เสพติดความรัก

 

 

 

“ ไงจ้ะ คุณหนูฟาง ” เขริกาถามธนันต์ธรญ์เมื่ออยู่บนรถ

 

 

 

“ คุณพ่อนะคุณพ่อ ทำไมต้องบังคับกันด้วย ” ธนันต์ธรญ์บ่นอุบอิบ ก็บิดาของเธอเล่นให้เธอเลือก

ว่าจะโดนกักบริเวณสามวันหรือจะมาทำบุญ กะอีแค่เธอไม่ยอมขอโทษไอ้ลุงยามนั่น ก็ตายามนั้น

อยากมองเธอด้วยสายตาหยาบคายทำไมเล่า ก็ด่าให้สิ แล้วเรื่องอะไรเธอจะเลือกสามวันบ้าบอ

อะไรนั่นเล่า

 

 

 

“ แล้วแกจะลากฉันมาด้วยทำไมเนี่ย ” เขริกาเหล่ตามองเพื่อนสาว

 

 

 

“ ก็แกเพื่อนฉันไง ฉันไว้ใจแกที่สุดเลยนะจินนี่ ” ธนันต์ธรญ์พูด ทำให้เขริกาแอบซึมไป

 

 

 

“ แต่เพื่อนที่แกไว้ใจ กลับกำลังฉุดแกให้ลงนรก แกเลิกมันไม่ได้แล้วนะฟาง แกติดมันแล้ว ”

เขริกาพูด นี่ก็เป็นเวลาสองเดือนแล้วนับจากที่ผับเสี่ยเล็ก ธนันต์ธรญ์ก็ยังเสพยานั่นมาเรื่อยๆ

 

 

 

“ ฉันก็ไม่ได้คิดจะเลิกสักหน่อย ” ธนันต์ธรญ์พูดขึ้น เธอคิดแบบนั้นจริงๆ เธอบอกไปแล้วนะว่ามัน

เป็นความสุขของเธอ มันช่วยทำให้เธอลืม

 

 

 

“ แต่แกอยู่กับมันไม่ได้ตลอดไปหรอกนะ ”

 

 

 

“ ฉันไม่ได้จะอยู่กับมันตลอดไป ถ้าพ่อแม่ให้ความรักกับฉันสักนิด ฉันก็อาจจะเลิกมันเพื่อท่าน ”

ธนันต์ธรญ์พูดเศร้าๆ

 

 

 

“ เห้อ ยัยฟาง อย่าพาฉันดราม่า ถึงแล้วๆ ลงค่ะ ” เขริกามองเพื่อน ก่อนจะพูดเพื่อเปลี่ยน

บรรยากาศ

 

 

 

“ อ๊ะ นาย ” ทันทีที่ธนันต์ธรญ์ก้าวขาลงจากรถ สายตาของเธอก็ปะทะกับกับร่างสูงของภาณุที่

กวาดลานวัดอยู่ เขาอยู่วัดที่นี่งั้นหรอ

 

 

 

“ อ้าว เธอ ผีไม่เข้าแล้วหรอ ทำไมเข้าวัดได้ ” ภาณุยังคงกวนเธอต่อเนื่อง สองเดือนที่เขาไม่ได้

พบเธอเลย เธอก็ยังดูเหวี่ยงๆเหมือนเดิม

 

 

 

“ ปากเสีย ” ธนันต์ธรญ์พูดแล้วทำหน้าเคืองๆ คำทักทายคนแถวนี้เขาเป็นแบบนี้กันหรือไงนะ

 

 

 

“ หรอ ไม่เจอไม่กี่เดือนเตี้ยลงนะ ” ภาณุยังคงกวนประสาทเธอไม่เลิก ไม่รู้สิ มีความสุขแปลกๆ

เวลาเห็นเธอโกรธ สงสัยเขาคงโรคจิตจริงๆนั่นแหละ

 

 

 

“ ไอ้ .. ” ธนันต์ธรญ์อ้าปากจะว่าเขา แต่

 

 

 

“ ฟาง ในวัดแก ” เขริกาเอ่ยปรามเพื่อน เมื่อเห็นว่าธนันต์ธรญ์จะพูดคำที่ไม่สมควรออกมา

 

 

 

“ ชิ ฟางไว้ก่อนเถอะ ” ธนันต์ธรญ์ชี้หน้าภาณุอย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินไปทำบุญกับเขริกา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เจ้าป๊อปมานี่หน่อย ” หลวงตาบุญเรียกภาณุที่อยู่หน้าวัด ให้เขามาในโบสถ์

 

 

 

“ ครับหลวงตา ” ภาณุนั่งลงข้างๆ เขริกา เขาหันหน้ามายิ้มให้เขริกาเล็กน้อย เธอก็เช่นกัน

 

 

 

“ พาหนูทั้งสองไปที่เจดีย์เก็บกระดูกคุณรัมภาหน่อย เขาจะไปไหว้ย่าเขา ไปลูกไป ” หลวงตา

