ไม่ว่านานแค่ไหน....ยังรักแค่เธอ

 
 
 
         คำพูดของจินนี้ทำเอาพวกฉันยืนอึ่งไปเลย..อะไรกันป๊อปปี้ทำจินนี้ท้องหรอ
 
          "แล้วพวกเราจะแน่ใจได้ยังไงว่าพวกเขาทำเธอท้องจริงๆไม่ใช่แค่มาอ้างเฉยๆ"แก้วพูดขึ้น..
 
          พวกนั้นเอารูปขึ้นมาให้ดูมันเป็นรูปที่พวกเธอและพวกป๊อปปี้นอนด้วยกัน
 
          "ถ้ามันเป็นเรื่องจริง..ฉันจะปล่อยเขาไป"ฉันพูดออกไปพร้อมน้ำตา
 
          "ฟาง"แก้วและเฟย์เรียกขึ้นฉันอย่างตกใจ
 
          "เราควรจะปล่อยเขาไปให้เขาไปรับผิดชอบกับสิ่งที่เขาทำไว้นะแก้วเฟย์.."ฉันพูดออกไปแล้วมองหน้าแก้วกับเฟย์ที่ตอนนี้น้ำตาไหลมาอาบแก้วของพวกเธอ
 
          "พวกพี่จะปล่อยพวกเขาไปนะ...ดูแลตัวเองด้วยล่ะกำลังท้องกันอยู่"ฉันพูดพร้อมยิ้มให้พวกนั้นน้ำตาฉันไหลออกาไม่หยุด
 
          "ขอบคุณพวกพี่มากๆนะค่ะที่เข้าใจพวกหนู"พวกนั้นพูดพร้อมเดินออกไป
 
          "แก้วเฟย์..เราควรจะปล่อยเขาไปนะังน้อยลูกทุกคนก็ต้องการพ่อนะ"ฉันพูดออกไปพร้อมน้ำตา..แก้วละเฟย์พยักหน้าพวกฉันเช็ดน้ำตาและเดินออกไป
 
          "อ่าวมากันแล้วหรอจ๊ะ"แม่ฉันพูดขึ้นพร้อมให้พวกฉันไปนั้งตรงข้ามกับพวกป๊อปปี้ตอนนี้พวกฉันไม่มองพวกนั้นเลยแต่ก็รุ้สึกว่าพวกนั้นกำลังมองพวกฉันอย่างสงสัยอยู่
 
 
          "สวัสดีค่ะ"พวกฉันพูดพร้อมกัน
 
          "สุดถ้ายก็ได้เป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วนะ"แม่ป๊อปปี้พูดพร้อมมองมาทางพวกฉัน
 
          "แล้วยังไงล่ะจ๊ะจะว่างวันไหนจะได้นัดกับทางร้านเพื่อนไปดูชุด"แม่ของเขื่อนพูดออกมา
 
          "แม่ค่ะพวกเราขอเปลี่ยนใจไม่แต่งแล้วค่ะ"แก้วพูดพร้อมก้มหน้าเพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตาของเธอ
 
          "ไม่ได้นะแก้ว/ไม่ได้นะเฟย์/ต้องแต่งนะฟาง"พวกนั้นพูดออกมาพร้อมกัน
         
 
           "ทำไมหรอลูกเป็นอะไรกัน"แม่ฉันถามอย่างสงสัยเพราะเมื่อวานยังอยากแต่งอยู่เลยนิ
 
          "ใช่ๆมีะไรกันหรือป่าวลูกทะเลาะอะไรกันหรอ"แม่ป๊อปปี้พูดตอนนี้พวกฉันได้แต่ก้มหน้าเพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตาที่กำลังไหลมาจากแก้มของพวกฉัน
 
          poppy
 
          ตอนนี้ผมงงไปมดแล้วอยู่ดีๆฟางก็ไม่ยอมแต่งกับพวก...มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ยพวกเธอได้แต่ก้มกหน้าไม่ยอมเงยหน้ามามองพวกผมเลย
 
          "ฟาง...ฟางเป็นอะไรครับ..ทำไมถึงไม่แต่งกับป๊อปล่ะ"
 
