ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) POPPY-FANG ll
 
 
 
"ทำไมมองพิมแบบนั้นล่ะค่ะป๊อป?"พิมถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาที่โกรธจัด มันทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
 
 
ป๊อปปี้กำหมัดแน่น เมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขากล้าทำร้ายคนรักของเขาอย่างเลือดเย็น เพียงเพื่อให้ได้เขากลับไปเป็นของตัวเองอีกครั้ง
 
 
"เรื่องตอนนั้น...เธอเป็นคนสั่งให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นไปตัดสายเบรกรถของฟางและยังให้มันขับรถตรงเข้าหารถฟางเพื่อให้ฟางหักหลบไปชนกับรถบรรทุก...ใช่ไหม?"ป๊อปปี้ถาม ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ที่เขาเคยรักจะร้ายกาจขนาดกล้าฆ่าคนรักของเขาแบบนี้...
 
 
พิมนิ่งหน้าซีดขึ้นมาทันที ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะรู้เรื่องนี้ก่อนจะตวัดสายตาไปหาฟางที่ยืนกอดอกนิ่ง
 
 
มันต้องเอาอะไรให้ป๊อปปี้ดูแน่ๆ ในกระดาษแผ่นนั้น!!!
 
 
"ไม่จริงนะค่ะป๊อป พิมจะทำแบบนั้นทำไมกัน? แก!! แกใส่ร้ายฉันใช่ไหมนังฟาง!?"พิมตอบป๊อปปี้ ก่อนจะหันมาถามฟางเสียงดัง
 
 
"อุ๊ย! ฉันจะทำแบบนั้นทำไมค่ะคุณพิม? ในเมื่อเควินเป็นคนจับตัวนายพิชชี่และสวบสวนจนหมอนั่นยอมสารภาพความจริงออกมาเองทั้งหมด!!!"ฟางว่าเสียงดังไม่แพ้กัน ก่อนจะกระตุกยิ้มออกมาแล้วเดินเข้ามาใกล้พิม พร้อมกับกระซิบที่ข้างหู
 
 
"แต่น่าเสียดาย...ที่คนอย่างฉัน มันตายยาก!!!"ฟางผละตัวออกห่าง ก่อนจะเดินไปควงแขนของป๊อปปี้
 
 
เควินจึงสั่งให้ตำรวจอีกสองคนเข้ามาจับกุมพิม เพื่อไปสวบปากคำที่โรงพัก
 
 
"ป๊อปค่ะ! พิมไม่ได้ทำจริงๆ นะ คุณต้องเชื่อพิมสิ! กรี๊ดดดดด!!! พวกแกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ป๊อปค่ะ ป๊อป!!!"พิมตะโกนเรียกป๊อปปี้อย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะถูกตำรวจพาออกไปจากห้อง
 
 
ป๊อปปี้ยืนมองพิมที่ถูกตำรวจพาออกจากไปห้องนิ่ง ก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกาย
 
 
ไม่อยากจะคิดเลยไป ว่าถ้าวันนั้นเขาเสียเธอไป เขาจะอยู่อย่างไรในวันนี้...
 
 
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"เควินเอ่ย พร้อมกับยิ้มให้ฟาง ก่อนจะเดินออกไป
 
 
"ขอโทษนะ..."ป๊อปปี้เอ่ยขอโทษ ทำให้ฟางหันมามองชายหนุ่มทันที
 
 
"เรื่องอะไรค่ะ?"ฟางถามอย่างงงๆ เธอไม่ได้โทษเขาสักหน่อย ทำไมต้องขอโทษเธอด้วย
 
 
"ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องพิม..."ป๊อปปี้พูดอย่างรู้สึกผิด ก่อนจะนั่งลงแล้วซุกใบหน้าเข้ากับหน้าท้องที่แบนราบของฟาง พลางคิดถึงอีกหนึ่งชีวิตที่จากเขาไป
 
 
ลูก...
 
 
ฟางนิ่งเงียบ ยอมรับว่าเจ็บและโกรธที่เห็นสามีของตัวเองมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น แต่ความเจ็บและความโกรธทั้งหมดนั้นมันยิ่งทวีรุนแรงขึ้นกว่าเดิม เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องสูญเสียลูกไป...
 
 
"รวมทั้งเรื่องลูกด้วยไหมค่ะ?"ฟางถาม พร้อมกับน้ำตาไหลลงมา ทำให้ป๊อปปี้ผละออกแล้วดึงฟางให้นั่งลงบนตักแกร่ง
 
 
มือหนาเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมา ก่อนจะจูบหน้าผากมนเบาๆ เข้าใจดีว่าเธอเจ็บปวดกับเรื่องลูก เพราะเขาเองก็เป็นแบบนั้น...
 
 
"พรุ่งนี้เราไปทำบุญให้เขานะ พี่เชื่อว่าสักวันจะกลับมาเกิดเป็นลูกของเราอีกครั้ง"
 
 
 
--------------------------------------------
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพพพพพพพพพพพพพ!!!
 
 
ไรท์หายไปนานมาก!!!
แต่เค้าก็กลับมาอัพให้แล้วน๊าาาาาาาาาา!!!
ฝากติดตามกันด้วยเด้อ!!!