ภรรยาที่รัก > <

                ป๊อปปี้เดินออกมาจากบ้านฟางแล้วมองขึ้นไปบนห้องหญิงสาวอย่างเหนื่อยใจที่หญิงสาวดื้อรั้นขนาดนี้ เขาขับรถกลับบ้าน ในระหว่างทางก็โทรนัดเพื่อนๆของเขามาเจอกันที่บ้านเขาด้วย พอป๊อปก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน คุณณุกาผู้เป็นแม่ก็วิ่งเข้ามากอดทันที

               “หืมมม  มาให้แม่กอดทีสิ”
               “อะไรกันครับแม่” ป๊อปถามงงๆ
               “ก็เราน่ะจะหมั้นกับหนูฟางไม่ใช่หรอ เนี้ยแม่เพิ่งวางสายจากน้าสาลิตา” ป๊อปถึงกับบางอ้อ แต่ทำไมแม่เขาต้องดีใจขนาดนี้ด้วยเนี้ย
                “ฟางยังไม่ตอบตกลงเลยครับ”
                “ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่ไปหมั้นไว้ก่อนรอเราพร้อม แม่น่ะดีใจนะ ถึงแม้ว่าวิธีการของแกจะทำให้แม่แทบหัวใจวายก็เถอะ” ผู้เป็นแม่ว่ากล่าวลูกชาย ป๊อปยิ้มเจื่อนก่อนขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเพราะเดี๋ยวพวกเพื่อนตัวดีขอเขาต้องมารวมพลที่นี่

                “แม่ล้ะ น้อย” ป๊อปเดินลงมาไม่เห็นผู้เป็นแม่ก็ถามสาวใช้ที่กำลังทำงานอยู่
                “อ่อ คุณหญิงออกไปที่สมาคมค่ะ เห็นว่าจะไปบอกข่าวดีเพื่อนๆ”
                “แม่นะแม่” ป๊อปส่ายหัวกับความกระตือรือรนของแม่กับการหมั้นของเขามากเกินไป ถ้าเป็นครั้งก่อนเขาคงไม่คิดมาก แต่ครั้งนี้สิหญิงสาวไม่ยอมหมั้นกับเขาง่ายๆแน่
                “น้องเขื่อนมาแล้ววว” เสียงที่มาก่อนตัวของเขื่อนทำป๊อปตกใจนิดๆ
                “คนอื่นล่ะ” ป๊อปถาม
                “โทโมะจอดรถอยู่ เคนตะกำลังมา จองเบติดงานมาไม่ได้” เขื่อนสาธยายไปพร้อมกับเดินไปที่ครัวเพื่อหาของกิน ป๊อปมองตามเพื่อนที่ทำเหมือนที่นี่เป็นบ้านตัวเองอย่าขำๆ
                “เรียกมานี่มีอะไรหรือป่าวว้ะ นี่ทิ้งเรื่องสนุกมาหาเลยน้ะเนี้ย” โทโมะที่เดินเข้ามาทักขึ้นพร้อมทำหน้าเซ็งๆ
                “เรื่องสนุกของแกที่ลงหน้าหนึ่งวันนี้อ่ะหรอ” ป๊อปพูด ทั้งสองเดินไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น ตามมาด้วยเคนตะ
                “อ้าวไหนเขื่อนบอกถึงแล้ว แล้วมันไปไหนล้ะ” เคนตะถาม
                “อยู่นี่” เขื่อนเดินเข้ามาพร้อมขนมเต็มมือ
                “ขนมฉันหมดตู้ล่ะมั้ง” ป๊อปแซวขำๆ
                “ล้ะว่าไงเรียกมานี่มีอะไร” โทโมะที่วุ่นอยู่กับโทรศัพท์เงยหน้าถามขึ้น
                “จะหมั้นกับฟาง” พอป๊อปพูดจบ เขื่อนที่กินขนมอยู่ก็แทบสำลัก เคนตะก็แปลกใจไม่ต่างกัน
                “แค่เนี้ย เรียกมาทำไม” โทโมะเอ่ยขึ้น
                “ฟางไม่ตกลงอ่ะดิ” ป๊อปบอก
                “เอ้า แล้วจะหมั้นได้ไง” เคนตะถาม
