โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)
9.7
35) จุดเริ่มต้นของความจริง2-2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ<Karry>
ขอโทษด้วยครับทางเราช่วยเค้าไว้ไม่ได้
คำพูดของหมอทำให้ผมแทบจะใจแตกสลาย
"หมายความว่ายังไงครับมีนไม่จริงใช่ไหมครับ"
"ขอโทษด้วยครับ"
"คุณเป็นหมอภาษาอะไรถึงช่วยคนไว้ไม่ได้"
"จุนไคอย่าเสียมารยาทสิลูก"
"แต่ว่ามัน"
"หยุด!!~"
"ครับ ขอโทษครับ"
"หยวนเป็นยังไงค่ะหมอ"
"ขอโทษและเสียใจด้วยน่ะครับ ถ้าเค้ามาโรงพยาบาลเร็วกว่านี้คงช่วยทัน"
"แต่ว่าเพราะอะไรเค้าถึง....."
"เค้าเสียเลือดเป็นจำนวนมากเลยครับ และอาจจะทนแผลไม่ไหวน่ะครับ"
"ค่ะ"
ถึงแม่จะดูนิ่งแต่ผมคิดว่าในใจของแม่คงกำลังเจ็บปวดไม่ต่างจากผมหรอก
"ลูกกระสุนอยู่ใกล้หัวใจมาก ถ้าเฉียดอีกนิดเค้าคงจะตายทันที่ ที่ถูกยิ่ง เค้าอดทนได้เก่งมากครับ แต่ทางเราก็ช่วยไว้ไม่ทัน"
"ค่ะ อิฉันเข้าใจค่ะ"
ถึงแม่จะพูดแบบนั้น แต่คงจะเจ็บปวดใจเป็นอย่างมากเลยที่เดียว
ตอนนี้แทนที่จะเศร้า ผมกลับมีความหวังแปลกๆเกิดขึ้น ถ้าจำไม่ผิดตอนที่เจอหยวนใหม่ๆ
เค้าชอบพูดคนเดียว และตอนนั้นเค้าก็สามารถรักษาผมได้ด้วยจูบ เหมือนจะมีคนอยู่ข้างเค้าตลอดเวลา
แต่หลังๆมานี้ไม่มีแล้ว ผมหวังว่าเค้าคงจะพื้นขึ้นมาในอีกไม่นานนี้ ผมคิดอย่างงั่น
------------------------------------------------------------------------------
<Jackson>
ผมเดินอย่างรีบเร่งพร้อมกับจูงมือของจื่อหงเดินเข้ามาในโรงพยาบาล เมื่อกี่ได้รับข้อความว่า หยวนเสียแล้ว
ผมไม่อยากจะเชื่อข้อความที่ส่งมาเลยเดินมาดูด้วยตัวเอง แต่แล้วมันก็เป็นเรื่องจริง
ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหยวนเค้าจะ..... แต่ทำไหมจุนไคถึงได้ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยละ
หยวนเป็นแฟนเค้าไม่ใช่เรอะ ทำไหมเค้าคงทำเหมือนคนไม่มีความรู้สึก
ผมไม่เข้าใจเค้าจริงๆ
-----------------------------------------------------------------------------------
<ROY>
หยวน หยวน ตื่นสิ ตื่นได้แล้ว
หวังหยวน!!
"หืม ขออีก5นาทีน่า"
"ให้ตายสิยังจะมาขอ5นาทีอีก ลืมตาขึ้นเลยน่ะ"
"อะไรกันนักหนาแล้วนายเป็นใคร" พอผมลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น
"ว่าไง"
"ห่ะ นิสมาทำไรที่นี้"
"ฉันต้องพูดคำนั้นมากกว่าน่ะ"
"เอ๊!~ แล้วที่นี้ที่ไหน"
"ทางขึ้นระหว่างสวรรค์กับนรก"
"ห่ะ!!!"
