Love You My Bad Guy ll❤

Poppy talks

        ผมยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเอง เอียงคอมองดูจินนี่กับฟาง ที่กำลังเข้าไป

ในร้านเดียวกัน ผมไม่สามารถเดินเท้ากลับมาหาเธอได้หรอก ผมมีกุญแจสำรองรองที่พก

ไปไหนมาไหนด้วยเสมอ และไม่คิดว่าฟางจะอยู่ในอารมณ์ที่เธอจะรักษาคำสัญญาที่ให้

ไว้กับผมด้วย

        เพราะอย่างนั้นเลยขับรถตามหลังเธอมาเงียบ และหยุดเมื่อเธอกลับขึ้นไปเปลี่ยน

เสื้อผ้าบนห้องของเธอแล้วกลับลงมา ผมเจอหน้าจินนี่ที่ไม่ได้กันมานาน หลังจากผมส่งเธอ

เพื่อแลกกับการเข้าเล่นเกมของโยชิอีกครั้ง

         ใช่… ผมเป็นกระต่ายนะ

         ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าใครเป็นหมาป่าที่ได้ตัวจินนี่ไป อีกเหตุผลหนึ่งที่ผมบอกเลิก

ฟางก็เพราะวาเกมนี้ด้วยเช่นกัน ตอนที่เราเริ่มเกมนั้นผมหันไปมองหน้าฟางที่ยิ้มอยู่ข้างๆ

ตัวผมตลอดเวลา และผมรู้สึกว่าตัวเองไม่อาจยกเธอให้กับใครได้

         ผมเลยบอกเลิกเธอและถอยห่างออกมาเงียบๆและดึงเอาผู้หญิงคนอื่นมาคบเพื่อ

ใช้ประโยชน์จากเกมนี้ แต่ไม่รู้มาก่อนเลยจริงๆว่าจินนี่เป็นเพื่อนของฟางมาก่อน ไม่รู้เลยจริงๆ

กว่าจะรู้ก็สะอึกเมื่อเห็นเธอเปลี่ยนไป ฟางเปลี่ยนตัวเองจากหน้าเป็นหลัง แต่แววตาของเธอ

เหมือนเดิมทุกอย่าง เป็นเหมือนกระต่ายที่ยังหวาดกลัวไปซะทุกอย่าง คนอื่นอาจมองไม่

ออกแต่ผมสัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวของเธอ

        ผมไม่รู้มันเพราะอะไรที่ทำให้เธอยืนหยัดอยู่ที่เดิมได้แบบนี้

        แต่สิ่งที่ผมทำพลาดไปอย่างไม่น่าให้อภัยคงจะเป็นเรื่องของโฟร์

      แต่ช่างเถอะ…เรื่องนั้นมันผ่านมานานแล้ว ของที่อยากได้ตอนนี้มันก็กลับมาแล้ว ผมคิด

ก่อนจะขยับเท้าเข้าไปในร้าน และเห็นเต็มตาว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น จินนี่มองผมอย่างตกใจและ

หันไปมองผู้ชายร่างสูงสองคนที่กำลังหิ้วปีกฟางขึ้นมา ท่าทางฟางดูย่ำแย่ชอบกลเหมือนเธอ

ไม่มีสติและร้องไห้

“ป็อบ!!” จินนี่เรียกชื่อของผมอย่างตกใจก่อนจะกระสับกระส่ายอยู่กับที่

        ผู้ชายสองคนนี้ผมเคยเห็นผ่านๆตาเมื่อตออนที่เราเล่นเกม ผมเดินเข้าไปหาทั้งสอง

คนนั้นก่อนจะดึงร่างฟางที่กำลังอ่อนปวกเปียกมาพิงอกไว้โดยไม่มีใครทักท้วงอะไร

       ผู้ชายสองคนนี้คงรู้ว่าผมเป็นใคร

“มันจะมากไปแล้วนะจินนี่” ผมพูดเสียงทุ่มต่ำ มองเธออย่างไม่เป็นมิตร

        ต่อจากนี้ไป…ระหว่างผมกับจินนี่คงชัดเจนขึ้น ผมก็คงจะไม่ไว้หน้าหรือรักษาน่ำใจอีกต่อไป

