ไม่ว่านานแค่ไหน....ยังรักแค่เธอ

 

          

 

          poppy

 

          "มากันทำไม..ฟังไม่รู้เรื่องหรอว่าไม่ต้องมายุ่งกันอีกอะ"พอฟางเห็นหน้าผม..เธอก็พูดเสียงเย็นช้าออกมา

 

          "ฟาง..ฟางอย่าพูดเสียงเย็นชาแบบนี้ได้ไหม..ป็อปรู้สึกไม่ดีเลยนะ"ผมพูดไปด้วยเสียงอ่อนล้า

 

          "ทำไมหรอ..แค่นี้เจ็บหรอเลิกเล่นละครได้แล้วนะ"แก้วพูดแล้วมองหน้าโทโมะ

 

          "แก้ว..ฟังกันก่อนดิ"ไอ้โมะรีบพูด

 

          "หึ..พวกฉันฟังพวกนายมามากแล้ว..ไม่จำเป็นต้องฟังอะไรอีกแล้วแหละ"เฟย์พูดขึ้น

 

          "ต้องฟังยังไงพวกเธอก็ต้องฟังเพราะสิ่งที่ฉันจะให้พวกเธอฟังนั้นคือเรื่องจริง"พอไอ้เขื่อนพูดจบพวกผมก็ลางพวกเธอมาที่คอนโดของพวกผม..ซึ่งมันก็อยู่ทีเดียวกับไอ้เขื่อนและไอ้โทโมะห้องก็อยู่ข้างๆกัน

 

          fang

 

 

          ตอนนี้พวกนั้นพาฉันมาฉันมาพี่คอนโดของพวกเขาพอถึงแล้ว..พวกนั้นก็ลากพวกันขึ้นไปที่คอนโดและก็เขาห้องของนายพวกนี้ไป

 

          "นิ..จะพาฉันมาที่นี้ทำไม"ฉันถามไปพร้อมกับสบัดมือของนายนั้นออก

 

          "พามาฟังความจริง"พอนายนั้นพูจบฉันก็เลยทำท่าจะเดินออกแต่กลับถูกนายป็อปปี้ผลักลงไปนอนที่เตียงแล้วนายนั้นก็ขึ้นมาค้อมตัวฉัน

 

          "นินายทำอะไรของนายนิ"ฉันดิ้นและถามมันไป

 

          "เธอก็ฟังฉันสิ...จะได้รู้เรื่องสักที"นายป๊อปปี้พูดขึ้นพร้อมทำหน้าตาจริงจัง

 

          "แล้วถ้าฉันไม่ฟังล่ะนายจะทำไม"ฉันถามออกไปพร้อมมองหน้านายนั้น

 

          "ถ้าเธอไม่ฟังเธอก็จะโดนแบบนี้"

 

          "อือ"อยู่ดีๆนายป๊อปปี้ก็ลงมาจูบฉัน..แต่มันเป้นจูบที่อ่อนหวาน..เต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆที่เขามา

 

          "เธอ..ฟังฉันเเถอะนะฟาง"นายป๊อปปี้ถอนจูบออกไปและก็พูดขึ้น

 

          "ไม่ฉันไม่อยากฟังคำโกหกของนายอีกแล้ว"ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าอย่างเอาเรื่อง

 

          "งั้นฉันก็ต้องใช่วิธีนี้แล้วแหละ"

 

          "อะ..อืออ"นายป๊อปปี้ก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง..นายนั้นพยายามจะแทรกลิ้นเขามาจากที่เป็นจูบที่เร่ารอนกลับกลายเป็นจุบที่อ่อนหวานเราจุบกันจนเกือบจะหมดอากาศหายใจ

 

          "แหกๆๆๆ"ฉันหอบออกมาหลังจากที่นายนั้นถอนจูบออก

 

          "นายทำอะระ..อืออ"ฉันยังพูดนายนั้นก็จูบลงมากอีกครั้งครั้งนี้ฉันเริ่มจูบกลับไปเราสองคนจูบกันไปอย่างเนินนานและตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามือนายป๊อปปี้เริ่มเลื่อนขึ้นมาเลือยๆและตอนนี้นายป๊อปปี้ถอนจูบออกและก็ไปคอเครียก็คอของฉัน

 

 

          "ปะ..ป๊อปปี้..ฟะ..ฟังแล้วฉันฟังแล้วหยุดก่อน"พอฉันได้สติก็รีบหยุดนายป๊อปปี้ที่ตอนนี้มือไม้อยุ่ไม่ซุกเลย

 

          "เธอน่าจะหยุดช้ากว่านี้นะกำลังไปได้ดีเลยนิ"นายป๊อปปี้พุดพร้อมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์  

 

          "หืยยย..ไอ้หมีหื่นหยุดพูดทลึ่งได้แล้วมีอะไรจะพูดก็ว่ามาฉันจะได้กลับบ้าน

 

          "อืมเปิดฟังดูแล้วเธอจะรู้ทุกอย่าง"นายป๊อปปี้พูดพร้อมยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันพอเปิดดุมันคือคลิปเสียง..คลิปเสียงที่นายป๊อปปี้ไปคุยกับเต้ย..ที่แท้พวกเขาก็ว่างแผนสินะ..

