แอบรัก

                                                        ………..ต่อ……….

   ตอนนี่เควินได้หลับไปแล้วหลังจากที่ฉันเช็ดตัวให้กับเขาเสร็จฉันก็เดินไปยังห้องนอนอีกห้องของฉันก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างเหน็ดเหนื่อย วันๆนึงมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ

 

   แล้วสมองฉันกลับนึกถึงเพียงแค่ภาพแววตาของพี่ป๊อปที่มองฉันเหมือนเหยียดหยามกัน พี่ป๊อปต้องคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงร่านจริงๆแน่

 

“ฮึก..” ฉันต้องนอนร้องไห้แบบนี้อีกแล้ว มันเหนื่อยจริงๆสินะกับการวิ่งไล่ตามคนที่เขาไม่เคยแคร์เราเลยสักนิด การแอบรักข้างเดียวแบบฉัน..คงต้องยอมรับความเจ็บปวดแต่โดยดีโดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น

 

“ฟาง..ไอหมอนั่น เอิ้ก! มันไม่ดี เอิ้ก !เลิกชอบมัน เอิ้ก! ได้แล้ว..”

 

   ฉันนึกถึงคำพูดของเควิน.. ฉันคิดมันมาหลายรอบแล้วว่าควรเลิกชอบพี่ป๊อปได้แล้ว

 

   สมองมันก็สั่งอย่างนั้น…

 

   แต่หัวใจกลับสวนทางกันนี่…

 

“ฉันเลิกชอบพี่ไม่ได้จริงๆ…”  น้ำตาที่ยังไหลไม่มีที่สิ้นสุดเริ่มแห้งลงช้าๆก่อนที่เปลือกตาฉันจะปิดลงแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างเหน็ดเหนื่อย..

 

   เหนื่อยจริงๆกับการตามเขา…

 

   แต่ทำไมถึงต้องทนนะ…

 

   ฉันเองก็ยังหาคำตอบให้มันไม่ได้เหมือนกัน…

 

 

   เช้าในวันต่อมา….ฉันลืมตาขึ้นเมื่อแสงแดดแยงตาฉันขยี้ตาสองสามทีก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงและมองดูสภาพตัวเองที่ไม่ได้อาบน้ำที แต่เอ๊ะ!  แล้วเควินจะเป็นยังไงบ้าง

 

   ฉันตรงดิ่งเดินออกไปยังห้องนอนของฉันที่เควินครอบครองไว้เมื่อคืนก่อนจะเปิดประตูเข้าไปภายใน..ซึ่งสิ่งที่ฉันพบคือความว่างเปล่า

“ไปไหนของเขา” ฉันมองดูรอบๆ สำรวจรอบๆก็ไม่เจอ สงสัยกลับไปแล้วมั้ง

 

   ฉันเดินออกจากห้องโดยไม่ได้สนใจอะไรสักเท่าไหร่ เควินคงออกไปแล้ว

 

“ต๊ะเอ๋!”

“อ๊ะ!”  ฉันหัวใจแทบวายเมื่อจู่ๆเควินก็โผล่มาจากซอกในความมืดโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว

“ฮ่าฮ่า หน้าแกตลกว่ะ” ชิ *_*

 

“แกตื่นนานแล้วหรอ” ฉันถามเควิน

 

“อือ สักพักแระ วันนี้โรงเรียนเปิดนี่หน่า”

 

   ฉันพยักหน้าเข้าใจ อ๋อใช่..วันนี้โรงเรียนเปิดสินะ…ฮะ..เฮ้ย!O[]O! โรงเรียนเปิด!

 

“โรงเรียนเปิด! กี่โมงแล้ว!” ฉันตกใจมากในเมื่อตอนนี้ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยด้วยซ้ำแถมยังพึ่งตื่นอีกต่างหาก

 

“เจ็ด สี่สิบ”

 

“O[]O!”  ฉันวิ่งกรูเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว นี่มันอะไรกันเนี่ยทำไมถึงได้ตื่นสายแบบนี้!

