เสพติดความรัก

 

 

 

" อ้าว จินนี่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ เอ่อ จริงสิ ป๊อปปี้เขาถามหาเธอนะ " ธนันต์ธรญ์พูดโกหกเขริกาไป 

เมื่อเห็นเขริกานั่งเล่นที่โซฟา 

 

 

 

" หรอ จินเพิ่งกลับมาเมื่อเช้านี้แหละ " เขริกาบอกเพื่อนเธอ เมื่อคืนเธอไปนอนกับแม่มา เธอไม่ได้

อยากนอนนะ เธอถูกแม่บังคับ พอเช้าเธอเลยรีบบึ่งรถมาที่บ้านของธนันต์ธรญ์ทันที ไม่รู้ว่าเกิดอะไร

ขึ้นบ้างนะ 

 

 

 

" อ่อ " ธนันต์ธรญ์ยิ้มรับ

 

 

 

" แล้วคุณป๊อปล่ะ ยังไม่ตื่นหรอ " เขริกาชะเง้อคอมองหาชายหนุ่มที่เธอพูดถึง

 

 

 

" ไม่รู้สิ ฟางเพิ่งตื่น หิว เลยมาหาอะไรกิน " ธนันต์ธรญ์พูดแล้วเอามือลูบท้อง เมื่อคืนเธอมัวแต่

คิดถึงเรื่องของเขา เขาที่บอกรักเธอ แต่เธอรับรักนั้นไม่ได้ 

 

 

 

" อ่าห้ะ คงยังไม่ตื่นมั้ง " เขริกาพูดแล้วนั่งจิ้มมือถือของเธอ ส่วนธนันต์ธรญ์เดินเข้าไปในครัว เพื่อ

หาอะไรใส่ลงท้องบ้าง

 

 

 

" อ้าว คุณจินนี่ กลับมาแล้วหรอครับ " ภาณุที่เมื่อคืนเขาไปค้างที่วัดกับหลวงตาบุญ พอได้เล่า

อะไรที่มันทุกข์ใจให้ท่านฟัง เขารู้สึกโอเคขึ้นเยอะ เช้านี้เขาเลยแวะไปซื้อกับข้าวที่ตลาดมาฝาก

สองสาว

 

 

 

" ค่ะ คุณป๊อปได้อะไรมาเยอะแยะเลย " เขริกาเงยหน้าขานรับ วางมือถือลง แล้วเดินไปหาภาณุที่

ยืนมองหาใครบางคนอยู่

 

 

 

" กับข้าวจากตลาดน่ะครับ ถ้าไม่รังเกียจ ทานด้วยกันนะครับ " ภาณุชวนเขริกาตามมารยาท ถึง

เขาจะไม่ได้ชอบเธอแบบคนรัก แต่มันไม่จำเป็นที่เขาจะต้องทำตัวเหมือนเกลียดเธอ เธอและเขา

เป็นเพื่อนกันได้ เขาเชื่อแบบนั้น

 

 

 

" ค่ะ จินนี่ไม่รังเกียจหรอก จินนี่จะรังเกียจคนที่จินนี่รู้สึกดีด้วยได้ยังไงกันค่ะ " เขริกาพูดแล้วเอื้อม

มือไปจับมือของภาณุข้างที่เขาไม่ได้ถือกับข้าว มองตาอย่างสื่อความหมาย

 

 

 

" คุณจินนี่ " ภาณุมองหน้าเขริกาด้วยความตกใจ เมื่อเธอกล้าที่จะบอกความรู้สึกของเธอ เขาก็

กล้าที่จะบอกความรู้สึกของเขาเช่นกัน

 

 

 

" จินนี่ชอบคุณนะคะ ป๊อปปี้ " เขริกาตัดสินใจพูดความรู้สึกตั้งแต่แรกพบกับเขาออกไป

 

 

 

" ผมรักฟะ .. " เขากำลังจะปฏิเสธ แต่

 

 

 

" เขาก็ชอบเธอเหมือนกันจินนี่ ใช่ไหมนาย ฉันยินดีกับแกจริงๆนะ รักกันนานๆล่ะ " ธนันต์ธรญ์

โพล่งออกมาจากห้องครัวเมื่อภาณุจะพูดคำต้องห้ามกับเขริกา เพื่อนเธอต้องมีความสุข 

 

 

 

" ฟาง ทำไม " ภาณุมองหน้าธนันต์ธรญ์อย่างไม่เข้าใจ เขาก็บอกเธอไปแล้วว่าความรู้สึกแบบนั้น

เขามีให้ใคร เธอไม่เข้าใจหรอกเหรอ

 

 

 

" อะไร นายบอกฉันว่านายรักจินนี่ " ธนันต์ธรญ์โกหกคำโตออกไป เขริกามองหน้าธนันต์ธรญ์ด้วย

