ภรรยาที่รัก > <

เช้าวันใหม่

     “พี่ฟาง พี่ฟางจะไปทำงานแล้วหรอ” เฟย์น้องสาวเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นพี่สาวของวเองรีบร้อนออกไปข้างนอกทั้งๆที่นี่เพิ่งเจ็ดโมง

      “พอดีพี่มีประชุมตอนแปดโมงครึ่งน่ะต้องรีบไป” ไม่อยู่ทานข้าวกับฟินก่อนหรอคะ?” น้องสาวคนเล็กเอ่ยถาม

     “ไม่ล่ะจ้ะ วันนี้เดี๋ยวให้พี่เฟย์ไปส่งที่โรงเรียนนะฟิน พี่ไปละ” ฟางวิ่งออกไปทิ้งสองพี่น้องมองหน้ากันอย่างงงๆ

      “นั่นยัยฟางจะรีบไปไหนของเขาน่ะ” คุณสาลิตาผู้เป็นแม่เอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะเมื่อวานลูกสาวคนโตของเธอเพิ่งเจอเรื่องแย่ๆมา ไม่คิดว่าวันนี้จะออกจากห้องด้วยซ้ำเพราะตั้งแต่เมื่อคืนกลับมาก็ไม่ยอมพูดกับใคร

      “พี่ฟางบอกมีประชุมค่ะแม่” ฟินเอ่ยบอกผู้เป็นแม่พร้อมกับตักข้าวต้มทานไปด้วย

     “แปลกแหะ”คุณณุกาบ่นเบาๆ

     “ก็ดีแล้วนี่คุณ แสดงว่าลูกหมดรักไอ้หมอนั่นแล้วจริงๆ” คุณธนัตผู้เป็นพ่อพูดกับภรรยาอย่างยิ้มแย้ม

     “ฉันกลัวว่าจะหลอกใจตัวเองมากกว่าน่ะสิค่ะ” คำพูดของภรรยาทำให้เขาคิดหนักแต่ก็เลือกที่จะเชื่อใจลูกสาวคนเก่งของเขามากกว่า

     “เอาน่าคุณ ลูกเคยผ่านมาแล้วครั้งนึง ครั้งนี้ลูกก็ต้องผ่านมันไปให้ได้”

 บริษัทของฟาง เวลา 8.00น

     “สวัสดีค่ะคุณฟาง” เลขาหน้าห้องเอ่ยทักฟางอย่างเป็นมิตร

     “วันนี้นอกจากประชุมเรื่องคอลเลคชั่นใหม่ตอนเช้าแล้วมีอะไรอีกมั้ยค่ะ พี่ปราย” ฟางยิ้มให้กับลูกน้องซึ่งมีอายุมากกว่าอย่างจริงใจนี่คงเป็นเสน่หที่ใครหลายๆคนที่นี่เคารพรักเธอ

     “มีต้องเข้าไปที่ช็อปตอนบ่ายค่ะเรื่องผู้จัดการคนใหม่ อ่อแล้วก็เมื่อกี้นี้มีผู้ชายคนนึงเข้ามาที่บริษัทแล้วเอาฝากดอกไม้ไว้ให้คุณฟางด้วยค่ะ” พูดจบเลขาก็หยิบดอกกุหลาบสีขาวสีโปรดของเธอมาหนึ่งดอกพร้อมยื่นให้เธอ

     “ใครเอามาให้หรอคะ”

     “ก็คนเมื่อวานที่มาพาตัวคุณฟางออกนั่นล้ะค่ะ แหมม แฟนคุณฟางหล่อจังเลยน่ะค้ะ”

     “ไม่ใช่แฟนฟางหรอกค่ะ แค่คนรู้จัก” คำพูดและสีหน้าของฟางทำเอาเลขาหุบยิ้มแทบไม่ทันเพราะเธอรู้ว่าได้พูดในสิ่งที่ไม่น่าพูดเข้าซะแล้ว ฟางรับดอกไม้พร้อมเดินเข้าห้องไป เธอนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานพร้อมจ้องมองดอกไม้ในมือเธอ แววตาเธอมีแต่ความสับสน เธอเปิดการ์ดที่ติดอยู่กับดอกไม้ดูก็พบกับคำขอโทษที่ชายหยุ่มเขียนไว้ให้ เธอวางมันลงพร้อมกับถอนหายใจ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงเวลาที่เธอต้องเข้าไปที่ช็อปร้านค้าแบรนด์ของเธอในห้างนึง ในขณะที่เธอกำลังคุยกับพนักงานในร้านอยู่นั้น ก็มีสายตานึงที่ไปเห็นร่างบางกำลังทำงานอย่างคล่องแคล่ว ‘สารวัตรธาม’ เขายิ้มอย่างดีใจที่ได้เจอนางในฝันของเขาอีกครั้ง เขาเข้าไปที่ร้านดอกไม้ที่อยู่ข้างๆร้านของฟางแล้วสั่งช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ให้เธอ แต่พอเขาเดินออกมาก็ไม่พบเธอที่ร้านแล้ว