 

“เอ้าเห้ย! ฟาง! กร๊ากกกก555”

 

“ไอบ้าเควิน! ทำไมแกไม่ปลุกช้านนนน!”

 

“ก็ฉันเห็นแกนอนสบายใจเฉิบอยู่นี่ ฉันไม่อยากรบกวนห้องนิทราแสนหวานของแก ^_^”

 

   หนอยยยยยย มันน่าเตะกระเด็นไปกาแล็กซี่นัก! ถึงว่าอยู่ว่าทำไมไอ้บ้าเควินนั่นแต่งตัวเรียบร้อยแล้วสงสัยมันต้องตื่นมากลางดึกแล้วนั่งแท็กซี่กลับบ้านไปแหง่ๆ ไอบ้าเอ๊ยยย

 

“ไอ้เควิน! ฝากไว้ก่อนเถอะแกเอ๊ยยยย”

 

   ตายๆๆๆๆๆๆๆๆแน่ๆๆๆ

 

………….ต่อ…………

 

   ผมเดินเข้าโรงเรียนพร้อมกับจินนี่เหมือนในทุกๆวัน ผมเบื่อชีวิตเด็กมอปลายสิ้นดีและเบื่อชีวิตที่เหมือนบอร์ดี้การ์ดจินนี่เต็มที --*

 

“หูยย แกๆดูสิ พี่ป๊อปกับจินนี่อ่ะแกรร อิจฉาเนอะ”

 

   เสียงนักเรียนหญิงซุบซิบกันเป็นระรอกแต่เอาเถอะ ผมชักจะชินกับระบบนิเวศ(?)แบบนี่ทุกที และท่าทางของจินนี่ที่ยิ้มอย่างผู้ชนะ ผมก็ชินแล้วเหมือนกันครับ

“พี่ป๊อปดูสิ อิอิเราเหมือนพระเอกนางเอกในthe heirs เลยเนอะ ฮ่าฮ่า” 

 

   ผมพอจะเข้าใจที่จินนี่พูดอยู่บ้าง เหอะ จะเหมือนได้ยังไงในเมื่อผมไม่ได้เต็มใจจะจับมือกับเธอเลยนิ แต่จะทำไงได้…ผมขัดได้ที่ไหนกัน

 

“วันนี้พี่มีแข่งบาส ตอนเย็นพี่คงไปส่งจินนี่ไม่ได้” ผมบอกเธอไปเพราะไม่อยากเธอต้องรอ วันนี้ผมมีการแข่งบาสอายุ17-18 ซึ่งผมก็อยู่มอหกก็ต้องเข้าร่วมด้วยเช่นกัน

 

“จริงหรอ! พี่ป๊อปแข่งบาสหรอค่ะ!”  จะตกใจอะไรกันนักหนา -*-

 

“อือ”

 

“กี่โมงคะ จินนี่จะไปเชียร์นะ”

 

“ไม่ต้องหรอก พี่แข่งตอนห้าโมง กว่าจะเสร็จก็คงดึก จินนี่ไม่ต้องมาดูหรอก”

 

   ที่ผมบอกว่าเลิกดึกน่ะโกหกแต่เรื่องที่ผมไม่อยากให้จินนี่ไปดูน่ะเป็นเรื่องจริง ถ้าอย่าอยากรู้ว่าทำไมล่ะก็..ต้องคอยติดตาม

“ทำไมล่ะ จินนี่จะไปดู! ไม่ว่าใครก็ห้ามจินนี่ไม่ได้เด็ดขาด”  ยัยเด็กเอาแต่ใจ! ผมได้แค่พูดในใจ

 

“พี่ป๊อปไม่ต้องมาด่าจินนี่ในใจเลยนะ พี่ป๊อปปฏิเสธจินนี่พี่ป๊อปก็รู้ใช่มั๊ยว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

 

   ผมทราบในข้อนี้ดี ถ้าหากผมขัดใจคุณหนูจินนี่ลูกของผู้มีพระคุณ..ผมจะโดนอะไร ผมรู้ดี

 

“ก็ได้ๆ อยากไปก็ไป พี่ขัดเธอไม่ได้อยู่แล่วนี่” ผมพูดอย่างเอือมๆ

 

“ถูกต้อง เพราะฉะนั้นพี่ป๊อปต้องตามใจจินนี่เสมอ  โอ๊ะ”

 

“อะไร” ผมถามขึ้นเมื่ออยู่ๆจินนี่ก็สะดุ้งตกใจเหมือนกับเห็นบางอย่างและเมื่อผมมองตามเธอก็พบกับหญิงชายที่เจอเมื่อคืน..

 

“นั่นฟางนี่ กับเควินด้วย พวกเขานอนด้วยกันเมื่อคืนหรอ! ตายจริง หน้าเกลียดชะมัด”

 

   ผมได้ยินที่จินนี่พูดทุกประโยค และผมก็เชื่อแบบนั้นว่ายัยนั่นคงได้เสียกับไอ้ผู้ชายเพื่อนสนิทคนนั้นเรียบร้อยแล้วล่ะ หึ ผู้หญิงก็คงง่ายแบบนี้ทุกคน

 

“….”

 

“เห็นมั๊ยค่ะ จินนี่บอกแล้วว่ายัยฟางนั่นน่ะไม่ได้ดูอ่อนหวานเหมือนหน้าตาหรอก ที่จริงที่ก็เป็นพวกร่านดีๆนี่เอง”

 

“….”

 

“ยัยนั่นน่ะ ถึงภายนอกจะดูเป็นคนน่ารักแต่นิสัยแตกต่างจริงๆนะค่ะ จินนี่เห็นฟางกับเควินไปไหนมาไหนด้วยกันสองต่อสองตั้งหลายครั้งแล้วไหนจะเคยมีข่าวด้วยนะ”

 

“ข่าว?”

 

“ค่ะ มีข่าวว่ายัยฟางเคยออกจากห้องน้ำหญิงพร้อมกับเควินด้วยนะ สองคนนั้นก็คงเป็น..เอ่อ…มากกว่าเพื่อนแล้วล่ะ”

 

   ผมฟังเรื่องที่จินนี่พูดทุกอย่าง มันเหมือนในละครเลยแฮะ ผมรู้หรอกว่าสิ่งที่จินนี่พูดน่ะมันโกหกทั้งเพแต่ถึงยังไงผู้หญิงคนนั้นก็ร่านอย่างที่จินนี่พูดในสายตาผมอยู่ดี..

 

“งั้นจินนี่ไปก่อนนะค่ะ เดียวตอนเย็นจะไปเชียนะ จุ้บ!”

 

   อะไรกันวะ! เมื่อกี้จินนี่จุ้บแก้มผม…ยัยนั่นมันอายบ้างเลยจริงๆ ผู้คนมองมาที่ผมเป็นตาเดียวรวมถึง…ยัยนั่นก็คงเห็นทุกอย่าง

 

   ผมเผลอสบตากับยัยนั่นแล้วนึกสะใจนิดๆว่ายัยนั่นคงเจ็บปวดสินะ..ผมกระตุกยิ้มเบาๆก่อนจะเดินออกไปอย่างนิ่งๆ เพื่อเตรียมเข้าเรียน ผมไม่ได้สนใจยัยฟาง ถึงยังไงยัยผู้หญิงที่ชื่อฟางก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อจิตใจผมเลยสักนิด

 

   สักนิดเดียวก็ไม่…

 

…………ต่อ…………

 

   ฉันต้องเดินวิ่งสลับกันไปกับเควินเพื่อต้องการมาโรงเรียน แต่เควินนี่สิจะเดินซะส่วนใหญ่ไม่คิดที่จะเดือดร้อนกับการเข้าเรียนสาบเลยสักนิด ฉันจึงต้องลากแขนเควินออกมาเช่นกัน เขามองมาที่ฉันแล้วอมยิ้ม ฉันก็ไม่เข้าใจนักหรอกค่ะ แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นก็เรากำลังเข้าเรียนสายนี่นา

 

“เควินแกช่วยเดินเร็วๆหน่อยได้มั้ยวะ..เดี๋ยวก็..”  ฉันเตรียมท่าจะดุเควิน แต่สายตาของฉันดันไปหยุดอยู่กับเขาคนนั้นอีกแล้ว..พี่ป๊อปกับจินนี่

 

“ฟางแกเป็นไรวะทำไม..”  ฉันคิดว่าตอนแรกเควินเขาคงจะมองไม่เห็นแต่พอเขามองตามฉัน ฉันคิดว่าเขาคงจะเห็นและก็เข้าใจฉันแล้วล่ะ

 

“ไปเหอะฟาง..”   เควินดึงมือฉันให้ออกไปพร้อมเขา แต่ขาฉันมันก้าวไมออกภาพที่ฉันเห็นคือจินนี่จุ๊ฟแก้มพี่ป๊อป

 

   ให้ตายสิ..ฉันคิดว่าฉันควรจะมาเรียนให้เร็วๆกว่านี้หรือไม่ก็ให้สายกว่านี้จะได้ไม่ต้องมาเจอภาพนั้น มันทำให้ฉันเจ็บปวดใจเล่นๆ อีกทั้งพี่ป๊อปยังหันมายิ้มให้กับฉันอีกต่างหาก ไม่สิเรียกว่ากระตุกยิ้มยังจะดีกว่า พี่เขาคงสะใจมากที่เห็นฉันเจ็บปวด

 

“ฉันขอตัวนะ..”  และฉันก็คงปล่อยให้เควินเห็นน้ำตาฉันไม่ได้แน่ ตอนนี้ฉันจะเข้าเรียนสายยังไงฉันก็ไม่สนใจมันแล้วล่ะ

 

    ฉันเดินตรงไปยังห้องน้ำ..เพราะมันเป็นช่วงเข้าเรียนจึงไม่ค่อยมีใครออกมานัก..ฉันปล่อยโฮออกมา..ฉันยืนอยู่หน้ากระจก มองดูหน้าตัวเองที่แดงก่ำ นี่ฉันร้องไห้เพราะพี่เขาเยอะขนาดนั้นเลยรึไงกัน..ฉันคงน่าสมเพสสำหรับเขาเท่านั้น..ฉันเข้าใจดีค่ะ ตอนนี้พี่เขาคงไม่แม้แต่จะอยากเห็นหน้าฉันเลยสักนิด

 

“พอใจมั้ยล่ะฟางห้ะ!เจ็บจนพอใจแล้วใช่มั้ย!ทำไมถึงไม่เลิกชอบพี่เขาล่ะ..ทำไมฉันทำแบบนั้นไม่ได้!!”   ฉันได้แต่พร่ำบอกกับตัวเองในกระจก มองดูหน้าตัวเอง..หน้าแบบเราน่ะหรอจะให้พี่เขาหันมามอง..

 

“หึ..ทุเรศสิ้นดี”   ฉันชะงักกึก เมื่อฉันได้ยินเสียงหนึ่งดังมาจากทางด้านหลังของฉัน..และฉันคิดว่าเสียงนั้นคงเป็นเสียงคนที่ฉันคุ้นเคย…

 

“พะ..พี่ป๊อป”  เขากำลังมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมสายตานั่นอีกแล้ว

 

“เธอนี่งี่เง่าจริงๆเลยนะ”

 

“…”   พี่เขาว่าฉันแบบนั้นอีกแล้ว..ฉันปาดน้ำตาตัวเองแล้วมองเขาที่มองฉันด้วยสายตาดูถูก

 

“เมื่อคืนเป็นไงล่ะ..ขึ้นสวรรค์พร้อมกันรึเปล่า..”  ฉันไม่เข้าใจว่าพี่เขาพูดถึงเรื่องอะไร แต่คำพูดนั่นฉันไม่ชอบเลยจริงๆ

 

