ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) POPPY-FANG
 
"อ๊ะ พะ พี่ป๊อป..."เสียงหวานครางชื่อคนรัก เมื่อชายหนุ่มปรนเปรอมอบความสุขให้เธอด้วยปลายลิ้นร้อน
 
"อ๊าห์... มะ ไม่ไหวแล้ว... กรี๊ด!!!"เสียงหวานครางลั่น เมื่อชายหนุ่มส่งเธอมาถึงแดนวิมานชั้นฟ้า กายสาวกระตุกถี่ ปลดปล่อยน้ำหวานระลอกใหม่ออกมา
 
ชายหนุ่มไม่รอช้าดูดกลืนน้ำหวานของคนรัก จนหมดอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะผละกายออกห่าง เพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่สวมใสอยู่
 
เพียงแค่ไม่กี่นาที กายแกร่งก็กลับมาคร่อมร่างสาวของภรรยาสาวอีกครั้ง
 
"พี่รักฟางนะครับ..."ป๊อปปี้กระซิบบอกภรรยาสาว ก่อนจะกดริมฝีปากหยักลงปากบางอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง
 
"อืม... ฟางก็รักพี่ป๊อปเหมือนกัน... รักมากที่สุด"ฟางเอ่ยกับคนรัก เมื่อชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกแล้ว
 
"ขอบคุณนะครับ ที่รักพี่..."
 
ริมฝีปากร้อนกดจูบที่หน้าผากนวลของภรรยาสาวอย่างแสนรัก ก่อนจะเลื่อนมาที่ปากบางแล้วกดจูบอย่างหนักหน่วง
 
ลิ้นร้อนชอนไชเข้ามาในโพรงปากบางดึงซับความหอมหวานที่ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังคงความหวานไม่เปลี่ยนแปลง
 
มือหนาลูบไล้กายสาวไปมา ก่อนจะมาหยุดที่ทรวงอกอวบแล้วบีบเคล้นเบาๆ
 
มือหนาอีกข้างประคองท่อนเหล็กร้อนที่พองตัวขยายใหญ่พร้อมออกศึกรัก ก่อนจะค่อยกดส่วนปลายเข้าไปในช่องทางรักที่แสนจะคับแน่น
 
"อืม... อ๊าห์... พี่ป๊อป..."เสียงหวานครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวซ่าน
 
"อืม... ฟาง... แน่นจังคนดี..."เสียงทุ้มครางออกมาอย่างสุขสม ก่อนจะค่อยๆ ดันท่อนเหล็กร้อนเข้าไปในกายสาวจนมิดด้าม
 
"อ๊าห์... พี่ป๊อป..."เสียงหวานครางชื่อคนรัก เมื่อเขาเข้ามาลึกกว่าทุกครั้งแล้วขยับเข้าออกทันที
 
กายสาวตอดรัดแกนกายใหญ่อย่างรุนแรง ยิ่งชายหนุ่มขยับเร็วมากขึ้นเท่าไหร่ กายสาวก็ยิ่งตอดรัดมากขึ้นเท่านั้น
 
พั่บๆๆ พั่บๆๆ
 
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่นห้องแข่งกับเสียงครางของทั้งคู่ ร่างสาวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของชายหนุ่ม
 
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พะ พี่ป๊อป..."
 
"ฟะ ฟาง... พี่ไม่ไหวแล้ว... พร้อมกันนะคนดี ซี๊ดส์..."เสียงทุ้มครางลั่น เมื่อกายสาวบีบรัดตัวตนของเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเขาแทบจะทนไม่ไหว
 
พั่บๆๆ พั่บๆๆ
 
ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นใส่กายสาวอย่างหนักหน่วง ยิ่งกายสาวขมิบถี่มากขึ้นเท่าไหร่ เขายิ่งกระแทกมากขึ้นเท่านั้น
 
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พะ พี่ป๊อป..."
 
"อืม... กะ ใกล้แล้วฟาง... อ๊าห์... / กรี๊ด!!!"เสียงครางดังขึ้นพร้อมกัน เมื่อทั้งคู่จับจูงมือมาถึงวิมานชั้นฟ้าพร้อมกัน
 
สายธารสีขาวขุ่นหลั่งรินเข้าสู่กายสาวที่ขมิบตอดรัดรับสิ่งนั้นด้วยความเต็มใจจนครบทุกหยาดหยด
 
พรึบ
 
"แฮ่กๆๆ แฮ่กๆๆ"กายแกร่งทรุดลงอย่างหมดแรง เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังแข่งกัน จนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร
 
ผ่านไปสักพักทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ ชาบหนุ่มค่อยๆ ถอนแกนกายออกจากายสาวที่ผล็อยหลับไป
 
"พี่รักฟางมากที่สุดนะครับ..."ป๊อปปี้กระซิบข้างหูภรรยาอีกครั้ง ก่อนจะล้มตัวนอนลงข้างๆ แล้วดึงร่างบางมากอดด้วยความรัก ก่อนจะผล็อยหลับตามร่างบางไป
 
                    --------------------
 
วันต่อมา
 
บริษัทในเครือจิระคุณ
 
ป๊อปปี้จูงมือบางของภรรยาดินเข้ามาในบริษัททามกลางพนักงานบริษัทที่มองทั้งคู่ด้วยสายตาที่ชื่นชม เพราะทุกคนต่างรู้กันว่าภรรยาสาวของท่านประธานนั้นเป็นกันเองกับทุกคน
 