“ฉัน ฉัน” จินนี่พยายามแก้ตัวอะไรบางอย่างแต่ผมไม่สนใจ

“พวกนายตกลงกับผู้หญิงคนนี้เองแล้วกัน” ผมพูดก่อนจะช้อนร่างหมดสติเพราะอะไรสักอย่าง

ของฟางขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากร้านที่ไม่มีคนนี้

        สุดท้ายผมก็พาเธอกลับมาที่ห้องของเธอวางไว้ที่เตียงก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ หยิบผ้า

ขนหนูมาชับน้ำแล้วเช็ตเนื้อเช็ตตัวให้ฟางก่อนเป็นอย่างแรก เมื่อเห็นเธอนอนนิ่งไม่ไหวติงผม

โมโหแทบบ้า พอทำเสร็จผมก็มองดูฟางที่หลับไหลอยู่ เมื่อเห็นท่าทางว่าเธอหายใจสดวกขึ้น

ผมก็ถอนหายใจและเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้ลมโกรก จากนั้นก็รับสายโทรศัพท์ของเธอ

เมื่อมีคนโทรเข้ามา

‘พิม’

       ผู้หญิง เพื่อนใหม่ของฟางเหรอ ผมไม่รอให้ตัวเองสงสัยกดรับทันที

“สวัสดีครับ”

(ฟาง!!) ปลายเสียงสงเสียงแหลมทักทายก่อนเป็นอย่างแรกก่อนจะเงียบไป คงสงสัยว่า

ใครมารับสายฟางแน่ๆ

(นั่นใครนะ)

     แล้วก็จริงๆ อีกฝ่ายทำท่าเหมือนสงสัยและฉุนอยู่ไม่น้อยที่ไม่ใช่ฟางเป็นคนรับสาย

“แล้วคุณเป็นใครล่ะ” ผมรวนไปอยกรู้เหมือนกันว่าเพื่อนคนนี้ของฟางจะเหมือนกับจินนี่อีกคนไหม

(นี่! นายเป็นใครนะ รับสายเพื่อนของฉันได้ไง!) เสียงแข็งที่บอกความห่วงใยฟางทำให้ผมยิ้มออก

ได้นิดหน่อย

     อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เหมือนกับจินนี่

“ผมแป็นแฟนกับฟางครับ ตอนนี้เธอไม่สบาย กำลังหลับอยู่” ผมบอกและมองฟางที่หลับอยู่

ข้างตัวไปด้วย

(แฟน! ตลกน่ายัยนั่นไม่มีแฟนนะอีกอย่างกร๊าฟชอบฟางนะ!) พอได้ยินชื่อกร๊าฟผมก็หันไป

มองฟางทันที เสน่ห์แรงเหลือเกินนะ

“บายครับ แค่นี้นะครับ”

(เฮ้ เดี๋ยวสิ แล้วงี้เมื่อเวรดูแลดาวบ้าๆ นี่จะหลุดไปจากฉันสักที!!)

          เสียงแว้ดๆ ของเธอหายไปเมื่อผมกดตัดสายทิ้ง

          แต่เดี๋ยวนะ ดาว… อย่างนั้นเหรอ อย่าบอกว่าเป็นดาวชิงหอที่พวกเรากำลังเล่นกัน

อยู่นะ

          ชักไม่ได้การแล้วสิ ผมรีบยกโทรศัพท์ต่อสายไปหาเพื่อนผมคนหนึ่งอย่างรวดเดียว

ดูท่าฝั่งนั้นจะหัวเสียไม่น้อยที่ถูกปลุกให้ตื่นแบบนี้

“ไงป็อบปี้ ถ้าไม่มีเรื่องด่วนฉันฆ่าแกแน่” เสียงที่ดูหัวเสียของปลายสายทำให้ผมหัวเราะ

