ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go) V.2

     ผมวิ่งออกมาที่สวน สงสัยวันนี้คงจะมีแค่เทพีตรงน้ำพุที่อยู่เป็นเพื่อน
"เฮ้อ..."
กรี๊งงงงงงง
     เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น เอ๊ะ? คุณแม่นี่
"ครับ?"
(อะไรกันจ้ะ เจ้าของวันเกิดทำไมไม่กลับบ้านมาฉลองล่ะจ้ะ)
"...ผม..."
(เอาเถอะจ้ะ ว่าแต่ตอนนร้อยู่ไหนเอ่ย?)
"บ้านชินโดครับ เดี๋ยวผมจะกลับแล้ว"
(อ่อ จ้าๆ เอาไว้ชวนชินโดคุงมาฉลองด้วยกันสิจ้ะ)
"คงไม่หรอกครับ...เขาคงจำไม่ได้ เอาเป็นว่าไว้ผมจะโทรกลับนะครับ"
ปี๊บ
     ผมตัดสายของแม่ทันที ทั้งๆที่ฉันอยากอยู่กับนายที่สุดแท้ๆ...ชินโด บ้า!!!
"คุณคิริโนะคะ"
"ครับ"
"คุณหนูให้พาไปเข้านอนได้แล้วค่ะ มันดึกแล้ว อีกแค่ครึ่งชั่วโมงก็จะสี่ทุ่มแล้วนะคะ"
"ยังไม่ดึกหรอกครับ"ผมยิ้มเศร้าๆให้เธอ"ฝาดไปบอกชินโดว่าผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า คุณแม่รออยู่ที่บ้านน่ะครับ"
"ตะ...แต่ว่า"
"นะครับ"ผมรีบเดินหนีมาหลังพูดจบ ใครจะไปอยู่ทนนอนในเวลาที่คนรักจำวันที่สำคัญที่สุดไม่ได้กันเล่า!!!
พลั่กกก
"นายเป็นอะไรไป คิริโนะ!"ชินโดกดมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้ติดกำแพงรั้ว
"ปล่อยนะ!!!"ผมดิ้น
"-*-" เขาขมวดคิ้วไม่พอใจก่อนจะประกบจูบร้อนแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนลงมา ผมเจ็บ!
"อื้อ อื้อ อินโอ อื้ออออออ!"
"..."
     น้ำอุ่นๆไหลลงมาจากตาของผม ชินโดมีสิทธิอะไรมาทำแบบนี้กับผม วันนี้ควรจะมีแต่ความสุขสิ!
"อย่าดื้อกับฉัน ฉันไม่อยากทำรุนแรงกับนาย"เขาถอนหายใจก่อนช้อนตัวผมไปอุ้มแล้วกระซิบแผ่วเบา"มานี่สิ"
"...ฮึก นายปล่อยฉันนะ"
"อย่าร้องไห้ ฉันเกลียดน้ำตาของนาย"
"อย่าทำอย่างนี้"ผมทุบแผ่นอกของเขาด้วยหมัดที่อ่อนระทวย"นายมันใจร้าย คนใจร้าย"
"หืม? ไม่เอาน่า ฉันขอโทษ"
"อย่าขอโทษถ้าไม่รู้ว่าผิดอะไร"ผมหันหน้าหนี แม้จะขัดขืนยังไงแต่ชินโดก็โยนผมลงเตียงจนได้
"ฉันรู้ทุกอย่าง"เขายิ้มเจ้าเล่ห์"ขึ้นอยู่กับว่า...นายจะยอมให้ความร่วมมือรึปล่าว"
"อะ...อะไร-///-"ผมขยับตัวหนีหมาป่าเจ้าเล่ห์
"หึๆๆ"