แอบรัก

fiction เรื่องนี้เป็นการบรรยายแบบคำพูด ความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร ซึ่งหลักๆจะเป็นป๊อปปี้talk ฟาง talk อะไรประมาณนี้จะสลับผลัดๆกันไปนะค่ะ หวังว่าทุกคนจะทนอ่านได้555 

 
ตอนที่1 
 

 
 
 “ฟาง!!ได้ยินฉันพูดรึเปล่าวะ!!” เสียงเพื่อนสนิทฉันเองค่ะ เขาสะกิดแขนฉันเพราะฉันมัวนั่งเหม่อลอยไปในภวังค์ของตัวเอง อีกทั้งยังเท้าคางอย่างเอื่อยเฉื่อย
 
“อื้ม..ได้ยินสิ แล้วแกมีอะไรหรอเควิน”  เควินเขาเป็นเพื่อนสนิทฉันเอง แม้ใครๆจะคอยอิจฉาฉันบ้างที่ฉันสนิทกับคนดังของโรงเรียนแต่เราก็เป็นแค่เพื่อนกันนะ เควินกับฉันสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ เราเรียนที่เดียวกันจนขึ้นมอปลายเราก็ยังอยู่ห้องเดียวกันอีก
 
“ฉันก็เห็นแกนั่งเหม่อลอยตั้งนานแสนนาน..มัวคิดถึงไอหมอนั่นอีกหรอวะ”  เควินถามฉัน ฉันก็แค่ส่ายหน้าเหมือนทุกๆครั้งที่ได้ยินคำถาม ความจริงแล้วเขาพูดถูกค่ะ ฉันมัวแต่คิดถึงคนๆนั้น คนที่เขาไม่เคยสนใจฉันเลยสักนิด เฮ้อออ พูดแล้วก็เศร้า ก็ตอนนี้ฉันกำลังมีอาการ ‘แอบรัก’เขาข้างเดียวอยู่หนะสิ
 
“กรี้ดดดด พี่ป๊อป!!!พี่โมะ!!พี่เขื่อน!!”
“กรี้ดดดด แบล็คลิสมาแล้ว!!”
 
  ไม่ต้องสงสัยกันค่ะ เสียงกรี้ดนั่นก็คงไม่พ้นกลุ่มแบล็คลิส พวกเขาเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลกับโรงเรียนแห่งนี้ ซึ่งจะประกอบไปด้วย พี่โทโมะพี่คนนี้เขาเป็นคนใจดี เป็นสุภาพบุรุษมากแต่ฉันได้ข่าวมาว่าพี่เขากำลังจีบแก้วเพื่อนสนิทฉันอีกคนอยู่ด้วย แต่เหมือนจะจีบไม่ติด ส่วนอีกคนชื่อพี่เขื่อนพี่เขาเป็นคนเฟรนลี่สุดๆแต่พี่เขาน่ะมีแฟนแล้วนะคะชื่อเฟย์อยู่ ห้องเออีกต่างหาก พี่เขื่อนรักผู้หญิงคนนั้นมาก และคนสุดท้าย..
 
“พี่ป๊อป..”  เป็นฉันที่พูดออกมา เจอหน้าพี่เขาที่ไรฉันใจเต้นเร็วทุกที และฉันก็คงได้แค่มองพี่เขาอยู่ใกล้ๆตรงนี้..ฉันทำได้แค่นี้แหละค่ะ
“โถ่!กะอีแค่แบล็คลิสทำไมต้องกรี้ดกร้าดน่ารำคาญ ไปดีกว่า..ฉันไปก่อนนะฟาง”  เควินพูดจบก็ลุกขึ้นจากที่ ความจริงแล้วเควินเข้าไม่ค่อยชอบแก๊งพี่ป๊อปปี้สักเท่าไหร่หรอกค่ะ ก็แก๊งเควินกับแก๊งพี่เขาเป็นศัตรูกันนี่นา..
 
“ฟาง!นั้นพี่ป๊อปนะ ทำไมไม่เข้าไปหาหน่อยล่ะ”  เพื่อนสาวร่วมชั้นกับฉันเองค่ะ เธอชื่อจินนี่..และเธอมักจะให้ฉันเข้าไปหาพี่ป๊อปตลอดเวลา แต่ฉันก็..ไม่กล้าอยู่วันยังค่ำ
 
“ฉันไม่เข้าไปหรอกจินนี่ แฟนคลับพี่เขาเยอะขนาดนั้น..ฉันอยู่ตรงนี้ดีกว่า”
 
“ได้ไงอะ!เธอชอบพี่เขาก็กล้าๆหน่อยสิ!..ใครจะไปรู้พี่เขาอาจจะสนใจเธออยู่ก็ได้นะ”  จินนี่ชอบพูดให้ฉันชอบเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อยเลย ถึงเธอจะพูดแบบนั้นอ่ะนะแต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ก็เธอสนิทกับพี่ป๊อปปี้อยู่ด้วย..
 
