ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KOEN-FAYE ll

 

 

 

"ตอนนี้น้องแฟร์ปลอดภัยแล้วนะเฟย์ เดี๋ยวพี่จะย้ายยัยหนูให้ไปพักที่ห้องพักฟื้นเด็กแล้วกันนะ"หมอหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มให้เฟย์ แล้วกุมมือบางไว้

 

 

เขื่อนขบกรามแน่นจนขึ้นสันนูน มือหนากำแน่นเพื่อระงับอารมณ์โมโหของตัวเอง

 

 

พลาดแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว

 

 

"ยังไงเฟย์ก็ขอบคุณพี่หมอนะค่ะ ที่ช่วยน้องแฟร์ไว้"เฟย์เอ่ยขอบคุณ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ได้เขาที่คอยช่วยเหลือเธออยู่ตลอด

 

 

"ไม่เป็นไรครับ อย่าลืมสิว่าพี่ก็เอ็นดูน้องแฟร์เป็นลูกสาวของพี่เหมือนเดิมกัน งั้นพี่ขอตัวไปดูคนไข้ก่อนนะ เสร็จแล้วจะแวะไปดูอาการให้ยัยหนูนะ"หมอหนุ่มพูด ก่อนจะเดินแยกออกไปดูคนไข้รายอื่นต่อ

 

 

เฟย์ที่เห็นเขื่อนยืนมองเธออยู่ ก็รีบเดินตามบุรุษพยาบาลที่กำลังเข็นเตียงของลูกสาวไปที่ห้องพักฟื้น

 

 

หมับ!

 

 

เขื่อนคว้าแขนเรียว ก่อนจะลากเธอไปที่ลานจอดรถทันที โดยไม่สนใจอาการขัดขื่นของเธอ

 

 

"ปล่อยนะ!!! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!!! ปล่อย!!!"เฟย์โวยวายเสียงดัง ก่อนจะถูกเขื่อนจับยัดเข้าไปในรถของเขา ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปนั่งที่คนขับ

 

 

เฟย์กำลังจะเปิดประตูลงจากรถเพื่อหนีเขื่อน แต่ก็ช้าไป เมื่อเขื่อนคว้าแขนเธอไว้ได้ซะก่อน

 

 

"ปล่อยฉันนะ!!! ฉันจะไปหาลูก!!!"เฟย์โวยวายลั่น พยายามแกะมือของเขื่อนออกจากแขนของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาบีบรัดแขนเธอไว้แน่น

 

 

"ได้ไปหาแน่ แต่หลังจากที่เราเคลียร์กันรู้เรื่องแล้ว!"เขื่อนพูด ก่อนจะดึงแขนเฟย์ให้นั่งที่ แล้วเอื้อมมือไปปิดประตูรถ ก่อนจะขับรถออกจากลานจอดรถของโรงพยาบาลไป

 

 

 

                    --------------------

 

 

เส้นทางที่ออกไปต่างจังหวัด ทำให้เฟย์หันกลับมามองเขื่อนทันที

 

 

"นี่คุณจะพาฉันไปไหน?"เฟย์ถามอย่างระแวง แต่เหนือสิ่งใดคือ เป็นห่วงลูกสาวที่นอนอยู่โรงพยาบาล

 

 

"ไปในที่ที่มีเราสองคนไง"เขื่อนตอบ แต่ไม่ได้ละสายตาจากถนน

 

 

"ไม่มีที่ไหนสำหรับฉันกับคุณหรอก!!! จอดรถ!!! ฉันจะกลับไปหาลูก!!!"เฟย์ว่าเสียงดัง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ทำในสิ่งที่เธอต้องการ

 

 

"หูหนวกหรือไง!? ฉันบอกให้จอดรถ!!!"

 

 

"ไม่จอด เพราะเรามีเรื่องที่ต้องคุยให้รู้เรื่อง!"เขื่อนพูด ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าถนนลูกรัง แล้วขับต่อไปเรื่อยๆ

 

 

"แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างคุณ!!! เสียใจที่ทำร้ายน้องแฟร์ไม่ตายหรือไง!?"เฟย์ถามแทงใจดำ นึกโมโหที่เขากล้าทำร้ายลูกจนเจ็บหนักแบบนั้น

 

 

ตั้งแต่เธอคลอดลูกและเลี้ยงมาจนโต ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะทำให้ลูกเจ็บขนาดนี้ แล้วเขาเป็นใครถึงได้มาทำร้ายลูกของเธอ

 

 

เขื่อนชะงัก ก่อนจะหันกลับมามองเฟย์ที่จ้องเขาเขม็ง เธอคงโกรธเขามากที่ทำลูกเจ็บ

 

 

"ผมขอโทษ..."เขื่อนเอ่ยขอโทษเสียงแผ่ว ก่อนจะหันกลับไปมองทางอีกครั้ง ก่อนจะเลี้ยวเข้าบ้านหลังหนึ่ง แล้วจอดรถหน้าบ้านหลังนั้น

 

 

"เก็บคำนั้นไว้เถอะ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับพวกเราอีก!"เฟย์พูด ทำให้เขื่อนหันกลับมามองเฟย์ทันที

 

 

"ทำไมผมจะยุ่งไม่ได้!!! เขาเป็นลูกผมนะ!!!"เขื่อนเดือดจัด ที่เฟย์พูดเหมือนไม่อยากให้เขากลับเข้าไปในชีวิตของเธอกับลูก

 

 

"ไม่ใช่!!! เขาไม่มีพ่อใจร้ายแบบคุณ!!!"เฟย์เถียงกลับ เมื่อสิ่งที่เธอกลัวเป็นจริง

 

 

"เหรอ งั้นผมเนี่ยแหละที่จะทำให้มันเป็นจริง!"เขื่อนพูดจบ ก็ลงจะรถ ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งเฟย์แล้วลากหญิงสาวลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านทันที ไม่สนใจเสียงโวยวายของหญิงสาวแต่อย่างใด

 

 

 

--------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คัทททททททททท!!!

 

 

เขื่อนจะทำอะไรเฟย์!?

 

 

โปรดติดตามในตอนต่อไป!!!