เสพติดความรัก

 

 

 

“ ไง สบายใจขึ้นหรือเปล่า ” ภาณุถามธนันต์ธรญ์ในขณะที่ยืนให้อาหารปลาที่วัดอยู่

 

 

 

“ ก็โอเค ” ธนันต์ธรญ์ตอบสีหน้าเคร่งเครียด

 

 

 

“ เครียดอะไร ตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้วนะ ” ภาณุที่จับสังเกตได้ก็ถามขึ้น

 

 

 

“ เปล่า ” ธนันต์ธรญ์ตอบแล้วมองไปที่แม่น้ำ ฝูงปลามากมายยื้อแย่งอาหารกัน ดูมันมีความสุขดี

นะ ไม่เหมือนเธอ

 

 

 

“ ไม่เนียนเลยนะ ” ภาณุโยกศีรษะธนันต์ธรญ์ไปมา

 

 

 

“ อะไรเล่า ” ธนันต์ธรญ์ยกมือเขาออก ผมเธอจะเสียทรงน่า

 

 

 

“บอกมาได้ยัง เป็นอะไร ” ภาณุยังถามต่อ เมื่อเธอไม่ยอมตอบคำถามเขา

 

 

 

“ ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันจัดการได้ ” ธนันต์ธรญ์มองบนฟ้า ดูพระอาทิตย์ยามบ่าย

 

 

 

“ เก่งจริงนะ ถ้ามันหนักหนาเกินไปก็ระบายออกมาบ้าง ฉันยังอยู่ตรงนี้ รับฟังเธอเสมอ ” ภาณุพูด

ธนันต์ธรญ์จึงหันไปยิ้มบางๆให้เขา

 

 

 

“ อยู่กับนายไม่มีอะไรให้ฉันเครียดหรอก ” ธนันต์ธรญ์พูดตามตรง เธอสบายใจที่ได้อยู่กับเขา

 

 

 

“ อยากไม่เครียดตลอดไปหรือเปล่าล่ะ ” ภาณุถามหยอดๆ

 

 

 

“ อยาก แต่ทำไม่ได้หรอกนะ เพราะฉะนั้น เลิกชอบฉันได้แล้ว ” ธนันต์ธรญ์พูดออกมาด้วยท่าทาง

ไม่จริงจังนัก

 

 

 

“ มันไม่ง่ายนะนั่น ” ภาณุตอบแล้วมองหน้าเธอ บทสนาทนาที่ดูจะเคร่งเครียดและจริงจัง แต่ทั้ง

สองคนกลับทำให้มันดูสนุกพิลึก

 

 

 

“ ยากหรอ ” ธนันต์ธรญ์ถามติดตลก

 

 

 

“ ก็ยากพอๆกับที่เธอจะเลิกเสพมัน แต่เธอก็ทำไม่ได้ ” ภาณุพูดจี้จุดธนันต์ธรญ์

 

 

 

“ แต่ฉันก็พยายามอยู่ ไม่เหมือนนาย ไม่เห็นพยายามอะไรเลย ” ธนันต์ธรญ์เบ้ปากให้กับความช่าง

เปรียบเทียบของเขา

 

 

 

“ ถูก ฉันไม่พยายามเพราะฉันไม่คิดจะเลิก ” ภาณุพูดกวนๆ

 

 

 

“ เอางี้ไหม ถ้านายอยากให้ฉันเลิกยา นายก็ต้องเลิกชอบฉันแล้วหันไปสนใจจินนี่แทน ” ธนันต์

ธรญ์ยื่นข้อเสนอ

 

 

 

“ โหว พูดซะง่ายเลย ” ภาณุหัวเราะให้กับข้อเสนอของธนันต์ธรญ์

 

 

 

“ อะไรเล่า ฉันว่ามันแฟร์ออกนะ ” ธนันต์ธรญ์เงยหน้าขึ้นสบตาเขา

 

 

 

“ บ้าบออะไรของเธอ แฟร์กับเธอคนเดียวล่ะสิ ไม่ยุติธรรมเลยกับฉัน เธอน่ะใจร้าย ” ภาณุบ่น

อุบอิบพร้อมทำหน้าน่าสงสาร

 

 

 

“ อี๋ หมั่นไส้ ” ธนันต์ธรญ์ที่เห็นภาณุทำท่าทางเหมือนแมวน้อยแบบนั้นก็อดขำไม่ได้ ขอหยิกทีนึง

เถอะ

 

 

 

“ โอ้ยๆ พอแล้ว ยิ้มได้แล้วล่ะสิ ” ภาณุถามเมื่อเห็นใบหน้าสวยเปื้อนยิ้ม

 

 

 

“ อย่าขัดได้ม่ะ เดี๋ยวก็ร้องไห้โชว์ซะเลย ” ธนันต์ธรญ์เบ้ปากเมื่อโดนเขาแซว

 

 

 

“ ไม่ต้องเลย หน้าของเธอมันไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกนะ มันเหมาะกับแบบนี้ ” ภาณุพูดแล้วดึง

แก้มนวลของธนันต์ธรญ์เพื่อให้เธอยิ้ม

 

 

 

“ โอ้ย เจ็บนะ ” ธนันต์ธรญ์ตีมือเขา แล้วย่นจมูกใส่

 

 

 

