด้วยเข้ามาดูแลอย่างเต็มตัว พอเวลาทำงานจริงๆโบอาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมากจริงจังกับงานทั้งๆที่บุคลิกนั้นเป็นคนสนุกสนาน เฮฮาร่าเริงแต่เวลาทำงานกลับเป็นคนละคนกันอย่างสิ้นเชิง

 

 

เจสสิก้าก็พึ่งจะรู้มาว่าเลขาของตนมีแฟนแล้วซึ่งเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแถบชาญเมืองแห่งนี้ที่รักษาคนไข้ได้ดีในราตาที่คนแถบนี้พอใจไม่ว่าจะเป็นค่ายาค่าหมอหรือค่าต่างๆโรงยาบาลแห่งนี้คิดราคาถูกมากสำหรับโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งทำให้ผู้คนแถบนี้ชอบหรือชื่นชนโรงพยาบาลแห่งนี้กันท่วนหน้า

 

 

เจสสิก้าเองก็ไม่รู้ว่าเลขาของตนนั้นไปมีแฟนตอนไหนตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาไม่เคยเห็นพี่เค้าสวนใจชายหนุ่มคนไหนเลยแต่พอถามจนได้รู้ว่าแฟนของพี่เค้าเป็นผู้หญิงก็อดตกใจนิดๆไม่ได้เพราะสังคมประเทศเธอยังไม่ค่อยยอมรับเรื่องแบบนี้สักเท่าไร่แต่ก็จะทำยังไงได้ละความรักมันไม่มีรูปแบบหรือมีกฎเกณฑ์นี่นาไม่จำเป็นที่ผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชายเสมอไป

 

 

ในโลกทุกวันนี้อยู่ด้วยเหตุผลที่ว่าคนสองคนจะอยู่ด้วยกันเข้าใจกันและเชื่อใจกันเท่านี้ชีวิตก็มีความสุขเพียงพอแล้ว ก็เหมือนคู่ของพี่โบอาที่ชอบพูดคุยกันหวานๆต่อหน้าเธอทำให้เจสสิก้าอดที่จะอิจฉาไม่ได้เมื่อพี่สาวของตนโดนมุขเสี่ยวๆของหมอน้ำหวานไป

 

 

เอ๋ะ!! เราได้บอกคุณรึยังว่าคุณหมอแฟนพี่โบอาคนนั้นชื่อน้ำหวานเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลีแล้วยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนตัวแสบของเจสสิก้าอีกด้วย แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณเพื่อนตัวแสบของเธอเหมือนกันที่ทำให้เธอได้เจอกับคุณครูคนสวยสุดเฉิ่มของเธอ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า…………………

 

 

“ เฮ้ ยัยสิก้าแกจะต้องไปเป็นชั้นนะ ” ยูล หรือ ควอน ยูริ เพื่อนสาวสุดแสบของเจสสิก้าที่มาขอให้เธอพาไปโรงเรียนประถมที่อยู่แถบนี้ซึ่งยูริอ้างว่าถูกใจคุณครูประถมคนหนึ่งขึ้นมาซึ่งบังเอิญเห็นคุณครูคนนั้นออกมาซื้อหมูปิ้งข้างหน้าโรงเรียน

 

 

“ แกเห็นมั๊ยว่าชั้นทำงานอยู่ไอ้ยูล แล้วแกไม่มีงานมีการทำรึไงถึงได้ท่อมาไกลถึงชาญเมืองแบบนี้ ”

 

 

“ งานน่ะมีนะ ชั้นทำเสร็จเลยมาหาแกไง แล้วก็ถ้าชั้นไม่ท่อมาหาแกแถบชาญเมืองแบบนี้ชั้นก็คงไม่ได้เจอ นางฟ้าหมูปิ้งของชั้น หรอกแก >///< ” ยูริไม่พูดเปล่าแถมยังทำหน้าเคลิ้มเวลาพุดถึงคุณครูคนนั้น

 

 

“ นางฟ้าหมูปิ้ง นี่แกเรียกเชื่อเค้าอะไรแบบนั้นได้ไงฮ่ะ เค้าเป็นถึงคุณครูเชียวนะ ชื่ออะไรตลกชะมัด ”

 

 

“ น้าๆๆ เพื่อนเลิฟยูต้องพาไอไปหานางฟ้าของไอน้าเจสสิก้า ”

 

 

“ เออๆ ก็ได้แต่ไอไปได้แค่แปปเดียวนะยูก็รู้ว่าไอต้องมาทำงานต่อแถมยังมีประชุมตอนบ่ายอีก ”

 

 

“ ค๊า……Thank you so much ^^ ”

.

