ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go) V.2

     ศูนย์การค้าช๊อปปิ้งมอลล์

"นายแน่ใจนะ"ชินโดทำท่าแปลกๆใส่ผม

"ใช่ หรือนายอยากโดนกรรมการนักเรียนจับล่ะ"ผมตอบไปขณะกำลังมัดโบว์ผูกผมให้เรียบร้อย

"ตะ...แต่ว่ามันน่าอายนะ"

"หรือนายอยากมีประวัติด่างพร่อย"

"รู้แล้วน่า! น่าอายชะมัด..." ชินโดทำหน้าแดงๆแต่ก็ยอมใส่หมวกทรงสูงโดยดี

     ผมกับเขามาปลอมตัวแต่งครอสเพลย์เป็นอลิซกับคุณกระต่าย555 มันน่าตลกสำหรับเขาแต่ผมว่าชินโดตอนอายนี่น่ารักสุดๆไปเลย:p

"ไปกันเถอะ"

"ไปไหนล่ะ?"เขาชำเลืองมองมาที่ผม

"ไปโชว์ตัวไงเล่า" ผมลากเขาที่ลานเปิดโล่งกลางช๊อปปิ้งมอลล์(คิดภาพออกกันมั้ย)"วันนี้ได้แต่งคอสเพลย์เชียวน้า"

"มะ...ไม่เอา 0///0"

"ฮิฮิ"

     ทันทีที่ผมกับชินโดหยุดกลางลาน แทบทุกคนก็เริ่มหันมาสนใจพวกเรา เด็กตัวเล็กๆที่มากับพ่อแม่ก็วิ่งเข้ามาล้อมพวกเราเอาไว้

"พี่สาวกับพี่ชาย แต่งตัวน่ารักจังฮะ"เด็กอายุประมาณสามขวบยิ้มร่าให้ ผมเป็นผู้ชายนะTT

"ขอถ่ายรูปนะคะ"

"โบว์ของพี่สาวอลิซสีสวยจังเลย"

"พี่ชายมีหูยาวออกมาด้วย"

     ผมกับชินโดมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา กลายเป็นจุดสนใจไปซะแล้วสินะเนี่ย555

"เอ่อ...คุณคะ"เสียงหวานๆเรียกให้ชินโดหันไปหา เธอใส่กระโปรงสีแดงของโรงเรียนสตรีลิลลี่นี่นา โดดเรียนมาเหมือนกันสิท่า

"ครับ?"

"คือว่า...ถ้าไม่รังเกียจ"เธอรีบจดอะไรสักอย่างลงไปในกระดาษก่อนยื่นให้ชินโด"ยังไงก็ช่วยโทรมาด้วยนะคะ"

"คะ...ครับ"

     แล้วเธอก็วิ่งกลับไปหาเพื่อนที่มาด้วยกันแล้วหัวเราะ จากนั้นก็คุยอะไรกันสักอย่างแล้วเดินต่อไป

"นี่ ชินโด"

"ว่าไง"

"นายจะโทรไปมั้ย"

"...ก็อาจจะน่ะนะ เธอก็น่ารักดี"เขายิ้มกว้างก่อนพับกระดาษนั่นเก็บใส่กระเป๋า"ฉันอยากจะมีคนน่ารักๆแบบนั้นเป็นเพื่อนสักคน"

"งั้นหรอ..." ผมรีบวิ่งออกมา ความจริงแล้วจะโทรไปรึปล่าวมันก็เรื่องของเขานะ แล้วน้ำตาของผมมันจะซึมออกมาทำไม บ้าจริง!ให้เขาเห็นเราในสภาพนี้ไม่ได้นะ!

"คิริโนะ! เดี๋ยวสิ นายวิ่งไปไหน" ชินโดรีบวิ่งตามมา ทำให้คนที่มุงดูเราอยู่หันมามอง

"นั่นคุณกระต่ายวิ่งไล่อลิซแหละ"

"ไม่เห็นเหมือนในนิทานเลยเนอะ"

"ใช่ๆ"

     วิ่งมาสักพักชินโดก็ลับตาไป ท่าทางกางเกงขายาวกับรองเท้าบูตจะทำให้เขาวิ่งไม่ถนัดเท่ากับคัทชูที่ผมใส่อยู่ ผมเลยหยุดอยู่ตรงบันไดหนีไฟ ตรงนี้ไม่ค่อยมีคน คงไม่มีใครมาเห็นผมง่ายๆ

"บ้าที่สุด! ฮึก..."ผมทุบกำแพงรัวๆ"ชินโดบ้า ฮึก นายมีฉันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง!"

-ชินโด;talk-

     คิริโนะวิ่งไวยังกับลิง=_= รองเท้าแบบนี้ทำเอาผมวิ่งไปได้ช้ากว่าปกติมากทีเดียว ว่าแต่...หมอนั่นจะวิ่งหนีผมไปทำไมนะ ผมทำอะไรให้เนี่ย(น่าน ยังมิรู้ตัว)

"แฮกๆ ฉันเหนี่อยแล้วนะ"

"บ้าที่สุด! ฮึก...ชินโดบ้า ฮึก นายมีฉันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง!" เอ๋ เสียงคิริโนะนี่ ทำไมหมอนั่นพูดแบบนั้นนะ

"..." อย่างนี้ต้องแอบฟังก่อนดีกว่า แล้วค่อยเข้าไปหา(คิดได้ชั่วร้ายมาก-0-)

"เมื่อไรนายจะมองมาที่ฉันบ้างสักที ฮึก ชินโด ชินโด..."

"คิริโนะ..."ผมพูดออกไปแต่เสียงกลับเบาหวิวจนน่าแปลก ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคิริโนะคิดแบบนี้

"เพราะอะไรกันล่ะ..."

"..."

"ทำไมฉันถึงร้องไห้ ทำไมฉันต้องวิ่งหนี ฮึก ฉันอยากจะพูดไปจริงๆ"เขายีผมตัวเองแรงๆ"ฉันชอบนายชินโด ฉันชอบนาย!!!"

"!!!" ผมทำอะไรไม่ได้เลย อยากเข้าไปปลอบแต่ไม่รู้จะทำอย่างนั้นในฐานะอะไร ความรู้สึกของคิริโนะผมเองก็บอกไม่ถูกว่าผมคิดยังไงกันแน่

"ฮึก ฮือๆๆๆๆ" จู่ๆเขาก็ร้องไห้ออกมายกใหญ่จนผมอึ้ง"ทำไมฉันตัดความรู้สึกแบบนี้ไป...ไม่ได้สักที"

"คิริโนะ"ผมได้แต่กำมือแน่น ความรู้สึกแปลกๆนี้มันคืออะไรกันนะ...

-ชินโด;end talk-