“หมายความว่าไงคะ..”  เขามองมาที่ฉันแล้วหัวเราะในลำคอ

 

“เห่อะ..อย่ามาตีหน้าซื่ออยู่เลย..ผู้หญิงมันก็เป็นแบบเนี้ย!ไม่กล้ายอมรับความจริง หรือไม่ก็ กำลังสร้างเรื่องให้ตัวเองดูใสซื่อ”

 

“พูดอย่างนี้หมายความว่าไงคะ..”   แน่นอนว่าฉันยังคงไม่เข้าใจว่าพี่เขาพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ แต่ฉันพอที่จะแปลความหมายได้..พี่เขากำลังบอกว่าฉันตีหน้าซื่อแล้วหลอกพี่เขา..แต่ที่สำคัญพี่เขากำลังดูถูกฉัน

 

“บีบน้ำตาแบบนี้..คิดว่าฉันจะหันมาสนใจเธอรึไงกัน..ร่าน..”   เท่านั้นล่ะ ฝ่ามือของฉันก็อยู่ไม่สุข ฉันกำลังโกรธจนต้องตบหน้าพี่เขา..แน่นอนว่าฉันรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร แต่พี่เขาพูดไม่ให้เกียรติฉันเลยสักนิด

 

“พี่กำลังดูถูกฉัน! ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร!แต่ช่วยให้เกียรติฉันด้วยค่ะ..”  ฉันพูดออกไปตามความโมโหของฉัน..พี่เขาจับมุมปากตัวเองแล้วหันหน้ามาหาฉันพร้อมแสยะยิ้มร้าย

 

“ตอนนี้เธอยังเหลือเกียรติอีกรึไง..แล้วทำไมฉันต้องให้เกียรติเธอ..หรือว่า เพราะที่เธอชอบฉันแล้วฉันควรให้เกียรติคนที่ชอบฉันรึไงกัน..”   ฉันกำมือแน่น..น้ำตาฉันก็ไหลรดแก้มตัวเองไม่หยุด คนที่ฉันชอบกลับพูดกับฉันเหมือนฉันง่ายไปซะหมด..ตกลงพี่เขาเป็นคนแบบนี้เองหรอ

 

“ใช่!!พี่ควรจะให้เกียรติผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบพี่ด้วย..”   

 

    แน่นอนว่าตอนนี้ฉันกำลังอ่อนแอมาก ฉันตัดสินใจปาดน้ำตาแล้วเดินออกไป หากแต่พี่เขาไม่คว้าข้อมือฉันไว้..

 

“อย่ามาอวดดีนักเลย..ฉันจะให้เกียรติคนที่นึกถึงศักดิ์ศรีตัวเอง ไม่ใช่ไปนอนกับใครง่ายไปซะหมด..”

 

    นอน..ฉันคิดว่าพี่เขาคงไม่ได้หมายถึงเควินหรอกนะ..ฉันสะบัดมือพี่เขาทิ้งก่อนจะพูดทิ้งท้ายจากพี่เขา

 

“พี่ไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีกว่าค่ะ..และฉันก็มีศักดิ์ศรีพอ ฉันไม่ได้ง่ายไปหมดทุกคน..ส่วนเควิน..เขาเป็นเพื่อนฉัน..”   ฉันพูดจบก็เดินออกไป ปาดน้ำตาตัวเองทิ้ง เจ็บปวดจัง..ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันอ่อนแอที่สุดตั้งแต่ที่ชอบพี่เขามา..

 

    รู้สึกแย่ที่สุด..

 

…………….ต่อ……………….

