Music love final chapter

9.8

เขียนโดย ployfin

วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.42 น.

  29 ตอน
  54 วิจารณ์
  41.42K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) ไม่ว่านานแค่ไหนก็ยังจะรักเธอเหมือนเดิม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

            "10 ล้าน!!!!"ป๊อปปี้และแม่ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน "ใช่ค่ะ ค่าสินสอดสิบล้านแค่นี้ขน

แขนคุณหญิงก็คงไม่ร่วงหรอกจริงมั้ยคะ ถ้าจะเทียบกับความบริสุทธิ์ที่ลูกสาวชั้นเสียไปให้กับ

ลูกชายคุณหญิงน่ะค่ะ"แม่พิมพูดก่อนจะโอบไหล่พิมแล้วเมินทั้งคู่

 

            "โอเคค่ะ สิบล้านก็สิบล้าน"แม่ป๊อปปี้เหงื่อตกทำให้ลูกชายตัวแสบต้องกุมมือผู้เป็นแม่

ไว้ "ไม่เป็นไรครับแม่ เราไม่ได้เสียสิบล้านแน่นอน แถมยังได้มากกว่านั้นด้วยซ้ำ"ป๊อปปี้กระซิบเพื่อ

ให้แม่ผ่อนคลาย

 

           "งั้นเดี๋ยวเราจะไปร้านจัดเวดดิ้งกันเลยดีกว่าค่ะคุณน้า เพราะว่าพวกเราจะเลื่อนงานแต่ง

มาเป็อาทิตย์หน้าไม่ใช่หรอคะ เดี๋ยวจะไม่ทันการณ์เอา"มายด์พูดพลางยิ้มเยาะใส่ป๊อปปี้

 

           "ทำไม!! เอ่อ...ผมหมายถึงแล้วมันจะเตรียมงานทันหรอครับ"ป๊อปปี้ตะโกนอย่างตกใจ

ก่อนจะผ่อนเสียงลงเพื่อแอบอ้างไม่ให้รู้ว่าพวกของเขากำลังจัดฉากนี้อยู่

 

           "ก็ยัยพิมถูกย่ำยีขนาดนี้ ถ้าปล่อยไว้นานเกินไปข่าวก็จะอื้อฉาวไปทั่ว น้องสาวชั้นก็ต้อง

อับอายมากๆน่ะสิ"มายด์โวยทำให้พิมแอบดีใจที่มายด์เรียกเธอว่าน้องสาว

 

           "ไปเถอะตาป๊อป ยังไงลูกก็ต้องแต่งอยู่แล้วนี่"คุณหญิงแม่ป๊อปปี้ลูบใบหน้าลูกชายก่อน

จะกัดฟันเน้นเสียงแข็งเพื่อไม่ให้ป๊อปปี้ลืมแผนของตัวเองที่ได้วางเอาไว้

 

        

 

           "ใจเย็นๆนะฟาง ผู้ชายน่ะหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้"พิชชี่แตะไหล่ฟางที่กำลังน้ำตาไหลกับ

ภาพที่เห็นและเสียงที่ได้ยิน แต่อย่างน้อยก็ถือว่าเข้าแผนท่เขาอุตส่าห์พยายามลากฟางมาทำงาน

ตรงนี้เพื่อให้ได้รับรู้สิ่งที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคุยกัน แม้ว่ามันจะเจ็บที่เขาต้องเห็นฟางร้องไห้ แต่ก็

ต้องทนเพื่อให้ฟางได้รักกับคนที่เธอรัก และคนคนนั้นก็ต้องรักเธอเหมือนกับเขา

 

 

 

 

 

 

 

           "แหมๆ พอหมอบอกว่าออกจากโรพยาบาลได้ก็ดิ้นใหญ่เลยนะยะ"แก้วล้อโทโมะที่ยิ้มไป

มาทั้งวัน "นิดหน่อยล่ะ ก็ชั้นเบื่อนิ่ที่ต้องมานั่งๆนอนๆที่นี่ทุกวัน เมียก็ไม่ได้พาไปชมนกชมไม้ที่ข้าง

ล่างเหมือนชาวบ้านเค้าเลย"โทโมะยิ้มก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นทำหน้าหงอยลงอย่างงอนๆ

 

           "ใช่ซี้!"แก้วขึ้นเสียงสูง "ก็ชั้นมันไม่ได้ดีเลิศเลอเพอร์เฟ็คเหมือนสาวๆคนอื่นที่นายหิ้วขึ้น

โรงแรมตลอดหรอก ทำใจไม่ได้ที่ต้องมาเป็นพ่อของลูกชั้นก็บอกมานะ เพราะชั้นเองก็ไม่ได้เต็มใจ

