โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)
9.7
หวายอายุ14ค่ะ
แชร์นิยายฟิคชั่น
16) ความจริงที่ใกล้เข้ามา2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ <karry>
ตั้งแต่ที่ผมกลับมาจาก ฉงชิ่งผมก็ต้องรับบทเป็นเจ้าชายเย็นชา ที่ต้องทำร้ายหยวนอย่างงั่นทุกวันก็เพราะ
จะปกป้องเค้าไว้ เพื่อไม่ใช่เค้าถูกทำร้ายหนักกว่าคำพูด ผมต้องจำใจทำ
ถ้าถามว่าทำไหม ย้อนกลับไปวันก่อนมาปักกิ่งผมถูกคนกลุ่มหนึ่ง รอบทำร้าย
พอรู้สึกตัวอีกที่ก็อยู่ในห้องที่ไม่รู้จัก และเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง อายุน่าจะประมาณผม
เดินเข้ามา
"มาแล้วเรอะ"
"เธอเป็นใครแล้วจับฉันมาทำไหม"
"ฉันชื่อจื่อฉีแล้วที่ฉันจับนายมาฉันจะให้นายดูภาพๆหนึ่ง"
เธอยื่นโทรศัพท์ออกมา ภาพที่อยู่ตรงหน้าก็คือ ภาพผมกับหยวนกำลัง กอดและจูบกันอยู่
"ฉันอยากรู้จังว่า ถ้าเอาภาพนี้ลงเน็ตแล้วมันจะเป็นยังไง"
"เธอต้องการอะไร"
"เหอะฉันต้องการก็แค่ ทำให้หวังหยวนเจ็บปวดมากที่สุด"
"หยวนไปทำอะไรให้นายเธอถึงทำอย่างงั่นห่ะ"
"ฉันจะทำอะไรและเพราะอะไรมันเป็นเรื่องของฉัน"
"เธอไม่มีทางสมหวังหรอก"
"เรอะ พีค่ะจัดการเค้าหน่อยสิ"
พอเธอพูดจบ ก็มีผุ้ชาย สองคนมาซ้อมผม
"จะบอกให้ ถ้าฉันใช่ประโยชน์จากภาพนี้ไม่ได้ฉันก็จะทำกับหยวน เหมือนที่ทำกับนายนี้แหละ"
ผมต้องยอมเพราะ ถ้า ภาพนี้ลงเน็ตไป ขั้นต่ำ ก็ถูกไล่ออกจากวงการ และอับอายจนถึงที่สุด
"ต้องให้ฉันทำยังไง"
"แกล้งทำเป็นแฟนกับฉันเพื่อจให้หยวนเจ็บปวดที่สุด"
"ทำไหมเธอถึง"
"ถึงอะไร ถ้านายยอม ฉันจะไม่แตะต้องหยวน"
ผมต้องกัดฟัน ตอบตกลง ทำตามที่เธอบอก
แต่ตอนนี้เธอผิดสัญญาที่ให้ไว้ เธอสั่งให้พีๆของเธอไปจัดการหยวน
ผมเลยบอกจื่อหงให้พาหยวนหนีไป แล้วจื่อฉีก็เดินมา
"นายนี้มันจริงๆเลย "
"เธอไม่มีทางทำอะไรหยวนได้หรอก"
"จะแน่เรอะ ฉันบอกให้พีสองคนไปจัดการเค้า"
"เลวจริงๆน่ะ"
"ปากดีนิ "
จากนั่นจื่อฉีก็สั่งพีสองคนที่เหลือซ้อมผม แล้วผมก็สลบไป
พอตื่นมาอีกที่ก็อยู่ในห้อง สีขาวมีกลิ่นแอลกอฮอล์ เล็กน้อย
"นายเป็นยังไงบางจุนไค"
"จื่อหง หยวนละ แล้วหยวนละ"
"ใจเย็นหยวนปลอดภัย แต่พอฉันกลับมาเจอนายนอนสลบอยู่ตกใจแทบแย่"
"ขอโทษน่ะฉันก็สู้พวกเขาไม่ได้เหมือนกัน"
"ฉันจะทำยังไงดี"
"ฉันเองก็ไม่รู้"
"นายพักเถอะฉันจะไปหาหยวนก่อน"
"อืมฝากด้วยน่ะ"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
<หลิว จื่อหง>
พอได้ยินว่าหยวนจะถูกทำร้าย ผมก็รีบ มาหาหยวนที่ห้อง
"หยวนๆ"
"อะไร"
"รีบหนีไปเร็วพวกนั่นกำลังมาน่ะ"
"ก็ดีสิฉันต้องการอยู่พอดี"
"รีบไปไม่งั่นสิ่งที่จุนไคทำเพื่ออะไรละ"
"โอ๊ย ก็ได้"
พอผมพาหยวน ไปส่งที่โรงแรมใกล้ๆ แล้วผมก็กลับมาเพื่อดู ว่าสถานการณ์เป็นยังไงบาง
แล้วผมก็เจอจุนไคนอนอยุ่ ผมเลยพาเค้าไปโรงพยาบาล หลังจากนั่นผมก็กลับมาหาหยวน
แต่ผมต้องตกใจ เมื่อเห็นจื่อฉี ยืนอยุ่ ระเบียง ก่อนจะถึงห้อง ที่ผมพาหยวนไปส่งเอาไว้
"เธอมาอยุ่นี้ได้ยังไง"
"รุ้จัก GPS ป่ะ"
"จื่อฉีหยวนอยู่ไหน"
"โอ๋ๆใจเย็นสิ ฉันมาถึงหยวนก็ไม่อยู่ในห้องแล้ว"
"เฮ้อโล่งอก"
"แต่ฉันสั่งพีๆของฉันไปหาแล้วอีกไม่นานหรอก"
"เธอต้องการอะไรกันแน่"
"เหอะมีแต่คำถามแบบนี้"
"งั่นเรอะ....."
"ถามอยุ่ได้ว่าต้องการอะไร"
"เหอะ เธอทำตัวต่ำ ไม่สมกับหน้าตาเลยน่ะ"
พอสิ้นเสียงผมเธอก็เดินมาเตะท้องผม
"ปากดีเหมือนกันหมดเลยน่ะพวกนี้"
เดียวพีฉันมาก็รู้เองแหละ อยากรู้จังว่า สภาพหยวนจะเป็นยังไงโฮ่ๆๆ
"พีที่เธอว่าคือพวกนี้เรอะ"
เสียงของหยวนดังขึ้นทำให้ผมและจื่อฉีหันไปทางนั่น และจื่อฉีกับผมก็อึ่งไม่ต่างกัน
กับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่าวหยวนมากจากไหน ติดตามตอนต่อไปน่า^^
งงรึปล่าว ถ้างงเดียวหวายจะลงใหม่ให้ที่หลังน่า
งงรึปล่าว ถ้างงเดียวหวายจะลงใหม่ให้ที่หลังน่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
