sewwty&รสหวาน

ธนกชนัน

 

วันนี้เป็นวันเปิดร้านอาหารไทยสไตล์ฟิวชั่นของฉัน ที่ชื่อว่าชนกธนัน อาจจะเป็นชื่อที่แปลกๆแต่มันก็เป็นชื่อที่ฉันกับน้องสาวตั้ง ระหว่างธนันต์ธรญ์กับพิมชนกฉันทุ่มเท่เพื่อร้านนี้มากอาจจะเป็นร้านเล็กๆแต่ฉันกับน้องก็ตั้งใจทำมากมันคือความสุขและเรื่องราวก็เกิดขึ้นจากร้านเล็กๆของฉันนี้แหละค่ะ

 

 

"นี้เฟิร์น เฟิร์น ใบเฟิร์น"ฟางสาวหมวยหน้าหวานที่กำลังเดินมาปลุกน้องสาวที่กำลังนอนเสียบสายหูฟังแล้วฟุบลงที่โต๊ะอยู่

 

 

"อื่อ อะไรเนี้ยเจ้ ไม่มีงานทำรึไงถึงได้มาตะโกนใส่หูคนเนี้ย"ใบเฟิร์นสาวหมวยจอมซนน้องสาวของฟางที่สะดุงตื่นจากการนอนฝันหวานของตัวเองแล้วงวงเงียก่อนจะพูด

 

 

"วันนี้เปิดร้าน แต่น้องเจ้าของร้านกลับมานอนแอ๊งแม๊ง อยู่ตรงเนี้ยนี้นะไปเลยไปดูหลังร้าเลย"ฟางที่บ่นน้องสาวแล้วลากให้เข้าไปดูในครัว

 

 

"ผัดผักบุ้งไฟแดงนรกมาแร้ว"เสียงของชายหนุ่มเชฟทำอาหารที่ร้านที่กำลังผัดผักบุ้งลอยฟ้าอยู่ดังมาแล้วจู่ๆก็มีอะไรจากฟ้าก็ไม่รู้หล่นมาที่ตรงหน้าของฉันเข้าจังๆ

 

 

"โอ๊ย ร้อน ร้อน ร้อน ไอ้พอร์ชแกเล่นไรเนี้ย"ใบเฟิร์นที่โดนผัดผักบุ้งลอยเข้าหน้าเต็มๆก็ร้องจ๊ากทันที พอร์ช เพื่อนของใบเฟิร์นที่มาสมัครเป็นเชฟทำอาหาร เขาทำอาหารอร่อยแต่สิ่งที่ทำก็ดันเป็นอะไรพิเลนๆ เฮ้อ ฉันถึงได้เจ็บตัวแบบนี้ไง

 

 

"เฮ้ยขอโทษพอดีฉันนึกว่าแกเป็น พี่สมร นะเลยโยนมาที่แก"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์นก่อนจะเช็ดหน้าให้เฟิร์นอย่างเบามือ

 

 

"แกเห็นไหมว่าหน้าฉันแดงหมดแล้ว แล้วตอนเย็นฉันจะสวยได้ไง"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วเข็มงตาใส่พอร์ชทันที

 

 

"ก็ไม่ได้ต่างจากเดิมหรอก"พอร์ชที่พูดยิ่งทำให้ใบเฟิร์นโกรธ

 

 

"ไอ้พอร์ช แกอยากตายก่อนวัยอันควรรึไง"เฟิร์นที่พูดก่อนจะเดินออกไปพอร์ชที่หัวเราะอย่างซะใจที่ได้แกล้งเพื่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

 

ฟางที่ตอนนี้วุ่นกับการจัดสถานที่อยู่ก็มีพนักงานหญิงคนหนึ่งเดินมาบอก

 

 

"พี่ฟางค่ะ คือนักดนตรีที่เราจะจ้างให้มาเล่น เขาประสบอุบัติเหตุนะค่ะมาไม่ได้เลยขอยกเลิก"

พนักงานที่พูดเฟิร์นหน้าเหวอทันที

 

 

"ได้ไงอ่ะติดประการไปแล้วว่าร้านเปิดวันนี้ ของก็สั่งมาแล้วสถานที่ก็จัดแล้ว แต่นักดนตรีกับขาดเนี้ยนะทำไงดีล่ะทีนี้"ฟางที่พูดก่อนจะบอกให้พนักงานไปติดประการรับสมัครนักร้องหนึ่งคนที่หน้าร้าน

 

 

"มีไรนะเจ้"ใบเฟิร์นที่ออกมาแล้วเห็นพี่สาวร้อนรนอยู่ก็ถาม

 

 

"ก็นักดนตรีที่เราจ้างให้มาเล่นที่ร้านนะสิ ดันประสบอุบัติเหตุขอยกเลิกตอนนี้เจ้จะบ้าตายอยู่แล้ว"ฟางที่พูดแล้วเดินไปเดินมา

 

 

"อื่อ เอางี้สิก็ให้ไอ้พอร์ชเล่นให้สิ มันเคยเล่นดนตรีเดี๋ยวเฟิร์นโทรบอกให้ไอ้เขื่อนมาเล่นด้วยก็ได้"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วยิ้มให้พี่สาว