"สวัสดีค่ะคุณภาณุ คุณฟาง!"พิมเอ่ยทักป๊อปปี้เสียงหวาน ก่อนจะหันมากระแทกเสียงใส่ฟางที่เดินมาพร้อมกับป๊อปปี้
 
ฟางมองหน้าพิมนิ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้กับเลขาสาวที่เธอจำได้ว่าเป็นคนเดียวกับคนในภาพที่ส่งมาเมื่อวาน
 
"สวัสดีค่ะ"ฟางทักกลับตามมารยาท ก่อนจะเดินไปตามแรงดึงของป๊อปปี้
 
"อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นนะฟาง"ป๊อปปี้เอ่ยกับภรรยาสาว เมือเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้ว
 
ฟางเอียงคอมองป๊อปปี้อย่างสงสัย ที่จู่ๆ เขาก็สั่งห้ามเธอ
 
"ทำไมล่ะค่ะพี่ป๊อป?"
 
"เปล่านี่ครับ พี่แค่ไม่ชอบ..."พูดจบก็ดึงร่างบางให้มานั่งบนตักแกร่ง ก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมจางๆ จากกลุ่มผมของภรรยาสาว
 
"หอมจัง..."ป๊อปปี้พึมพร่าเบาๆ ก่อนจะเลื่อนหน้ามาซุกไซ้ที่ลำคอขาวนวลแล้วทำรอยสีกุหลาบไว้
 
"พี่ป๊อปอย่า..."ฟางเอ่ยห้ามเสียงสั่น เมื่อมือหนาเริ่มอยู่ไม่สุข
 
"ทำไมล่ะ?"ป๊อปปี้กระซิบถามเบาๆ ที่ลำคอนวล ไม่ยอมผละออกง่ายๆ
 
"อ๊ะ กะ ก็นี่มะ อืม... มันที่ทำงานนะค่ะ... อ๊าห์..."
 
"แล้วไง? พี่อยากรักกับเมียนี่..."พูดไปก็ไล่จูบไปตามซอกคอที่หอมกรุ่นของร่างบางไม่หยุด
 
เพล้ง
 
เสียงแก้วแตกทำให้ป๊อปปี้กับฟางชะงัก ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปมองที่ต้นเสียงก็เห็นพิมยืนตกตะลึงอยู่
 
พิมที่ถือกาแฟมาให้เจ้านายถึงกับมือไม้อ่อนทันที เมื่อเห็นภาพที่ฟางนั่งตักป๊อปปี้ โดยที่ป๊อปปี้กำลังไล่จูบไปตามซอกคอของฟาง
 
"อะ เอ่อ คือว่า..."พิมถึงกับพูดไม่ออก เมื่อป๊อปปี้จ้องเธอเขม็งราวกับจะบอกว่าเธอเข้ามาขัดจังหวะเขากับฟาง
 
"ออกไป!"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเรียบ ทำให้พิมรีบเดินออกไปทันที
 
"ทำไมต้องไล่เขาด้วยล่ะค่ะ?"ฟางเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ทำให้ป๊อปปี้หันกลับมามองเธออีกครั้ง
 
สายตาที่เย็นชาเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนทันที ที่มองฟาง มือหนายกขึ้นไล้แก้มนวลของฟางเบาๆ ด้วยความรัก
 
"ผิดเหรอ ก็พี่อยากอยู่กับเมียนี่"ป๊อปปี้ตอบเสียงนุ่ม ก่อนจะหอมแก้มนวลเบาๆ
 
"ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่บางทีพี่ป๊อปก็ไม่จำเป็นต้องเย็นชากับคนอื่นให้มากนักก็ได้นี่ค่ะ เธอเป็นผู้หญิงนะ"
 
"ก็ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นเมียพี่นี่ ทำไมจะต้องแคร์ด้วย?"
 
ฟางส่ายหน้าเบาๆ กับความคิดของป๊อปปี้ ก่อนจะหอมแก้มสากเบาๆ เพราะเธอรู้ดีว่าเขากำลังหงุดหงิดจากเมื่อกี้ที่เลขาสาวเข้ามาขัดจังหวะเขา
 
"หงุดหงิดเหรอค่ะ?"
 
"อืม... ถ้าไม่มีคนมาขัดจังหวะป่านนี้คงได้ปั๊มลูกกับฟางไปแล้ว"
 
เพี๊ย
 
มือบางตีที่แขนแกร่งทันที ที่ป๊อปปี้พูดจบ
 
"พูดอะไรของพี่เนี่ย! ฟางไม่คุยกับพี่แล้ว ทำงานไปเลย!"พูดจบฟางก็ลงจากตักแกร่งไปนั่งที่โซฟาตัวยาวทันที
 
ป๊อปปี้หัวเราะออกมาเบาๆ เพราะรู้ดีว่าเธอกำลังเขินเขาอยู่ ก่อนที่เขาจะนั่งทำงาน โดยที่แอบมองร่างบางเป็นระยะๆ
 
                    --------------------
 
 
 
 
 
คัททททททททททททททททททททททท
 
ฝากติดตามผลงานกันด้วยนะคร้าาาาาาาาาาาาา