วุ่นรักร้ายนายตัวดี

          ตั้งแต่วันนั้นชีวิตที่คิดว่าจะสงบสุขก็พังทลายลง เมื่อรุ่นพี่เข้ามาในชีวิตของผมแต่ชีวิตต้องมีผิดพลาดกันบ้างล่ะน่าา(ปลอบใจตัวเอง)เราต้องทำทุกวันให้ดีที่สุด!ถึงจะมีมารชีวิตก็ตามทีเถอะ

...เที่ยงแล้วจ้าา...

ผมเก็บของใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วเพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้

"ไอ่แว่นนน!กินข้าวกันเถอะ!"

เมื่อตะโกนลั่นห้องเรียนของผมจนสะใจแล้วรุ่นพี่ก็เข้ามาลากผมไปกินข้าวรวดเร็ว

...ณ โรงอาหาร...

เราสั่งอาหารมากินกัน รุ่นพี่จะจ่ายให้ผมตลอดจนผมแทบไม่ต้องใช้เงินเลยในแต่ละวัน

"รุ่นพี่ครับ รุ่นพี่ทำแบบนี้ทุกวันไม่เบื่อบ้างหรอครับ"

"จะเบื่อได้ไงก็นายน่ะเป็น...เอ่อ..ไม่มีไร"

"เป็นอะไรครับ รุ่นน้อง คนให้กวน หรือว่า...."

"มะ มะ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้คิดว่านายเป็นคนรักซะหน่อย!"

สตั้นเลยครับ...

"ผะ ผมหมายถึง ตัวตลกของรุ่นพี่ต่างหากครับ"

"กะ กินข้าวไปเถอะ"

รุ่นพี่ก้มหน้ากินข้าวในจานของตัวเองอย่างรวดเร็วจนสำลัก ผมยื่นน้ำให้เขาดื่ม เขารับขวดน้ำกับผมมือสั่นๆ ผมไม่ได้โง่นะครับ รุ่นพี่ รุ่นพี่คิดกับผมอย่างนั้นจริงๆด้วยสินะครับสยองชะมัด

แต่ ยังสรุปไม่ได้ ต้องทดสอบซะหน่อยแล้ว...