มากหรอกย่ะ"แก้วหยิกแขนโทโมะทำให้เจ้าตัวร้องโอดครวญอยู่นาน

 

           "แก้วจ๋า พาชั้นไปข้างล่างหน่อยน้าา ดูสิ!คนอื่นเค้าดูไม่เบื่อหน่ายเพราะได้ลงไปเที่ยว

ดูเดือนดูตะวันข้างล่างคงจะมีความสุข น้าาแก้ว คนสวยไม่ใจร้ายน้าา"โทโมะอ้อนวอน

 

           "นี่!นายอย่ามาว่าชั้นใจร้ายนะ เพราะนายนั่นแหละที่ใจร้ายบังคับขู่เข็นให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ

แถมยังอยู่ในช่วงที่ท้องต้องลำบาก ต้องเข็นตัวนายจากชั้นสิบกว่าไปเที่ยวท่องข้างล่างนั่นน่ะ"แก้ว

โวยอีกครั้ง

 

           

           "ปล่อยให้ภาระนั่นเป็นหน้าที่ของผมเองดีกว่าครับ"ธามไทเปิดประตูเข้ามาพร้อมเอ่ยข้อ

เสนอนั้นให้กับแก้วและโทโมะทำเอาโทโมะยิ้มแป้นเมื่อเห็นน้องชายคนสนิทมา

 

           "อ้าว!ธาม มาที่ได้ไงเนี่ย"แก้วเอ่ยถามพลางลุกขึ้นยืนต้อนรับ "แล้วนี่แฟนหรอ"แก้วมอง

หน้าหญิงสาวที่ธามพามามันช่างคุ้นใบหน้านี้เสียเหลือเกิน

 

           "ปะ...ป่าวนะคะ ไม่ใช่แฟน!! เอ่อ...สวัสดีค่ะ"เฟย์น้อมไหว้แก้วและโทโมะอย่างมีมาร-

ยาท เพราะรู้ว่าตัวเองเด็กกว่าทั้งคู่ "อ๋อ! นี่เฟย์! น้องสาวคุณภาณุใช่มั้ย"โทโมะถาม

 

           "ใช่ครับ เฟย์เป็นพื่อนมหาลัยของผม แต่แอบไปสนิทกันห่างๆด้วยเหตุผลบางเรื่อง ตอน

นี้ไม่มีคนอยู่รีสอร์ทเลย มีแต่พวกคนงาน แล้วเฟย์ก็กำลังเครียดๆผมเลยพาเฟย์มาเยี่ยมพี่โทโมะ

ตามที่พี่โทโมะโทรตามครับ"ธามไทเล่าละเอียด

 

           "โทรตามงั้นหรอ!!"แก้วเปล่งเสียงดังพร้อมค้อนสายตาไปที่โทโมะที่ยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างรู้

สึกผิด "ก็แหม! ชั้นอยากไปข้างล่างนิ่ ให้ไอธามพาไปแหละดีแล้ว ป่ะไอธาม!"โทโมะยิ้มก่อนจะ

ให้ธามพยุงขึ้นรถเข็น

 

           "เชื่อผมเถอะพี่แก้ว! แล้วพี่ก็จะตามไปหรือไม่ตามก็แล้วแต่นะ ป่ะเฟย์"ธามยิ้มอย่างขี้

เล่นก่อนจะชวนเฟย์เดินตาม "นี่นาย!!"แก้วตะโกนไล่หลังเมื่อโทโมะยักคิ้วให้เธอก่อนจะออกไป

จากห้อง

 

        

 

 

 

 

           "ไม่ได้เห็นแบบนี้มาร่วมสามวันแล้ว ดีใจจังวุ้ยย"โทโมะตะโกนจนคนอื่นๆหันมามองกัน

ทั่วทำให้แก้วที่ตามมาจ้องตาเขม็ง "นี่นาย! ที่นี่มันโรงพยาบาลนะไม่ใช่คลับที่นายไปควงสาว

บ่อยๆ ถึงจะมาแหกปากไปทั่วน่ะ"แก้วเดินมาหยิกโทโมะโดยไม่สงสารสักน้อย

 

           "โอ๊ย! ชั้นขอโทษ!! ชั้นแค่อัดอั้นน่ะไม่คิดว่าการที่หมกตัวอยู่แต่ในห้องแล้วพอได้ออก

มาข้างนอกบ้างมันรู้สึกยังไง มันดีใจจนน้ำตาจะไหลอย่างนี้นี่เอง"โทโมะยิ้มทำท่าอย่างกับได้รับ

ของขวัญจากสวรรค์

 

           "ทำไม! อยู่กับชั้นมันอัดอั้นยังไง ถ้ามันอึดอัดนักชั้นกลับก็ได้ยะ"แก้วทำทีจะเดินหนีด้วย