     “น้องครับผู้หญิงตัวเล็กๆเมื่อกี้ไปไหนแล้วครับ” ธามไทถามพนักงานในร้าน

     “อ๋อเห็นคุณฟางบอกว่าจะไปทานข้าวนะคะ” พูดจบธามไทก็ขอบคุณแล้วเดินตามหาฟางตามร้านอาหารต่างๆจนมาเจอเธอนั่งยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึงเขาตรงเข้าไปหาเธอ

     “อุ้ย” ฟางร้องอย่างตกใจที่อยู่ๆก็มีดอกไม้ช่อโตมาวางตรงหน้า เธอเงยหน้ามมองผู้ชายที่ถือวิสาสะเข้ามานั่งที่โต๊ะเธออย่างไม่พอใจ และเธอก็ต้องคิ้วขมวดเมื่อพบว่าเขาคือใคร

     “ดอกไม้สำหรับคนสวยครับ”

     “ฟางว่ามันไม่จำเป็นหรอกมั้งค้ะคุณสารวัตร และใครให้คุณนั่งไม่ทราบ” ธามไทมองหน้าฟางพร้อมกับเลิกคิ้วกวนๆใส่

     “งั้นถือซะว่าผมเข้ามาทักทายแล้วก็มาขอทานด้วยล้ะกัน”

     “มีสิทธิ์อะไรไม่ทราบคะ?”

     “ก็สิทธิ์ของคนที่ไปส่งคุณเมื่อวานและเขาคนนั้นก็ต้องการการตอบแทนเป็นการเลี้ยงข้าวสักมื้อ”

     “ทำดีหวังผลนี่” ฟางทำหน้ามุ่ยจนธามไทต้องกลั้นหัวเราะ

     “แล้วได้ผลมั้ยครับ” ธามไทถามอย่ายิ้มๆ

     “เชิญค่ะ” ฟางก็ต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะเธอติดหนี้เขาไว้จริงๆ หญิงชายทั้งคู่คุยจิกกัดกันอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกเขาถูกแอบถ่ายรูปโดยสาวตัวร้ายอย่างหวายเอาไว้ทุกชอต หวายยิ้มอย่างมีชัยเธอกดส่งรูพวกนั้นให้ป๊อปปี้ทันที พอป๊อปได้เห้นรู้เขาก็จ้องมองที่ช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะพร้อมรอยยิ้มเล็กๆของหญิงสาวที่เขารักจนเขาเริ่มท้อใจอีกรอบ เขาเปิดเฟชบุคของตัวเองเลื่อนไปดูหน้าไทม์ไลน์ของเขาไปมา เขานั่งย้อนดูรูปสมัยที่เขาและเธอยังรักกันซึ่งเขาไม่คิดจะลบออกเลยสักครั้ง ต่างกับหญิงสาวที่ปิดเฟชเก่าทิ้งไปเลยตั้งแต่เกิดเรื่อง เขาเลื่อนไปจนหยุดกับรูปรูปหนึ่ง รูปช่อดอกไม้ในวันครบรอบหนึ่งปี ดอกกุหลาบสีขาวที่เธอชอบแต่วันนี้เธอคงไม่ชอบมันแล้ว ป๊อปมองมันแล้วยิ้มอย่างเศร้าๆ

     ‘ดอกกุหลาบสีขาวดอกเดียวที่ป๊อปให้ฟางในวันนี้ จะไปสู้กับดอกกุหลาบช่อใหญ่ได้ยังไง ถึงแม้ว่าดอกกุหลาบช่อใหญ่นั้นจะไม่ได้เป็นสีโปรดของฟางก็ตาม’ ป๊อปได้แต่คิดในใจ

ปล. มาล้ะจ้าาา  ไม่ปล่อยให่รอนาน

เฮีน่าสงสารมั้ยย  ใครทีมเฮีย  ใครทีมสารวัตรธามบ้าง

เม้นบอกกันบ้างน่ะค่ะ  รัดรีดทุกคนค่ะ  จุ๊บๆ ><