ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

แก้ว:อยากทำอะไรก็ทำ
โทโมะ:มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วแหละ แต่ตอนนี้ฉันหิวแล้วออกไปหาอะไรกินกัน
แก้ว:ฉันไม่หิวอยากกินก็ไปกินเอง
โทโมะ:ฉันอยากให้เธอไปด้วย หายโกรธฉันได้แล้วนะฉันจะรับผิดชอบเธอโดยการแต่งงานกับเธอเลยดีมั้ยเพื่อเธอจะพูดดีๆกับฉันบ้าง
แก้ว:พูดบ้าอะไรของนาย 
โทโมะ:ก็จริง เธอไม่เคยพูดดีๆกับฉันเลยนะฉันอยากให้เธอพูดกับฉันเหมือนที่เธอพุดกับเพื่อนเธอแล้วก็คนอื่นๆบ้าง
แก้ว:ฉันก็พูดแบบนี้กับทุกคนแหละ
โทโมะ:ช่างมันเถอะ หิวแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวจะได้ไปกินข้าว
แก้ว:อืม
โทโมะ:เฮ้อ คุยกับเธอนี่เหมือนฉันคุยคนเดียวเลยเนอะ
แก้ว:บ่นอะไร
โทโมะ:ป๊าว
 
บนรถ
แก้ว:ฉันขอไปหาฟางก่อนได้มั้ย
โทโมะ:อืมมม ได้สิ
ระหว่างทาง
แก้ว:นี่ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ
โทโมะ:ว่า
แก้ว:ที่นายทำทั้งหมดนายทำไปทำไม
โทโมะ:เธอหมายถึงที่ฉํนตามตื้อเธอทุกวันหรอ
แก้ว:.....
โทโมะ:ไม่รู้สิ ฉันแค่อยากอยู่ข้างๆเธอเพราะเธอไม่เหมือนใครๆที่ฉันเคยเจอมาฉันเลยอยากดูแลเธอตอนแรกฉันยอมรับนะว่าฉันแค่อยากเอาชนะเธอแต่เอาเข้าจริงๆเวลาอยู่กับเธอฉันรู้สึกดีมากไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครแบบนี้มันเรียกว่ารักหรือป่าว??
แก้ว:นายไม่รู้ฉันจะไปรู้มั้ยความรู้สึกของนายก็มีแต่นายเท่านั้นแหละที่ตอบได้
โทโมะ:ก็จริงอย่างที่เธอว่า ฉันขอโทษนะกับเรื่องที่เกิดขึ้นฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับเธออีกฉํนจะไม่ทำให้เธอเสียใจ สัญญา
โทโมะยกนิ้วก้อยขึ้นมาแก้วมองอยู่พักนึงแล้วพูดว่า
แก้ว:ถ้านายทำให้ฉันเสียใจฉันจะไปจากนายทันทีเราจะไม่ได้เจอกันอีก
โทโมะ:.................
แก้ว:ยังจะสัญญาอยู่หรือป่าว
โทโมะ:ฉันไม่แน่ใจ แต่ฉํนจะทำให้ดีที่สุดสัญญา
แก้ว:โอเคสัญญา
แก้วเอานิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับโทโมะ
(ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันเสียใจนะฉันไม่รู้ว่าฉํนรักนายมั้ยแต่ฉันจะลองเปิดใจอีกครั้ง)
(ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะทำตามสัญญาได้หรือป่าวแต่ถ้าวันนึงเธอเสียใจฉันพร้อมจะเดินออกไปจากชีวิตเธอเพื่อความสุขของเธอ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันรักเธอมั้ย ฉันไม่แน่ใจ)
ทั้งสองต่างคิดในใจไม่ได้พูดออกมา