บอกภาณุ ก่อนที่ภาณุจะพาธนันต์ธรญ์และเขริกาเดินตามไป

 

 

 

“ ถึงแล้ว ” ภาณุเดินนำธนันต์ธรญ์และเขริกามาทางด้านหลังวัด บรรยากาศเย็นแบบนี้น่ากลัว

ชะมัด ถึงแม้จะเป็นตอนกลางวันก็เถอะ

 

 

 

“ อ่อ ขอบคุณนะคะคุณ ” เป็นเขริกาที่กล่าวขอบคุณ โดยที่ธนันต์ธรญ์หันไปยืนมองเจดีย์เก็บ

กระดูกของคุณหญิงรัมภา คุณย่าของเธอ เธอคิดถึงคุณย่าเหลือเกิน ตั้งแต่ที่คุณย่าจากไป ความ

รักของเธอก็ตายลงไปพร้อมกับท่านด้วย เธอไม่มีความรักมอบให้ใครอีกแล้ว ในเมื่อไม่มีใครมอบ

ความรักให้เธอ มันก็ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องให้ใครก่อน สิ่งที่เธอได้รับมาโดยตลอดคือคนรักแต่

ไม่ใช่ความรัก คนรักที่รักเงินของเธอมากกว่า เธอเกลียดความรักจอมปลอมแบบนั้น

 

 

 

“ ผมภาณุครับ เรียกป๊อปปี้ก็ได้ครับ ” ภาณุต่อจากประโยคของเขริกา วันนี้ยัยเหวี่ยงนั่นแปลกไป

แหะ เงียบมาเชียว

 

 

 

“ ค่ะ จินนี่นะคะ ” เขริกายื่นมือไปข้างหน้าเพื่อจับมือกับเพื่อนใหม่ที่เธอคิดไม่ซื่อ ไม่รู้สิ เธอว่าเธอ

ชอบเขานะ

 

 

 

“ อ่าครับ ” ภาณุจะยื่นมือไปจับตอบเขริกา

 

 

 

“ พี่ป๊อป พี่เบี้ยวนัดพิม ” เสียงเจื้อยแจ้วของพิมประภาดังขึ้นขัด ทำให้เขริกาลดมือลงและชัก

สีหน้าไม่พอใจทันที

 

 

 

“ เออ พี่ลืมเลย โทษที ไปเลยป่ะละ ” ภาณุที่นึกขึ้นได้ว่าเขาต้องพาพิมประภาไปเลี้ยงกาแฟหน้า

วัด เพราะครั้งก่อนพิมประภาเป็นคนเลี้ยง เธอจึงให้ภาณุเลี้ยงบ้าง ซึ่งเขาก็เห็นว่าเลี้ยงน้องสาวไม่

เห็นจะผิดแปลกตรงไหน

 

 

 

“ ไปสิ ” พิมประภาเดินมาจับแดนภาณุแล้วออกแรงดึงเบาๆ

 

 

 

“ จินนี่ กลับเถอะ ฟางอยากกลับแล้ว ” ธนันต์ธรญ์หันหลังมาพูดกับเพื่อนของเธอ ก่อนจะสังเกต

เห็นผู้หญิงที่ยืนข้างภาณุ หน้าตาก็ดี เกาะผู้ชายแม้กระทั่งในวัด เหอะ

 

 

 

“ ทำไมมองฉันอย่างงั้นล่ะ เอ๊ะ นี่มัน ฟาง ฟางที่พิมเล่าให้พี่ฟังไงพี่ป๊อป ” พิมประภาที่เห็นสายตา

ที่ธนันต์ธรญ์มองตัวเองก็รีบว่า ก่อนจะมองหน้าธนันต์ธรญ์ชัดๆ แล้วนึกขึ้นได้ โอ้โห ตัวจริงสวยกว่า

ในทีวีอีกนะเนี่ย แต่ยัยขี้วีนถึงจะสวยแต่นิสัยเสีย ยังไงก็น่ารักสู้เธอไม่ได้หรอก เชอะ

 

 

 

“ ทำไม เธอไปเล่าอะไรให้นายนั่นฟัง นี่ฉันกลายเป็นขี้ปากของเด็กกะโปโลแล้วหรอเนี่ย น่า

เกลียดชะมัด ” ธนันต์ธรญ์มองพิมประภาและภาณุด้วยสายตาเหยียดๆ

 

 

 

“ นี่ยัยป้า อย่าคิดว่ารวยแล้วจะมากร่างใส่ใครก็ได้นะ เลิกมองฉันกับพี่ป๊อปด้วยสายตาแบบนี้

ทุเรศ ” พิมประภาตอกกลับธนันต์ธรญ์ทันที

 

 

 

“ หยาบคายน่าพิม ช่างคุณเธอเขาเถอะ อยากกินกาแฟไม่ใช่หรอ ไปสิ พี่จะได้กลับมาเตรียมตัวไป