อย่างชอบใจ

“ที่หอหญิงวันยูนะ  เกมตามหาดวงดาวนะ ฉันเดาว่าตอนนี้มันอยู่ที่ผู้หญิงที่ชื่อพิม” ผมอธิบาย

ช้าๆ อย่างใจเย็น

“เออ แค่นี้นะเดี๋ยวจะชวนคนอื่นไป” ผมเองก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจเช่นกัน

          สักพักฟางก็งัวเงียลืมตาขึ้นมา แต่ดูเหมือนจะเธอจะไม่ได้สติอะไรเลยสักนิด

“ลุกหน่อยสิ” ผมบอก และเห็นว่าเธอลุกขึ้นอย่างที่ผมบอกจริงๆ

“หอมแก้มฉันหน่อยสิ” ผมบอกพลางย่อตัวลง เอามือจับต้นขาตัวเองเอียงหน้าให้เธอใกล้ๆ

         และผมแน่ใจว่าอะไรที่เธอให้เธอไม่ได้สติแบบนี้ อาจจะเป็นยากล่อมประสาทที่เธอ

กินไปกก่อนหน้านี้ถึงทำให้เธอทำตามคำสั่งผมทุกอย่างแบบนี้

           ให้ตายสิ รู้สิโมโหจินนี่จริงๆที่มาทำแบบนี้กับฟาง แต่ผมก็อารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อย

เพราะฟางหอมแก้มผมจริงๆ

           ผมเอามือแตะที่ปลายคางตัวเอง ก่อนจะนึกเรื่องสนุกๆออก จากนั้นผมก็ลุกขึ้นไปหยิบ

เอาหูแมวที่ห้องเก็บของมาใส่ให้เธอทันที แค่เห็นเธอเอียงคอไปมาก็น่ารักสุดๆละ

“ไหน ขอมือหน่อยสิ” ผมบอก และหัวเราะเมื่อเธอส่งมือมาให้ผมจริงๆ

“เธอน่ารักจัง” ผมอดไม่ได้ที่จะเข้าไปกอดเธอเอาไว้ ก่อนจะถอดเสื้อนอกของเธอออกเพื่อวัด

ตัวของฟาง

“ไหนยืนนิ่งๆหน่อยสิ” ผมบอกและเธอก็นิ่งอย่างที่สั่งจริงๆ

“บอกรักป็อบปี้สิ”

“รักป็อบปี้…”

          เฮือก… ยุ่งละสิ แค่คำสั้นๆกลับทำให้ผมใจเต้นตึกตักอย่างน่ากลัว… ผู้หญิงคนนี้แม่มด

ชัดๆเลย ผมอดไม่ได้ที่จะเข้าไปจูบเธอ

“จำไว้นะ เธอเป็นของฉันคนเดียว”

“เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น…”

End poppy talks…

          ฉันรู้สึกเหมือนหายใจไม่เต็มปอด มีบางอย่างกำลังอัดแน่นเต็มปอดของฉัน

ไม่ให้ฉันหายใจสดวก และตัดขัดตลอดเวลา ทว่า เงาเลือนๆ รางๆ ที่คอยบดบังสายตาฉัน

ค่อยๆหายไป จนฉันมองภาพตรงหน้าได้ชัดเจนมากขึ้น

“ป็อบปี้!” ฉันจับต้นชนปลายไม่ถูก ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น จำได้ครั้งสุดท้ายว่าฉันอยู่

กับจินนี่ ไม่ใช่เขา…

“ไง หลับเพลินเลยนะ”

“ฉัน… นาย” ฉันพึมพำไม่เป็นคำ เมื่อเห็นตัวเองอยู่ในเสือเชิ้ตตัวบางๆ เพียงตัวเดียว

           แต่ช่างเถอะ! เรื่องที่มันน่าตกใจก็คงจะเป็นสายวัดตัวที่เขากำลังวัดรอบต้นขาของ

ฉันอยู่นี่แหละ และกางเกงมันหายไปไหนเนี่ย

“คงปวดหัวอยู่สินะ”

          ฉันพยายามไม่สนที่ป็อบทำ แต่ก็กรี๊ดขึ้นมาเบาๆ เมื่อเขาเข้ามาถึงตัวและพยายาม

ทำอะไรกับหน้าอกฉัน

“หยุดนะ นายจะทำอะไรน่ะ!” ฉันยกกมือขึ้นฟาดบ่าแข็งแรงของเขา เมื่อท่าทางของ

เขาเหมือนจะลวนลามฉัน

“นายทำบ้าอะไรเนี่ย!”

