ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

แก้ว:อยากทำอะไรก็ทำ

โทโมะ:มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วแหละ แต่ตอนนี้ฉันหิวแล้วออกไปหาอะไรกินกัน

แก้ว:ฉันไม่หิวอยากกินก็ไปกินเอง

โทโมะ:ฉันอยากให้เธอไปด้วย หายโกรธฉันได้แล้วนะฉันจะรับผิดชอบเธอโดยการแต่งงานกับเธอเลยดีมั้ยเพื่อเธอจะพูดดีๆกับฉันบ้าง

แก้ว:พูดบ้าอะไรของนาย 

โทโมะ:ก็จริง เธอไม่เคยพูดดีๆกับฉันเลยนะฉันอยากให้เธอพูดกับฉันเหมือนที่เธอพุดกับเพื่อนเธอแล้วก็คนอื่นๆบ้าง

แก้ว:ฉันก็พูดแบบนี้กับทุกคนแหละ

โทโมะ:ช่างมันเถอะ หิวแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวจะได้ไปกินข้าว

แก้ว:อืม

โทโมะ:เฮ้อ คุยกับเธอนี่เหมือนฉันคุยคนเดียวเลยเนอะ

แก้ว:บ่นอะไร

โทโมะ:ป๊าว

บนรถ

แก้ว:ฉันขอไปหาฟางก่อนได้มั้ย

โทโมะ:อืมมม ได้สิ

ระหว่างทาง

แก้ว:นี่ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ

โทโมะ:ว่า

แก้ว:ที่นายทำทั้งหมดนายทำไปทำไม

โทโมะ:เธอหมายถึงที่ฉํนตามตื้อเธอทุกวันหรอ

แก้ว:.....

โทโมะ:ไม่รู้สิ ฉันแค่อยากอยู่ข้างๆเธอเพราะเธอไม่เหมือนใครๆที่ฉันเคยเจอมาฉันเลยอยากดูแลเธอตอนแรกฉันยอมรับนะว่าฉันแค่อยากเอาชนะเธอแต่เอาเข้าจริงๆเวลาอยู่กับเธอฉันรู้สึกดีมากไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครแบบนี้มันเรียกว่ารักหรือป่าว??

แก้ว:นายไม่รู้ฉันจะไปรู้มั้ยความรู้สึกของนายก็มีแต่นายเท่านั้นแหละที่ตอบได้

โทโมะ:ก็จริงอย่างที่เธอว่า ฉันขอโทษนะกับเรื่องที่เกิดขึ้นฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับเธออีกฉํนจะไม่ทำให้เธอเสียใจ สัญญา

โทโมะยกนิ้วก้อยขึ้นมาแก้วมองอยู่พักนึงแล้วพูดว่า

แก้ว:ถ้านายทำให้ฉันเสียใจฉันจะไปจากนายทันทีเราจะไม่ได้เจอกันอีก

โทโมะ:.................

แก้ว:ยังจะสัญญาอยู่หรือป่าว

โทโมะ:ฉันไม่แน่ใจ แต่ฉํนจะทำให้ดีที่สุดสัญญา

แก้ว:โอเคสัญญา

แก้วเอานิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับโทโมะ

(ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันเสียใจนะฉันไม่รู้ว่าฉํนรักนายมั้ยแต่ฉันจะลองเปิดใจอีกครั้ง)

(ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะทำตามสัญญาได้หรือป่าวแต่ถ้าวันนึงเธอเสียใจฉันพร้อมจะเดินออกไปจากชีวิตเธอเพื่อความสุขของเธอ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันรักเธอมั้ย ฉันไม่แน่ใจ)

ทั้งสองต่างคิดในใจไม่ได้พูดออกมา