ภรรยาที่รัก > <

     "โธ่เว้ยย" ชายหนุ่มโมโหจนต้องระบายออกโดยการเตะยางรถอย่างแรง เมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกไปจากบ้านของเขา ภาพของชายหนุ่มถูกมองดูโดยสายตาเป็นห่วงจากผู้ใหญ่ทั้งสี่คนที่ตามออกมาดูเหตุการณ์     "คุณณุกาค่ะ ถ้างั้นฉันกลับก่อนดีกว่าค่ะ" แม่ของหญิงสาวอดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้ และถึงอยู่ต่อก็คงไม่มีใครอยากทานอาหารต่อ     "ค่ะ ฉันต้องขอโทษแทนลูกชายด้วยน่ะค้ะ" เมื่อครอบครัวนีระสิงห์ขึ้นรถกลับบ้านไปแล้ว ก็เหลือแต่สาวคนสร้างปัญหาที่ยิ้มอย่างสะใจจนคนเป็นแม่อย่างณุกายอมไม่ได้     "หนูคงจะสะใจมากสินะ" คำถามสะกิดใจของสาวใหญ่ทำให้เจ้าตัวถึงกับต้องมองหน้าอย่างยิ้มๆ แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อคุณภาวิทย์พูดขึ้นว่า     "ทำคนรักกันเขาแตกแยกกันมันไม่ใช่เรื่องที่คนดีดีเขาทำกันหรอกนะลูก"     "ถ้าไม่มีธุระอะไรก็เชิญกลับบ้านนี้ไม่ต้องการคนเลว" สิ้นคำพูดจากพี่วาวที่รักน้องชายเหนือสิ่งอื่นใดอย่างปุ๊ก หวายก็ทำได้แค่กระทืบเท้าแล้วก็รีบกลับไปในทันที พี่สาวมองน้องชายที่อารมณ์พลุ่งพล่านกำลังจะขึ้นรถ     "นั่นแกจะไปไหนน่ะป๊อป" แต่เสียงเรียกนั่นไม่ทำให้ชายหนุ่มหยุดได้เลย เขาพุ่งทะยานไปในท้องถนนอย่างไม่กลัวเกรงใคร     "ปล่อยไปอย่างนี้จะดีหรอคะ พ่อแม่"     "น้องมันต้องเรียนรู้ความผิดพลาดด้วยตัวมันเอง" ผู้เป็นพ่อพูด แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้ชายหนุ่มหวนคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ตั้งแต่เขาเจอเธอครั้งแรก เขาหลงรักความน่ารัก ความเอาใจใส่ของเธอ และเขาก็รู้ว่าเธอรักเขามาก จนเขาขอเธอแต่งงาน เขาพยายามเคลียร์ปัญหาทุกอย่าง ยอมเปลี่ยนตัวเองแต่เขาก็พลาด เขาปล่อยให้ผู้หญิงคนนึงต้องนั่งร้องไห้ในวันแต่งงาน เขาคิดมาตลอดว่าการกระทำของเขาวันนั้นมันถูกหรือผิด          'ป๊อป ช่วยหวายด้วยๆ ช่วยหวายด้วย!'          'หวายๆ!'          'ป๊อปจะไปไหนน่ะ อีกสักพักถึงฤกษ์เข้าหอแล้วนะ' เสียงเรียกของเจ้าสาวที่เรียกเจ้าบ่าวของตัวเองกำลังจะวิ่งออกจากงาน          'ป๊อปต้องไปช่วยหวาย ฟางรออยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวป๊อปมา'
     คำพูดแสนธรรมดาที่เขาเพิ่งมารู้ตัวว่ามันทำร้ายเจ้าสาวของเขามากมายเพียงใด     "โธ่เว้ย!!" ชายหนุ่มยิ่งโมโหก็ยิ่งขับรถเร็วมากขึ้นๆ รถของเขาพุ่งทะยานไปในความมืด จุดหมายปลายทางคือ ทีเคผับ ที่มี วิศวะ ไทยานนท์หรือโทโมะ เพื่อนสนิทของเขาเป็นเจ้าของ และเขาก็ยังรู้อีกด้วยว่าเพื่อนอีกสามคนของเขาก็ต้องอยู่ที่นั่นเหมือนกัน
ทีเคผับ     ชายหนุ่มมุ่งตรงขึ้นไปยังโซนวีไอพี เพื่อหาพวกตัวดีทั้งหลาย เขาต้องการคนช่วยคิดว่าจะทำยังไงกับชีวิตของเขาดี     "เฮ้ยยย ป๊อปกลับมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ" เขื่อนที่เห็นเพื่อนหนุ่มเข้ามาคนแรกเอ่ยร้องทักอย่างแปลกใจ เพื่อนทั้งสี่มองคนมาใหม่แบบงงๆ     "มาวันนี้ล่ะ" ป๊อปตอบอย่างเนือยๆ พร้อมทิ้งตัวลงบนโซฟาข้างๆเคนตะ     "มาถึงก็หน้าบึ้งเลยใครทำอะไรไม่ถูกใจมาล่ะครับ คุณป๊อป" เคนตะพูดพร้อมส่งเครื่องให้ป๊อปเขารับแก้วมาพร้อมกระดกรวดเดียวหมด จนเพื่อนทุกคนตกใจ     "เพื่อนป๊อปครับ มีอะไรบอกจงเบได้มั้ยครับ" จงเบพูอย่างเป็นห่วง เพราะเขารู้ว่าเพื่อนเขาไม่ได้เป็นคนดื่มจัดขนาดนี้ วันนี้เพื่อนเขามีอะไรแปลกไป แต่ก่อนที่จะได้คุยอะไรกันก็มีพนักงานมาซะก่อน     "คุณโทโมะค่ะ คุณแก้วมาค่ะ" พนักงานกระซิบที่ข้างหูของเจ้าของผับสุดหรู และข้อความที่กระซิบนั่นทำให้เขายิ้มโดยไม่รู้ตัว     "เอาล้ะ มีอะไรก็คุยกันไปก่อน ฉันมีแขกวีไอพีมา" โทโมะรีบเดินลงมายังโต๊ะที่จริญญานั่งอยู่ ใจนึงก็ดีใจแต่อีกใจนึงก็หวั่นๆ เพราะคนอย่างจริญญามาถึงที่นี่คงไม่ใช่เรื่องดีแน่     "ไฮ เลดี้" คำทักทายถูกตอบกลับด้วยใบหน้าเซ็งๆ หญิงสาวยื่นโทรศัพท์ให้ชายหนุ่มดู มันเป็นบทความที่เขาเพิ่งให้สัมภาษณืไปกับนิตยสารเล่มนึงเมื่อตอนบ่าย     "พูดงี้ได้ไงอ้ะโมะ แก้วเสียหายนะ"     "เสียหายตรงไหน" ชายหนุ่มยื่นโทรศัพท์คืนให้หญิงสาวอย่างไม่สะทกสะท้าน     "กำลังคุยอยู่กับเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าชั้นนำแบรนด์นึงในไทยเนี่ยน้ะ ไม่เสียหาย" แก้วพูดอย่างโกรธๆ     "ก็ไม่ได้พูดนะว่าใคร"     "แต่รูปกับข่าวที่มันออกมาก่อนหน้า มันก็สรุปรวมว่าเป็นแก้วนะ รู้มั้ยว่ามันเสียหาย"     "คุณแก้วครับ มีข่าวกับผมมันน่าเสียหายตรงไหนครับ หรือว่าคุณกลัวคนของคุณเข้าใจผิด"     "ฉันไม่ได้มีใครทั้งนั้น" แก้วมองโทโมะอย่างเคืองๆ     "งั้นก็ไม่เห็นต้องมาโวยวายขนาดนี้นิ"     "แต่แก้วไม่ได้คบกับโมะนะ!" หญิงสาวไม่ชอบวิธีที่เขาทำถึงเธอจะรู้ว่าความรู้สึกเธอและเขาตรงกัน