"เอ้ายังไม่รู้เรื่องอีก"
"ฉันตายแล้วเรอะ"
"ใช่สิ"
"สลบแป๊ป"
"หยุดเลยจะตายรอบสองเรอะ "
"ไม่จริงๆๆๆๆ"
"จริง นี้หลับหรือตายนิกว่าจะตื่นขึ้นมา นึกว่าตายรอบที่สองสะอีก"
"แล้วฉันจะกลับไปได้ไหมละ"
"ไม่น่าจะได้น่ะ"
"อ่าว TT ตายอีกรอบดีไหมนิ"
"ตายอีกรอบก็ไม่ได้เกิดเลยละ"
"ห่ะ "
"พอมีวิธีอยู่น่ะ"
"จริงเรอะ ยังไงบอกมาเร็ว"
"จะทำจริงเรอะ"
"อืมบอกมาสิ"
"และมีเรื่องสำคัญที่จะบอกด้วย"
"ได้สิ"
หลังจกนั้นนิสก็เล่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นต่างๆให้ผมฟัง และการที่จะกลับไปเป็นมนุษย์อีกครั่งให้ฟังด้วย
"นายจะบ้าเรอะนิส ฉันไม่เชื่อเรื่องที่ว่ามาหรอก"
"ถึงจะไม่เชื่อแต่นายก็ต้องเชื่อ"
"เป็นไปไม่ได้ที่เค้าจะทำแบบนั้น"
"แต่ก็เป็นไปแล้วนิ"
"ฉันไม่เชื่อ คนอย่างจุนไคจะทำอย่างงั้นกับฉันทำไหม"
"ก็เค้าทำไปแล้ว"
"การกำหนดชีวิตของฉันน่ะเรอะ"
"ช่าย เค้าคือคนที่ทำให้นายเจ็บปวดมาตลอด เค้าคือที่สร้างเรื่องงี่เง่าที่เกิดกับนายทุกอย่าง"
"ไม่จริงหรอก เค้าเป็นมนุษย์น่ะเค้าจะทำได้ยังไง"
"ฉันไม่ได้บอกสักคำว่าเค้า เป็นมนุษย์ "
"แล้วทำไหมพึ่งมาบอกเอาตอนนี้ละ"
"ฉันก็พึ่งเห็นไม่นานนี้เองละ พอไปอ่านโน๊ตชีวิตอะ กะว่าจะไปหานายแต่ก็เห็นลอยอยู่แถวนี้เลยตกใจเหมือนกัน เป็นไรตาย"
"ถูกพ่อตัวเองยิงตาย"
"เอ๊"
"เอ่อใช่พูดถึงเรื่องนี้ไหนว่า พ่อแม่ฉันตายแล้วไง ทำไหมถึงยังมีชีวิตอยู่"
"เอ่อ ที่จริงแล้วคนที่บอกให้ฉันบอกนายไปแบบนั้นก็คือ พ่อกับแม่นายนั้นละ"
"จะเชื่อพวกเค้าทำไหม"
"ฉันก็ต้องรักษา บารมีน่ะก็ต้องทำตามสิ"
"เฮ้อช่างเถอะ"
"ขอโทษน่ะ แล้วนายจะกลับไปเป็นมนุษย์ไหม"
"ด้วยวิธีที่นายว่าน่ะเรอะ"
"อืม"
"ไม่~ "
"ทำไหม?"
"ฉันทำไม่ได้ จะให้ฉันเลือกใครคนหนึ่งที่รักมากที่สุดมาตายเพื่อให้ฉันฟื้นไม่ได้"
"ฉันก็เลยไม่อยากจะบอกยังไงละ"
"ไม่มีวิธีอื่นเรอะ"
"ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีหรอก"
"บอกมาสิ"
"นายก็แค่ ส่งตัวจุนไคลงไปอยู่ที่ที่เค้าจากมาก็แค่นั้นแหละ"
"หมายความว่ายังไง เค้าเป็นใคร"
"เค้าก็คือ ลูซีเฟอร์ ซาตานยังไงละ"
???????
------------------------------------------------------------------
อยากจะบอกว่า เรื่องมันเริ่มด้วยอะไรที่เหนือธรรมชาติก็ต้องจบด้วย เรื่องเหนือธรรมชาติ อุ๊ยเผล่อบอกว่าจะจบแล้ว
แล้วจะมาต่อน่า ช่วงนี้ มีกิจกรรมเยอะมากไม่มีเวลามาลงTT ซ้อมละครบาง ซ้อมรำบางอยากจะบ้าตาย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