“แล้วทำไมเธอไม่ไปหาพี่เขาล่ะจินนี่! สนิทกับพี่ป๊อปไม่ใช่หรอ”  ยัยแก้วเองค่ะ เธอเป็นเพื่อนสนิทฉันอีกคนแต่นิสัยของแก้วออกจะห้าวๆไปนิด ไม่นิดดีกว่าเรียกว่ามากเลยก็ได้…และอีกอย่างเธอไม่ค่อยชอบจินนี่สักเท่าไหร่ด้วย
 
  แต่ไม่กี่วิต่อจากนี้ฉันเองก็รู้สึกไม่ชอบจินนี่สักเท่าไหร่แล้วสิ..เมื่อเธอทำสิ่งที่ทำเอาทุกคนหันมาทางฉันเป็นตาเดียวรวมถึงพี่ป๊อปปี้ด้วย
 
“อ๊ะ!!ป๊อปปี้!!ป๊อปทางนี้”  เสียงจินนี่ที่เรียกพี่ป๊อปมาทางนี้!!! และแน่นอนว่ากลุ่มพี่เขาเดินมาทางจินนี่!!
 
  ให้ตายเถอะ!!
  ฉันอยากออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด..แต่ขามันไม่ก้าวออกไปน่ะสิ!!!
 
“ป๊อปคะ..จินนี่จะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก”  แน่นอนค่ะ..กลุ่มพี่เขามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันหมด ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าแต่ละคนเลยด้วยซ้ำ แต่ฉันได้ยินเสียงเบาๆว่าพี่โทโมะกำลังเรียกแก้วอยู่ และต่อจากนั้นฉันก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย..
 
“นี่ฟางค่ะ..เป็นเพื่อนร่วมชั้นกับจินนี่เอง”  และจินนี่ก็แนะนำฉันกับพี่ป๊อปเองค่ะ..เดี๋ยวนะ..!!แนะนำฉันกับพี่ป๊อปหรอ!!!ฉันเงยหน้าขึ้นมามองจินนี่ที่ยิ้มให้ฉันอย่างเลศนัยอะไรสักอย่างแต่รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลยจริงๆ
 
“แล้วอีกอย่างค่ะพี่ป๊อป..เธอน่ะชอบพี่ป๊อปมากเลยล่ะ!..”  อยากจะบ้าตาย!!!!ฉันเริ่มรู้สึกหน้าร้อนผ่าว ตัวสั่นๆน้อยๆเมื่อคำพูดของจินนี่ทุกคนได้ยินกันหมดรวมถึงพี่ป๊อปด้วย..
 
“หึ..”   นั่นเสียงพี่ป๊อปใช่มั้ย..ฉันจำได้ดี..แต่ทำไมต้องทำเสียงนั้นฉันเองก็ไม่เข้าใจ
“……..”  ฉันก็ได้แต่เงียบไว้เท่านั้น..จะให้พูดอะไรล่ะ ฉันพูดมันไม่ออกหรอกตอนนี้..
 
“ไร้สาระสิ้นดี..”
 
   เจ็บ..ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ซึมเข้ามาในหัวใจของฉัน..คำพูดของคนที่ฉันแอบชอบ คำพูดที่ทำร้ายจิตใจฉัน..ความรู้สึกมันเจ็บปวดย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี เขามองความรักของฉันเป็นเรื่องไร้สาระทั้งเพ..ความจริงฉันก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าเขาจะพูดแบบนี้ แต่พอมาเจอจริงๆฉันเจ็บนะ…
 
“โห่!!!!”   เสียงโห่ร้องสร้างความน่าสมเพสในตัวฉัน ตอนนี้ทุกคนคงมองฉันแล้วหัวเราะยกใหญ่พลางบอกสมน้ำหน้าฉันกันหมด..น้ำตาเจ้ากรรมของฉันก็เริ่มไหลรินรดแก้มตัวเอง..ไม่เพียงเท่านั้นคำว่าไร้สาระของเขายังไม่พอ..
 
“เก็บสมองไปคิดเรื่องดีๆบ้างล่ะ..อย่าเอาแต่ทำตัวไร้สาระ..ตามผู้ชายไปทั่ว..”  คำพูดสุดท้ายของคนที่ฉันแอบชอบมาเป็นปีปี ฉันได้แต่เงยหน้าสบตากับเขาแล้วน้ำตาก็ไหลไม่หยุด ฉันเห็นแววตาของเขาที่มองฉันเป็นตัวตลก เขามักทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนนอกจากไม่ไว้หน้ากันแล้ว ยังทำให้ใครหลายคนต้องขายหน้าต้องเจ็บปวดเพราะเขา
 
“มันจะมากไปแล้วนะไอบ้า!!คนเขามีความรู้สึกดีๆไปให้แต่นายกลับเหยียบย่ำมันจมดิน!!นายก็ไม่ต่างอะไรกับหน้าตัวเมียหรอกเว้ย!”   แก้วเพื่อนสนิทของฉันเอง ทำเอาเป็นที่ฮือฮากันยกใหญ่ แก๊งแบล็คลิสหยุดเดินพร้อมกับหันมาทางฉันอีกครั้ง ฉันเห็นแววตาโกรธเคืองของป๊อปปี้และแววตาตกใจของโทโมะ..
 
“แก้วกลับกันเหอะ..”  เป็นฉันเองที่ลากแขนเธอออกมา แต่ดูเหมือนว่าแก้วจะไม่ยอมอยู่ท่าเดียว
 
“มันทำแบบนั้นกับแกนะฟาง!แกจะยอมรึไง!..นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะ..พวกข้าวห่อพวกขนมลูกอมดอกไม้ทั้งหลายที่นายได้ไปน่ะ!เพื่อนฉันเขาทำให้ทั้งวันทั้งคืน ความรู้สึกบ้าๆที่เพื่อนฉันให้นายไปแต่นายกลับทำร้ายจิตใจเพื่อนฉันแบบนี้!นายมันก็ไอ้หน้าตัวเมียถึงจะถูก!!”  
 
  และฉันคิดว่าเรื่องนี้มันจะยิ่งเลยเถิดเข้าไปใหญ่ เมื่อแก๊งพี่เขาเดินกลับมา กลับมาหาฉันด้วยนี่สิ!!..
 
“อ๋อ พวกข้าวขยะทั้งหลายที่ฉันได้ทุกวันก็มาจากเธองั้นสิ..”  พี่เขาบอกว่าข้าวที่ฉันทำไปเป็นเพียงแค่ข้าวขยะ..เจ็บเข้าไปอีกฟางเอ้ยยยย
 
“แล้วไอดอกไม้ต่างๆนาๆที่ฉันเอาไปไหว้พระนี้ก็ของเธองั้นหรอ..”  ดอกไม้ที่ฉันปลูกมากับมือเป็นเดือนๆพี่เขาเอามันไปไหว้พระจนหมด
 
“นายนี่มันเลวจริงๆ..”   แก้วอีกแล้ว เธอหาเรื่องพี่ป๊อปอีกแล้วแต่ครั้งนี้เธอโดนพี่โทโมะจับแขนไว้ ฉันได้เพียงแค่พนักหน้าหงิกๆเท่านั้น
 
“แล้วเธอต้องการอะไรจากฉันหรอ..ต้องการให้ฉันชอบเธอรึไง..”  พี่ป๊อปถามฉัน
 
“ปะ..ปล่าว มะ..ไม่ใช่นะ”  ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ แต่พี่เขาก็แค่ยิ้มให้ฉัน…ยิ้มเหมือนผู้ชนะ ยิ้มเจ้าเล่ห์ ยิ้มแบบนี้ฉันไม่ชอบมันเลยจริงๆ
 
“หึ..จะบอกให้นะ..ฉันไม่สนใจเธอเลยสักนิด..ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจมัน”  พี่ป๊อปพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้น…ให้ฉันยืนแข็งทื่ออยู่ตรงนี้..
 
  ให้ตายสิ..ฉันจะทำยังไง..
 
  ถ้าฉันเลิกชอบพี่เขาได้..ก็คงดี
…………….ต่อ………….
 
   หลังจากที่ผมบอกกับผู้หญิงคนนั้นเสร็จสรรพ ผมก็ตรงไปยังห้องพักนักกีฬา ใช่..ผมเป็นนักกีฬาของโรงเรียนรวมถึงเพื่อนสนิทของผมอีกสองคน..ผมคิดว่าใครๆก็รู้จักเพราะถ้าใครรู้จักผม เขาก็รู้จักเพื่อนผมสองคนนี้
 
“ไอป๊อป กูว่ามึงเล่นแรงไปรึเปล่าวะ”  ไอเขื่อนเพื่อนสนิทของผม หมอนี่เป็นคนเฟรนลี่ซึ่งต่างจากผม ผมไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครเท่าไหร่ มันกำลังพูดเรื่องเด็กผู้หญิงผมยาวๆตัวขาวๆ ที่จินนี่บอกผมว่าเธอชอบผมซึ่งผมเองก็คิดว่าอย่างนั้นเพราะเธอเอาแต่หลบหน้าผม
 
