โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)

<Jackson>

ปี๊ปๆ เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นในตอนเช้าทำให้ผมตื่นจากความฝัน
พอผมรับโทรศัพท์และก็ฟังคนปลายทางพูดสองสามคำ ทำให้ผมตกใจเป็นอย่างมาก
หลังจากนั้น ร่างของผมก็ลุกจากเตียงทันที่

 

คนที่โทรมานั้นคือ จุนไคเค้าบอกผมว่า หยวนหายตัวไปแล้วพอเค้าลองโทรหาจื่อหงดู
เพราะคิดว่าหยวนคงไปเล่นด้วย แต่ทางก็โทรไม่ติดพอลองโทรไปที่บ้านเค้าก็บอกว่าไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว

 

ทำให้ผมใจหายวูป กลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับทั่งสองคน
ผมพยายามหาทุกที่ที่น่าจะมีทั้งสองคนอยู่ แต่ก็ไม่เห็นอะไร พวกนายหายไปไหนกันน่ะหยวน จื่อหง

 

ในขณะที่ผมกำลังตามหาทั้งสองอยู่ ผมก็สังเกตเห็นเข็มกลัดของวงTFBOYS ที่จะมีเฉพาะ
ผม จุนไคและก็หยวน แต่ทำไมมาหล่นอยู่ตรงนี้ละ

 

ผมเลยถามคนแถวนี้ไปทั่ว แต่ก็ไม่มีใครเห็น

 

 

"ขอโทษน่ะครับ เคยเห็นคนนี้รึปล่าว" ชายวัยกลางคนหันมาตามเสียงของผมและก้มมองดูภาพในมือถือ

 

"อ๋อ พ่อหนุ่มคนนี้เรอะ"

 

"เคยเห็นเรอะครับ" ผมตื่นเต้นกับตำพูดของคุณลุง

 

"เมื่อเช้านี้เห็นขึ้นรถบาสน่ะ เค้ามาซื้อไส้กรอกจากฉันแล้วดันทำหล่นเลยอดกินเลยฉันเลยให้ใหม่น่ะ"

 

"ขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยน่ะครับ"

 

"ฮ่าๆ เป็นพ่อหนุ่มที่หน้าตาหน้ารักดีน่ะ"

 

"แล้วเห็นคนข้างๆไหมครับ"

 

"อ๋อเห็นสิมาด้วยกันนี้แหละ"

 

'พอจำได้ไหมครับว่าพวกเค้าไปไหน"

 

""อืมน่าจะไปที่ ฉงฉางน่ะ รถบาสสายนั้นมีสองที่คือ ฉงฉางและนูน"

 

"ที่ไหนเรอะครับ"

 

"สนามบินน่ะ"

 

"ครับขอบคุณมากที่บอก" ยังไงขอให้เป็นฉงฉางเถอะ <ฉงฉาง คือ เมืองในจินตนาการของหวายค่ะ>

 

 

ว่าแล้วก็โทรหาจุนไค

K: ฮะโหล่

J: ฮะโหล่จุนไค

K: ไงเซียนซี

J: ฉันพอจะรู้แล้วละว่าหยวนกับจื่อหงอยู่ไหน

K: ว่าไงน่ะที่ไหนบอกมาเร็วๆสิ

J: ใจเย็นๆสิ ฉันเจอเข็มกลัดของหยวนหล่นอยู่แถวสนามนีน่ะ

K: อืม

J: ฉันจึงไปหาถามคนแถวนี้ และรู้ว่าหยวนขึ้นรถไปฉงฉางหรือสนามบินนี้แหละ

K: อืมๆงั้นเดี๋ยวฉันจะไปหาที่ฉงฉางน่ะ

J: okเดี๋ยวฉันจะไปรอน่ะ

K: ไว้เจอกัน

 

หลังจากนั้นผมก็หาหยวนที่ฉงฉาง แถวสถานีรถ

 

"ขอโทษน่ะครับ" ผมเดินเข้าไปถามคุณป้าคนหนึ่ง

"มีอะไรจ๊ะ"

"เคยเห็นคนในภาพไหมครับ" ผมยื่นโทรศัพท์ให้ดู คุณป้ามองดูสักครู่หนึ่ง

"อ๋อ พ่อหนุ่มคนนี้น่ะเรอะ" ผมยิ้มออกทันที่

"เคยเห็นเรอะครับ"

"เหมือนจะลงมาซื้อน้ำส้มแล้วก็ทำหกใส่เสื้อน่ะ ฮ่าๆ" หว่าน่าอายแทนจัง

"เค้าไม่ได้ลงมาเลยเรอะครับ"

"ปล่าวหรอกแค่ลงมาซื้อน้ำส้มแล้วก็ขึ้นรถไปต่อน่ะ"

"!เอ๊" ผมหน้าซีดทันที่ สองคนนั่นจะไปทำอะไรที่สนามบิน

"เป็นอะไรไปรึปล่าว" คุณป้าถามเพราะเห็นผมหน้าซีดๆ

"อ๋อปล่าวหรอกครับ ขอบคุณมากครับที่บอก"

"ไม่เป็นไรจ๊ะ"

นี้มันอะไรกันหยวนกับจื่อหง จะไปไหน ไม่เข้าใจเลย

.
.
.
.
.