 

          "เป็นไงทีนี้เชื่อฉันยัง"นายป๊อปปี้ถามพร้อมยิ้มให้

 

          "ขอโทษน้าาา..หมีน้อย"ตอนนี้บอกได้เลยว่ารู้สึกผิดมากที่คิดมาทั้งหมดมันไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิด

 

          "ไม่หาย"อ่าวแล้วจะทำไงว่ะเนี้ย

 

          "ฉันให้นายขออะไรก็ได้กับฉัน1ขอเลยฉันจะทำให้ทุกอย่าง"ฉันพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง

 

          poppy

 

          ขอได้ทุกอย่างเลยหรอ..ผมมองเธอกลับไปอย่างเจ้าเล่ห์..ผมรู้แล้วว่าจะขออะไร

 

          "ฉันขอให้เธอมาเป็นแฟนกับฉัน"ผมพูดออกไปทำเอาเธออึ้งไปเลย

 

          "ห่ะเป็นแฟนเลยหรอ"เธอถามซ้ำอีกครั้ง

 

          "ใช่...แล้วเธอสัญญาแล้วนะว่าจะทำให้ทุกอย่าง"

 

          "อืมก็ได้"เธอตอบผมมา..ตอนนี้ผมดีใจมากเลย

 

         " จุ๊บ..."ผมหอมแก้มเธอทำเอาเธอแก้มแดงไปเลย   

 

          "อ่ะ...ไอ้หมีนายทำอะไรของนายเนี้ย..ฉันเกลียดนายจริงๆเลยนะเมื่อกี้ก็จูบฉันไปตั้งสองครั้งแล้วนิยังมาหอมแก้มฉันอีกนายจะหื่นไปแล้วนะ..ไอ้หมีหื่น"เธอว่าผมมาอย่างหนัก

 

          "เธอยังพูดไม่จบนิ..ฉนยังแอบไม่สิไม่ได้แอบเธอยังยอมให้ฉัยจังเรื่องร่างของเธอด้วย"ผมพูดออกไปพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์

 

          "อร๊ายยย..ไอ้หมีหยุดพูดไปเลยนะไอ้โรคจิต...ไอ้ๆๆโอ๊ยไม่รู้จะด่าอะไรเลย"ตอนนี้เธอว่าผมไปพร้อมๆกับหน้าแดงมากยัยนี้น่ารักจริงๆเวลาเขินเนี้ย

 

          tomo

 

          ตอนนี้ผมลากแก้วเขามาในห้องพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้เธอ

 

          "อะไร..เอามาให้ทำไม"ยัยนั้นถามอย่าง งงๆ

 

          "เปิดดูแล้วเธอจะรู้ทุกอย่าง"ผมตอบเธอไปเธอก็เลเปิดดูทันที

 

          "อ่าาา..T_Tนายโทโมะฉันขอโทษ..ฉันไม่รู้"พอเธอฟังจบเธอก็รีบมาขอโทษผมเลย

 

          "แล้วนายจะให้ฉันทำไง..ก็ฉันไม่รู้อะ"เธอพูดพร้อมทำหน้าเสียใจ

 

          "เธอจะต้องมาเล่นเกมส์กับฉัน..และก็ห้ามปฎิเสธด้วย..โอเคมั้ย"ผมพูดออกไป

 

          "เออก็ได้..ว่าแต่เกมส์อะไรหรอแล้วมันเล่นอย่างไง"เธอรีบถามผมมาเลย

 

          "ก็เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน..พอเราเรียนจอเธอก็ต้องมาแต่งงานกับฉันและก็มีลูกเดียวกัน..และที่สำคัญใครตายก่อนแพ้"ผมอธิบายให้เธอฟัง..ตอนนี้เธอยืนอึ้งไปเลย

 

          "ง่ายๆอย่างนี้เลยหรอ..ยังไงฉันก็ปฎิเสธไม่ได้อยู่แล้วนิ"เธอตอมผมพร้อมกับยิ้มในโอ๊ยยัยนี้ยิ้มสวยมากเลย

 

          koen

 

          "นินาย..จะลากฉันมาทำไมเนี้ย"เฟย์ถามผมด้วยเสียงเย็นชาหลังจากที่ผมลากเธอเข้าห้องมาแล้ว

 

          "หยุดพูดแล้วเปิดอันนี้ฟัง"ผมพูดพร้อมยื้นโทรศัพท์ให้เธอและเธอก็รับไปฟังแต่โดยดี

 

          "นิเรื่องจริงหรอเนี้ย..นายฉันขอโทษนะ..ฉันไม่ได้ตังใจเขื่อนเฟย์ขอโทษนะ"เธอรีบขอโทษทันทีพร้อมกับทำเสียงควานให้ผม

 

          "ไม่..ก็เธอบอกไม่ให้มายุ่งกันแล้วไช่หรือ..พอเธอฟัวงเสร็จฉันก็จะทำตามที่เธอบอกแล้วนี้ไง"ผมเลยแกล้งงอนเธอ

 

          "เขื่อนนะๆๆๆๆๆหายโกรธนะ"เธอพูดพร้อมเขย่าแขนผม..ผมก็ยังแกล้งไม่ตอบเธออีก

 

          "งั้นถ้าฉันขอนายเป็นแฟนอะนายจะหยโกรธฉันไหม"ห่ะอยู่ดีๆเธอก็ขอผมเป็นแฟน..ผมรีบตอบไปทันทีใครจะให้โอกาสแบบนี้หลุดไปล่ะ

 

          "เธอพูดเองนะ..เราเป็นแฟนกันแล้วนะ"ผมบอกเธอไปและพวกเราก็นั้งคุยกันเต่อไป

 

 

 

---

 

 

 

เป็นไงบ้าง..สนุกกันไหม

 

ชอบก็เม้นบอกกันมั้งนะ เจอกันตอนหน้าค่าา