โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)

                                                                                                                                                                <Karry>

 

 

 

 

 

 

 

     ในขณะที่ผมกำลังจะเดินขึ้่นไปบน เวที ที่หยวน!!!กำลังจะร้องเพลง  แต่

เซียนซีก็มาจับผมไว้ ผมพยายามสบัดมือเขาทิ้ง 

 

 

"ปล่อย! ฉันจะไปหาหยวน"

"นายจะไม่ฟัง หยวนร้องเพลงก่อนเรอะ"

 

 

ผมเลยยอมอยู่เฉยๆ ไปก่อน รอให้หยวนร้องเพลงเสร็จก่อน

 

 

"ถึงฉันจะไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของนายมากมายเท่าไหร่แต่ฉันก็พอเข้าใจว่า ตอนที่หยวนหายไปมันรู้สึกยังไง "

 

"อืมขอบใจน่ะ ที่ช่วยเตือนสติ"

 

"ไม่เป็นไร"

 

ผมเริ่มหันไปทางเวที 

 

"เพลงนี้ ผมจะมอบให้กับคนที่ผมจากมานาน และไม่ได้เจอเขาคนนั้น ทำให้ผมรู้สึกแทบขาดใจ แต่ผมก็ยังรักเขาอยู่"

 

 

 

แม้จะเป็นประโยคสั่นๆจากหยวน แต่ก็ทำให้ผมน้ำตาไหลได้ 

 

 

เสียงดนตรี เริ่มขึ้น  เสียงที่ร้องที่คุ้นเคยที่คิดถึง ก็เริ่มร้องขึ้น

 

 

Who You Are To Me - Hyorin (Sistar)

 

 

ฉันอยากจะบอกเธอแต่น้ำตาไม่หยุดไหล   นี้คือสิ่งที่ฉันจะบอกเธอ  ฉันรอแค่เธอ  เพราะฉันรักเธอ

 

เพราะฉันไม่สามารถแตะต้องเธอได้   เพราะฉันไม่สามารถหยุดมันได้  ร่องรอยของเธอมันมีอยู่มาก

 

เพราะว่าฉันเป็นของเธอ  ฉันต้องการเธอไม่งั้นฉันอาจถึงตาย

เพราะฉันมีเพียงเธอเท่านั้น  ทุกๆอย่างฉันต้องการรอ

 

ดังนั้นเธอได้โปรดก้าวมาใกล้ชิดกับฉันได้ไหม  เธอก็รู้ว่าฉันมีเพียงเธอ  ได้โปรดอย่าปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว

 

ฉันจะเห็นคุณทุกเวลาเมื่อดวงตาของฉันเศร้า  ไม่มีแล้วคำนั้น ที่ฉันเคยมองเห็นและยิ้มกับเธอ

 

นี้คือสิ่งที่ฉันอยากจะบอกเธอ   ฉันรักแค่เธอเท่านั้น  เพราะฉันรักเธอ

เธออยุ่ในหัวของฉันเต็มไปหมด  มันเต็มไปด้วยความทรงจำ  มีร่องรอยของเธออยู่มากมาย

 

ฉันต้องการแสดงให้เธอเห็น   ฉันต้องการให้เธอฟัง  แต่เธอไม่ได้อยู่ข้างฉัน  มันจึงทำให้ฉันเจ็บปวดมากขึ้น..........

 

 

 

 

เสียงปรบมือดังขึ้น พร้อมกับร่างกายของผมที่เดินขึ้นไปบนเวทีโดยอัตโนมัติ   แลพกอดหยวนทั้งอย่างงั้นโดยไม่สนใจใคร

เสียงปรบมือดังขึ้นมากกว่าเดิม  พร้อมๆกับพวกรุ่นพี ที่น้ำตาไหล 

 

 

และเราทั้งสองคนที่ได้เจอกันอีกครั้ง เป็นความฝันที่กลายเป็นจริง  

 

 

 

 

 

"หยวนอยากจากฉันไปอีกน่ะ"

"อือ หยวนจะไม่ไปไหนแล้ว ขอบคุณน่ะที่ยังรักหยวนและรอหยวนน่ะ"

"อือ ขอบคุณที่ยังไม่ตายน่ะ ไครักหยวนน่ะ"

"หยวนก็รักไคน่ะ มากๆด้วย"

 

 

 

 

 

!เอาละครับ ตอนนี้รุ่นน้องของเราก็ได้มาเจอกันสักที่ แต่ว่าถึงจะเป็นเรื่องน่ายินดีแค่ไหนตอนนี้ก็ได้เวลา แลกของขวัญกันแล้ว!

 

 

 

พีแบคฉยอนที่ทำให้ความเศร้าจางหายไป แต่ก็คงเหลืออยู่

 

 

พวกพีๆในค่ายก็พากัน พูดให้พีแบคว่า เสียงบรรยากาศหมดเลย  

แต่พีเขาคงไม่ชอบความเศร้าแบบนี้ ก็เลยต้องทำให้สดใส เร็วๆมั่ง  

 

 

 

และเราก็เริ่มแลกของขวัญกัน  ไม่รู้จะเรียกว่าโชคชะตาหรือเรื่องบังเอิญ ผมกับหยวน จับได้ของกันและกัน 

 

แต่ของที่ผมซื้อมันไม่ค่อยมีค่าสักเท่าไหร่อะ  ผ้าพันคอ= ="

ที่ผมได้จากหยวนก็คือ  เสื้อกันหนาวอย่างดี และมีถุงมือด้วย หยวนมีเงินมาแต่ไหนนิ  

 

 

!เอาละครับ ตอนนี้ก็ต่างแลกของขวัญกันแล้ว ผมในฐานะMCของวันนี้ จะขอเปิดงาน คริสมาสอย่างเป็นทางการครับ  dance music!!

 

 

 

วู๊วๆๆๆๆๆๆๆๆ   เพลงรุ่นพีในSM~ ต่างพากันเต้น จนภาพลักษณ์หายหมด โดยเฉพาะรุ่นพี แบคและรุ่นพียูริ  และคนอื่นๆในบริษัทก็ไม่แพ้กัน 

 

 

คืนนี้สนุกมาก และวันนี้ฝนตกแน่ๆผมเห็นเซียนซีเต้นในงานเลี้ยงด้วย ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกตา เพราะนอกจากเขาจะเกลียดความวุ่นวายแล้วเขาก็

ไม่ชอบเต้นบ้าบอด้วย แหมสงสัย จะสนุกจริงๆฮ่าๆ 

 

 

พองานจบทุกคนก็แยกย้าย ผมกับหยวนก็พากันกลับห้อง และนอนด้วยกันทั้งคืน  รายละเอียดไว้ที่หลังแต่เธออยู่กับฉันตอนนี้ก็พอแล้ว......

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------

 

 

ทำไหมเรื่องในนิยายของฉันถึงตรงกับชีวิตจริงและเนี๊ยT^T  

หยวนฉันเข้าใจเธอ  น่ะ  รออ่านตอนของหยวนน่า