ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) JONGBAE-KNOMJEAN

 

 

 

"หมายความว่าไง!? หาไม่เจอ!!!"จองเบตวาดลั่น เมื่อรู้ว่าคนรักหายตัวไป

 

 

"ผมให้คนออกตามหาแล้วครับ แต่ก่อนหน้านี้มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นครับ ผมได้ให้คนออกไปสืบตามโรงพยาบาลแล้วว่าเป็นใคร"คมสันต์เอ่ยเสียงเรียบ

 

 

จองเบร้อนรนทันที ที่ได้ยินว่ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หรือว่า...

 

 

"นายครับ ก่อนหน้าที่นายหญิงจะกลับมา เธอได้ให้ผมแวะโรงพยาบาลครับ ดูเธอจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะครับ แล้วเธอมักจะยิ้มเวลาลูบท้องด้วยครับ"คมสันต์ที่เพิ่งนึกถึงท่าทีของนายหญิงที่แปลกไปก็รายงานเจ้านายหนุ่ม

 

 

จองเบชะงัก ก่อนจะนึกถึงอาการแปลกๆ ของหญิงสาวในช่วงหลังๆ หรือว่า...

 

 

"โรงพยาบาลที่ไหน!?"จองเบถามเสียงดัง เมื่อคิดได้ว่า เธอกำลังท้องอยู่

 

 

"ที่... ครับ"คมสันต์ตอบ แล้วมองอาการร้อนรนของเจ้านายอย่างไม่เข้าใจ

 

 

"พาฉันไปที่นั่น เดี๋ยวนี้!"จองเบสั่ง ก่อนจะเดินนำออกไปทันที แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อสาวสวยที่ยืนกอดอกอยู่หน้าห้อง

 

 

"จะไปไหนเหรอค่ะจองเบ?"หญิงสาวถาม พร้อมกับเดินเข้าไปคล้องแขนของจองเบ แสดงความเป็นเจ้าของในตัวชายหนุ่ม

 

 

"ทำไมคุณถึงยังไม่กลับ?"จองเบไม่ตอบ แต่ถามกลับเสียงเรียบ

 

 

"แหม ก็มดอยากอยู่กับคุณต่อนี่ค่ะ จะรีบไล่ทำไม? ไหนๆ เมียคุณก็ไม่อยู่แล้ว เราออกไปหาอะไรทานกันดีกว่า"มดเอ่ยอย่างออดอ้อน

 

 

"ผมไม่ว่าง เชิญคุณกลับไปได้แล้ว! ไอ้อัศ!!!"จองเบว่า ก่อนจะตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิทอีกคน

 

 

"ครับนาย"อัศวินที่เดินขึ้นมาชั้นบนมองสาวสวยที่คล้องแขนเจ้านายนิ่ง ก่อนจะหันมาสบตาเจ้านายหนุ่ม

 

 

"ส่งแขก แล้วไม่ต้องให้เข้ามาที่นี่อีก"พูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับคมสันต์ทันที

 

 

"กรี๊ด!!! จองเบ คุณจะทำแบบนี้กับมดไม่ได้นะ! กรี๊ด!!! ปล่อยสิไอ้ขี้ข้า!!!"มดโวยวายลั่น เมื่ออัศวินจับแขนของเธอไม่ให้ตามเจ้านายหนุ่มไป

 

 

"เห็นทีคงไม่ได้ครับ เพราะฉันฟังคำสั่งเจ้านายกับนายหญิงเท่านั้น"อัศวินเอ่ยเสียงราบเรียบ ก่อนจะลากหญิงสาวออกไผทันที ไม่สนใจเสียงกรี๊ดแสบหูของเธอแต่อย่างใด

 

 

 

                    --------------------

 

 

"อืม..."เสียงหวานครางแผ่วเบา ก่อนเปลือกตาจะค่อยๆ ปรือขึ้นมองเพดานห้องที่ไม่คุ้นตา

 

 

"ฟื้นแล้วเหรอ? ดีนะที่ผมเบรกรถทัน ไม่งั้นคุณคง..."เสียงทุ้มที่ไม่คุ้นเคยเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวฟื้นแล้ว

 

 

"คุณเป็นใคร?"ขนมจีนถาม

 

 

"ผมกวิน เป็นคนที่ขับรถเกือบชนคุณน่ะครับ แต่ตอนนี้คุณไม่เป็นไรแล้ว ทีหลังก็อย่าไปเดินตากฝนกลางถนนแบบนั้นนะครับ คุณไม่ใช่ตัวคนเดียวนะครับ"กวินเอ่ย

 

 

จริงสินะ... ขนมจีนลูบท้องตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันมามองชายหนุ่ม

 

 

"ขอบคุณคุณมากนะค่ะ"ขนมจีนเอ่ยขอบคุณชายหนุ่ม ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้

 

 

"ไม่เป็นไรครับ ผมคงรู้สึกไม่ดีแน่ถ้าคุณเป็นอะไร เพราะภรรยาผมก็ท้องอยู่เหมือนกัน"กวินเอ่ยพร้อมร้อยยิ้มบางๆ

 

 

"ถ้างั้นฉันขอความช่วยเหลือจากคุณหน่อยนะค่ะ"ขนมจีนเอ่ย ทำให้กวินเอียงคอมองหญิงสาวอย่างสงสัย

 

 

ขนมจีนยิ้มบางๆ ให้ชายหนุ่ม ก่อนจะก้มมองมือตัวเองที่กำลังลูบท้องอย่างอ่อนโยน

 

 

 

--------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพแล้วจร้าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!

 

 

หายไปอาทิตย์กว่าๆ คิดถึงกันหรือเปล่า??? อิอิ^^

 

 

อ๊ายยยยย พี่ขนมจีนจะให้พี่กวินช่วยทำอะไร??? โปรดติดตามตอนต่อไป!!!

 

 

แล้วยังงี้พี่จองเบจะตามหาพี่ขนมจีนกับลูกเจอไหมเนี่ย???

 

 

ฝากติดตามผลงานกันด้วยเด้อ!!!