โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)

                                                                      <Karry>
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
   ขอโทษด้วยครับทางเราช่วยเค้าไว้ไม่ได้
 
 
 
 
  คำพูดของหมอทำให้ผมแทบจะใจแตกสลาย
 
 
 
 
 
 
 
"หมายความว่ายังไงครับมีนไม่จริงใช่ไหมครับ"
 
 
"ขอโทษด้วยครับ"
 
 
"คุณเป็นหมอภาษาอะไรถึงช่วยคนไว้ไม่ได้"
 
 
"จุนไคอย่าเสียมารยาทสิลูก"
 
 
"แต่ว่ามัน"
 
 
"หยุด!!~"
 
 
"ครับ ขอโทษครับ"
 
 
"หยวนเป็นยังไงค่ะหมอ"
 
 
"ขอโทษและเสียใจด้วยน่ะครับ ถ้าเค้ามาโรงพยาบาลเร็วกว่านี้คงช่วยทัน"
 
 
"แต่ว่าเพราะอะไรเค้าถึง....."
 
 
"เค้าเสียเลือดเป็นจำนวนมากเลยครับ และอาจจะทนแผลไม่ไหวน่ะครับ"
 
 
"ค่ะ" 
 
  ถึงแม่จะดูนิ่งแต่ผมคิดว่าในใจของแม่คงกำลังเจ็บปวดไม่ต่างจากผมหรอก
 
 
 
"ลูกกระสุนอยู่ใกล้หัวใจมาก ถ้าเฉียดอีกนิดเค้าคงจะตายทันที่ ที่ถูกยิ่ง เค้าอดทนได้เก่งมากครับ แต่ทางเราก็ช่วยไว้ไม่ทัน"
 
 
 
"ค่ะ อิฉันเข้าใจค่ะ"
 
 
 
 
 
 
 
 
ถึงแม่จะพูดแบบนั้น  แต่คงจะเจ็บปวดใจเป็นอย่างมากเลยที่เดียว  
 
ตอนนี้แทนที่จะเศร้า  ผมกลับมีความหวังแปลกๆเกิดขึ้น  ถ้าจำไม่ผิดตอนที่เจอหยวนใหม่ๆ
เค้าชอบพูดคนเดียว  และตอนนั้นเค้าก็สามารถรักษาผมได้ด้วยจูบ เหมือนจะมีคนอยู่ข้างเค้าตลอดเวลา
แต่หลังๆมานี้ไม่มีแล้ว    ผมหวังว่าเค้าคงจะพื้นขึ้นมาในอีกไม่นานนี้  ผมคิดอย่างงั่น
 
 
 
 
 
------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
                                                                      <Jackson>
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  ผมเดินอย่างรีบเร่งพร้อมกับจูงมือของจื่อหงเดินเข้ามาในโรงพยาบาล  เมื่อกี่ได้รับข้อความว่า หยวนเสียแล้ว
 
 
 
ผมไม่อยากจะเชื่อข้อความที่ส่งมาเลยเดินมาดูด้วยตัวเอง  แต่แล้วมันก็เป็นเรื่องจริง  
ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหยวนเค้าจะ.....      แต่ทำไหมจุนไคถึงได้ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยละ
 
หยวนเป็นแฟนเค้าไม่ใช่เรอะ ทำไหมเค้าคงทำเหมือนคนไม่มีความรู้สึก
 
ผมไม่เข้าใจเค้าจริงๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
                                                                            <ROY>
 
 
 
  
 
 หยวน   หยวน  ตื่นสิ  ตื่นได้แล้ว     
 
 
 
 
หวังหยวน!!      
 
 
 
 
 
 
"หืม ขออีก5นาทีน่า"
 
 
"ให้ตายสิยังจะมาขอ5นาทีอีก  ลืมตาขึ้นเลยน่ะ"
 
 
"อะไรกันนักหนาแล้วนายเป็นใคร"  พอผมลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น
 
 
"ว่าไง"
 
 
"ห่ะ นิสมาทำไรที่นี้"
 
 
"ฉันต้องพูดคำนั้นมากกว่าน่ะ"
 
 
"เอ๊!~ แล้วที่นี้ที่ไหน"
 
 
"ทางขึ้นระหว่างสวรรค์กับนรก"
 
 
"ห่ะ!!!"
 