 

แต่ก็ต้องบอกจุนไคก่อน
คิดแล้วก็หยิบโทรศัพท์โทรหาจุนไค

 

K:ฮะโหล่

J:จุนไค

K:ว่าไงเซียน

J:หยวนกับจื่อหง ทั่งสองไปสนามบินน่ะ

K:!ห่ะว่าไงน่ะ หมายความว่าไง

J:ฉันไม่รู้เหมือนกัน

K:งั่นนายไปที่สนามบินก่อนเลยน่ะ

J:อืมแล้วนายละ

K:เดี๋ยวตามไป

J:อืม

 

 

พอผมวางสายผมก็รีบตรงไปที่สนามบินทันที่ พวกเค้าคงไม่ได้บินไปไหนไกลๆหรือออกนอกประเทศใช่ไหม?

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

<Karry>

 

 

จากที่เซียนซีบอกผมมา หยวนอาจจะไปสนามบินพวกเขาจะไปทำไหมกันน่ะ
หรืออาจจะออกนอกประเทศก็ได้ คงไม่ใช่น่ะ ตอนนี้ผมกำลังไปที่สนามบิน

 

ก่อนที่หยวนจะหายตัวไป ดูเหมือนใจเค้าไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตลอดเวลาเหมือนคิดอะไรอยู่
พอผมถามเค้าก็บอกว่าไม่มีอะไร

 

สักพักใหญ่ผมก้มาถึงสนามบินฉงฉาง ผมรีบลงรถทันที่และวิ่งหาหยวน
ผมคิดว่าาสิ่งแรกที่หยวนจขะไปคือ ศุนย์อาหาร
เพราะครั่งก่อน ตอนไปไต้หวันเค้าก็ขอแวะ

 

 

พอมาถึงผมก็เดินหาไปทั่วร้าน แต่ก็ไม่เจอ

"หาใครอยู่เรอะครับ" พนักงานเค้ามาถามผม

"พอจะเคยเห็นคนนี้ไหมครับ" ผมยื่นโทรศัพท์ให้ดู เค้ามองดูสักพัก

"เคยเห็นครับ"

"จริงเรอะครับ"

"ครับเค้าพึ่งเดินออกไปเมื่อกี่นี้เอง"

"ขอบคุณมากครับ" ผมรีบออกมาโดยที่ไม่ฟังพนักงานคนนั้นพูดต่อ

 

 

พึ่งออก แปลว่าไปได้ไม่นาน ที่ที่น่าจะอยู่ก็เหลือแค่ที่เดี๋ยว ห้องวางกระเป๋า
พอผมมาถึงผมก็กอดสายตาไปทั่ว แถวนี้ แต่ก็ไม่เห็นคนที่ผมอยากจะพบเลย
อาจจะไม่เจอก็ได้

.
.
.
.

 

ในขณะที่ผมกำลังสิ้นหวังอยู่ ผมก็สังเกตเห็นกระเป๋าที่ดูคุ้นตา พอมองขึ้นไปก็เจอกับเจ้าของกระเป๋าที่คุ้นเคย

!หยวน กับจื่อหง เค้าสองคนอยู่ด้านในห้องตรวจกระเป๋า ระหว่างทางขึ้นเครื่อง

 

!หยวน !หยวน ผมตะโกนเรียกแต่พวกเค้าไม่ได้ยิน
!!!พวกเค้ากำลังจะเดินไปขึ้นเครื่อง

 

ผมกะว่าจะพุ่งเข้าไป แต่ผู้คุมมีแต่คนดู ทึกๆทั่งนั้น ไม่เสี่ยงดีกว่า
ผมวิ่งออกข้างนอก และตะโกนเรียกเค้าในอีกฝังที่มีรั่วไฟฟ้ากั้นเอาไว้

 

!หยวน !จื่อหง

 

เค้าทั่งสองหันมาตามเสียงของผม เหมือนว่าจะได้ยิน เค้าทั่งสองทำหน้าตกใจเล็กน้อย
แต่ก็ยิ้มแล้วก็เดินขึ้นเครื่องไป

