Music love final chapter

 
 
 
 
 
                                            3 อาทิตย์ ต่อมา    
 
           "อื้มมม"ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาในวันจันทร์ พิษไข้ของเธอเริ่มจางลงเหลือแต่เพียงอาการ
เจ็บคอเพียงเล็กน้อย "ยัยแก้วกลับมาตอนไหนกันนะ"ฟางหันไปข้างๆตัวเองก็มีเพื่อนสาวนอนคุดคู้
อยู่ข้างๆ
 
           "ทานยานี่ซะจะได้หาย!! ป๊อปปี้..."เธออ่านข้อความบนกระดาษโพสอิทที่แปะไว้กับขวด
ยาแก้ไอและยาอมแก้เจ็บคอที่วางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมกับเอกสารชุดหนึ่งที่แนบไว้
 
           "คงจะเป็นของป๊อปปี้ล่ะสิท่า มาลืมของอะไรไว้นะ"แม้จะสงสัยแต่ก็ต้องรักษามารยาท
ไว้ก่อน เพราะอย่างไรตอนนี้เขาก็มีศักดิ์เป็นถึงเจ้านายของเธอ
 
 
 
           "ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตูจากด้านนอกทำให้แก้วต้องรีบไปดูเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนสาวของ
เธอเอง "ใครคะ"แก้วตะโกนถามคนด้านนอกอย่างรีบร้อน
 
          "แม่จ๋า"ร่างของเด็กชายอายุุไม่เกิน 3 ขวบ เรียกแก้วว่าแม่ทันทีที่เธอเปิดประตูออกไป
"นี่หนูมาทำอะไรที่นี่คะ แม่หนูอยู่ไหน"แก้วถามเพราะคิดว่าคงเป็นลูกของคนงาน
 
          "แม่จ๋า"เด็กน้อยยังคงเรียกแก้วว่าแม่ไม่หยุด "นี่หนูฟังพี่นะ พี่ไม่ใช่แม่ของหนู พี่ยังไม่มี
แฟน แล้วก็ไม่มีลูก ถ้าขืนหนูยังมาเรียกพี่แบบนี้ล่ะก็ กลับไปเลย!!"แก้วที่เริ่มหงุดหงิดก็ตวาด
 
          "ไม่เอาๆ หนูจาเกิด หนูจะเป็นลูกแม่จ๋า หนูรักแม่"เด็กน้อยพูดขึ้นก่อนจะกระโจนเข้าใส่
ร่างของแก้วทันทีโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
 
 
           "ไม่!!!"แก้วสะดุ้งตื่นขึ้นจากความฝันทันที "มันต้องไม่ใช่อย่างนี้สิ อย่างคิดมากะยัย
แก้ว"แก้วเอาสองมือลูบหน้าตัวเองอย่างผวาแล้วเลื่อนมือลงไปลูบท้องตัวเองช้าๆ
 
 
           "ยัยแก้วเป็นอะไร!!"ฟางวิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างห่วงๆ "ปะ...ป่าว ชั้นไม่ได้เป็นอะไร
ซะหน่อย..แค่ฝันร้าย"แก้วพูดหงอยๆลง
 
           "พักนี้ฝันร้ายบ่อยรึเปล่า หน้าแกดูเครียกดๆนะแก้ว มีอะไรบอกชั้นได้นะ"ฟางลูบไหล่
เพื่อนอย่างห่วงๆ "ชะ...ชั้น อ้วกก"แก้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างเร็วทำให้ฟางต้องรีบวิ่งตามไปดูอาการ
เพื่อน
 
           "แกเป็นอะไรแก้ว..."ฟางลูบหลังเพื่อนสาว พอให้ผ่อนคลาย "แกเปลี่ยนกลิ่นน้ำหอม
หรอ มันเหม็นมากเลยนะ"แก้วใช้มืออุดจมูก
 
           "บ้า! ชั้นก็ใช้กลิ่นเดิมแหละ แกก็เคยบอกชั้นว่าแกชอบกลิ่นนี้นิ่"ฟางดมามตัวตัวเองแล้ว
พูดออกมาถึงความผิดปกติของเพื่อน
 
           "ไม่น่าใช่นะ อ้วกก"แก้วพูดสั้นๆแล้วอาเจียนออกมาอีกรอบ "ชั้นว่าแกไปห่างๆชั้นก่อน
เถอะ เดี๋ยวชั้นจะอ้วกตายเพราะแกนั่นแหละ"แก้วว่าก่อนจะล้างปากให้เรียบร้อย
 
           "แกจะไปทำงานไหวมั้ยเนี่ย เดี๋ยวชั้นไปลางานคุณภาณุให้ก่อนมั้ย"ฟางถามเพื่อนที่อยู่
ในอาการวินเวียน "ไม่ไหวก็ต้องไหวแหละ ชั้นลางานมา 3 อาทิตย์เต็มๆแล้วนะ"แก้วพูดก่อนจะ
คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง
 