อารมณ์งอนก็โดนธามไทรั้งไว้ "เดี๋ยวก่อนสิพี่ มานั่งด้วยกันก่อน"ธามไทจูงมือแก้วไปนั่งที่เก้าอี้

รับรองในสวนของโรงพยาบาล

 

           "ผมดีใจด้วยนะพี่ ที่พี่คืนดีกันอย่างนี้ คนที่ช่วยพี่โทโมะมาตลอดอย่างผมดีใจโครตๆเลย

รู้ป่ะ"ธามไททำท่าจะร้องดีใจทำให้แก้วเตะไปที่ขาอย่างรุนแรง

 

           "ไอบ้า! นี่นายเป็นคนบอกน้องมันใช่มั้ย"แก้วโวย "เบาๆสิคะพี่แก้ว ที่นี่มันโรงพยาบาล

นะ ยังไงเฟย์ก็ขอให้พี่ทั้งสองแต่งงานกันเร็วๆนะคะ แล้วก็ขอให้ลูกน้อยๆของพี่น่ารักเหมือนพ่อกับ

แม่ด้วยนะคะ"เฟย์ยิ้มล้อทั้งคู่

 

           "เรื่องนี้นายก็เป็นคนบอกงั้นหรอ"แก้วคิ้วขมวดแล้วตีโทโมะยกใหญ่ "พอแล้วๆค่ะ พอๆ

ตอนนี้เค้ารู้กันหมดแล้วล่ะค่ะ เพราะข่าวลือที่พี่โทโมะมาช่วยไว้ทำให้คนงานที่ปากไวๆไปสืบกันจน

ทราบเรื่องทั้งหมดแล้ว ไม่เกี่ยวกับพี่โทโมะหรอก"เฟย์ยิ้มห้าม

 

           "ทำไมอ่ะแก้ว น่ารักดีออก ไม่ต้องปกปิดไม่ต้องหลบซ่อนไม่ต้องแอบอะไรอีกแล้ว ดีกว่า

ที่เคยเป็นอีกว่ามั้ย"โทโมะจับมือแก้วที่หน้าบูดแต่สาวเจ้าก็ยังคงปฏิเสธในความคิดโดยการส่าย

หน้า

 

           "เอาน่า ชั้นสัญญาชั้นจะเป็นพ่อที่ดีของลูกแล้วจะรักเธอให้มากๆๆๆ กว่าที่เคยแล้วก็เพิ่ม

ขึ้นทุกๆๆวันเลยนะ"โทโมะพูดทำให้แก้วยอมและยิ้มออกมาแต่เฟย์กับเศร้าลงแล้วคิดถึงเรื่องราว

เมื่อสามวันที่ผ่านมา เธอ...คิดถึงเขื่อนเหลือเกิน

 

 

 

           "เฟย์ๆๆ"ธามไทสะกิดเพื่อนสวให้ดูสิ่งที่ไม่คาดฝัน "พี่เขื่อน!!"เฟย์อุทานเรียกอดีตแฟน

ออกมาเมื่อเห็นเขื่อนและสาวปริศนาเดินควงแขนมาที่โรงพยาบาล "ชั้นจะตามมไปดู"เฟย์สะกิด

ธามไทและลากเขาตามเขื่อนกับหญิงคนนั้นไปโดยไม่แคร์คนป่วยกับคนท้องตรงนั้นเลย

 

 

 

 

 

 

 

           "ผู้หญิงคนนี้มันหน้าคุ้นๆนะ ธามว่ามั้ย"เฟย์ถามขณะแอบดูเขื่อนกับหญิงนิรนามที่กำลัง

เดินเข้าโรงพยาบาล ท่าทางสองคนนี้ดูสนิทสนมกว่าที่เธอกับเขื่อนเคยเป็นเสียอีก

 

           "ถ้าจำไม่ผิด นี่แบมนิ่!!"ธามไทร้องออกมาอย่างตกใจ "เบาๆสิธาม!"เฟย์ตีแขนเพื่อน

"แล้วเค้ามาทำอะไรกันที่โรงพยาบาลนะ หึ! ท่าทางจะสนิทกันเร็วเหลือเกินนะ เพิ่งห่างกันไม่กี่วัน

ก็มีใหม่แล้ว พวกปลาไหลเอ๊ย!"เฟย์ตุบหน้าตักตัวเองอย่างโมโห

 

           "นี่มันแผนกสูตินิ่เฟย์ หรือว่า!"ธามไทคิดไปเกินเลย "พี่เขื่อนทำแบมท้องงั้นหรอ!!"เฟย์

ต่อความคิดธามไททำให้ตัวเองถึงกับต่อมน้ำตาแตกทันที

 

 

 

 

 

 

 

อัพแล้วน้าา เม้นกันหน่อยสิไรเตอร์เสียใจ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา