ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ไม่ยิน (Unspoken Word) POPPY-FANG
 
2ปีต่อมา
 
ครืด... ครืด...
 
เสียงโทรศัพท์เครื่องบางดังขึ้น ทำให้หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามาทันที
 
พี่ป๊อปปี้...
 
ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ ทำให้หญิงสาวยิ้มกว้างทันที ก่อนที่นิ้วเรียวจะกดรับสายของสามี
 
"ฮัลโหลพี่ป๊อป..."เสียงหวานกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันที ที่กดรับสาย
 
[ฟาง... วันนี้พี่คงพาเราไปทานข้างนอกบ้านไม่ได้แล้ว พอดีพี่มีประชุมตอนเย็นน่ะครับ]เสียงทุ้มปลายสายเอ่ยออกมา ทำให้หญิงสาวหุบยิ้มทันที
 
" ค่ะ ฟางเข้าใจ..."หญิงสาวเอ่ยกับปลายสายด้วยน้ำเสียงที่พยายามบังคับให้มันปกติมากที่สุด
 
[ขอโทษนะครับ... วันหลังพี่จะพาฟางไปทานข้าวข้างนอกแน่นอน พี่สัญญา]
 
ฟางเม้นริมฝีปากบางของตัวเองแน่น คำสัญญาที่เขาให้กับเธอ เขาไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง
 
ไม่เข้าใจ... ว่าระหว่างเขากับเธอในตอนนี้มันเกิดขึ้นอะไรกันแน่... ทำไมนับวันเธอถึงรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนเดิม...
 
"ค่ะ..."
 
[พี่รักฟางนะ...]
 
"ค่ะ ฟางก็รักพี่ป๊อปเหมือนกัน..."
 
[ครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ วันนี้ไม่ต้องรอพี่ทานข้าวนะ]พูดจบปลายสายก็กดวางสายทันที
 
น้ำตาหยดใสไหลลงมาอาบแก้มนวลพร้อมๆ กับสายที่ถูกตัดไป
 
ดวงตาหวานซึ้งที่คลอไปด้วยน้ำตาเหม่อลอยออกไปนอกกระจกร้านอาหารที่เขาได้นัดกับเธอไว้
 
วันนี้เป็นวันครบรอบ2ปีที่เขากับเธอแต่งงานกัน แต่ปีนี้เธอกลับต้องอยู่คนเดียวในวันครบรอบแต่งงาน...
 
                    --------------------
 
"อือ... ป๊อป..."เสียงหวานคราง เมื่อมือหนาบีบเคล้นทรวงอกอวบอิ่มของเธออย่างร้อนแรง
 
ริมฝีปากหยักประกบที่ริมฝีปากบางอย่างเร้าร้อน ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างดูดดื่ม
 
"อ๊ะ อ๊าห์..."เสียงหวานครางลั่น เมื่อชายหนุ่มสอดแทรกท่อนเหล็กร้อนเข้ามาในโพรงรักที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มอย่างแรงพร้อมกับขยับเข้าออกทันที
 
"อืม... อ๊าห์..."เสียงทุ้มคราง เมื่อกายสาวบีบรัดแกนกายของเขาแน่น
 
พั่บๆๆ พั่บๆๆ
 
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง เมื่อชายหนุ่มกระหน่ำกระแทกใส่หญิงสาวอย่างแรง จนร่างสาวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นของชายหนุ่ม
 
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ปะ ป๊อป... พิมจะ จะเสร็จแล้ว ซี๊ดส์..."พิมเลขาสาวที่ร่วมรักกับเจ้านายตัวเองครางลั่น เมื่อเธอใกล้จะถึงวิมานชั้นฟ้าที่ชายหนุ่มมอบให้
 
พั่บๆๆ พั่บๆๆ
 
ป๊อปปี้กระหน่ำใส่ร่างสาวของเลขาทันที เพราะเขาเองก็ใกล้จะถึงแล้วเหมือนกัน
 
"อืม... / อ๊าย!!!"เสียงครางของทั้งคู่ดังลั่นภายในห้องทำงาน เมื่อเดินทางมาถึงวิมานชั้นฟ้าพร้อมกัน
 
สายธารสีขาวขุ่นหลั่งรินเข้าเครื่องป้องกันจนล้นทะลักออกมาเปรอะเปื้อนหน้าขาของร่างสาว
 
ป๊อปปี้ผละออกจากเลขาสาวที่นอนเปลือยกายทันที ที่เสร็จกิจกาม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระคาบไคล
 
"คุณกลับไปได้แล้วพิม"ป๊อปปี้เอ่ยไล่หญิงสาว เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วยังเห็นเธอยังอยู่ในห้องทำงานของเขา
 
"แหม... รีบไล่เลยเหรอค่ะ? เมื่อกี้คุณยังครางลั่นอยู่บนตัวพิมเลยนะค่ะป๊อป..."พิมพูดยังไม่ทันจบ ป๊อปปี้ก็ตวาดใส่เธอเสียก่อน
 
"หุบปาก!!! แล้วก็ไสหัวไป!!!"ทันที ที่สิ้นเสียงตวาดของป๊อปปี้ พิมก็รีบเดินออกจากไปทันที
 
"หึ! ไม่มีวันจบเท่านี้แน่คุณป๊อป!!!"พิมเอ่ยออกมาเสียงเย็น เมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานของป๊อปปี้แล้ว
 
                    --------------------
 
ครืด... ครืด...
 
เสียงโทรศัพท์เครื่องบางของฟางดังขึ้น ทำให้ฟางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
 
ข้อความไลน์จากบุคคลปริศนา ทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ก่อนนิ้วเรียวจะกดเปิดอ่านข้อความที่ส่งมา
 
ตุบ
 
เพล้ง
 
โทรศัพท์เครื่องบางหลุดจากมือบางทันที ที่เห็นภาพที่ส่งมา หน้าจอโทรศัพท์เครื่องบางแตกละเอียดเมื่อกระแทกกับพื้นอย่างแรง
 
น้ำตาหยดใสไหลลงมาอาบแก้มนวลทันที ความเจ็บปวดแล่นแปล็บเข้ามาในหัวใจจนมันบีบรีดอย่างแรง
 
"นี่ใช่ไหม? ที่ทำให้พี่เปลี่ยนไป..."
 
--------------------------------------------
 
 
 
 
 
คัททททททททททททททททททททททท
 
ไรท์ขอฝากผลงานเรื่อง'ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)' ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของรีดเดอร์ด้วยน๊าาาาา
 
ถ้าการตอบรับดี ไรท์จะกลับมาอัพต่อนะคร้าาาาา