    ผมมองแผ่นหลังของยัยผู้หญิงคนนั้นเดินออกไป แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่าผมพูดผิดตรงไหน ใครๆเขาก็เห็นกันทั้งนั้นว่ายัยฟางกับเควินเข้ามาโรงเรียนพร้อมกันไม่ต้องสงสัยก็รู้ว่าไปทำอะไรกันมา..ขนาดเมื่อคืนในผับยัยนั่นยังยอมให้ไอผู้ชายที่เรียกว่าเพื่อนสนิทโอบเอวอย่างไม่อายสายตาใครแล้วไหนจะขับรถไปส่งกันอีก

 

“หึ” ผมลูบแก้มตัวเองเบาๆ ยัยนั่นมือหนักไม่ใช่เล่นแต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว

 

 

    ผมเดินกลับเข้ามาในห้องเรียนด้วยอารมณ์ขุ่นมัวและแน่นอนว่าที่หน้าผมยังคงมีรอยแดงจากฝามือของผู้หญิงคนนั้นอยู่ และเพียงแค่ผมก้าวเข้าห้องทุกส่ายตามองมาที่ผมอย่าจับผิดพร้อมกับเสียงซุบซิบนินทาเรื่องรอยแดงบนแก้วผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด

“ไอเหี้ย มึงไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะ” ไอเขื่อนถามผม ผมจึงตอบมันไปว่า..

 

“หมาบ้า”

 

“ไอฟายยยเขื่อน มึงมีตาหามีแววไม่ ดูไม่ออกรึไงว่านี่มันฝ่ามือคนชัดๆ”  ไอโทโมะพูดถูก และก็เป็นของยัยผู้หญิงคนนั้นอีกต่างหาก คิดแล้วก็เจ็บใจ ชอบผมแท้ๆแต่กลับตบหน้าผมซะงั้น หึ ผู้หญิงก็ไม่มีใครจริงใจเท่าแม่

 

   ไม่มีสักคน…

 

“แล้วมึงไปทำใครเคียดแค้นถึงขนาดต้องลงไม้ลงมือขนาดหนัก”

 

“กู..เปล่า”

 

“เย็ดเข้ กูเชื่อมึงมาก กูเชื่อมึงชิบหายเลย --*”

 

   ผมรู้ดีว่าไอเพื่อนสองตัวนี้ไม่มีทางเชื่อผมอยู่แล้ว แต่ถึงยังไงผมก็ไม่อยากพูดถึงมัน พูดแล้วมันเจ็บใจเปล่าๆ ผู้หญิงอะไรมาตบหน้าคนที่ตัวเองชอบ

 

   ก็คงเป็นผู้หญิงเห็นแก่ได้ดีๆนี่เอง..

 

“ภานุ!” เสียงนั่นผมจำได้แม่นยำ

 

   อาจารย์ขาใหญ่เท่าน่องช้างไม่พอยังโหดอีกครับ…

 

“ออกไปนอกห้อง วิ่งรอบสนามสิบรอบ!”

 

   กูว่าแระ -_-

 

“โชคดีเว้ยเพื่อนยาก”  แล้วไหนจะไอเพื่อนสองตัวที่แสดงสีหน้าเยาะเย้ยผมผมล่ะหมั่นไส้พวกมันจริงๆ

 

   ผมทำได้แค่เดินออกจากห้องโดยไม่สนใจสายตาคนอื่นที่มองมาที่ผม แล้วไงล่ะ..ก็ผมฮอต-M-

 

   ผมต้องโดนทำโทษวิงรอบสนามสิบรอบถือเป็นเรื่องจิ๊บจ้อยมากๆ แต่จะดีกว่านี้ถ้าแดดไม่แรง เฮ้อ แต่ช่างเถอะผมร่างกายฟิตทุกส่วน…ผมเบื่อการมาโรงเรียนก็เพราะอาจารย์นี่แหละที่สั่งลงโทษเป็นว่าเล่นผมล่ะเบื่อ เบื่อ เบื่อ!

 

โอ้เย้ๆ ตอนหน้าสนุกนะโอ้เย้5555 ป๊อปปี้จะโหดไปไหนTT รอติดตามกันต่อไปด้วยนร้าา

 

เม่้นให้กำลังใจเยอะๆนะคร้าาาาา ฝากด้วยเนอะ เม้นติ ด่า ไม่ชอบ หรือชอบ><ก็บอกกันได้เลยจ้าา