ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

9.7

เขียนโดย flame

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.10 น.

  31 chapter
  213 วิจารณ์
  48.68K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) 27. ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KOEN-FAYE II

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KOEN-FAYE ll

 

 

 

"จะรีบไปไหนล่ะเฟย์? ไม่เจอกันแค่ 3ปี ไม่คิดว่าเธอจะปล่อยให้มี...มารหัวขน"เขื่อนพูดเสียงเข้ม นัยน์ตาแข็งกร้าว เพราะคิดว่าเฟย์มีลูกกับผู้ชายคนอื่น

 

 

เพี๊ย!

 

 

"หยาบคาย!!! ลูกฉันไม่ใช่มารหัวขน!!!"เฟย์เดือดจัดเมื่อได้ยินเขาว่าลูกเป็นมารหัวขน ก่อนจะตวาดเสียงดัง

 

 

"เหอะ! แล้วพ่อมันเป็นใครล่ะ!? คงจะมีความสุขมากสินะ! ถึงได้ปล่อยให้มันเกิดมา!!!"เขื่อนตวาดลั่น พร้อมกับเขย่าร่างบางจนหัวสั่นหัวคลอน

 

 

หึงจนหน้ามืด เมื่อคิดว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกเขา!!!

 

 

 

"แม่เฟย์... คุณลุงจะทำอะไรแม่เฟย์น่ะ!? ปล่อยแม่เฟย์นะ!"น้องแฟร์ที่นั่งรอเฟย์นานก็ลงมาตาม ก่อนจะเห็นเขื่อนที่เขย่าตัวเฟย์อยู่ ก็รีบเข้าไปช่วยเฟย์ทันที

 

 

"โธ่เว้ย!!!"เขื่อนโมโห สะบัดร่างเล็กจนล้ม ทำให้หนูน้อยหัวกระแทกกับฟุตบาทอย่างแรง

 

 

เลือดสีแดงไหลอาบร่างเล็ก ทำให้เฟย์ช็อก ผลักเขื่อนออกอย่างแรก ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาร่างเล็กของน้องแฟร์ทันที

 

 

"น้องแฟร์!!! ลืมตาสิน้องแฟร์!!!"เฟย์ร้องไห้ออกมาทันที เมื่อลูกสาวของเธอสลบไป ก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที

 

 

เขื่อนที่เหมือนจะได้สติก็รีบวิ่งไปที่รถแล้วขับตามรถของเฟย์ไป โดยลืมผู้หญิงอีกคนที่มากับเขาไป

 

 

 

                    --------------------

 

 

"เฟย์!!!"ฟางที่รู้ว่าหลานสาวเข้าโรงพยาบาลก็รีบมาทันที ก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดน้องสาวที่นั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องฉุกเฉิน

 

 

ป๊อปปี้ที่เดินตามหลังมาก็เห็นเขื่อนนั่งกุมขวับอยู่ก็เลยเดินเข้าไปถาม

 

 

"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมน้องแฟร์ถึงเป็นแบบนี้?"ป๊อปปี้ถาม ทำให้เขื่อนเงยหน้าขึ้นมามองป๊อปปี้

 

 

"กูผลักเด็กนั้นเองแหละ...ก็คนมันโมโหนี่หว่า"เขื่อนพูด ก่อนจะหันไปมองเฟย์ที่ยังร้องไห้ไม่หยุด

 

 

เด็กคนนั้นคงสำคัญสำหรับเธอมากสินะ...

 

 

"เชี้ย!!! มึงทำลงไปได้ไงว่ะ!?"ป๊อปปี้สถบลั่น ก่อนจะถามเสียงดัง นี่มันดูไม่ออกหรือไงว่า น้องแฟร์เป็นลูกมัน

 

 

"กูก็บอกอยู่ว่ากูกำลังโมโห!"เขื่อนพูด

 

 

"แต่น้องแฟร์เป็น..."ป๊อปปี้กำลังพูด แต่ก็ต้องเงียบ เมื่อประตูห้องฉุกเฉินถูกผลักออกมา พร้อมกับร่างของหมอหนุ่ม

 

 

พลั่ก!

 

 

"พี่หมอ! น้องแฟร์เป็นยังไงบ้าง!? ลูกเฟย์ปลอดภัยแล้วใช่ไหม!?"เฟย์รีบถามรัวเร็วด้วยความเป็นห่วงลูก

 

 

"ใจเย็นก่อนนะเฟย์ ตอนนี้น้องแฟร์ยังไม่พ้นขีดอันตราย เราต้องการเลือดที่ตรงกับกรุ๊ปเลือดของน้องแฟร์ เฟย์มีเลือดกรุ๊ปB ใช่ไหม?"หมอหนุ่มถามเฟย์

 

 

เฟย์นิ่ง ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เพราะกรุ๊ปเลือดของเธอคือ O ไม่ใช่ B

 

 

เขื่อนที่ได้ยินว่าเด็กน้อยมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับตัวเองก็เหมือนกับถูกสาปให้ตัวแข็งทื่อ ทำไมเขาจะไม่รู้เฟย์มีเลือดกรุ๊ปอะไร

 

 

งั้นก็แปลว่าเด็กคนนั้น...เป็นลูกของเขา!!!

 

 

"ผมเลือดกรุ๊ปเดียวกับเด็กคนนั้น"เขื่อนพูด ทำให้ทุกคนหันมามองเขื่อนเป็นตาเดียวกัน

 

 

"งั้นเชิญเข้าไปในห้องตรวจเลยครับ เราต้องการให้เลือดน้องด่วน"หมอนหนุ่มบอก ก่อนจะให้พยาบาลสาวพาเขื่อนไปที่ห้องตรวจทันที

 

 

เฟย์มองเขื่อนที่เดินเข้าไปอย่างระแวง กลัวว่าเขาจะรู้ว่าน้องแฟร์เป็นลูกของเขา แล้วเขาจะมาแย่งลูกของเธอไป

 

 

"ไม่ต้องกลัวนะเฟย์ เดี๋ยวน้องแฟร์ก็ปลอดภัยแล้ว"หมอหนุ่มพูด แล้วลูบผมเฟย์อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องฉุกเฉินอีกครั้ง

 

 

สิ่งที่เธอกลัวไม่ใช่ว่าลูกจะไม่ปลอดภัย แต่เธอกลัวว่าเขาจะแย่งลูกเธอไปต่างหาก

 

 

 

--------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คัทททททททททท!!!

 

 

เขื่อนว่าลูกตัวเองได้ไง!?

 

 

ยังทำร้ายลูกตัวเองด้วย!!!

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา