ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) TOMO-KAEW II

ไนต์คลับ KM_KZ 001

“เฮ้ย!! ไอ้โมะ! มึงรู้เรื่องที่อดีตคู่หมั้นมึงกลับมาหรือยังว่ะ? แม่ง!! อุ้มหนูน้อยกลับมาด้วยว่ะ หน้าแม่งโคตรเหมือน....”

เพล้ง!!!

“หุบปากมึงไปซะ!! ไอ้เคน...เพราะถ้ามึงไม่เงียบ มึงได้โดนตีนกูแน่!!!” โทโมะเอ่ยพูดขึ้นเสียงเรียบ ทำให้เคนตะเงียบปากไปทันที

ก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าเพื่อนเขาตอนนี่มันคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่มันก็พยายามตามหาแก้วมาตลอด แต่พอแก้วกลับมามันกลับทำเป็นนิ่งเฉยเหมือนไม่ใส่ใจ ผิดกับเขาในตอนนี้ที่ยังคงตามหาจินนี่กับลูกไม่เจอ...ลูกที่เขายังไม่ได้เห็นหน้า...

*****-*****-*****-*****-*****

แถบชานเมืองของกรุงเทพฯ

บ้านเรือนไทยศิริมงคลสกุล

“กลับมาทั้งทีทำไมถึงไม่ไปอยู่ในเมืองกับแม่ล่ะแก้ว? รู้มั้ยว่าแม่กับพี่คิดถึงเรามากแค่ไหน?” คุณหญิงจันทร์มณีเอ่ยพูดกับลูกสาวของนาง หลังจากที่ลูกสาวนางได้ตัดสินใจที่จะย้ายมาอยู่บ้านเรือนไทยแถบชานเมืองนี้แทนที่จะอยู่ในเมืองกับนาง ซึ่งเหตุผลส่วนหนึ่งคงหนีไม่พ้นโทโมะ

“แก้วขอเวลาหน่อยนะค่ะ...แก้วไม่อยากให้พี่โทโมะเจอกับน้องทับทิมตอนนี้”

“เขาสองคนเป็นพ่อลูกกันยังไงแก้วก็หนีความจริงข้อนี้ไปไม่พ้น จะช้าหรือเร็ว...เขาสองคนก็ต้องเจอกันอยู่ดีนะแก้ว”

“อย่างน้อย...มันก็ไม่ใช่ตอนนี้...”

*****-*****-*****-*****-*****

“บ้าที่สุด!!! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!? กรี๊ดดดดด!!!!" หวายกรีดร้องออกมาเสียงด้วยความหงุดหงิดใจ ที่โทโมะยังคงทำเป็นเมินเฉยใส่เธอกับลูกไม่เปลี่ยนแปลง แม้แต่แม่ของชายหนุ่มเองหรือน้องสาวของโทโมะก็ยังคงให้ความสนใจลูกของเธอบ้าง แต่มันก็เพียงนิดเดียวเท่านั้น

“ทำไมต้องเป็นแกด้วยนังแก้ว!? ทำไมทุกอย่างที่มันควรจะเป็นของฉันต้องมีแกเป็นมารคอยขัดขวางชีวิตของฉันตลอด!!! ทำไม!? ทำไม!?! กรี๊ดดดดด!!!!!”

“มะ...แม่คับ...” เสียงเรียกของเด็กชายวัย 3ขวบ ทำให้หวายชะงักก่อนจะหันกลับมามองร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นเทาเพราะความกลัวด้วยสายตาเรียบนิ่ง

“โทมัส...แกฟังฉันนะ...” หวายเอ่ยพูดกับเด็กน้อยด้วยน้ำเสียงเย็น พูดกรอกหูลูกชายตัวเองในสิ่งที่ไม่เป็นจริง

ในเมื่อเธอไม่ได้...ก็อย่าหวังว่าใครคนอื่นมันจะได้!!!!

*****-*****-*****-*****-*****

ต่อแล้วนะค่ะ “อาจจะสั้นไปนะค่ะ ต้องขอโทษด้วย”