.

.

.

.

.

.

ณ โรงเรียนประถมโซ’เกิร์ล แถบชายเมืองแห่งนี้

 

 

ทั้งสองคนเดินด้อมๆมองๆบริเวณภายในโรงเรียนเพื่อนสำรวจหาบุคคลที่ยูริเพื่อนของเจสสิก้าตาหา

 

 

“ นี่ไอ้ยูลแกรู้รึเปล่าวะ ว่านางฟ้าหมูปิ้งของแกเค้าสอนอยู่ ป. ไหน ”

 

 

“ แฮ่ะๆ ^^!! ไม่วะ ”

 

 

“ แล้วแกรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าบ้างเปล่าว่ะ? ”

 

 

“ ไม่รู้วะ ชั้นแค่รู้ว่าเค้าชอบมาซึ้งหมูปิ้งหน้าโรงเรียนตอนเช้าแค่นี้แหละ ”

 

 

“ เจริญพรเถอะโยมมมมม ” -_________-

 

 

“ ก็แค่รู้ว่าเค้าเป็นนางฟ้าของชั้นก็พอแล้วนี่  ที่เหลือค่อยว่ากัน ”

 

 

“ พูดอย่างเดียวก็ได้ไม่ต้องทำหน้าเคลิ้มขนาดนั้นหรอกไอ้ลิง ”

 

 

“ เออ!!! ”

 

 

“ เอ๋ะ พวกคุณมาด้อมๆมองอะไรกันเหรอคะ? มีธุระกับใครรึเปล่าคะ? ”

 

 

เสียงดังกังวานมาจาด้านหลังของทั้งคน (อา………เสียงหวานๆปนแหบชั่งเป็นเสียงที่มีเสน่ห์อะไรอย่างนะ) เจจสิก้าคิด

 

 

 

แต่แล้วทั้งสองคนก็หันไป

 

 

“ อิแม่เจ้า!!!! ” ( ตึกๆๆๆ ) เสียงหัวใจเต้นระรัว คนอะไรนี่ขนาดเฉิ่มยังสวยขนาดนี้เลย        

 

                                   

“ งื้ออออ ยูล  สิก้าจะเอาคนนี้ เอาคนนี้น่ะ ” เจสสิก้าอ้อนเพื่อนของตัวเองที่ตอนนี้กำลังทำหน้างงๆกับเจสสิก้าอยู่

(มันจะตะโกนเสียงดังทำไมว่ะ)       ยูริคิด

 

 

“ เอ่อ……..พวกเรามาหา คุณครูนางฟ้าหมูปิ้ง โอ๊ย สิก้าแกหยิกชั้นทำบ้าอะไรวะ เจ็บนะ ”

 

 

“ แกจะบ้าหรอวะคนอะไรชื่อนางฟ้าหมูปิ้ง ฮะยูล ” เจสสิก้ากระซิบกับยูริ

 

 

“ เออวะ แฮ่ะๆ ^^ ”

 

 

“ ขอโทษค่ะ  คือพวกเราไม่รู้จักชื่อคุณครูคนนั้นหรอกคะ (ที่รัก) >////< ”

 

 

“ เหรอค่ะ งั้นพวกคุณช่วยอธิบายลักษณะของคุณครูคนนั้นให้ดีชั้นฝังหน่อยได้มั๊ยคะ ”

 

 

“ เอ่อ……เธอสวยมากเลยค่ะ   แล้วก็…..นั่นไงคะเธอกำลังเดินมาทางนี้แล้ว คนนั้นไงคะ ^^ ”

 

 

ยูริกำลังอธิบายลักษณะนางฟ้าของตน แต่แล้วนางฟ้าคนนั้นก็เดินมาพอดี ชั่งเป็นอะไรที่เรียกว่า พรหมลิขิตจริงๆ ทั้งหมดเลยหันไปตามที่ยูริบอก

 

 

“ มีอะไรกัรรึเปล่าฟานี่? ” ผู้มาใหม่ถามคุณครูสุดเฉิ่ม

 

 

“ นี่ไงๆ นางฟ้าหมูปิ้งของชั้น ไงแก >////<  ” ยูริกระซิบพร้อมกับเขย่าแขนเพื่อนตัวเอง

 

 

“ เออรู้แล้วไม่ต้องเขย่าแล้ว ” เจสสิก้าพูดพรางปัดมือเพื่อนที่เกาะแขนเธอออก

 

 

“ คนนี้ใช่มั๊ยค่ะที่พวกคุณตามหา? ” คุณครูสุดเฉิ่มถามเพื่อนรักทั้งสองคน

 

 

“ ค่ะ ^^ ” ยูริตอบพร้อมยิ้มกว้าง (ยิ้มแรง) ให้ ผิดกับเจสสิก้าเพียงแค่ (ยิ้มอ่อน) ส่งไปให้คุณครูสุดฉิ่ม        

 

 

เจสสิก้า : ก็คนมันเขินนิไรท์เตอร์  เพียงแค่เห็นหน้าก็รู้เลยว่าใช่เข้าใจป่ะฮะ

ไรท์ : จ๊ะๆไรท์เข้าใจ ทำไมชอบดุกันจังเดี๋ยวก็ลดค่าตัวเลยนิ

เจสสิก้า : กลองดูสิแม่จะปล่อยเอ็ฟเฟ็คให้แลปท็อปแกเป็นน้ำแข็งเลยคอยดู

ไรท์ : ขอโต๊ดคร้าบบบ _/\_

 

 

“ เอ่อ มาหาดิชั้นมธุระอะไรรึเปล่าคะ? ”

 

 

“ มีค่ะ นางฟ้าหมูปิ้งของยูล เราไปคุยกันตรงนู้นเถอะกันคะ ”

 

 

และแล้วยูริก็รากนางฟ้าของตนไปทิ้งให้เจสสิก้ากับคุณครูสุดเฉิ่มอยู่ด้วยกัน

 

 

 

“ เอ่อ……….. แล้วเราก็……. ”

 

 

“ เราไปทานข้าวเที่ยงกันนะคะ (ที่รัก) ” โอ้ววว อยากเรียกจังคำนี้ เจสสิก้าคิด

 

 

“ คือ ดิชั้นมีสอนต่อนะคะ ถ้ายังไม่เที่ยงก็ยังทานไม่ได้หรอกค่ะ คุณ….. ”

 

 

“ เจสสิก้า ชั้นชื่อ เจสสิก้า แต่ถ้าให้ดีเรียก เจ ก็ได้คะ คนสวย….(ของเจ) ”

 

 

“ อ๋อคะ คุณ…เจ ^^ ”

 

 

“ ถ้างั้นเดี๋ยวเจนั่งรอคุณก็ได้ค่ะ นี่ก็จะเที่ยงแล้ว ^^ ”

 

 

“ แต่อีกตั้ง สองชั่วโมง นะคะ คุณเจ ”

 

 

“ ไม่เป็นไรคะ เจรอคุณได้…..รอทั้งชีวิตของเจยังได้เลยคะ คนสวย ^^ ”

 

 

“ อย่าบอกว่าชั้นสวยเลยคะ ใครๆชั้นเฉิ่มจะตายไป -____- ”

 

 

 

“ ไม่นะคะ คุณสวยแบบเฉิ่มๆเท่านั้นเอง ”

 

 

“ นี่คุณกำลังชมชั้นอยู่ใช่มั๊ยคะ!!!! ” -_____-

 

 

“ คะ ก็ชั้นกำลังชมคุณอยู่คะ ”

 

 

“ ถ้างั้นดิชั้นขอตัวไปสอนก่อนนะคะ แล้วเจอกันคะ ^^ ”

 

 

“ ค่ะ แล้วเจอกัน……(ที่รัก) ^^ ”

 

 