“ พี่ป๊อป มากับใครอ่ะ ” พิมประภาเดินผ่านริมแม่น้ำในวัดก็ทักเมื่อเห็นภาณุกับหญิงสาวคนหนึ่ง

กำลังยืนหันหลังให้เธออยู่

 

 

 

“ พิม ” ภาณุหันไปยิ้มให้กับพิมประภา ธนันต์ธรญ์ก็เช่นกันแต่เธอไม่ได้ยิ้ม กลับทำหน้าเซ็งโลกใส่

พิมประภาแทน

 

 

 

“ อ้าว มากับยัยป้านี่เอง ไม่เอาเพื่อนบ้าของป้ามาด้วยหรอค่ะ ” พิมประภาถามกระแทกถึงเขริกา

ซึ่งแน่นอนธนันต์ธรญ์ยอมไม่ได้

 

 

 

“ เฮ้ยๆ ใจเย็นดิเธอ ” ภาณุรั้งแขนของธนันต์ธรญ์ไว้เมื่อเห็นว่าเธอเดินตรงปรี่เข้าหาพิมประภา

 

 

 

“ คนที่ยัยเด็กนี่ว่ามันเพื่อนฉันนะ ” ธนันต์ธรญ์หันไปแกะมือภาณุที่จับเธออยู่ แต่มีเสียงหนึ่งขัดทุก

การกระทำ ณ เวลานั้น

 

 

 

“ ดีค่ะ ” ธนันต์ธรญ์หยิบโทรศัพท์เครื่องสวยที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าใครโทรมา เพียงแต่กดรับเพราะ

มันส่งเสียน่ารำคาญอยู่แค่นั้นเอง

 

 

 

“ ฟาง มาหาฉันตอนนี้เลย ” ปลายสายพูด

 

 

 

“ ใครค่ะ ” ธนันต์ธรญ์ถามแล้วขมวดคิ้ว ซึ่งนั่นสร้างความสงสัยให้กับภาณุที่ยืนใกล้ๆเธอ

 

 

 

“ แฟนเก่าเธอนั่นแหละ ” นิติพูดเสียงใจเย็น

 

 

 

“ ต้น ” ธนันต์ธรญ์โพล่งชื่อนิติออกมา

 

 

 

“ เออ มาหาฉันที่นัดไว้ เอาเงินมาด้วยล่ะ ค่าปิดปากฉันไง ” นิติพูดขู่

 

 

 

“ อื้ม ” ธนันต์ธรญ์ขานรับในลำคอ ก่อนจะกดวางสายแล้วรีบเดินจ้ำออกไป

 

 

 

“ เดี๋ยวสิฟาง ” ภาณุรีบเดินตามเธอมาติดๆ

 

 

 

“ ป้ารีบไปขึ้นคานที่ไหนห้ะ ” พิมประภาโวยวายที่ธนันต์ธรญ์เดินกระแทกไหล่เธอ เธอจึงรีบมาเดิน

ขวางหน้า

 

 

 

“ ฉันไม่มีเวลาทะเลาะกับเด็กอย่างเธอหรอก หลีก ” ธนันต์ธรญ์จ้องหน้าพิมประภาอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

“ รีบไปไหน ” ภาณุเดินมายืนระหว่าธนันต์ธรญ์กับพิมประภาถามขึ้น

 

 

 

“ ฉันนัดต้นไว้ ” ธนันต์ธรญ์พูดด้วยความเร่งรีบ

 

 

 

“ ทำไมต้องรีบขนาดนั้น ” ภาณุถามความสงสัย

 

 

 

“ ก็เดี๋ยวต้นรอนาน ” ธนันต์ธรญ์พูดแล้วชะเง้อไปที่รถของเธอ

 

 

 

“ อะไรๆก็ ต้น มันเป็นใครกันห้ะ ” ภาณุเริ่มมีน้ำโห เมื่อธนันต์ธรญ์ดูจะไม่สนใจอะไรเลย

 

 

 

“ เรื่องของฉันน่า หลบ ฉันรีบ ” ธนันต์ธรญ์เดินเลี่ยงพิมประภาแล้วตรงไปที่รถ

 

 

 

“ เดี๋ยว ฉันไปส่ง ” ภาณุเรียกธนันต์ธรญ์ไว้แล้วบอกกับเธอ

 

 

 

“ เร็วสิ ” ธนันต์ธรญ์เร่ง

 

 

 

“ พี่ป๊อป แล้วพิมล่ะ วันนี้ตาพี่เลี้ยงกาแฟพิมนะ ” พิมประภายืนโวยวายที่เดิม

 

 

 

“ วันหลังนะพิม ” ภาณุหันมองพิมประภาแล้วตอบก่อนจะเดินไปขึ้นรถกับธนันต์ธรญ์

 

 

 

“ ป้านะป้า ฮึ่ย ” พิมประภามองดูรถที่แล่นออกไปด้วยความเร็ว แล้วคิดโมโหธนันต์ธรญ์ที่มาแย่ง

เวลากินกาแฟของเธอกับภาณุไป

 

 

 

 

____________________________________________________________

ขอโทษล้านครั้ง เค้าจำรหัสผ่านไม่ได้ TT เพิ่งคิดออกง่าาาา

อย่าหายไปไหนเหมือนไรเตอร์นะรีดเดอร์ เค้าผิดไปแย้วว