                “ไม่ห็นยาก” เขื่อนพูดขึ้นก่อนเรียกเพื่อนมารวมหัวกันวางแผนโดยที่ตัวเองเป็นคนต้นคิด พอวางแผนเสร็จป๊อปก็ยิ้มกริ่ม เคนตะก็ตีมือกับเขื่อนแต่โทโมะกลับรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
                “แชทกะใครหนักหนาว้ะ โมะ” เคนตะถาม
                “เมีย” โทโมะตอบนิ่งๆ เขื่อนสำลักขนมอีกครั้ง ป๊อปมองหน้าโทโมะอย่างยิ้มๆ
                “คนไหน” เคนตะที่เห็นว่าโทโมะควงสาวไม่ซ้ำหน้าจึงถามไปอย่างซื่อๆ
                “ก็คนที่ขึ้นหน้าหนึ่งวันนี้ไง” ป๊อปตอบก่อนโยนหนังสือพิมพ์ให้เคนตะอ่าน
                “ขออ่านด้วย” เขื่อนรีบทิ้งขนมไปนั่งข้างเคนตะทันที
                “เม้าท์ไฮโซ เจ้าของเสื้อผ้าแบรนด์ดัง ก. ควงหนุ่มคนสนิทขึ้นคอนโดยามดึก งานนี้มีคนจับภาพได้แถมยังเม้าท์ต่ออีกด้วยว่ากว่าหนุ่มหน้าหวานของเราจะออกจากคอนโดก็เกือบเช้า งานนี้สาวเจ้าจะออกมาแก้ข่าวว่าไม่เป็นอะไรกันอีกมั้ย เมื่อหลักฐานมัดตัวขนาดนี้...” เขื่อนอ่านเสียงดัง พร้อมแย่งหนังสือพิมพ์ไปดูรูปชัดๆ
                “นี่มันมึงกับแก้วนี่หว่า” เขื่อนพูด
                “คราวนี้เล่นหนักนะโทโมะ คราวที่แล้วที่จ้างปาปารัซซี่ไปถ่ายตอนไปกินข้าวไม่พอ คราวนี้เล่นขึ้นคอนโดเลยอ่อ” เคนตะว่าเพื่อน
                “คราวที่แล้วฉันทำเพราะยัยนั่นดันไปสนิทกับไอ้กวินนายแบบที่มาเป็นนายแบบให้เกินควร ฉันเลยต้องประกาศความเป็นเจ้าของแต่คราวนี้ฉันไม่ได้ทำเว้ย ใครจะไปอยากให้เมียเสียหายว้ะ”
                “ใครเมียพูดให้ดีดี” แก้วที่เดินเข้ามาได้ยินก็โวยวายทันที เธอตามชายหนุ่มมาเพื่อจะนัดแนะเรื่องไปแถลงข่าว เพราะมันทำให้เธอเสียชื่อเสียง นี่ถ้าเธอไม่ใช่ลูกสาวคนเดียวของตระกูลศิริมงคลสกุลที่เป็นนักธุรกิจรายใหญ่นักข่าวก็ไม่ต้องมาสนใจ เธอก็ไม่จำเป็นต้องมานั่งแก้ข่าวด้วย
                “แล้วคราวที่แล้วที่เป็นข่าวนี่ฝีมือนายหรอ ตาบ้า” แก้วเดินข้ามาดึงหูโทโมะทันทีเพราะเธอเข้ามาทันได้ยินตอนเคนตะพูดพอดี
                “โอ้ยฉันเจ็บนะ” โทโมพูดแล้วดึงแก้วที่ยืนดึงหูเขาอยู่ให้ล้มลงมานั่งตักเขา แก้วที่รู้ตัวว่าอยู่ในอ้อมกอดก็ทุบตีโทโมะอย่างไม่ยั้ง
                “ปล่อยยยย  ปล่อย”
                “ใจเย็นๆไอ้โมะ” เขื่อนพูดเมื่อเห็นว่าทั้งคู่เริ่มทะเลาะกัน
                “ฉันพายัยนี่กลับก่อนนะ ส่วนแผนนั่นจะลงมือเมื่อไหร่ค่อยโทรมานัดล่ะกัน” โทโมะลากแก้วที่อาละวาดออกไปแล้วเคนตะก็พูดขึ้นว่า
                “นี่เหลือเราคนเดียวหรอที่ไม่มีคู่” พร้อมทำหน้าเศร้าๆ
                “อย่ามา น้องขนมจีนไง” ป๊อปพูดถึงขนมจีนที่มาฝึกงานในบริษัทของเคนตะ ที่ดูว่าเคนตะก็สนใจอยู่ไม่น้อยเพียงแต่ว่าหญิงสาวปิดกั้นตัวเองไม่ยอมเปิดใจให้เคนตะสักที
                “เหลือน้องเขื่อนอีกคนนะ” เขื่อนพูดพร้อมทำหน้าใสซื่อ