โรงพยาบาลต่อ ” ภาณุพูดบอก เพื่อหยุดสงครามวาจาในวัดแบบนี้

 

 

 

“ เหอะ ทีหลังก็บอกแฟนนายดีดีแล้วกัน อย่าไปพูดจาไม่รู้จักโตแบบนี้อีก ” ธนันต์ธรญ์ยังคงตำ

หนิพิมประภาต่อ

 

 

 

“ แฟนคุณป๊อปปี้หรอค่ะ ” เขริกาพูดน้ำเสียงเศร้าๆ เธอต้องอกหักตั้งแต่สบตาเลยหรือ ไม่ยอมนะ

 

 

 

“ ไม่ใช่หรอกครับ เธอเป็นน้องสาวต่างพ่อต่างแม่ของผม นี่พิมประภาหรือพิมครับ พิมนี่คุณจินนี่กับ

.. ” ภาณุแนะนำให้คนทั้งสามรู้จักกัน

 

 

 

“ คุณหนูฟาง ยัยขี้เหวี่ยง ขี้วีน ไม่มีมารยาท รังแกคนชั้นรากหญ้าไปทั่ว ทำตัวเหมือนพ่อแม่ไม่ได้

ให้ความรัก ” พิมประภาพูดว่าธนันต์ธรญ์ โดยไม่รู้เลยว่านั่นได้จี้ปมเธอแบบเต็มประตู

 

 

 

“ พิม ! ” ภาณุตวาดพิมประภา เขารู้ว่าธนันต์ธรญ์มีปัญหาเรื่องความรักแน่ๆ แต่แค่ไม่รู้ว่าปัญหา

ของเธอนั้นมีกับใคร

 

 

 

“ พี่ป๊อปตวาดพิม เพราะยัยป้านี่งั้นหรอค่ะ ” พิมประภาหันมามองภาณุอึ้งๆ เขาไม่เคยตวาดเธอ

เลย แล้วยัยป้าเป็นใคร สำคัญกับเขายังไง ทำไมทำให้เขาตวาดเธอได้แบบนี้

 

 

 

“ ไม่ใช่ เพราะเรากำลังทำตัวไม่น่ารัก ยังอยากกินกาแฟอยู่ไหม ถ้าอยากก็ตามมา ผมขอตัวนะครับ

คุณจินนี่ ส่วนคุณก็อย่ารังแกเด็กแบบนี้อีกล่ะกัน เจอกันใหม่เมื่อโลกต้องการนะคุณฟาง ” ภาณุ

บอกพิมประภา บอกเขริกา และหันมากัดธนันต์ธรญ์ ก่อนจะเดินนำพิมประภาไป พิมประภาเห็นดัง

นั้นก็วิ่งตามไปทันที

 

 

 

“ โลกไม่ต้องการอีกแล้วย่ะ ” ธนันต์ธรญ์ตะโกนตามหลังภาณุไป

 

 

 

“ กลับเถอะฟาง มาทำบุญแต่เหมือนะได้บาปกลับไปเลยนะ ฮ่าๆ ” เขริกาพูดอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

“ นั่นสิ แต่เอ๋ เพื่อนฟางกำลังตกหลุมรักใช่ไหม ” ธนันต์ธรญ์แซวเพื่อนสาวในขณะที่เดินกลับรถ

 

 

 

“ บ้าน่า ” เขริกาเขินทันทีเมื่อธนันต์ธรญ์รู้ทัน

 

 

 

“ แน่ะ แบบนี้นะ ใช่เลย อย่าชอบตาบ้านั่นเลย ชิ ” ธนันต์ธรญ์บอกเพื่อน

 

 

 

“ ฟางก็ชอบหรอ ” เขริกาหันมาถามธนันต์ธรญ์อย่างสงสัย

 

 

 

“ ไม่มีทางหรอก แต่ตานั่นหาความดีไม่เจอเลยน่ะสิ ” ธนันต์ธรญ์ตอบกลับอย่างมั่นใจ

 

 

 

“ หรอ แน่ใจนะ ” เขริกาถามอย่างจับผิด

 

 

 

“ แน่ใจมาก ไปเถอะจิน ฟางเริ่มรู้สึกอยากขึ้นมาแล้ว มันวูบๆ ” ธนันต์ธรญ์พูดเพราะทุกครั้งที่เธอมี

อาการแบบนี้ ทรมานร่างกายทุกครั้ง แค่เธอได้เสพมันเธอกะหายเป็นปลิดทิ้ง นี่ก็คงทำให้เธอขาด

มันไม่ได้

 

 

__________________________________________________________________________

 

ช่วงนี่เราปิดเทอม อัพได้วันล่ะตอนสองตอนนะ ถ้าเปิดนี่คงหายๆไปบ้างแน่เลย แต่ช่วงนี้จะมาอัพทุกวันนะคะ อย่าทิ้งกัน อย่าทิ้งกัน