   แต่จะให้ผมทำยังไง..ผมไม่ชอบยัยนั่นสักนิด
 
“กูก็เป็นแบบนี้กับทุกคนที่เข้ามา กูไม่ได้เล่นแรง”  ก็จริงครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรงี่เง่าเช่นการให้การ์ดการให้ข้าวห่อการให้ดอกไม้ต่างๆนาๆที่ให้ผม ผมมองว่ามันเป็นเรื่องงี่เง่ามากที่สุดของการแอบรักใครสักคน..
 
“แต่มึงกูขออย่างว่ะ..”  ไอโทโมะเพื่อนของผมอีกคน มันกำลังมาขอร้องผม..และผมคิดว่าคงไม่พ้นเรื่องเด็กหญิงคนหนึ่งที่มันตามจีบมาเป็นปีๆแต่ก็ไม่มีท่าว่าจะติด และยัยคนที่ด่าผมว่าเป็นหน้าตัวเมียด้วย
 
“เรื่องยัยนั่นที่ด่ากูน่ะหรอ...”
 
“อือ มึงอย่าเอาเรื่องแก้วเลยนะ...เขามักจะเป็นแบบนี้”   มันกำลังอ้อนวอนผม ผมคิดว่ามันคงรู้ว่าผมเกลียดผู้หญิงปากจัดแค่ไหน แต่ถือว่าผมยังเห็นยัยนั่นเป็นคนที่เพื่อนผมชอบ ผมจะไม่เอาเรื่องเธอ
 
“กูไม่เอาเรื่องก็ได้..แต่ที่หลังดูแลเมียมึงดีๆหน่อยเหอะ”
 
“ใครเมียกู..แก้วน่ะหรอ..ให้กูจีบติดก่อนเถอะ แค่กูเข้าใกล้แม่งก็ถีบกูซะกระเด็นกระดอนเป็นลูกบอล”   มันก็พูดแบบนี้ทุกวัน ทุกครั้งที่พวกผมถาม ก่อนที่ผมจะหันไปหาไปเขื่อนเพื่อนสนิทผมอีกคนครับ มันกำลังคุยโทรศัพท์อีกทั้งทำเสียงมุ้งมิ้งจนผมจะอ้วกแตก
 
“พี่ป๊อปคะ เป็นแบบนี้อีกแล้วนะคะ”  เสียงจินนี่เองครับ หล่อนชอบเข้ามายุ่งกับผมชอบเข้ามาอยู่ใกล้ ใช่ว่าผมจะอยากอยู่ใกล้เธอหรอก ถ้าไม่ติดว่าหล่อนเป็นลูกเจ้าของผู้มีพระคุณของพ่อกับแม่ผม..ผมก็ไม่คิดจะเข้าใกล้เธอหรอก
 
“น้องจินนี่ของมึงมาว่ะไอป๊อป”  ผมอยากจะกระโดดถีบปากไอเพื่อนสนิทของผมให้ตายคาตีน ก็ผมบอกแล้วไงครับว่าผมไม่ได้ชอบจินนี่สักนิด แม้ใครๆในโรงเรียนต่างก็คอยพูดต่างๆนาๆเรื่องของผม
 
“พี่ป๊อป!วันนี้ไปกินข้าวกันนะคะ”  เธอมักจะมาบอกผมแบบนี้ทุกวัน แล ะพอผมจะปฎิเสธเธอก็จะไปฟ้องพ่อของเธออยู่เรื่อย
 
“ไปอีกแล้วหรอ”
 
“ใช่ค่ะ ไปนะคะพี่ป๊อป..ไปนะ”  จินนี่มาออดอ้อนผม พลางลูบแก้มกับหน้าของแขนของผม อยากจะผลักหัวออกไปไกลๆแต่ผมก็ไม่อยากทำร้ายผู้หญิง
 
“ฉันขัดได้ด้วยหรอ..”  ผมพูดขึ้น เธอเงียบไปเลยล่ะครับ..ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องไป..
 
  เบื่อจริงๆผู้หญิงที่ไล่ตามผู้ชาย..
 
  ผมล่ะเกลียดมันที่สุด..
 
ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนร้าาาา  เรื่องใหม่ๆ แอบรักบรรยายจากชีวิตจริง อิอิ ทนอ่านคำบรรยายหน่อยนะ แต่จะพยายามลดความยาวของมันจร้า ขอบคุณคร้าาา