                “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะไอ้เขื่อน” ป๊อปมองหน้าเขื่อนอย่างล้อ เขารู้ว่าเขื่อนแอบคุยกับเฟย์มาสักพักแล้วแต่ไม่ยอมบอกใครเมื่อเพื่อนไม่อยากบอกเขาก็เลยไม่อยากถาม เขื่อนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กลับไปนั่งกินขนมต่อ                

ทางด้านฟาง
                ฟางออกมาทำงานตามปกติ เธอโล่งใจที่ตอนเธอเดินลงมาจากด้านบนเธอไม่เจอแม่แล้ว แต่เธอก็ยังเจอน้องสาวอย่างเฟย์ที่แซวพี่สาวอย่างเธอสนุกปากเรื่องที่จะหมั้นกับป๊อปปี้ ซึ่งนั่นมันทำให้เธอหงุดหงิด เธอเดินมาถึงหน้าห้องพร้อมทักทายพี่ปรายเลขาหน้าห้องเธอปกติ
                “วันนี้มีงานอะไรมั่งค้ะพี่ปราย”
                “มีคุยงานกับโรงงานตัดเย็บน่ะค้ะ เรื่องผ้าลูกไม้ที่สั่งไว้มีปัญหานิดหน่อยค่ะ อ่อแล้วก็มีคนมาขอพบคุณฟางแต่เช้าแล้วค่ะ พี่บอกว่าคุณฟางเข้าบริษัทสายเขาก็บอกว่าจะรอ พี่เลยให้เขาไปรอที่ห้องรับรองน่ะค่ะ” ฟางพยักหน้ารับรู้พร้อมเดินไปที่ห้องรับรองเมื่อเปิดประตูเข้าไปเธอก็พบกับธามไทที่นั่งรออยู่
                “นี่ตำรวจเขาไม่มีงานทำหรอคะ” ฟางพูดขึ้น เมื่อธามไทเห็นฟางเขาก็ยิ้มก่อนเอาช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาให้
                “ก็ตำรวจมีหน้าที่ดูแลประชาชน ผมก็มาดูแลนี่ไง” ธามไทพูดกวนๆ
                “ทำงานบนภาษีประชาชนแล้วก็ทำให้มันคุ้มกับเงินของประชาชนหน่อยสิ แล้วนี่มาหาฉันมีธุระอะไรรึป่าวคะ” ฟางถาม
                “ผมจะมาชวนไปดินเนอร์” ฟางนิ่วหน้าสงสัย นี่คงคิดจะจีบเธอล่ะสิ เธอมองว่าธามไทนิสัยดีก็จริงแต่ไม่ได้คิดจะสานสัมพันธ์ต่อแต่ดูท่าเขาคงไม่ยอมหยุดง่ายๆแน่เล่นตามมาถึงบริษัทแบบนี้
                “ผมจองโต๊ะไว้แล้วด้วย ห้ามเบี้ยวน้ะ” สารวัตรธามพูด พร้อมส่งนามบัตรร้านให้เธอ ฟางจะปฏิเสธแต่อยู่ดีดีก็คิดอะไรออกจึงรับนามบัตรมาแล้วตอบตกลงไปอย่างยิ้มแย้ม รอยยิ้มของฟางทำสารวัตรคนเก่งเคลิ้มไปเลยทีเดียว เมื่อนัดแนะเวลากับธามไทเสร็จแล้ว ฟางขอตัวมาทำงานต่อ เมื่อเธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมข้อความหาใครคนนึง
                ‘ฟางตกลงจะไปดินเนอร์กับพี่ธามนะค่ะ ที่ร้าน xxx เวลา 19.00 รีบมานะค่ะ ฟางไม่ชอบรอ’ เธอกดส่งข้อความไปหาป๊อปปี้ทันที เธอหัวเราะชอบใจที่คิดแผนแกล้งชายหนุ่มได้ ได้ทั้งปั่นหัวเขา ทำให้เขาเสียใจแบบที่เธอเคยรู้สึก เผลอๆป๊อปปี้อาจจะเสียใจจนยกเลิกงานหมั้นที่เขาพูดไว้กับแม่เธอเลยก็ได้ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เธอคิดในใจ ก่อนจะกดส่งอีกข้อความนึงตามไปหาป๊อปปี้ว่าเธอส่งผิดจริงๆ
                “ฉันขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันส่งผิดเบอร์น่ะ” ฟางหัวเราะทันทีเมื่อมีข้อความตอบกลับมา
                “เดี๋ยวได้เจอดีแน่ ยัยตัวแสบ”