Five Nights at Freddy ฮันโล~ฮันโล่~ความรักของเรา
-
เขียนโดย 
พ็อพเปิล
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.21 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
7,011 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 11.45 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
2) บ้านสีม่วง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เวลา 12.00 น.
"ห้องทำงานดูแปลกๆเฮะ"(กิ้งๆ)"หื่อ...ใครโทรมาอ่ะ?"โฟนกายมองที่โทรศัพท์ก่อนจะรับสาย
"ฮันโล~ฮันโล่~นั้นใครหรอครับ?" "โฟนกายนี้ฉันเองน่ะ" "วินเซนต์นายโทรมามีอะไรหรอ?" "คือมาบอกเรื่องงานน่ะที่มีประตู2บานอยู่ด้านซ้ายขวานั้นเอาไว้ป้องกันตัวส่วนจอนั้นเอาไวตรวจห้องต่างๆน่ะว่ามีใครเข้ามาไม?หรือพวกนั้นทะเละกันหรือป่าวและต้องใช้ไฟอย่างประหยัดด้วยน่ะมีไฟฟ้าจำกัดแค่100%เท่านั้นแล้วถ้าไฟดับให้อยู่เฉยๆและอย่าหลับเชืยว" "ดะ..เดียวดิ......วางสายซะแล้วโอเคมีไฟฟ้าอีก90%ดูพวกเฟรดดี้ดิเป็นไงกันบ้าง?"โฟนกายเปิดดูที่ห้องเวทีและพบว่าฟอกซี่ทำความสะอาดตะขออยู่แล้วบอยนี้เล่นกีต้าร์อยู่เฟรดดี้คุยกับผู้จัดการอยู่ส่วยชิกก้าอ่านโดจินวายอยู่
เวลาผ่านไปจนถึง 06.00 น.
"6โมงแล้วฮ้าว~~~~ง่วนชะมัดเลย"แล้วโฟนกายก็ลุกจากเก้าอี้เดินไปข้างนอกร้านเห็นวินเซนต์
เดินมาหา"ฮันโล่~วินเซนต์นายสบายดีมัย~" "ก็สบายดีเมื่อคืนเป็นไงบ้างก็วุ้นอยู่น่ะว่าแต่นายพอจะรู้จักอพาร์ทเม้นท์แถวนี้มัย?คือฉันจ่ายค้าเช้าช้าไปหน่อยน่ะเลยโดนไล่ออกมาน่ะ"
โฟนกายชี้ที่กระเป๋
าที่มีของของโฟนกายที่เอามาด้วยเพราะเขาโดนไล่ออกตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายๆเขาเดินหาที่อยู่ใหม่จนถึงเวลางาน(ใส่ชุดยามออกมาจากอพาร์ทเม้นท์เก่า)"งั้นไปอยู่ที่บ้านฉันก็ได้น่ะ"
"ดะ...ได้หรอ?" "ก็ฉันอยู่คนเดียวนิบ้านฉันอยู่ไม่ไกลจากร้านด้วยมานี่ดิ"แล้ววินเซนต์พาโฟนกายไปที่บ้านของเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านแค่4-5ก้าวก็ถึงแล้วโฟนกายมองดูบ้าน2ชั้นหลังคาสีดำตัวบ้านสีม่วงมีหน้าต่างห้องระ1-2บานประตูสีเหลือง"เข้ามาซิ" "อะ..อืม.."เมื่อโฟนกายเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นห้องนั้งเล่นที่กว้างพอสมควรแล้ววินเซนต์ก็พาโฟนกายขึ้นไปบนชั้น2ที่ห้องนอนเป็นห้องกว้างอยู่น่ะมีเตียงสำหรับ2คนห้องน้ำ2ห้องตูเสื่อผ้า2ตู้ทีวีโต๊ะเก่าอี้คอมหรูกว่าห้องที่อพาร์ทเม้นท์สะอีก
"นายไปอาบน้ำแล้วไปกินข้าวเช้าซะน่ะที่ห้องนั้งเล่นซะน่ะแล้วนอกจาห้องนอนห้องน้ำห้องนั้งเล่นห้องอื่นๆห้ามไปยุ่งเด็ดขาดเลยรออยู่ในบ้านจนกว่าจะถึงเทื่ยงคืนเข้าใจน่ะ" "อืม...เข้าใจแล้ว"จากนั้นโฟนกายก็หยิบผ้าเช็ดตัวจากกระเป๋าแล้วเข้าไปอาบน้ำ
18นาทีต่อมา
