แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
73) แอบรัก ตอนที่73
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่73
……………………..ต่อ…………………….
สองอาทิตย์ต่อมา…
เวลาก็แสนจะรวดเร็วเหมือนฝัน…เพราะหลังจากสอบปลายภาคเสร็จก็ถึงวันปัจฉิม ตอนช่วงวันสอบฉันตื่นเต้นมากและกลัวมากแต่สิ่งที่ทำให้ฉันยิ้มได้ก็คือการที่พี่ป๊อปสอบผ่านได้คะแนนเฉลี่ยอันดับสองของสายชั้นรองลงมาจากพี่มินก็เท่านั้น
“เห้ยแกๆ นู่นแบล็กลิสกำลังจะเดินมาแล้ววว><”
“จริงด้วย อร๊ายๆๆ เขินอะแกรร”
“แกๆพี่ป๊อปๆ น่ารักมว๊ากกกกก”
และในตอนนี้นักเรียนระดับชั้นมอหกนั่นคือรวมพี่ป๊อปอยู่ด้วยกำลังเดินลอดวงล้อมที่รายล้อมไปด้วยนักเรียนกว่าร้อยชีวิต
“พะ..พี่ป๊อ!...โอ้ย!” อะไรกันเนี่ยยย จะเบียดอะไรกันนักหนา
ฉันกำลังจะยื่นของขวัญและดอกไม้ให้กับพี่ป๊อปแต่มันกลับไม่สำเร็จเมื่อถูกเบียดจากนักเรียนหญิงอีกหลายคนที่ชนฉันจนล้มลงไปกับพื้นแล้วทำเหมือนฉันเป็นปูนซีเมน เหยียบเอาๆ
“ฟาง! แกอยู่ไหนวะ” เสียงยัยแก้วที่เล็ดลอดออกมาจากที่ไหนสักแห่งซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอกว่าที่ไหนก็เพราะคนมันเยอะมากจริงๆ
“เห้ย แก้ว แกไปก่อนเลย! เดี๋ยวพี่โมะรอนะเว้ย!” ฉันตะโกนกลับแก้วไป แล้วนี่อะไร! คนมันไม่เห็นคนล้มกันเลยใช่มั๊ย!
“แกโอเคมั๊ยเนี่ย!”
“ฉันไม่เปนไร โอ้ย! แกรีบไปเหอะ!” ไอคนพวกนี้นี่! เหยียบมือฉันทำม๊ายยยยยย
“เออๆ!” เสียงแก้วเงียบไปหลังจบคำพูดนั้น ซึ่งฉันคิดว่าแก้วคงไปหาพี่โทโมะเรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้ฉันยังหัวเป็นทรงอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้วววว! คนสมัยนี้เห็ยผู้ชายเป็นที่หนึ่งกันรึไง! คนจะเป็นตายเท่ากันนั่งให้โดนถีบไปถีบมาอยู่ตรงนี้มีใครเห็นหัวฉันบ้างป่ะคะ?!!!!!
“โอ้ย!” นี่ก็เหยียบกันจัง เห็นฉันเป็นเศษธุรี(เศษดิน)รึไง
……………..ต่อ…………..
ผมได้แต่มองหาฟางว่าอยู่ที่ไหนแต่ผมกลับมองไม่เห็นฟางเลย…
“โอ้ย!!” เสียงคุ้นๆว่ะ? เสียงฟางรึเปล่าวะ!
ผมหันไปมองหาต้นเสียงเมื่อกี้แต่ผมกลับไม่เจอใครเลยสักคน…อ้าว หรือกูหูฝาด?
“ไอป๊อปทำเหี้ยไรอยู่เร็วๆดิมึง นู่นเอฟซีมึงอีกเพียบนะ!” เสียงไอเขื่อนที่เดินนำหน้าผมพูดขึ้น
“เออๆ! กูไปแล้ว!” ผมหันไปมองหาฟางอีกครั้งแต่ก็ไม่เห็น สงสัยเมื่อกี้คงหูฝาดมั้ง
ผมได้แต่เดินตามแถวไปเรื่อยๆและแน่นอนว่าดอกไม้เพียบครับ ส่วนไอโทโมะถึงจะได้ดอกไม้มากแค่ไหนแต่ผมเห็นมันสนใจอยู่อย่างเดียวก็คือของขวัญจากแก้วและไอเขื่อนก็เป็นอาการเดียวกัน
“แฟนกูนี่น่ารักชิบหาย ให้ตุ๊กตากู -_-”
ไอเขื่อนมันพูดครับ ก็ของขวัญที่น้องเฟย์หวานใจของมันให้ก็หนีไม่พ้นตุ๊กตาหมีสีชมพูหวานแหววเชียว เออดีสมน้ำหน้ามัน
“แฟนกูน่ารักกว่ามึงอีก..มึงดูนี่” ผมกับไอเขื่อนชะโงกหน้าดูของในกล่องของขวัญของไอโทโมะ
“อุ้ยย ขี้ปลอมหรอมึง” ผมทำหน้าล้อเลียนไอโทโมะ คิดแล้วก็สะใจ 5555555
“กูก็พอรู้อยู่นะว่าแก้วเขาไม่ใช่ผู้หญิงมุ้งมิ้งแต่กูก็ไม่คิดว่าแก้ว…จะให้ขี้กู -_-”
“55555 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก กูขำ 555555555555555555555555”
ขำครับขำ 555555
“แล้วของมึงล่ะ?” อะ…อ้าว เหี้ยแล้วไงล่ะ
“นี่มึงอย่าบอกนะว่าฟางไม่ได้ให้อะไรมึงเลยอ่ะ” มึงอย่าตอกย้ำกูสิไอเขื่อนT__T
“ใครบอกมึง? ดะ..เดี๋ยวฟางมีเซอร์ไพรส์กูต่างหากเว้ย”
“หรอออออออออออออออ มึงนี่หัดตอแหลเพื่อน” รู้ทันกูอีก -_-
“โอ้ย! ไอสัด!” ไอเขื่อนมันตบหัวผมผมก็เลยด่ามันครับ
“แล้วตกลงฟางไม่ได้ให้อะไรมึงจริงๆหรอวะ”
“…อือ”
“แปลกแฮะ”
“กูก็ว่าแปลก”
“เออๆ มึงอย่าคิดมาก บางทีฟางอาจจะเซอร์ไพรส์มึงจริงๆก็ได้”
“….”
ตอนนี้ผมยอมรับครับว่าผมโคตรน้อยใจ ผมนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืนและตื่นเต้นมากที่ฟางจะให้ของขวัญกับผม ผมรอให้ฟางให้ของขวัญกับผม..เพราะผมก็มีบางอย่างจะให้ฟางเหมือนกัน…
……………….ต่อ…………….
ผู้คนเริ่มทยอยลดน้อยลงซึ่งมันก็ทำให้ฉํนรอดพ้นจากมรสุมส้นเท้าคนได้อย่างปฏิหาริย์? แต่ก็เอาเถอะตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทำคือการให้ของขวัญกับพี่ป๊อป..แต่!
“ของขวัญหายไปไหน?! ไม่นะ!” ฉันก้มมองหันซ้ายหันขวาแทบจะน้ำตาไหลออกมาให้ได้ ของขวัญก็ไม่มีแบบนี้…แล้วพี่ป๊อปจะโกรธฉันมั๊ย
บ้าจริง! ของขวัญชิ้นสำคัญของฉัน..หายไปไหนกันนะ ฉันเดินตามหาของขวัญชิ้นสำคัญจนทั่วบริเวณแต่ก็ไม่มีแม้แต่วี่แววของมันเลย…
“เฮ้อออ ทำไงดีนะ” ฉันนั่งแหมะลงบนฟุตบาทในโรงเรียนที่ซึ่งตอนนี้โล่งไม่มีผู้คนเท่าไหร่นัก เพราพกำลังเข้าพิธีการของงานปัจฉิมอยู่
ถ้าฉํนหาของขวัญไม่เจอ…แล้วสิ่งของในนั้นของมัน…พี่ป๊อปก็คงไม่ได้มันและฉันต้องโกรธตัวเองไปตลอดชีวิตแน่ๆ
คิดแล้วก็เศร้า…
“เป็นอะไร”
“ของหาย”
“ของขวัญน่ะหรอ”
“อื้อ…” เอ๊ะ? เดี๋ยวนะ…ทำไมเสียงคุ้นๆ
“ไอ้นี่น่ะหรอ?” ใครคนนั้นที่อยู่ข้างหลังฉันยื่นของขวัญชิ้นสำคัญมาตรงหน้าฉัน
และเมื่อฉันหันไป…
“พี่ป๊อป!!!” ฉันเบิกตากว้างเมื่อจู่ๆพี่ป๊อปก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้แล้วยังหลอกถามฉันอีกตั้งมากมาย
แต่เดี๋ยวนะ…นี่มันของขวัญของฉันนิ
“มันไปอยู่ที่พี่ได้ไง!”
STOPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPP กำลังใจหายวู้บ หัวใจหล่นตุ้บ! โอ๊ะ เจ็บจัง แงงงงงTT ตอนนี้กะว่าจะลงตอนจบแต่มันยาวเกินปายยย ยังไงก็เม้นขอเม้นบอกกันได้นร้าา จุ้บบๆ บ๊ายบายยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
