หนาวนี้กอดใคร หนาวมั้ยกอดกัน @วังจิราณี
8.9
เขียนโดย ชมพูพริ้ง
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 09.57 น.
6 chapter
66 วิจารณ์
11.71K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2558 15.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) chapter 1. รถตู้หารัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ''พี่ค่ะ...ต้องไปรับใครอีกไหม''เสียงฉันถามพี่คนขับรถ
''อ่า..ใช่ต้องไปรับเจมส์อีกที่พิจิตรนี่เเหล้ะ''พี่คนขับรถตอบฉัน
''อ๋อค่ะแล้วเขาเป็นใครค้ะ''ฉันถามพี่คนรถ
''เขาก็เป็นนักแสดงหน้าใหม่ไฟแรงหน่ะสิ....''พี่คนรถตอบ
เเละเมื่อรถตู้จอดสนิทประตูรถก็เปิดขึ้น มีผู้ชายคนหนึ่งหันมายิ้มให้ฉัน อย่างบอกไม่ถูก ฉันหันกลับไปเล่นIGต่อ
เขาหันมาถามฉันว่า''ชื่ออะไรอ้ะ น่ารักจัง'' ฉันก็ยิ้มและตอบว่า''ฉันชื่อเบลล่าเธอหล่ะ'' ''เจมส์จิผมชื่อเจมส์จิ''เขาตอบอย่างมั่นใจ
''เขินหรอ''ผมถามเบลด้วยสายตาฟรุ้งฟริ้งและยิ้มหวาน
''หืมมม? ทำไมถึงคิดว่าฉันเขินหล่ะ''ฉันตอบอย่างเบาๆ
''ก็ถ้าไม่เขินหูจะแดงเพื่อ???''ผมตอบและหัวเราะไปด้วย
ฉันไม่ตอบพร้อมเอากระเป๋ามาปิดหน้าและหันหน้าไปทางกระจก และพอเสียงเงียบฉันหันกลับไปเห็น เจมส์เอาผ้าห่มสีชมพูขึ้นมาห่ม และนอนหลับ หัวของเจมส์นั้นถูกรองรับด้วยตุ๊กตาลิงตัวโตสีชมพู ฉันคิดในใจว่า ''เป็นผู้ชายรึป่าวเนี่ย...สีชมพูทั้งนั้นเลย....แต่เวลานอนนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย....''
''ถึงอาคารมาลีนนท์แล้วครับ''คนรถพูดดังๆเพราะฉันหลับอยู่
''ค้ะ/ครับ''เสียงพวกเราพูด
พวกเรารีบขึ้นไปพบผู้จัดการและเมื่อขึ้นไปพบผู้จัดการและฉันซึ่งปรึกษากับผู้จัดการเสร็จก่อนก็มานั่งรอที่รถหลังจากนั้นเมื่อเจมส์ขึ้นรถมาฉันก็เผลอหลับไปนานมากๆ จนกระทั่งถึงคอนโดฉันก็ยังคงหลับอยู่
เจมส์ถึงขั้นต้องอุ้มฉันขึ้นไปบนคอนโด และใช้กุญแจเปิดห้องเข้าไปแล้วพาฉันไปนอนบนเตียงและห่มผ้าห่มผืนใหญ่บนเตียงให้และเอากระดาษโน๊ตแปะกาวสีชมพูมาแปะที่หน้าผากฉันว่า ''ยัยขี้เซา ตัวเธอหนักใช่ย่อยไปกินช้างมาหราาา ฝรรดีน้ะ ''
''อ่า..ใช่ต้องไปรับเจมส์อีกที่พิจิตรนี่เเหล้ะ''พี่คนขับรถตอบฉัน
''อ๋อค่ะแล้วเขาเป็นใครค้ะ''ฉันถามพี่คนรถ
''เขาก็เป็นนักแสดงหน้าใหม่ไฟแรงหน่ะสิ....''พี่คนรถตอบ
เเละเมื่อรถตู้จอดสนิทประตูรถก็เปิดขึ้น มีผู้ชายคนหนึ่งหันมายิ้มให้ฉัน อย่างบอกไม่ถูก ฉันหันกลับไปเล่นIGต่อ
เขาหันมาถามฉันว่า''ชื่ออะไรอ้ะ น่ารักจัง'' ฉันก็ยิ้มและตอบว่า''ฉันชื่อเบลล่าเธอหล่ะ'' ''เจมส์จิผมชื่อเจมส์จิ''เขาตอบอย่างมั่นใจ
''เขินหรอ''ผมถามเบลด้วยสายตาฟรุ้งฟริ้งและยิ้มหวาน
''หืมมม? ทำไมถึงคิดว่าฉันเขินหล่ะ''ฉันตอบอย่างเบาๆ
''ก็ถ้าไม่เขินหูจะแดงเพื่อ???''ผมตอบและหัวเราะไปด้วย
ฉันไม่ตอบพร้อมเอากระเป๋ามาปิดหน้าและหันหน้าไปทางกระจก และพอเสียงเงียบฉันหันกลับไปเห็น เจมส์เอาผ้าห่มสีชมพูขึ้นมาห่ม และนอนหลับ หัวของเจมส์นั้นถูกรองรับด้วยตุ๊กตาลิงตัวโตสีชมพู ฉันคิดในใจว่า ''เป็นผู้ชายรึป่าวเนี่ย...สีชมพูทั้งนั้นเลย....แต่เวลานอนนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย....''
''ถึงอาคารมาลีนนท์แล้วครับ''คนรถพูดดังๆเพราะฉันหลับอยู่
''ค้ะ/ครับ''เสียงพวกเราพูด
พวกเรารีบขึ้นไปพบผู้จัดการและเมื่อขึ้นไปพบผู้จัดการและฉันซึ่งปรึกษากับผู้จัดการเสร็จก่อนก็มานั่งรอที่รถหลังจากนั้นเมื่อเจมส์ขึ้นรถมาฉันก็เผลอหลับไปนานมากๆ จนกระทั่งถึงคอนโดฉันก็ยังคงหลับอยู่
เจมส์ถึงขั้นต้องอุ้มฉันขึ้นไปบนคอนโด และใช้กุญแจเปิดห้องเข้าไปแล้วพาฉันไปนอนบนเตียงและห่มผ้าห่มผืนใหญ่บนเตียงให้และเอากระดาษโน๊ตแปะกาวสีชมพูมาแปะที่หน้าผากฉันว่า ''ยัยขี้เซา ตัวเธอหนักใช่ย่อยไปกินช้างมาหราาา ฝรรดีน้ะ ''
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