แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) แอบรัก ตอนที่12
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่12
…………………………..ต่อ……………………………
ฉันตัดสินใจที่จะมากินข้าวบริเวณหลังตึกสาม ซึ่งเป็นตึกของรุ่นพี่มอหก ความจริงฉันแค่ไม่อยากเห็นภาพของจินนี่และพี่ป๊อปทานข้าวด้วยกัน…ฉันคิดว่าจินนี่คงตื้อพี่ป๊อปจนเจ้าตัวคงยอมไปแต่โดยดีแหง่ๆ…
“เอาผัดกระเพราไม่ใส่ผักค่ะ” ฉันสั่งอาหารตามปกติ แต่แปลกแฮะทำไมโรงอาหารหลังตึกสามถึงคนเยอะแบบนี้นะ ช่างเถอะ ฉันกะว่าจะมากินแค่แป๊ปเดียวเท่านั้น
“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับอาหารมาจากแม่ครัวแล้วยื่นบัตรคูปองอาหารให้แกแม่ครัวก่อนจะเดินลงไปนั่งบริเวณหนึ่งของโรงอาหาร
ฉันนั่งเขี่ยๆข้าว วันนี้กินไม่ลงเลยแฮะ เอ๊ะ! ฉันลืมชวนเควินกับแก้วมาทานด้วยกันนี่นา บ้าจริง ฉันลืมนึกถึงพวกเขาได้ไงกันนะ
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะว่าจะต่อสายหาแก้วและเควินตามประสาเพื่อนรักแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมือถือฉันแบตหมด…
“งืออ อะไรวะเนี่ย” ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากระโปรงแล้วก้มหน้าก้มตาทานข้าวคนเดียว..
เหงาจัง…
……………………..ต่อ…………………….
“เอาผัดกระเพราใส่ผักเยอะๆครับ” ผมสั่งอาหารอย่างเดิมที่ผมเคยสั่งไปก่อนหน้านี้
“เอ้า พ่อหนุ่ม พึ่งกินไปไม่ใช่หรอ” แม่ครัวหันมาถามผม
“เอ่อ..ครับ พอดี…ผมไม่อิ่มเท่าไหร่” ผมพูดพลางเก้าท้ายทอยตัวเอง
งี่เง่าชะมัด…
ผมหยิบผัดกระเพราของโปรดก่อนจะยื่นบัตรคูปองแล้วเดินตรงดิ่งเพื่อหาที่นั่ง…มันก็เหลือที่เดียวอ่ะนะ…
ปัง!
ผมวางจานข้าวลงบนโต๊ะจนเกิดเสียง ทำไมผมถึงหงุดหงิดตัวเองแบบนี้วะ…
“พี่ป๊อป…” ยัยนั่นที่นั่งอยู่ข้างๆผมตอนนี้อึ้งไปเลยล่ะครับ
“ไม่ต้องมาทำหน้าตกใจได้ไหมฮะ ฉันไม่ได้เต็มใจนั่งกับเธอสักนิดเดียว”
ใช่! ผมพุดถูกต้องทุกอย่าง ผมไม่ได้เต็มใจนั่งกับฟางเลยจริงๆ..
…………………………ต่อ………………………..
นี่มันอะไรกัน…พี่ป๊อปกำลังนั่งทานข้าวอยู่ข้างๆกับฉัน อาจเพราะผู้คนในโรงอาหารเต็มและยังถูกบดเบียดทำให้หัวไหล่ของฉันกับพี่ป๊อปแตะกัน….><
“อึดอัดว่ะ” --* ฉันอุตส่าห์เขินนะเนี่ยแต่พี่ป๊อปกลับพูดว่าอึดอัด!!!
จะว่าไปตอนนี้ผู้คนในโรงอาหารเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆและดูจากสายตาคนรอบข้างที่หันมามองที่ฉันกับพี่ป๊อปแล้ว เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกันชัดๆ
โถ่…หน้าเศร้าแฮะ
“……”
“…..” เกิดความเงียบระหว่างฉันกับพี่ป๊อป จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่กล้าที่จะเงยหน้าคุยกับพี่ป๊อปเลยด้วยซ้ำ
“พี่ป๊อปไปกินข้าวกันเถอะคะ”
“ฉันกินแล้ว จินนี่หิวก็เถอะ”
“งือออ ไม่เอานะ จินนี่อยากกินกับพี่ป๊อป”
“อย่าเอาแต่ใจน่าจินนี่ ฉันบอกแล้วไงว่ากินแล้ว”
จริงสิ! พี่ป๊อปบอกว่ากินข้าวแล้วนี่นา…
“พี่ป๊อ../นี่เธอ..”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
คงจะบังเอิญไปหน่อยที่พอฉันเงยหน้าจะถามแต่พี่ป๊อปกลับจะถามฉันเช่นเดียวกัน เราสองคนหน้าใกล้กันมาก…ฉันมองลึกลงไปนัยน์ดวงตาคู่นั้น ฉันไม่เข้าใจความหายของดวงตาพี่ป๊อป…แต่ทำไมฉันถึงไม่อยากจะละจากดวงตาคู่นี้กันนะ…
……………………ต่อ………………..
บางทีผมก็คิดว่าดวงตาขอยัยนี่สวยมากๆ นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงที่ผมเกลียดนักเกลียดหนา…แต่ทำไมตอนนี้ ถึงได้รู้สึกแปลกๆแฮะ…
จมูกของเราแตะกัน…เฮ้ย!
“ออกไปห่างๆฉันเดี๋ยวนี้!” ผมขึ้นเสียงใส่ยัยนั่นแต่ก็ไม่ได้ดังมากเท่าไหร่นัก ดูเหมือนฟางจะสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะถอยหน้าออกไปแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
ให้ตายเถอะ..หน้าผมร้อนผ่าวแบบนี้ทำไมกัน..
“เอ่อ…พี่ป๊อปคือฉันน่ะ…” ยัยนั่นเหมือนต้องการจะพูดบางอย่างแต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดมันออกมา
“…..” ผมเองก็ไม่อยากจะฟังเท่าไหร่หรอกนะ แต่ผมก็แค่บังเอิญนั่งใกล้กับยัยนั่นจนไหล่ชนกันมันก็ต้องได้ยินชัดเจนเป็นธรรมดา…
“…คือ…ไม่มีอะไรแล้วล่ะ” เอ้า ผมว่ายัยนี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
………………….ต่อ……………………..
ฉันคิดไปคิดมาแล้วว่าไม่ควรที่จะถามอะไรพี่ป๊อป…ถึงแม้ฉันอยากจะถามว่าทำไมถึงไม่ยอมไปทานข้าวกับจินนี่แต่ก็เอาเถอะ ฉันอยากเก็บช่วงเวลาแบบนี้ไว้ในความทรงจำของฉันกับพี่ป๊อป…ที่มีอยู่น้อยนิด
“บ้ารึเปล่าฮะ” พี่ป๊อปว่าฉันอีกแล้ว TT
“อือ ฉันก็ว่างั้นแหละ” นั่นสินะ..บางทีฉันก็เหมือนคนบ้าโดยไม่รู้ตัว
“……”
“…..”
“วันนี้…เธอหลบหน้าฉันทำไม”
อึก….จะบอกได้ยังไงว่าเขินจนไม่กล้าสบตาน่ะ><
“เอ่อ…ปะ…เปล่าสักหน่อย”
“หรอ..ช่างเถอะ ฉันเองก็ไม่ได้อยากรู้สักเท่าไหร่” พูดจบพี่ป๊อปก็ลุกจากโต๊ะอาหารไปทันทีเลย
โกรธรึเปล่านะ…
……………………………ต่อ………………………..
ใช่แล้วล่ะ…ผมไม่ได้คิดอะไรกับยัยนั่นและฟางเองก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับผม และไม่ได้มีค่าพอที่ผมจะต้องไปสนใจ ผู้หญิงวิ่งไล่ตามผู้ชายแบบนั้นน่ะ..
ผมเดินออกมาจากโรงอาหารได้ไม่กี่ก้าวเท่านั้น…
“พี่ป๊อป” เสียงนั่นดังไล่หลังของผม เมื่อผมหันไปผมกลับต้องเจอกับ…
“จินนี่…” ผมตกใจนิดหน่อยที่เจอจินนี่มาตึกสาม
“มีอะไรกับฉันงั้นหรอ”
“ไหนว่าอิ่มแล้วไงคะ”
“….”
“ทำไมพี่ป๊อปต้องตามฟางไปด้วย!”
“หยุดโวยวายเดี๋ยวนี้เลยนะ” ผมรีบพูดห้ามปรามเพราะดูเหมือนคนแถวนี้เริ่มหันมามองทางผมแล้ว
“ไม่! พี่ป๊อปโกหกจินนี่! พี่ป๊อปหลงเสน่ห์มารยาของยัยฟางนั่นแล้วใช่มั๊ยคะ!!”
“จินนี่อยากจะคิดอะไรก็เรื่องเธอเถอะ…ฉันจะไม่ยุ่ง”
ผมพยายามที่จะไม่เข้าก้าวก่ายอารมณ์ของจินนี่ ผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนอารมณ์ร้อนมากแค่ไหน..และผมก็คิดว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่ผมจะต้องมาทะเลาะด้วย
“หยุดนะพี่ป๊อป! จินนี่จะฟ้องคุณพ่อจริงๆด้วย!”
ผมหันหลังกลับไปหาจินนี่อีกครั้ง..เธออ้างถึงคุณเจณภพอีกหน สุดท้ายผมก็ต้องพูดคำที่ผมไม่อยากจะพูดออกไป…
“ฉันขอโทษ..”
ทั้งๆที่คำพูดนี้ผมได้ยินออกจะบ่อยจากปากของ….ไม่! ผมจะไม่นึกถึงยัยนั่นเด็ดขาด
“พี่ป๊อปก็รู้นิคะ ว่าจินนี่รักพี่ป๊อปน่ะ…ทำไมต้องทำให้จินนี่หงุดหงิดอยู่เรื่อย” จู่ๆจินนี่ก็เดินมากอดผมไว้แน่น ผมเองก็ต้องกอดเธอตอบ..ก็ผมเห็นว่าเธอเป็นเหมือนน้องสาวชอบเอาแต่ใจคนนึงเท่านั้น
………………………..ต่อ………………………
หึ…พอใจแล้วยังล่ะ..
ฉันได้แค่ถามตัวเองซ้ำๆ…
ฉันมองภาพตรงหน้ามันคือภาพของพี่ป๊อปกำลังกอดกับจินนี่อย่างรักใคร่ สองคนนั้นเขาออกจะรักกันขนาดนั้น..หัวใจของพี่ป๊อปคงไม่มีที่ว่างพอให้คนอย่างฉันหรอก..
“เอ้าฟาง!” ฉันสะดุ้งตัวโยงเมื่อได้ยินเสียงของพี่โทโมะดังขึ้นข้างหลังฉัน ฉันหันไปแล้วรีบเช็ดน้ำตาของตัวเอง
“เอ่อ..สวัสดีคะ” ฉันยกมือไหว้พี่โทโมะ นั่นยิ่งทำให้ฉันเหมือนคนบ้าขึ้นไปทุกที
พี่โทโมะดูจะตกใจมากเขารีบวิ่งเข้ามาหาฉันแล้วยกมือประมาณว่าไม่ต้องทำแบบนั้น..ฉันก็พยักหน้าเข้าใจ
“เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ ตาแดงๆนะ” พี่โทโมะถามฉัน ฉันจึงรีบหลบสายตาทันที
“ปะ..เปล่าคะ ไม่ได้เป็นอะไร”
ใช่…ฉันต้องไม่เป็นอะไร..
“งั้นหรอ…แล้วฟางเห็นแก้วบ้างรึเปล่า” ฉันก็กะไว้แล้วล่ะว่าพี่โทโมะต้องมาถามถึงยัยแก้วน่ะ
“ไม่เห็นค่ะ งั้น…ฉันขอตัวก่อนนะ” ฉันฉีกยิ้มแห้งๆให้กับพี่โทโมะและดูเหมือนพี่โทโมะเองก็ยิ้มตอบกลับมาเช่นเดียวกัน
แย่ชะมัด…
จบแล้วนะฮับ อีกตอนนึง เฮ้อออ วันนี้เรียกว่าเทใส่ๆกันเลยทีเดียว5555 ฝากเม้นฝากติดตามกันหน่อยนร้าาาา
ถ้ากำลังใจไม่หายเราก็จะอัพตามแรงเชียแรงใจ ต้องขอดูแรงสนับสนุน5555
รักเม้นนนนนนนนนนนนน
ชอบโหวตตตตตตตตตตตต
ติดใจก็ต้องติดตามมมมมม
และอย่าลืมแนะนามมมมม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