หน้าขึ้นสี เธอกำลังเขินในสิ่งที่ธนันต์ธรญ์พูด

 

 

 

" จริงๆหรอค่ะคุณป๊อป " เขริกาถามใจเต้นรัว

 

 

 

" ฉันบอกเธอแบบนั้นหรอ " ภาณุปลดมือที่เขริกาจับเขา เอากับข้าวไปวางบนโต๊ะ และเดินมาหยุด

ตรงหน้าธนันต์ธรญ์

 

 

 

" ใช่ไง นายลืมหรอ ฮ่าๆๆ นายลืมมันได้ไงกัน " ธนันต์ธรญ์พูดเมื่อเห็นสีหน้าแปลกๆของเขริกาที่

มองเธอและภาณุ

 

 

 

" มันไม่ตลกเลยนะฟาง " ภาณุมองหน้าธนันต์ธรญ์แบบทีเล่นทีจริง 

 

 

 

" คุณป๊อปพูดแบบนี้ มะ หมายความว่าไงค่ะ " เขริกามองภาณุ

 

 

 

" ไม่มีอะไรหรอกจินนี่ นายนี่คงแค่ล้อเล่น " ธนันต์ธรญ์เริ่มยิ้มไม่ออกเมื่อเห็นสีหน้าของเขริกาและ

ภาณุที่มองเธอ

 

 

 

" จะให้ฉันบอกอีกครั้งใช่มั้ยว่า ฉัน รัก .. " ภาณุกำลังจะพูดแบบที่เขาเคยพูดกับเธอ

 

 

 

ตรืดดดดด ตรืดดดด --- เสียงสั่นของโทรศัพท์ของธนันต์ธรญ์ดังขึ้นขัดจังหวะ เธอเลยหยิบมาดู

หน้าจอ

 

 

 

---- Ton :) -----

 

 

 

" ต้น " ธนันต์ธรญ์พูดชื่อนี้เบาๆกับตัวเอง ต้นคือแฟนเก่าที่มอบความรักหลอกลวงและจอมปลอม

นั้นให้เธอ เขาโทรมาทำไมกัน

 

 

 

" ใครโทรมาฟาง รับสิ " เขริกาแอบมองหน้าจอโทรศัพท์ของธนันต์ธรญ์ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่าง

พอใจ

 

 

 

" เอ่อ อื้ม " ธนันต์ธรญ์ลังเล ก่อนจะมองหน้าภาณุ และตัดสินใจกดรับ

 

 

 

" สวัสดี " ธนันต์ธรญ์ทักปลายเสียง

 

 

 

" ฟาง สบายดีไหม ต้นคิดถึงฟางนะ " นิติหรือต้น พูดกลับมา

 

 

 

" อือ ฟาง..  " ธนันต์ธรญ์ลอบมองหน้าภาณุ เขาคงรู้ว่าปลายสายนี้เป็นผู้ชาย เขาถึทำหน้าไม่

พอใจขนาดนั้น เอาล่ะ เธอจะทำให้ภาณุกับเขริกาได้รักกัน ขอโทษนะต้น 

 

 

 

" ก็คิดถึงต้น " ธนันต์ธรญ์พูดแล้วหลับตาลง เธอไม่อยากใช้นิติเป็นเครื่องมือหรอกนะ แต่มันไม่มี

วิธีที่ดีกว่านี้แล้ว

 

 

 

" ขอตัวก่อนนะ ฉันจะไปคุยกับต้น " ธนันต์ธรญ์มองหน้าภาณุอีกครั้งและขึ้นไปข้างบน ปล่อยให้

ชายหนุ่มมองตามหลังบอบบางนั่น

 

 

 

" เราทานข้าวกันเถอะค่ะคุณป๊อป ยัยฟางคงยังไม่หิว " เขริกาดึงมือภาณุที่มองตามเพื่อนเธอให้ไป

ทานข้าวเช้าด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แค่นี้ก่อนนะ ฟางมีธุระ " ธนันต์ธรญ์พูดและกดวางสายจากนิติโดยไม่ฟังคำทักท้วงของเขาเลย

 

 

 

" ฮึก นายป๊อป นายมันบ้า ฮึก นายทำให้ฉันอ่อนแอ " ธนันต์ธรญ์น้ำตาซึมเมื่อคิดถึงเขา เธอคง

จะรักเขาจริงๆนั่นแหละ ถึงแม้ความรู้สึกของเธอกับเขาจะตรงกัน แต่เธอเสียเขริกาไปไม่ได้

 

 

 

 

_____________________________________________________________________________

 

เค้าขอโต๊ดดดด เค้าเปิดเทอมอ่ะตัว งานรุม พรุ่งนี้เค้าจะมาอัพอีกนะ :)