แต่ความโลเลและไม่แน่นอนของชายหนุ่มยิ่งทำให้เธอไม่แน่ใจ อีกทั้งธุรกิจของเขาก็ทำให้เจอผู้หญิงมากมาย แต่เขาก็ไม่วายใช้วิธีมัดมือชกเธอ เธอหวังแค่ให้เขาพูดสักครั้งแต่มันก็ไม่เคยมี     "ก็คบสิครับ" ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวยิ้มๆ เมื่อหญิงสาวเห็นว่าคงไม่มีทางชนะชายหนุ่มได้เลยทำได้แค่ถอนหายใจ แต่แล้วเธอก็นึกถึงเรื่องของเพื่อนสาวเธอขึ้นมาได้     "เออนี่ รู้รึป่าวว่าป๊อปกลับมาแล้ว"     "รู้สิมันก็นั่งอยู่ข้างบนกับพวกคนอื่นๆนี่ล่ะ" หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็รีบลุกและเดินตรงไปยังโซนวีไอพีทันที จนชายหนั่มเดินตามแทบไม่ทัน     "ไฮ แก้ววววว" เสียงเขื่อนผู้ร่าเริงทักขึ้นทันทีที่เห็นหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่     "ไม่เจอกันนานสวยขึ้นเยอะนะเนี้ยย" คำเอ่ยแซวไม่ได้ทำให้หญิงสาวสนใจ เธอสนใจก็แต่คนรักของเพื่อนเธอ ไม่สิอดีตคนรักบองเพื่อนเธอ     "ป๊อปไหนว่าทานข้าวเย็นกับฟางไง" คำพูดเปิดประเด็นทำให้หนุ่มๆที่เหลือถึงบางอ้อ ที่เพื่อนเขามานั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงก็เพราะมีเรื่องเกี่ยวกับสาวฟางมานี่เอง     "อืมก็ทาน" ป๊อปตอบไปก็ยกแก้วกระดกไป     "แล้วเป็นไง" ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบไม่เว้นแม้แต่จงเบผู้ที่ไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องคนอื่นสักเท่าไหร่นัก     "พังไง" คำตอบของป๊อปทำเอาคนอื่นใจแป้ว แต่แก้วก็ไม่วายถามต่อเพราะอยากรู้เหตุผล     "ทำไม"     "หวายมา" เมื่อได้รับคำตอบก็ทำให้ต่อยโกรธของแก้วเดือดทันที     "ได้ไงอ้ะป๊อป แบบนี้อีกแล้วนะ ทะ.." โทโมะเห็นสีหน้าเพื่อนไม่ค่อยดีเลยเอามือแตะบ่มแก้วเพื่อบอกให้พอได้แล้ว เมื่อแก้วได้สติเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนสาวของเธอทันที     "ไม่ต้องโทรหรอก ฉันโทรเป็นร้อยสายแล้วยังไม่รับเลย" ป๊อปพูดอย่างเหนื่อยๆ เขาพยายามโทรหาเธอแล้วตั้งแต่ตอนขับรถมาที่นี่จนถึงเมื่อสิบนาทีที่แล้วเธอก็ไม่รับโทรศัพท์เขาเลย    "นั่นมันแก แต่นี่มันฉัน แก้วเพื่อนที่สนิทที่สุดของฟางย้ะ"
 
ฝากติดตามต่อด้วยน้าาา เค้าเอามาคบทุกคู่ล้ะ
ชอบรักก็แต่งไปตามอารมณ์ของเม้น ขอโหวต
ติชมได้เลยน้าา เค้ารับได้ ^^