เดี๋ยวสิ หยวน จื่อหง

 

สักพักเครื่องบินก็บินขึ้น

ในขณะที่ผมกำลังเศร้าอย่ ผมก็นึกได้ว่า ผู้จัดการ(หน้าเงิน) น่าจะรู้เรื่องนี้
ผมเลยลองโทรถามดู

 

ผู้จัดการเลยบอกว่า
หยวนเค้า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

 

'หยวนไปทำงานที่เกาหลี "

"ทำไหมไม่บอกผมละครับ แล้วทำไหมมีจื่อหงด้วยละ"

"ก็พวกนายหายหัวไปไหนตั้งเช้าห่ะ "

"เอ่อ..."

"ฉันโทรหาก็ไม่รับสักคนเลย"

"ขอโทษครับ"

"นี้พึ่งโทรหาเซียนซีติดนิ"

"(รู้สึกผิดอย่างยิ่ง)"~

"รีบกลับมาเอาของแล้วไปเกาหลีพร้อมฉันเดี๋ยวนี้เลยน่ะ"

"ผมก็ต้องไปเรอะครับ"~

"แล้วนายเป็นใครถึงไม่ไปละห่ะ" เอ่อ ลืมชั่วขณะว่าตัวเองเป็นดารา

"ต้องกราบขอโทษเป็นอย่างสูงครับTT"

"รีบๆมาละ"

"ครับ"

 

 

ผมก็กลับมาเอาของแล้วก็ออกเดินทางพร้อมผู้จัดการไปที่เกาหลี พอมาถึงบ้านพัก ก็ไม่เห็นหยวนกับจื่อหง
พอถามพีเสียวหม่าที่มา พร้อมพวกเค้า พีเค้าก็บอกว่า หยวนกับจื่อหงไปคอนเสิร์ตSISTAR(ซิสตร้า)

 

แต่เอ๋ เดี๋ยวก่อนน่ะ หยวนชอบซิสตร้า ตั้งแต่ที่ยังไม่ความจำเสื่อมนิ ????~
พีเสียวหม่าก็บอกที่ตั้งของคอนเสิร์ต แล้วผมก็ไปรอหยวนกับจื่อหงที่หน้าทางออก
สักพักใหญ่ งานก้จบแล้วคนก็ค่อยๆ เดินออกมา แล้วก็เห็นหยวนกับจื่อหงเดินออกมาด้วย

 

"หยวน จื่อหง" เค้าทั่งสองหันมาด้วยสีหน้าทีตกใจเล็กน้อย

"จุนไค มาอยู่นี้ได้ไง "

 

ผมกำลังจะตอบจื่อหง แต่อยู่ๆหยวนก็วิ่งหนีไป
หยวนเดี๋ยวสิ ผมวิ่งตามเค้าไป สักพักเราทั่งสองก็คาดกัน

"หายไปไหนแล้วละ"

"จุนไค" จื่อหงที่วิ่งตามมา เรียกผม

"อะไร"

"หยวนละ"

"ไม่รู้หายไปไหน"

"ไม่เป็นไรน่า"

"ไม่เป็นไรได้ไงละ"

""เหอะน่า ฉันรู้เค้าอยู่ไหน"

'เอ๊?"

 

จื่อหงก็พาผมเดิน สักพักใหญ่ แล้วก็มาหยุดที่ทะเล จื่อหงชี้นิ้วให้ดูผมก็มองตาม ทิศทางของนิ้ว
ก็เห็นหยวนนั่งกอดเข่าอยู่ที่ชายหาด

 

"ทำไหมนายรู้ละ"

"เหอะน่าไปสิ"

"อืม"

 

 

ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกลๆเค้า แล้วกอดจากด้านหลัง เค้าตกใจจนร้องออกมาเสียงดังและดิ้นไม่หยุด

 

"หยวน"

 

"ปล่อยน่ะจุนไค "

 

"ปล่อยให้โง่สิ"

 

"ปล่อย"

 

เค้าสะบัดตัวอย่างแรงจนหลุดจากมือผม และทำท่าว่าจะวิ่งหนี

 

"เดี๋ยวสิทำไหมนายถึงหนีฉันละ ฉันทำผิดอะไร"

 

!หยวน

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

หยวน เธอเป็นอะไร อ่าวอินสะแหละ ฮ่าๆ รอตอนต่อไปน่ะค่ะ จะได้รู้ว่าทำไหมหยวนถึงหนี จุนไคกัน และขอโทษที่ไม่ได้มาลงนานมากค่ะ