          "นั้นสิเฟย์มีอะไรหรือป่าว"ไอ้เขื่อนถามออกไปพร้อมจะจับมือเฟย์แต่เธอก็ดึงมือกลับทันที
 
          "ทำไมล่ะแก้วทำไมไม่แต่ง"ไอ้โทโมะถามไปอย่างสงสัย
 
          "พวกนายควรจะไปรับผิดชอบกับสิ่งที่พวกนายทำนะ"ฟางพูดขึ้นเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมตอนนี้เธอร้องไห้เธอร้องไห้ทำไมแล้วผมต้องรับผิดชอบอะไรงงไปหมดแล้ว
 
          "ใช่..แต่คงไม่ต้องบอกหรอกมั้งว่าพวกนายไปทำอะไรเพราะนายคงรู้อยู่แก่ใจดี"แก้วพูดออกไปพร้อมเงยหน้าขึ้นมาใบหน้าของแก้วเต็มไปด้วยน้ำตาทำเอาไอ้โมะอึ้งไปเลย
 
          "อย่างน้อย..ก็คิดถึงเด็กมั้งเด็กทุกคนก็อยากมีพ่อนะ"เฟยืพูดขึ้นพร้อมมองหน้าเขื่อนและเป็นอย่างที่คิดพวกเธอไม่ได้ต่างอะไรกันเลยร้องไห้กันทุกคนแล้วเด็กเด็กที่ไหนเนี้ยตอนนี้ผมงงไปหมดแล้ว
 
          "เด็ก..เด็กที่ไหนกันลูก"แม่ป๊อปปี้พูดอย่างตกใจ
 
          "นั้นสิลูกเข้าใจอะไรผิดกันหรือป่าว"แม่ของฟางภามฟางอย่างตกใจแล้วเด็กที่ไหนว่ะเนี้ย
         
          "ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่ต้องยกเลิกการแต่งงานแบบนี้"ฟางพูดออกมาตอนนี้พวกผงงกันไปหมดแล้วพวกเธอไปรุ้อะไรมากันแน่
 
          "ป๊อปปี้"ฟางเรียกผมพร้อมน้ำตา
 
          "เขื่อน"เฟย์เรียกแล้วมองหน้าเขื่อน
 
          "โทโมะ"แก้วพูด
 
          "เลิกกันเถอะ"พวกเธอพูดออกมาพร้อมๆกันเลิกเลิกอะไรตอนนี้พวกผมทำอะไรไม่ถูกเลย
 
          "ขอโทษด้วยนะค่ะที่เสียมารยาทแบบนี้พวกหนูขอตัวนะค่ะ"ฟางพูดพร้อมเดินออกไปกับเพื่อนของเขา..
 
          "เดี่ยวก่อนฟาง..ไม่เอาอะป๊อปไม่เลิก"ผมพูดออกไปพร้อมจับฟางไว้
 
          "ใช่เฟย์เขื่อนไม่เลิกหรอกนะไม่ยอม"ไอ้เขื่อนพูดพร้อมจับมือเฟย์ไว้
 
          "พวกเราไม่เลิกหรอกนะพวกเรารักพวกเธอนะ"ไอ้โมะพูด
 
          "ปล่อยพวกเราไปเถอะนะ..พวกนายควรจะไปรับผิดชอบกับสิ่งที่พวกนายทำ"ฟางพูดขึ้นแะสบัดมือออกจากผมและเดินออกไปตามด้วยเฟย์และแก้ว
 
          "ป๊อปเขื่อนโทโมะใจเย็นๆก่อนนะเดียวแม่ไปคุยให้"แม่ฟางพูดกับผมพร้อมเดินออกไปหาฟางตามด้วยแม่ของแก้วและแม่ของเฟย์
 
          "ป๊อปเขื่อนโทโมะ...กลับบ้านก่อนลูกเดียวแม่จะคุยให้อีกแรงนะตอนนี้ลุกใจเย็นๆก่อนนะ"แม่ของผมพูดพร้อมเดินนำพวกผมออกไป
 
 

 
 
ไปทำอะไรไว้อีกล่ะ...จะแต่งงานกันอยู่แล้วก็ยังมีมารมาขัดอีกหรอเนี้ย
 
ติดตามกันต่อไปนะ