Fic Touken Ranbu(Kogitsunemaru X Nakigitsune)

Fic Touken Ranbu(Kogitsunemaru X Nakigitsune)
"ท่านนาคิกิตสึเนะขอรับ""ท่านนาคิกิตสึเนะขอรับ" เสียงแหลมของจิ้งจอกน้อย เรียกหานายของตน
"หือ..." ชายหนุ่มร่างบาง เรือนผมขาวที่นั้งอยู่อยู่ข้างในเรือนไม่ไกลกับจิ้งจอกของตนนัก หันมาตามเสียงเรียกจิ้งจอกของตน ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
" ท่านโคกิตสึเนะมารุขอให้ ท่านนาคิกิตสึเนะไปพบหน่อยน่ะขอรับ!~"
"...โคกิตสึเนะมารุ?.." ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัยเชิง งงเล็กๆน้อยๆ"ทำไม..?" ยังคงถามห้วนๆเหมือนเดิม
" ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันขอรับ ท่านโคกิตสึเนะมารุแค่บอกข้าว่าให้ท่านนาคิกิตสึเนะไปพบที่เรือนนะขอรับ อาจจะเชิญไปดื่มน้ำชาก็ได้นะขอรับ~!"พูดพลางส่ายหางไปมา
".....เจ้าจะไปมั้ย?" ยังคงถามห้วนๆและเสียงแพ่วเบาเช่นเคย
"หย่าย๊า! ข้าไม่ไปหรอกขอรับ ท่านนาคิกิตสึเนะต้องลองพูดคุยบ้างนะขอรับ~ แล้ววันนี้ข้าก็เหนื่อยแล้วด้วยขอรับ~" พูดพลางส่ายหัวเเละหางเบาๆ และก้มตัวลงนอน
"....." ไม่ได้พูดอะไร แต่ส่งสายตามองจิ้งจอกของตนเชิงไม่พอใจนิดๆ แต่ไม่ได้คิดอะไรจึงลุกเดินออกจากเรือนของตนไปยังเรื่อนของอีกฝ่าย
เมื่อเดินมาถึงแต่ไม่พบใครจึงหันซ้ายหันขวามองหาอีกฝ่าย แต่ด้วยนิสัยของตนที่ไม่ค่อยพูดจึงไม่ได้เอ่ยปากเรียกชื่อ
"นาคิกิตสึเนะ? มาแล้วหรือข้ากำลังรอเลย" ชายหนุ่มร่างสูงผมเรือนขาวยาวเดินมาข้างหลังอีกฝ่าย อย่างเงียบๆเชิงแกล้งอีกฝ่าย
".....!" สะดุ้งเล็กน้อยพลางหันมาหาอีกฝ่ายพลางส่งสายตาไม่ค่อยพอใจที่โดนอีกฝ่ายแกล้ง
"เอ๊ะ? โกรธหรือขอรับ ฮ่าๆข้าแค่แกล้งเล่นนิดหน่อยเองนะขอรับ" หัวเราะในท่าทางที่น่ารักของฝ่าย
"...ข้าไม่ชอบนิ..."พูดเสียงแพ่วเบาพลางพองแก้มเชิงงอนอีกฝ่ายนิดๆ
"ข้าขอโทษละกันนะ ที่ข้าเชิญเจ้ามาก็แค่อยากเชิญมาดื่มชานะขอรับ อา....ข้าลืมไปเลย" เชิญอีกฝ่ายขึ้นเรือน "ข้าจะไปเอาน้ำชา เจ้านั้งรอตรงนี้ก่อนะขอรับ"เดินเข้าไปในห้องครัว
"อือ......" นั้งลงบนตรงที่นั้งใกล้ๆ พลางมองสวนของเรือนอีกฝ่ายไปพลางๆ
"มาแล้วขอรับ" ถือถาดน้ำชาเข้ามาในห้องรับรองแขก วางถาดชาลงบนโต๊ะ"ข้าจะรินให้แล้วกันนะขอรับ" พูดจบพลางจับกาน้ำชารินให้อีกฝ่ายและของตนเอง
"...ขอบคุณ..."รับถ้วยชามาดื่มอย่างเงียบๆ
"เจ้าไม่ถอดหน้ากากหรือ? ข้ายังไม่เคยเห็นเจ้าถอดหน้ากากเลยนะ ฮ่ะๆ" พูดเชิงติดตลกนิดๆไม่ได้ตั้งใจให้อีกฝ่ายถอดจริงๆ
"....อยากเห็นหรอ?" หันไปหาอีกฝ่าย
"อ..เอ่อ ข้าแค่พูดเล่นเอง แต่ถ้าเจ้าถอดให้ข้าได้เห็นหน้าของเจ้า ข้าก็อยากจะเห็น" พูดพลางหันไปยิ้มให้อีกฝ่าย
" อือ..ได้....แต่เจ้าห้ามหัวเราะนะ....." นานๆครั้งที่จะได้พูดประโยคที่ยาวแบบนี้ ก้มหน้าแลัค่อยๆถอดหน้ากากเผยให้อีกฝ่ายไดเห็นใบหน้าทั้งหมดของตน
"........." มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าอึ้งสุดๆ
"..ท..ทำไม.." มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้ากระวนกระวายปนตกใจนิดๆ
