Racing out รักครั้งนี้ขอเดิมพันด้วยรัก

 
 
 
 
 
 
Chapter 6
 
 
 
 
 
 
     "นายเป็นอะไร" ฟางถามพลางนั่งลงข้างเขา "บอกฉันได้ไหมป๊อป"
 
     "ฉันเหนื่อย ฉันไม่ไหวแล้วฟาง..." ป๊อปพูดเสียงเบา ก่อนจะจ้องหน้าผู้หญิงที่เขารัก
 
     "ไม่ไหวก็พอ เลิกซะถ้ามันเหนื่อย"
 
     "แต่เรารักกัน"
 
     "บางทีนายอาจจะคิดไปเองตั้งแต่แรกก็ได้ป๊อป" เธอบอกพลางลุกขึ้น "บางทีเราสองคนอาจจะไม่ได้รักกัน" ฟางพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้อง 
 
 
     ไอเอสไฮสคูล
 
     ในเช้าวันต่อมาป๊อปปี้พาฟางมาที่โรงเรียนตามปกติ แต่ที่แปลกไปก็คงจะเป็นท่าทางของชายหนุ่มเขาเงียบไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา อาจจะเป็นเพราะเรื่องที่เขาและเธอทะเลาะกันเมื่อเช้า...
 
     "ฉันไม่ให้เธอไปหรอก"
 
     "อย่ามางี่เง้าเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้นะป๊อป ถ้าฉันไม่ไปคนอื่นจะเดือดร้อน"
 
     "ฉันยังไม่เห็นเดือดร้อนเลย"
 
     "ฉันมีทางเลือกให้นายสองทางนะป๊อป นายจะพาฉันไปเองหรือจะให้ฉันเดินไปพาพวกซีอาร์เอง!"
 
     "Damn!!!"
 
 
     วันนี้เป็นวันงานประจำปีคนจึงดูเยอะเป็นพิเศษ ฟางเดินเหลี่ยงจากชายหนุ่มออกไปหาพวกแก้วกับเฟย์ที่สนามแข่งบาสซึ่งใช้เป็นสถานที่จัดงานในวันนี้
 
     "ยัยฟาง! ทางนี้" แก้วโบกมือเรียกฟางที่เดินอยู่
 
     "มานานหรือยังแก้ว" ฟางเดินไปนั่งข้างเพื่อนสาว
 
     "ก็สักพักแล้วและ วันนี้แกโอเคนะฟาง"
 
     "เรื่องอะไรหรอ"
 
     "ก็เรื่องที่แกถูกส่งไปเป็นของพนัน ถ้าพวกป๊อปแพ้แกก็จะต้องถูกส่งไปให้พวกเด็กโรงเรียนนั้น"
 
     "ฉันก็ไม่มั่นใจหรอกนะแก้ว"
 
     "เอาน่า ยังไงพวกป๊อปก็เก่งอยู่แล้วนิ เฟย์เห็นเขาชนะมาทุกปี"
 
     "ก็ไม่เสมอไปหรอกนะ" ฟางพูดเสียงเบา เธอแอบกังวลไม่น้อยกับการแข่งในวันนี้เพราะช่วงนี้ป๊อปปี้ไม่ค่อยได้นอนแถมเมื่อคืนชายหนุ่มยังออกไปแข่งรถแล้วยังมีอาการบาดเจ็บที่แขนขวาอีก แล้วเธอก็ได้ข่าวมาว่าวันนี้ทางโรงเรียนซีอาร์จะมีการเปลี่ยนตัวนักบาส เธอยิ่งเป็นกังวลเพราะถึงป๊อปปี้จะเก่งขนาดไหนแต่สภาพร่างกายเขามันไม่พร้อมเลยสักนิด
 
     Poppy Talk
 
     ขอเชิญนักแข่งทั้งสองโรงเรียนลงสนามครับ!
 
     เสียงประกาศเรียกพวกผมให้ลงแข่ง ผมเง้ยหน้าขึ้นไปบนแสนต์เห็นยัยฟางนั่งอยู่ด้านข้างสนามผู้หญิงคนนั้นและกำลังใจในการแข่งของผม 
     ผมเดินลงมาที่สนามแข่งพร้อมกับเขื่อนและโทโมะ ทางซีอาร์มีการเปลี่ยนตัวนักแข่งบาสจากปีก่อน เสียงกรี๊ดของบรรดากองเชียร์ดังขึ้นลั่นโรงยิมเมื่อทั้งสองทีมออกมายื่นตรงกลางสนาม
 
     "ไอ้เชี่ยนี้มาได้ไงว่ะเนี้ย!" เสียงไอ้เขื่อนดังขึ้นเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้าม
 
     "ไอ้มิน!" ผมพูดชื่อมันอย่างโมโหให้ตายเหอะยิ่งไอ้บ้านี้ลงแข่งผมยิ่งแพ้ไม่ได้ มันคงจะว่าเห็นปีนี้ยัยฟางเป็นของพนันแน่มันถึงได้ขอเปลี่ยนตัวนักบาสมาแข่งแทน
 
     "ฉันดีใจนะที่จะได้แข่งกับนายป๊อป" มันบอกพลางยื่นมือขวาออกมาตรงหน้าผม แต่ผมสะบัดมือมันออกก่อนจะเดินไปประจำที่ งานประจำปี ปีนี้ผมต้องชนะ!!!
 
     Poppy End
 
     ปรี๊ด!!!
 
     เสียงหวีดจากกรรมการดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าการแข่งบาสได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ป๊อปปี้เลี้ยงลูกบาสด้วยมือขวาได้ไม่นานเขาก็ต้องเปลี่ยนเป็นมือซ้ายเพราะอาการบาดเจ็บที่แขนขวา ทำให้ทีมเขาเสียเปรียบเพราะเซนเตอร์หลักของทีมก็คือป๊อปปี้ หมดเวลาครึ่งแรกคะแนนตอนนี้ยังไม่ทิ้งห่างกันเท่าไรถึงแม้ทางไอเอสจะเป็นฝ่ายนำ แต่ร่างกายของป๊อปปี้มันคงใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว
 
     "ไอ้ป๊อปมึงไหวมั้ยว่ะ แขนมึงมันบวมขึ้นตั้งเยอะ" โทโมะเดินเข้ามาดูแขนชายหนุ่มที่บวมขึ้น 
 
     "กูไหว เอาผ้าพันไว้น่าจะดีขึ้น" ป๊อปปี้พูดขึ้น โทโมะจึงเรียกฝ่ายพยาบาลมาดูอาการของชายหนุ่ม ก่อนจะลงแข่งในครึ่งหลัง ทั้งโทโมะและเขื่อนก็ต่างมองอาการของเพื่อนรักอย่างเป็นห่วงถึงปากมันจะบอกว่าไหวแต่สภาพร่างกายมันตรงกันข้ามกับปากมัน 
 
     ทางด้านมินเองเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามมีคนบาดเจ็บก็เริ่มหาทางเล่นงานทันที 
 
     "เชี่ยเอ้ย! มันรุ่มแต่ไอ้ป๊อป!" เขื่อนพูดขึ้นอย่างโมโหเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามจ้องเล่นงานแต่ป๊อปปี้จนตอนนี้คะแนนทางซีอาร์นำห่างออกไปเกือบสิบแต้ม
 
     "อยากชนะกูมากหรือไงไอ้ป๊อป"
 
     "กูไม่มีวันยกฟางให้มึง!"
 
     "แต่มึงกำลังจะแพ้กูจำเอาไว้ไอ้ป๊อป อีกแค่นาทีเดียวมึงไม่มีทางชนะกูหรอก!"
 
     ปรี๊ด!!!
 
     หมดเวลา! โรงเรียนซีอาร์ชนะโรงเรียนไอเอส 20 คะแนนต่อ 12!
 
     "หึ! เท่านี้เกมก็จบ"
 
     "เวรเอ้ย!!!" ป๊อปปี้สถบออกมาอย่างโมโห ก่อนจะชกมินจนคว้ำ
 
     "มึงเป็นบ้าอะไรของมึงไอ้ป๊อป!"
 
     "มึงกับกูมาแข่งรถกัน ใครชนะเอาตัวยัยฟางไป!"
 
     "แพ้ก็คือแพ้ มึงหัดยอมรับซะบ้าง"
 
     "มึงไม่กล้าหรือไง"
 
     "ก่อนจะสู้กับกูมึงช่วยดูสภาพตัวมึงเองก่อนเถอะไอ้ป๊อป!"
 
     "ห้าทุ่ม เจอกันที่สนามแข่ง" ป๊อปปี้พูดก่อ่นจะเดินออกไป ยังไงครั้งนี้เขาก็ต้องชนะ!
 
     ห้องพักนักกีฬา
 
     "มึงไม่น่าไปท้ามันแบบนั้นเลยไอ้ป๊อป มึงก็รู้ว่าสภาพมึงตอนนี้สู้มันไม่ได้"
 
     "กูจะสู้ กูจะไม่ส่งฟางไปให้มัน"
 
     "แต่สภาพมึงมัน..."
 
     "ไปตามฟางให้กูที" 
 
     Fang Talk
 
     ฉันเดินตามเขื่อนมาที่ห้องพักของนักกีฬา เขื่อนเปิดประตูห้องก่อนจะเจอป๊อปปี้นอนอยู่บนเตียงสภาพเขาอ่อนล้าเต็มที 
 
     "ฝากดูมันหน่อยนะฟาง" ฉันพยักหน้าให้เขื่อนเขายิ้มให้ฉันก่อนจะเดินออกไป ฉันเดินไปนั่งลงที่ข้างเตียงก่อนจะมองแขนเขาที่มันบวมขึ้นจากเมื่อเช้า ทำไมไม่ไปหาหมอกันนะ
 
     "โอ๊ย!"
 
     "เจ็บหรอฉันขอโทษ" ฟางพูดก่อนจะจับที่แขนเขาเบาๆ เมื่อเขาร้องขึ้นด้วยความเจ็บ
 
     "ฉันดีใจนะที่เธอมา"
 
     "เขื่อนบอกฉันว่านายจะแข่งรถกับมิน"
 
     "อืม"
 
     "แต่สภาพนายมันไม่ไหว"
 
     "ต่อให้ฉันโดนหนักกว่านี้ฉันก็จะไป ถ้าผู้หญิงคนที่โดนเป็นของพนันคือเธอ"
 
     Fang End
 
 
 
 
 
................................................................................
 
มาอัพให้แล้วน้า ขอโทษทีที่หายไปนาน
 
ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้อัพให้น้าเพราะเรามีสอบอีกสองอาทิตย์
 
เดี๋ยวปิดเทอมคงจะมีเวลาอัพบ่อยขึ้น
 
คอยด้วยน้า อย่าพึ่งทิ้งกัน