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินไปที่ห้องนั้งเล่นมีจานที่มีฝาครอบอยู่พอเปิดฝาออกก็เห็นแพนเค้กกลิ่นหอมลาดด้วยแยมบลูเบอร์รี่ประมาร5-6แพ่นโฟนกายลองตัดมากินคำนึง"อร่อยวินเซนต์ทำอาหารเก่งจังยากได้เป็นเมืยจุงเบย~"เวลาผ่านไปจนถึงเทื่ยงคืน
"ห้องทำงานดูแปลกๆเฮะ"(กิ้งๆ)"หื่อ...ใครโทรมาอ่ะ?"โฟนกายมองที่โทรศัพท์ก่อนจะรับสาย
"ฮันโล~ฮันโล่~นั้นใครหรอครับ?" "โฟนกายนี้ฉันเองน่ะ" "วินเซนต์นายโทรมามีอะไรหรอ?" "คือมาบอกเรื่องงานน่ะที่มีประตู2บานอยู่ด้านซ้ายขวานั้นเอาไว้ป้องกันตัวส่วนจอนั้นเอาไวตรวจห้องต่างๆน่ะว่ามีใครเข้ามาไม?หรือพวกนั้นทะเละกันหรือป่าวและต้องใช้ไฟอย่างประหยัดด้วยน่ะมีไฟฟ้าจำกัดแค่100%เท่านั้นแล้วถ้าไฟดับให้อยู่เฉยๆและอย่าหลับเชืยว" "ดะ..เดียวดิ......วางสายซะแล้วโอเคมีไฟฟ้าอีก90%ดูพวกเฟรดดี้ดิเป็นไงกันบ้าง?"โฟนกายเปิดดูที่ห้องเวทีและพบว่าฟอกซี่ทำความสะอาดตะขออยู่แล้วบอยนี้เล่นกีต้าร์อยู่เฟรดดี้คุยกับผู้จัดการอยู่ส่วยชิกก้าอ่านโดจินวายอยู่
เวลาผ่านไปจนถึง 06.00 น.
"6โมงแล้วฮ้าว~~~~ง่วนชะมัดเลย"แล้วโฟนกายก็ลุกจากเก้าอี้เดินไปข้างนอกร้านเห็นวินเซนต์
เดินมาหา"ฮันโล่~วินเซนต์นายสบายดีมัย~" "ก็สบายดีเมื่อคืนเป็นไงบ้างก็วุ้นอยู่น่ะว่าแต่นายพอจะรู้จักอพาร์ทเม้นท์แถวนี้มัย?คือฉันจ่ายค้าเช้าช้าไปหน่อยน่ะเลยโดนไล่ออกมาน่ะ"
โฟนกายชี้ที่กระเป๋
าที่มีของของโฟนกายที่เอามาด้วยเพราะเขาโดนไล่ออกตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายๆเขาเดินหาที่อยู่ใหม่จนถึงเวลางาน(ใส่ชุดยามออกมาจากอพาร์ทเม้นท์เก่า)"งั้นไปอยู่ที่บ้านฉันก็ได้น่ะ"
"ดะ...ได้หรอ?" "ก็ฉันอยู่คนเดียวนิบ้านฉันอยู่ไม่ไกลจากร้านด้วยมานี่ดิ"แล้ววินเซนต์พาโฟนกายไปที่บ้านของเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านแค่4-5ก้าวก็ถึงแล้วโฟนกายมองดูบ้าน2ชั้นหลังคาสีดำตัวบ้านสีม่วงมีหน้าต่างห้องระ1-2บานประตูสีเหลือง"เข้ามาซิ" "อะ..อืม.."เมื่อโฟนกายเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นห้องนั้งเล่นที่กว้างพอสมควรแล้ววินเซนต์ก็พาโฟนกายขึ้นไปบนชั้น2ที่ห้องนอนเป็นห้องกว้างอยู่น่ะมีเตียงสำหรับ2คนห้องน้ำ2ห้องตูเสื่อผ้า2ตู้ทีวีโต๊ะเก่าอี้คอมหรูกว่าห้องที่อพาร์ทเม้นท์สะอีก
"นายไปอาบน้ำแล้วไปกินข้าวเช้าซะน่ะที่ห้องนั้งเล่นซะน่ะแล้วนอกจาห้องนอนห้องน้ำห้องนั้งเล่นห้องอื่นๆห้ามไปยุ่งเด็ดขาดเลยรออยู่ในบ้านจนกว่าจะถึงเทื่ยงคืนเข้าใจน่ะ" "อืม...เข้าใจแล้ว"จากนั้นโฟนกายก็หยิบผ้าเช็ดตัวจากกระเป๋าแล้วเข้าไปอาบน้ำ
18นาทีต่อมา
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินไปที่ห้องนั้งเล่นมีจานที่มีฝาครอบอยู่พอเปิดฝาออกก็เห็นแพนเค้กกลิ่นหอมลาดด้วยแยมบลูเบอร์รี่ประมาร5-6แพ่นโฟนกายลองตัดมากินคำนึง"อร่อยวินเซนต์ทำอาหารเก่งจังยากได้เป็นเมืยจุงเบย~"เวลาผ่านไปจนถึงเทื่ยงคืน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