 
"เอ้ายังไม่รู้เรื่องอีก"
 
 
"ฉันตายแล้วเรอะ"
 
 
"ใช่สิ"
 
 
"สลบแป๊ป"
 
 
"หยุดเลยจะตายรอบสองเรอะ  "
 
 
"ไม่จริงๆๆๆๆ"
 
 
"จริง  นี้หลับหรือตายนิกว่าจะตื่นขึ้นมา นึกว่าตายรอบที่สองสะอีก"
 
 
"แล้วฉันจะกลับไปได้ไหมละ"
 
 
"ไม่น่าจะได้น่ะ"
 
 
"อ่าว TT  ตายอีกรอบดีไหมนิ"
 
 
"ตายอีกรอบก็ไม่ได้เกิดเลยละ"
 
 
"ห่ะ "
 
 
"พอมีวิธีอยู่น่ะ"
 
 
"จริงเรอะ  ยังไงบอกมาเร็ว"
 
 
"จะทำจริงเรอะ"
 
 
"อืมบอกมาสิ"
 
 
"และมีเรื่องสำคัญที่จะบอกด้วย"
 
 
"ได้สิ"
 
 
 
 
 
หลังจกนั้นนิสก็เล่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นต่างๆให้ผมฟัง  และการที่จะกลับไปเป็นมนุษย์อีกครั่งให้ฟังด้วย
 
 
"นายจะบ้าเรอะนิส  ฉันไม่เชื่อเรื่องที่ว่ามาหรอก"
 
 
"ถึงจะไม่เชื่อแต่นายก็ต้องเชื่อ"
 
 
"เป็นไปไม่ได้ที่เค้าจะทำแบบนั้น"
 
 
"แต่ก็เป็นไปแล้วนิ"
 
 
 
"ฉันไม่เชื่อ คนอย่างจุนไคจะทำอย่างงั้นกับฉันทำไหม"
 
 
 
 

 
"ก็เค้าทำไปแล้ว"
 
 
 
"การกำหนดชีวิตของฉันน่ะเรอะ"
 
 
 
"ช่าย  เค้าคือคนที่ทำให้นายเจ็บปวดมาตลอด เค้าคือที่สร้างเรื่องงี่เง่าที่เกิดกับนายทุกอย่าง"
 
 
 
"ไม่จริงหรอก  เค้าเป็นมนุษย์น่ะเค้าจะทำได้ยังไง"
 
 
 
"ฉันไม่ได้บอกสักคำว่าเค้า เป็นมนุษย์  "
 
 
 
"แล้วทำไหมพึ่งมาบอกเอาตอนนี้ละ"
 
 
 
 
"ฉันก็พึ่งเห็นไม่นานนี้เองละ  พอไปอ่านโน๊ตชีวิตอะ   กะว่าจะไปหานายแต่ก็เห็นลอยอยู่แถวนี้เลยตกใจเหมือนกัน เป็นไรตาย"
 
 
 
"ถูกพ่อตัวเองยิงตาย"
 
 
"เอ๊"
 
 
 
"เอ่อใช่พูดถึงเรื่องนี้ไหนว่า พ่อแม่ฉันตายแล้วไง ทำไหมถึงยังมีชีวิตอยู่"
 
 
 
"เอ่อ  ที่จริงแล้วคนที่บอกให้ฉันบอกนายไปแบบนั้นก็คือ พ่อกับแม่นายนั้นละ"
 
 
 
"จะเชื่อพวกเค้าทำไหม"
 
 
 
"ฉันก็ต้องรักษา  บารมีน่ะก็ต้องทำตามสิ"
 
 
 
"เฮ้อช่างเถอะ"
 
 
 
"ขอโทษน่ะ   แล้วนายจะกลับไปเป็นมนุษย์ไหม"
 
 
"ด้วยวิธีที่นายว่าน่ะเรอะ"  
 
 
"อืม"
 
 
"ไม่~  "
 
 
"ทำไหม?"
 
 
"ฉันทำไม่ได้  จะให้ฉันเลือกใครคนหนึ่งที่รักมากที่สุดมาตายเพื่อให้ฉันฟื้นไม่ได้"
 
 
"ฉันก็เลยไม่อยากจะบอกยังไงละ"
 
 
"ไม่มีวิธีอื่นเรอะ"
 
 
"ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีหรอก"
 
 
"บอกมาสิ"
 
 
"นายก็แค่   ส่งตัวจุนไคลงไปอยู่ที่ที่เค้าจากมาก็แค่นั้นแหละ"
 
 
"หมายความว่ายังไง  เค้าเป็นใคร"
 
 
 
"เค้าก็คือ  ลูซีเฟอร์  ซาตานยังไงละ"
 
 
 
 
 
???????
 
 
 
------------------------------------------------------------------
 
 
อยากจะบอกว่า   เรื่องมันเริ่มด้วยอะไรที่เหนือธรรมชาติก็ต้องจบด้วย  เรื่องเหนือธรรมชาติ     อุ๊ยเผล่อบอกว่าจะจบแล้ว  
แล้วจะมาต่อน่า  ช่วงนี้ มีกิจกรรมเยอะมากไม่มีเวลามาลงTT  ซ้อมละครบาง ซ้อมรำบางอยากจะบ้าตาย