 
 
 
                         ก๊อกๆๆๆ
                   ฟางเคาะประตูสำนักงานอย่างรัวๆ
 
           "มีอะไรแต่เช้าคะคุณฟาง"พิมเดินมาเปิดประตูแทนป๊อปปี้ที่ยังไม่มาสำนักงาน "คือ..."
ฟางกระอึกกระอักเพราะกลัวว่าหากพิมรู้ว่าป๊อปปี้ไปที่ห้องเธอล่ะก็ พิมต้องสงสัยเรื่องชู้สาวเป็นแน่
 
           "มีอะไรหรอคะ"พิมถามอีกครั้ง "คือ...ฟางเอางานมาส่งน่ะค่ะ ฝากให้คุณป๊อปก่อนจะถึง
มือคนอื่นนะคะ เพราะมันเป็นงานสำคัญน่ะค่ะ"ฟางส่งเอกสารให้พิมก่อนจะรีบเดินหนี
 
           "เอกสารอะไรกันนะถึงได้สสำคัญขนาดนั้น"พิมพูดก่อนจะแอบเปิดดูเอกสารในมือ "กะ
ไว้แล้ว!! นังนี่จะยุ่งเรื่องนี้ไปถึงไหนนะ"พิมกำเอกสารแน่น "ไม่ได้ล่ะ ต้องเอาไปบอกพี่มายด์"พิม
รีบวิ่งไปที่ที่พักของมายด์ทันที
 
 
 
 
           "อรุณสวัสค่ะน้องแก้ว"เสียงของพี่กานแม่ลูกอ่นทักเธอขณะที่เธอกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย
"อรุณสวัสค่ะพี่กาน ทำไมวันนี้มาทำงานล่ะคะหายดีแล้วหรอ"แก้วทักกลับตามมารยาท
 
           "คงต้องมาทำแหละค่ะ คุณป๊อปเค้าก็บอกให้พัก แต่พี่ดื้อเองแหละค่ะ ไม่งั้นคงจะไม่มี
เงินค่านมลูก ลำพังแค่เงินสามีพี่ก็ไม่พอหรอกค่ะ"พี่กานตอบด้วยหน้าเศร้าๆ
 
           "เอ่อ...พี่กานคะ"แก้วพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน "แก้วขอปรึกษาอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"
แก้วถามและได้รับการตอบรับเป็นการพยักหน้าแทนคำว่าได้
 
 
 
           "น้องแก้วมีอะไรรึเปล่าคะถึงต้องพาพี่มาถึงนี่"กานถามเมื่อแก้วพาเธอมาที่ร้านกาแฟหน้า
รีสอร์ท "คือ...แก้วมีเรื่องเครียดๆนิดหน่อยน่ะค่ะ"แก้วคิ้วขมวดคิดหนัก
 
           "ปรึกษาพี่ได้นะคะ อะไรที่พี่รู้พี่ก็บอกได้"กานตอบกลับพร้อมกุมมือเธอแน่น "คือ...ถ้าพี่
กานฝันถึงเด็กคนนึงที่มาเรียกเราว่าแม่อ่ะค่ะ แล้วเค้าบอกว่าจะมาเกิดเป็นลูกเรา พี่กานจะคิดยังไง
หรอคะ"แก้วถามแล้วเริ่มเครียดมากขึ้นเรื่อยๆกับอาการเวียนหัว
 
           "โหน้องแก้ว นี่ถ้าน้องแก้วไม่เป็นผู้หญิงพี่คิดว่าน้องแก้วเป็นสามีพี่เลยนะคะเนี่ย"กานพูด
ทำให้แก้วงงมากขึ้นพร้อมกับอาการปวดหัวที่ทวีขึ้นเรื่อยๆ
 
           "ตอนที่พี่ท้องลูกชายใหม่ๆก็ฝันแบบนี้แหละค่ะ แล้วก็มีอาการแพ้ท้องเลยไปตรวจ หมอ
ก็บอกว่าพี่ท้อง แต่...อย่าบอกนะคะว่าน้องแก้วเป็นคนฝันน่ะ"กานสงสัยในตัวแก้วที่แปลกๆ
 
           "ปะ...ป่าวค่ะ คือแก้วดูละครมา เลยสงสัยน่ะค่ะ"แก้วตอบปัดๆ "ดูละครถึงกับอินขนาด
นี้เลยหรอกคะ ที่จริงถามพี่ที่รีสอร์ทก็ได้นะ"กานยิ้มอย่างเป็นมิตร
 
           "แล้วไออาการแพ้ท้องที่พี่กานว่ามันเป็นแบบไหนหรอคะ"แก้วถามอีกครั้งแล้วใช้มือกุม
ขมับด้วยอาการปวดศรีษะ 
 
