วุ่นรักร้ายนายตัวดี

          ตั้งแต่วันนั้นชีวิตที่คิดว่าจะสงบสุขก็พังทลายลง เมื่อรุ่นพี่เข้ามาในชีวิตของผมแต่ชีวิตต้องมีผิดพลาดกันบ้างล่ะน่าา(ปลอบใจตัวเอง)เราต้องทำทุกวันให้ดีที่สุด!ถึงจะมีมารชีวิตก็ตามทีเถอะ
...เที่ยงแล้วจ้าา...
ผมเก็บของใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วเพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
"ไอ่แว่นนน!กินข้าวกันเถอะ!"
เมื่อตะโกนลั่นห้องเรียนของผมจนสะใจแล้วรุ่นพี่ก็เข้ามาลากผมไปกินข้าวรวดเร็ว
...ณ โรงอาหาร...
เราสั่งอาหารมากินกัน รุ่นพี่จะจ่ายให้ผมตลอดจนผมแทบไม่ต้องใช้เงินเลยในแต่ละวัน
"รุ่นพี่ครับ รุ่นพี่ทำแบบนี้ทุกวันไม่เบื่อบ้างหรอครับ"
"จะเบื่อได้ไงก็นายน่ะเป็น...เอ่อ..ไม่มีไร"
"เป็นอะไรครับ รุ่นน้อง คนให้กวน หรือว่า...."
"มะ มะ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้คิดว่านายเป็นคนรักซะหน่อย!"
สตั้นเลยครับ...
"ผะ ผมหมายถึง ตัวตลกของรุ่นพี่ต่างหากครับ"
"กะ กินข้าวไปเถอะ"
รุ่นพี่ก้มหน้ากินข้าวในจานของตัวเองอย่างรวดเร็วจนสำลัก ผมยื่นน้ำให้เขาดื่ม เขารับขวดน้ำกับผมมือสั่นๆ ผมไม่ได้โง่นะครับ รุ่นพี่ รุ่นพี่คิดกับผมอย่างนั้นจริงๆด้วยสินะครับสยองชะมัด
แต่ ยังสรุปไม่ได้ ต้องทดสอบซะหน่อยแล้ว...