“วัดตัวไง ถามแปลก” เขาพูด และทำหน้ายียวนกวนประสาท

           ฉันอยากจะเอาอะไรมาทุบหัวเขาให้หายบ้า แต่ก็กลัวเขาจะแกล้งอะไรให้เปลือง

ตัวมากกว่าเดิม เลยขยับตัวออกและป็อบก็ไม่เข้ามายุ่มยามอะไรอีก ฉันกระชับคอเสื้อไว้

แน่น พยายามจะมองหากางเกงมาสวม ปิดกั้นสายตาจากผู้ชายบ้ากามคนนี้ แต่เขา

ก็ขวางเอาไว้ทั้งตัวฉันเลยไม่รู้จะทำยังไงดี

          โชคดีที่มีคนโทรมาหาฉัน เลยลดความอึดอัดนี้ลงได้ ฉันรีบคว้าโทรศัพท์มาถือ

เพิ่งรู้ว่ามือสั่นจนป็อบขำ

“ฮัลโหล…”

(ฟางเหรอ) เสียงสั่นเครือจากปลายสายทำให้ฉันรู้ว่าจินนี่โทรมา และเธอกำลังร้องไห้

“เธอเป็นอะไรนะ”

           ฉันกรอกเสียงลงไป โดยไม่เอ่ยชื่อเธอออกมาเพราะกลัวว่าป็อบปี้จะรู้ว่าฉันกำลัง

คุยกับใครอยู่

(ฟาง…) แล้วจินนี่ก็ร้องไห้สะอึดสะอื้นจนฉันแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“อื้อ มีอะไร”

(ป็อบ… ป็อบ) แล้วฉันก็หัวใจกระตุกจนได้ เมื่อได้ยินเธอเรียกชื่อป็อบปี้ออกมา

“ทำไม…” ฉันถามออกไปแล้วรอคำตอบ ไม่รู้ทำไม แต่ตอนนี้หัวใจของฉันเต้นแรง

มากจริงๆ

(เขาให้ผู้ชายมาข่มขืนฉัน เธอต้องช่วยฉันนะฟาง)

   ป็อบปี้…ข่มขืน เมื่อกี้จินนี่ว่ายังไงนะ!!

 

PF PF PF PF PF PF PF PF

ก่อนอื่นหมด ขอโทษที่หายไปนานคะ

อย่างที่บอกในคอมเม้นไปว่า คิดไม่ออก

บวกกับไม่มีกำลังใจที่อยากจะแต่ง แต่

ก็ดีใจคะที่ยังมีคนอยากจะอ่านอยู่ ฮ่าๆ

จินนี่ร้ายยังไงนางก็เป็นแบบเดิมของนาง

นั้นแหละคะ ส่วนพระเอกของเรากะผีเข้า

ผีออกค่ะ น่าตบมาก ปมของแต่ละตัวละ

ครมันจะเผยไปทีละนิดๆค่ะ ของฟางก็

เผยไปละว่าอดีตเป็นยังไง แล้วต่อเรา

จะมาพูดถึงเรื่องของป็อบ จินนี่ โฟร์กัน

แต่ของป็อบก็เผยไปนิดหน่อยแล้วน้า

ว่าทำไมนางถึงทิ้งฟางไป ฮ่าๆ เจอกัน

ตอนหน้านะจ้ะ เม้นให้ไรท์ด้วยน้าขอบใจจ้า

ปล.ฝากเรื่อง

Love Plan เหวี่ยงรักทักหัวใจยัยตัวร้าย

กับ

ใต้ปีกซาตาน ด้วยนะคะ