"ปล่าวขอรับ"ยิ้มขำนิดๆ "แค่ข้าไม่เคยเห็นใบหน้าภายใต้หน้ากากของเจ้า...น่ารักดีนะขอรับข้าว่า ฮ่ะๆ" พูดชมอีกฝ่ายเชิงติดตลกเช่นเคย
"...น่ารัก..?" หน้าขึ้นสีจางๆ เพราะไม่เคยมีใครชมตนว่าน่ารักมาก่อนพลางก้มหน้า ก่อนที่จะหลุดยิ้มบางออกมา เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
"เจ้ายิ้มงั้นหรือ เอ...ข้าไม่เคยเลยนะขอรับ" ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่จะก้มหน้าเพื่อที่จะมองใบหน้าของอีกให้ชัดขึ้น
"..หือ?!.." ถอยห่างจากอีกฝ่ายเล็กน้อย เพราะตกใจในท่าทางของอีกฝ่าย"เจ้าเห็นหรือ..!"หน้าเริ่มขึ้นสีเพราะตนเองไม่เคยยิ้มให้ครั้งเห็น พลางเอามือปิดแก้มที่แดงก่ำ
" ฮ่ะๆ เขินขนาดนั้นเลยหรือขอรับ ไม่เคยยิ้มให้ใครเห็นเลยสินะขอรับ อา...ข้ารู้สึกดีใจแปลกๆนะขอรับ ฮ่ะๆ" ยิ้มขำในท่าทางน่ารักเกินทนของฝ่าย
"แกล้งข้าตลอดเลย...." พองแก้มนิดๆเชิงงอนอีกฝ่ายพลางขยับตัวกลับมานั้งที่เดิมเหมือนเดิม โดยที่หันหลังพิงหลังอีกฝ่าย"ผมเจ้า....ยาวจัง"จับผมอีกฝ่ายขึ้นมาเล่น
"หืม...?..ทำไมเจ้าไม่ลองไว้แบบข้าดูละ?" พูดถามอีกฝ่ายเล่นๆพลางหันยิ้มให้อีกฝ่าย
"ไม่...ร้อน.." ตอบแบบห้วนๆเหมือนเคยตามนิสัยตน มือยังคงเล่นผมอีกฝ่ายไปมา
"นาคิกิตสึเนะ..."
"หือ?.." ปล่อยเส้นผมของอีกฝ่ายที่ตนเล่นอยู่กลับมานั้งที่เดิม"มีอะไร.."หันหน้าไปหาอีกฝ่าย
"....." โน้มใบหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากอีกฝ่ายที่ตัวเล็กกว่าอย่างใจเย็น พลางใช้ลิ้นสอดเข้าใปในโพรงปากของอีกฝ่าย
"อื้อ!!?" ตกใจอย่างมากในท่าทางของฝ่าย ในขณะเดียวกันใบหน้าขาวๆกลายเป็นสีแดงก่ำไปทั้งหน้าแล้ว ได้แต่ตวัดลิ้นตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ
"...." ใช้มือข้างหนึ่งประคองศรีษะของอีกฝ่ายเพื่อให้ถนัดขึ้น แต่ในขณะเดียวกันตนเองก็ได้ใช้ลิ้นสอดเข้าไปลึกขึ้นเชิงแสวงหาความหวานในโพรงปากอีกฝ่ายแล้วค่อยๆพละออกมา
"....." ไม่ได้พูดอะไรเพราะพูดไม่ออกได้แต่โน้มหน้าไปซบแผ่นอกกว้างของอีกฝ่าย
"ฮ่ะๆ ข้าขอโทษนะขอรับ...." กอดอีกฝ่ายหลวมๆ
"ทำไม.."ถามอีกฝ่ายห้วนๆ แต่ไม่ได้หันหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของอีกฝ่ายตรงๆ พลางจิกแขนเสื้ออีกฝ่ายอย่างเกร็งๆ
"ใครจะทนเห็นใบหน้าอันแสนน่ารักของเจ้าไหวก็คงแปลกมากๆเลยล่ะขอรับ ฮ่ะๆ หวังว่าเจ้าคงไม่โกรธนะขอรับ" พูดไปพลางลูบศรีษะของอีกฝ่ายเบาๆ
"...."ส่ายหน้าไปมาเชิงตอบอีกฝ่าย "ข้า..กลับแล้วนะ.."
"เอ๋..? กลับแล้วหรือขอรับ?" พูดเชิงสงสัย
"อือ...มืดแล้ว"ตอบอีกฝ่ายห้วนๆเช่นเคย"ขอบคุณนะ......"โค้งให้อีกฝ่ายและเดินลงเรือนอีกฝ่ายไป
"ขอรับ.."ยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนที่จะโค้งตอบอีกฝ่าย
"..."ในขณะที่เดินกลับเรือนตนเอง พลางใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากตนเองเบาๆก่อนที่จะหลุดยิ้มออกมาบางๆและสอยเท้าเดินกลับเรือนขอตนเช่นเดิม
FIN
ขอบคุณที่อ่านค่ะ ถ้าว่างจะมาแต่ใหม่นะค่าฮ่าๆติชมกันได้ค่ะ (คนแต่งป่วยดาบหนักมากค่ะฮ่าๆ)