 

 

"แต่ใครจะทำอาหารแทนพอร์ชล่ะ ส่วนเขื่อนคนเดี๋ยวจะเอาอยู่หรอ"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์นอย่างกังวล

 

 

"งานที่ครัวก็ให้พี่สมรรับหน้าที่แทน ส่วนเขื่อนกับพอร์ชก็เล่นกีตาร์ร้องเพลงก็น่าจะได้นะพี่ฟาง"ใบเฟิร์นที่ไม่ทันพูดจบก็มีเสียงเปิดประตูร้านเข้ามา

 

 

"ที่นี้รับนักดนตรีใช่ไหมค่ะ"หญิงสาวหน้าหมวยที่น่าตาน่ารักเปิดประตูเข้ามาอย่างไวแล้วรีบถามสองสาว

 

 

"ใช่จะ น้องจะสมัครหรอ"ฟางที่พูดแล้วมองสาวน้อยอย่างไม่เชื่อ

 

 

"ไม่ใช่ค่ะแต่นี้พี่ชายหนู เขามาสมัคร"สาวน้อยเบียงตัวออก ทั้งสองมองเห็นพี่ชายของสาวน้อยที่ยื่นอยู่ข้างหลัง ชายหนุ่มท่าทางอบอุ่นสุภาพที่สีหน้าไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่

 

 

"รับค่ะ"ฟางที่เห็นชายหนุ่มแล้วก็รีบรับทันทีทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงได้มีอิธพลกลับเขาขนาดนี้แต่ที่เขารู้คือเขาต้องรับผู้ชายคนนี้เขาทำงาน

 

 

"เฮ้ยเจ้เร็วไปไหม"ใบเฟิร์นที่ทักพี่สาวฟางที่ตื่นจากภวังค์ทันทีถึงแม้ฟางจะชอบชายหนุ่มตั้งแต่แรกเห็นแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรมากมายหนัก

 

 

"เอ่อ หนูชื่อแอนนี่นะค่ะนี้ พี่ชายหนูค่ะ ชื่อป๊อปปี้ค่ะตกลงรับพี่หนูเข้าทำงานแล้วใช่ไหมค่ะ"แอนนี่สาวหมวยน่ารักที่กำลังพูดอยู่

 

 

"ว่าไงเจ้"ใบเฟิร์นที่สะกิดพี่สาวแล้วถาม

 

 

"โอเคจะ งั้นเข้ามาเตรียมตัวข้างในก่อนก็ได้ค่ะ"ฟางที่พูดแล้วพาทั้งสองมาที่หลังร้านทันที

 

 

"เตี้ย นี้ใครนะ"พอร์ชที่เดินมาแล้วถาม

 

 

"จ้าพ่อสูง นี้คุณป๊อปปี้คนที่จะมาเล่นดนตรีที่ร้าน พอดีนักดนตรีที่จ้างมาประสบอุบัติเหตุนะเลยได้คนนี้แทน ส่วนแกขึ้นไปด้วยเข้าใจไหมเดี๋ยวฉันจะตามไอ้เขื่อนมาอีกที"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วโทรไปตามเขื่อน

 

"เฮ้ยได้ไงแล้วใครจะทำอาหารล่ะ"พอร์ชที่พูดแล้วเหวอ

 

 

"ก็พี่สมรไงเขาก็ทำอาหารดีพอๆกับแกไม่ใช่หรอ งั้นตามนี้"เฟิร์นที่พูดแล้วยกหูโทรศัพท์โทรหาเขื่อนทันที

 

 

"ฮัลโลไอ้ชีกอ แกอยู่ไหนเนี้ย"ใบเฟิร์นที่พูดกรอกสายไปตามเสียง

 

(อยู่บ้านมีไรเตี้ยเดี๋ยวอีกสักพักก็จะไปฉลองร้านใหม่พี่สาวแกสักหน่อย"เขื่อนที่พูดด้วยน้ำเสียงงวงเงีย

 

 

"แกรีบมาตอนนี้เลยนะมีเรื่องให้ช่วยด่วน"ใบเฟิร์นที่พูดอย่างร้อนรน

 

(เรื่องไรว่ะ)"เขื่อนที่งงๆก็ถาม

 

 

"เอ่อ มาแกก็จะรู้เอง รีบมานะเร็วร้านใกล้จะเปิดแล้ว"ใบเฟิร์นที่พูดจบก็ตัดสายทันทีก่อนจะเดินมาหาทุกคน

 

 

"ไอ้เขื่อนมาไหม"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์น

 

 

"เดี๋ยวไม่เกิน 15 นาทีมาแน่นอน"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วยิ้ม

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

...................................................................................................

 

ฟิคใหม่ค่าบบ ฟิคเก่ายังไม่จบก็แต่งฟิคใหม่ล่ะ ช่วยกันอ่าน เม้น โหวต กันหน่อยน๊า

 

เรื่องนี้เป็นเส้นเรื่อง โรแมนติก คอมมิดี้ ดราม่าเล็กน้อย แต่เน้นตลกไว้ก่อน

 

ฝากด้วยนะค่ะ ม๊วกกกกกกกกกกกกกกกกก