หลังจากนั้นพอถึงเวลาพักเที่ยงทั้งสองคนก็ไปนั่งทานข้าวด้วยกันที่โรงอาหารของโรงเรียน พูดคุยกันเสมือนเคยรู้จักกันมาก่อน เจสสิก้าถามคุณครูสุดเฉิ่ม ถามไปถามมาเลยรู้ว่าคุณครูคนนี้เรียนสูงมาไม่เบาแถมยังจบจากเมืองนอกอีกแต่เลือกที่จะสอนแถบชาญเมืองก็เพราะว่าอยากให้เด็กมีความรู้เยอะๆและนำความรู้และประสบการณ์ของตัวเองมาเล่าให้เด็กๆฟังพวกเค้าจะได้รับรู้ว่าโลกใบนี้ยังกว้างและน่าสนใจมากแค่ไหน                          ( อา….ชั่งเป็นคนดีจริงๆที่รักของเธอเนี้ย ) พูดเองก็เขินเอง

 

 

 

“ แล้วคุณครูชื่ออะไรเหรอคะ ”  

 

 

“ นั่นสิคะ ชั้นก็คุยเพลินไปเลย แฮ่ะๆ ชั้นชื่อ ฮวัง มิยอง  หรือจะเรียก ทิฟฟานี่ ก็ได้นะคะ ”

 

 

“ งั้นให้เจเรียกคุณครูว่า ที่รัก ได้รึเปล่าคะ >////< ”

 

 

“ O0O!!! ”  

 

 

ทิฟฟานี่อึ้งกับคำพูดของอีกคน ถึงเธอจะเฉิ่มไปหน่อยแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รู้เรื่องพวกนี้หรอกนะ

 

 

“ ถ้าคุณครูเงียบแบบนี้เจจะเรียกคุณว่า ที่รัก นะคะ อิๆ ^^ ”

 

 

“ เอ่อ….คุณ…..คุณเจ จะเรียกดิชั้นแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ ”

 

 

*เพล้ง* เสียงความหน้าแตกของเจสสิก้า

 

 

 

“ อะ อ้าว……ทำไมละคะ คนดีของเจ ” T___T

 

 

“ ก็เราพึ่งรู้จักกันแล้วจะมาเรียกแบบ อะ เอ่อ….. ”

 

 

“ แบบแฟนกันใช่มั๊ยคะ ”

 

 

“ คะคงจะแบบนั้นแหละคะ ” >////< ( คนบ้าเค้าก็เขินเป็นเหมือนกันนะ )

 

 

“ งั้นเราก็มาเป็นแฟนกันสิคะ เจจะได้เรียกคุณว่า ที่รัก ได้ไงคะ ^^  ”

 

 

“ โอ้ววว ชั้นว่ามันเร็วเกินไปรึเปล่าคะ คุณเจ ” ( เจบ้าเค้าเขินจะตายอยู่แล้วนะ >/////////<  )

 

 

“ ไม่เร็วหรอกค่ะ สำหรับเจน่ะ แค่เห็นคุณครั้งแรกหัวใจของเจก็เต้นรัวเหมือนกลองชุดเพลงร็อคแล้ว อีกอย่างเจเชื่อคะว่าต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆเลยคะที่ทำให้เราได้เจอกัน เพราะฉะนั้น……. ”

 

 

เจสสิก้าร่ายยาวจนสมองของอีกคนประมวนผลไม่ทันเลย

 

 

 

“ คุณเจ จะทำอะไรคะ ลงไปนั่งกับพื้นทำไม ”

 

 

“ งั้นเป็นแฟนกับเจนะคะ คนดีของเจ ^^ ”

 

 

เจสสิก้าลงไปนั่งคุกเข่าอ้อนวอนขอคุณครูสุดเฉิ่มเป็นแฟน ทำเอาอีกคนหน้าแดงลามไปถึงหูพร้อมกับหัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

 

 

“ เอ่อ….คือชั้นไม่เคยมีแฟนนะคะ  เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง ”

 

 

“ เรื่องนั้นไม่เป็นไรคะ แค่คุณเป็นตัวของตัวเอง ส่วนเรื่องอื่นเจจะจัดการเองทุกอย่างเลยคะที่รัก ”

 

 

“ เอ่อ….จะเอาแบบนั้นแน่เหรอคะ คุณเจ ”

 

 

“ น๊า ค๊า เป็นแฟนกับเจนะคะ น้าๆ ๆ ฟานี่อา ”

 

 

 

ไรท์ : เขินสิคะ ทำไรอยู่นะฟานี่

ทิฟฟานี่ : รู้แล้วววว!!!  งื้อออ……….เขินนนน  >//////<

 

 

“ งั้นฉันขอตอบว่า……………. ”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

TBC……………………………………………………………………………………………………………………