           "มันก็วินเวียนหัวอ่ะค่ะ แล้วก็เหม็นของแปลกๆ พวกของที่เคยชอบกลับไม่ชอบเลย บาง
ครั้งก็อยากของเปรี้ยวๆ ของแปลกๆ แล้วก็ขี้หงุดหงิดด้วยอ่ะค่ะ"กานตอบ
 
           "นะ...น้องแก้วเป็นอะไรรึเปล่าคะ"กานถามเมื่อแก้วกุมขมับแล้วคิ้วขมวดหนักขึ้นเรื่อยๆ
"กะ...แก้วขอตัวกลับรีสอร์ทก่อนนะคะ"แก้วตอบก่อนจะลุกขึ้นแล้วล้มลงราวกับคนเป็นลมแต่มี
ร่างชายหนุ่มประคองเธอไว้ทัน
 
           "ปะ...ปล่อยชั้น"แก้วที่ควบคุมสติอยู่ก็พยายามสะบัดให้หลุดแต่ก็หมดสติไป "แก้ว! ลืม
ตาขึ้นมาก่อนสิ"โทโมะเขย่าตัวเธอก่อนจะรีบพาขึ้นรถไปโรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
           "ยัยแก้วเป็นไงบ้างน่ะโทโมะ"ฟางที่รีบวิ่งมาก็ถามโทโมะที่อยู่หน้าห้องตรวจ "คุณหมอ
กำลังตรวจอยู่น่ะ จะเป็นอะไรบ้างก็ไม่รู้"โทโมะตอบ
 
            "เชิญญาติคนไข้มาดูอาการได้แล้วค่ะ"พยาบาลเปิดประตูห้องออกมาเรียก "เอ่อ...แค่
คุณผู้หญิิงเท่านั้นค่ะ"พยาบาลยืนขวาโทโมะที่จะเข้าไป
 
            "ทำไมล่ะครับ นั่นก็เพื่อนผมนะ"โทโมะโวยวายด้วยความห่วง "คนไข้ขอมาค่ะ เราต้อง
ทำตาม"พยาบาลพูดแล้วยืนเฝ้าโทโมเพื่อไม่ให้เข้าไป
 
            
 
            "ยัยแก้ว..."ฟางเดินปรี่เข้ามาหาเพื่อนสาวที่นอนรอฟังคำตอบหมออยู่บนเตียงคนไข้
"ฟาง..."แก้วกุมมือเธอแน่นเหมือนกับกลัวบางสิ่ง "ตกลงเพื่อนชั้นเป็นอะไรคะหมอ"ฟางถาม
 
            "เอ่อ...ยินดีด้วยนะครับ คนไข้กำลังตั้งครรถ์ได้สองอาทิตย์ วันหลังก็ระวังด้วยนะครับ
นอนพักซักคืนก็ออกจากรพ.ได้แล้วครับ ถ้าไม่มีอะไร...ขอตัวับ"หมอพูดแล้วเดินไปทิ้งไว้แต่ความ
นิ่งอึ้งของทั้งสองคน
 
            "ท้อง!!"ฟางที่ตกใจก็ร้องออกมาแล้วมองแก้วที่นิ่งสงบแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำที่เธอ
เองก็ไม่รู้ว่าเธอดีใจหรือเสียใจกันแน่ แต่เธอเองก็ทำได้แค่กอดปลอบเท่านั้น
 
            "ชั้นขอนะ เรื่องนี้แกอย่าเพิ่งไปบอกใครนะ"แก้วพูดเสียงสั่น "ได้! แต่แกบอกชั้นหน่อย
สิว่าแกท้องกับใคร แกไม่ใช่คนง่ายไม่ใช่หรอแก้ว"ฟางถามพลางสบสายตาแก้วที่มองไปที่ประตู
โดยเธอเองก็ฟันธงได้ทันทีว่าเป็นชายคนที่อยุ่ด้านนอกนั่นคือ...โทโมะ
 
            "เรื่องมันเป็นยังไง แกบอกชั้นสิแก้ว"ฟางถามอีกครั้ง "เค้า...เค้าบอกชั้นว่า...ถ้าชั้น
ยอม เค้าจะไม่มายุ่งกับชั้นอีกเลย"แก้วตอบมาเป็นเงื่อนงำ
 
            "แต่แกก็ยอมเนี่ยนะ!!"ฟางงงๆกับความรู้สึกของเธอ "เอาล่ะๆ ชั้นจะไม่ว่าแกแล้ว แต่
แกต้องรักษาตัวเองให้ดีกว่านี้นะ แล้วแกก็ต้องเก็บเด็กไว้ด้วย"ฟางสงสารเพื่อนสาวจับใจ
 
            "ชั้นสัญญา แต่แกอ่าเพิ่งไปบอกใครนะ เพราะถ้าถึงเวลา ชั้นจะบอกทุกคนเอง"แก้ว
น้ำตาไหลอีกครั้งด้วยความใจสั่น
 
 
 
 
เม้น+โหวตให้กันแทนกำลังใจได้มั้ยยย