ไม่ว่านานแค่ไหน....ยังรักแค่เธอ

8.0

เขียนโดย nutpao

วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.50 น.

  35 ตอน
  68 วิจารณ์
  42.90K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 13.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) อุปสรรคกำลังเริ่มต้นแล้ว..16

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

          "ไม่รู้สิ...ดูก่อน"พอนายป๊อปปี้พูดจบก็ตามด้วยเสียงเฟย์

 

          "งั้นแสดงว่าพวกเธอก็ให้โอกาสพวกเราแล้วนะสิ"นายโทโฒะรีบพูดเลย...สงสัยจะเอาจริงยัยทอมของเราเนี้ย

 

          "อืม"ยัยแก้วพูไปแค่คำเดียวเอาพวกนั้นไม่หุบยิ้มกันเลยทีเดียว

 

     แต่ที่ฉันสังเกตุเห็นก็คือสร้อยนายป๊อปปี้นายนั้นทำไมใส่สร้อยนะ...แล้วสร้อยนี้ทำไมมันคุ้นๆอะคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง

 

          แล้วพวกเราก็คุยกันได้สักพักนึงพวกนายป๊อปปี้ก็ขอกลับบ้านก่อนและก็บอกว่าเดียวพรุ่งนี้มารับนะ

 

          "โอเค..งั้นพวกนายก็กลับกันดีๆนะ"ฉันบอกพวกนายป๊อปปี้พวกนั้นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไป

 

          

 

 

          "อ่าวคุณหนูค่ะ..ทำไมวันนี้ตื่นไวจังเลยมีเรียนคาบบ่ายไม่ใช่หรอค่ะ"พอฉันลงมาแม่บ้านก็ถามฉันทันที

 

          "อ๋อ...ใช่ค่ะพอดีว่าอยากไปนั้งเล่นที่มหาลัยก่อนนะค่ะ..ก็เลยตื่นเร็ว"

 

          "ค่ะๆ...แล้วจะทานข้าวที่บ้านหรือไปทานข้างนอกดีค่ะ"แม่บ้านก็ถามมาเพราะเวลาตอนนี้ก็9โมงกว่าๆฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย

 

          "งั้นทานที่นี้ก็ได้ค่ะ"เสร็จแล้วพวกฉันก็ไปนั้งที่โต๊ะ

 

          แต่นั้งได้สักพักก็มีเสียงมารบกวนสมาธิการกินข้าวของฉัน...แต่มันก็เป็นเสียงที่ทำให้ฉันและเพื่อนใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเลย

 

          "สวัสดีครับ"พวกนายป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านและก็พูดเป็นเสียงเดียวกันเลย

 

          "อ่าวพวกนาย...มากันแล้วหรอ..กินข้าวมากันหรือยัง"ตามด้วยเสียงของยัยเฟย์ที่ดูจะเป็นห่วงนายเขื่อนอยู่นะ..โอ๊ยคู่นี้ฉันเบื่อเหลือเกิน..ชอบทำอะไรหวานๆใส่กันทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย

 

          "ยัยเลยอะ..นี้หิวมากด้วยเนี้ย"ตามด้วยเสียงนายป๊อปปี้ที่ตอนนี้มันเดินเข้ามานั้งตรงข้ามกับพวกฉันแล้ว

 

          หลังจากนั้นพวกเราก็พูดคุยกันเล็กน้อยจนทานเสร็จก็ออกมาจากบ้านฉันเพื่อนที่จะไปนั้งเล่นที่สวนหลังโรงเรียน

           แต่วันนี้พวกนั้นเอารถมาขันเดียวโดยมีนายป๊อปปี้เป็นคนขับและฉันก็นั้งข้างคนขับและยัยเฟย์ยัยแก้วก็นั้งข้างหลังพร้อมด้วยนายโทโมะกับนายเขื่อน...

          

          ระหว่างทางที่ขับรถมา..บนรถมีแต่เสียงคุยเสียงหัวเราะของพวกฉันทุกคนพวกนายป๊อปปี้ก็หาเรื่องคุยไปหยุดจนมาถึงมหาลัยนี้แหละ..ฉันก็เดินไปนั้งเล่นพร้อมกับพูดบางอย่างออกมา

 

          "นี้พวกนาย...เราจะได้รู้ตอนไหนหรอว่าเราไปน้องรหัสคนไหน"ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมตอนนี้ฉันอยู่ปี4แล้วและพวกเราก็เรื่อนคณะเดียวกันหมดเลย...และทางมหาลัยก็จะมีกิจกรรมรับน้องเกิดขึ้นแแล้วฉันอยากรู้มากเลยว่าใครเป็นน้องรหัสของฉัน

 

          "ก็คงตั้งแต่วันนี้เป้นต้นไปอะ..แต่ปีนี้จะเป็นน้องๆที่จะต้องหาพี่รหัสของตัวเองเองก่อนที่จะมีกิจกรรมรุ่นน้องเกิดขึ้น"นายโทโมะพูดขึ้น..แล้วฉันจะได้ใครเป็นรุ่นน้องเนี้ยอยากรู้จัง

 

          "ไม่รุ้แหละใครก้ได้..ขออย่าให้เป็นผู้ชายก็พอ"นายป๊อปปี้พูดพร้อมมองหน้าฉันทำเอาฉันหน้าร้อนผ่าวเลย..นายนี้นิ

 

          


 

 

โอ๊ยๆๆๆๆ...ยังไม่ได้หวานกันเลยนะ..จะมีอุปสรรคอะไรหรือป่าวเนี้ย

 

ติดตามกันด้วยน้าา....ถ้าชอบก็ช่วยเม้นช่วยโหวตกันด้วยนะ

 

 

          

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา