เผลอรักนายสุดฮ็อด

ฟาง   : เจอกันตอนเย็นนะคะ

Thank you : อืมบ๊าย บาย

เขื่อน : บาย

ฟาง  : พี่ป๊อปปี้บ๊ายบายคะ

ป๊อปปี้ : อืม^_^

แก้ว  : ฟางทางนี้!

ฟาง  : แก้วมาเช้าจัง

แก้ว  : แน่อยู่แล้วละ

ฟาง  : 5555

แก้ว  : นั้นพวกพี่เธอออ

ฟาง  : ใช่ เดี๋ยวตอนเย็นก็ได้รู้จัก

แก้ว  : พวกนั้นดังมากเลยนะเนี่ยแต่เอ็ะนั้นมันเพื่อนของโทโมะนิ

ฟาง  : ใครหรอโทโมะ

แก้ว  : เออ...แฟนฉันนะ

ฟาง  : อ๋อ

  ปึก!

แก้ว  : ฟาง!เป็นไรไหม

ฟาง  : มะ มะ ไม่

แก้ว  : นี้เธ...

  แก้วต้องหยุดชะงักเมื่อคนที่ทำฟางล้มนั้นคือออออ

ฟาง  : แก้วเป็นไร

หวาย : นี้เธอ!

ฟาง  : คะ?

หวาย : เธอใช่ไหมคนที่ย้ายมาอยู่บ้านของป๊อปปี้นะ

ฟาง  : ใช่คะทำไมคะ

หวาย : เธอเป็นนนน

ฟาง  : แค่พี่น้องคะ

หวาย : อ๋อ นั้นถ้าเธอมีอะไรกับป๊อปปี้ละก็

แก้ว  : เออหวายเธออย่ามาหาเรื่องฟางตอนเช้าได้มะ

หวาย : นี้แก้วเธอยังไม่รู้สินะว่าถ้ามีอะไรกับฉันเธอ

ฟาง  : นี้เธอเป็นใครมาหาเรื่องอะไรด้วยเนี่ย

หวาย : ฉันชื่อหวายประธารนักเรียนของโรงเรียนนี้และยังเป็นลูกของโรงเรียนนี้อีกด้วย

ฟาง  : อ๋อถึงว่าหาเรื่องได้ทุกคนสินะ

หวาย : นี้!แกกกกก!

ฟาง   : อุๆนี้ลูกโรงเรียนทำอย่างงี้ได้หรอระวังเสียงชื่อนะยะ

  แป็ะ! เสียงดังบนหน้าของฟางเต็มไปด้วยลอยมือของหวาย

แก้ว   : นี้มันจะมากไปแล้วนะ!

  แป็ะ!

หวาย  : อีนางแก้ว

แก้ว    : ขอโทธด้วยนะเรานางสาวไม่ใช่นาง

หวาย   : กรี๊ดดดดดดดดด

  ทางด้านป๊อปปี้ เขื่อน โทโมะ จงเบ เคนตะ

จงเบ    : มากันแล้วหรอกำลังซ้อมกันอยู่เลย

เขื่อน   : ไงจงเบ เคนตะ และโทโมะละ

เคนตะ  : ออกไปด้านนอกนะ

โทโมะ  : เห้ยป๊อปเกิดเรื่องแล้ววะ

  ตอนที่โทโมะพูดทุกคนต่างสงใสว่าเกิดอะไรขึ้นอีกแต่ป๊อปปี้ก็รู้ว่าน่าจะเป็นหวายที่ก่อเรื่อง

ฟาง     : หวายเราบอกให้หยุดไง!

หวาย    : นี้เธอ อย่ามายุ่งเดียวก็โดนคิวเธอ

  ฟางทำทุกวิทีทางให้หวายปล่อยแก้ว

ป๊อปปี้   : หวาย!

  หวายรีบหันไปมองว่าใครเรียกเธอด้วยความหงุดหงินเธอเลยตะโกนไปว่า

หวาย    : อย่ามายุ่....ป๊อปปี้

ป๊อปปี้    : ปล่อยฟางกับแก้วนะ

  จากนั้นหวายก็ปล่อยจนแก้วล้มลงไปกับพื้น

โทโมะ    : แก้ว!เป็นไรไหม

แก้ว       : ไม่เป็นไร

โทโมะ    : ปะไปที่ห้องดนตรีก่อน

หวาย     : ป๊อปปี้คะแต่หวายยย

"......"

  ตึก ตึก ตึก

โทโมะ    : แก้วนั้นก่อนนะ

ฟาง       : ขอบคุณทุกคนนะคะที่มาช่วยฟางกีบแก้ว

เขื่อน     : ไม่เป็นไรเราเป็นพี่น้องกันอยู่แล้วเออใช่นี้โทโมะแฟนแก้ว แล้วส่วนนี้จงเบกับเคนตะ

ฟาง      : สวัสดีคะหนูชื่อฟางนะคะ

โทโมะ จงเบ เคนตะ : ครับ

ป๊อปปี้    : แล้วฟางมีอะไรกับหวายหรอ

ฟาง      : ฟางไม่ได้มีอะไรกับหวายนะคะไม่รู้จักเลยด้วยซำ้

ป๊อปปี้    : ฉันขอคุยกับเธอหน่อยสิ

ฟาง      : ??

  ตึก ตึก ตึก

ฟาง      : มีอะไรหรอคะพี่ป๊อปปี้

ป๊อปปี้    : เธออย่ายุ่งกับหวายเลยนะเราไม่อยากเกิดเหตุการแบบนี้

ฟาง      : คะแต่หวายเข้าเริ่มก่อนนะคะ

ป๊อปปี้    : นั้นแหละ

ฟาง      : ฟางขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ

ป๊อปปี้    : หืม

ฟาง      : พี่ป๊อปปี้เป็นแฟนกับหวายหรอคะ

ป๊อปปี้    : เคยแต่เลิกแล้ว

ฟาง      : ออคะนั้นฟางไม่มีอะไรแล้วขอตัวกลับห้องนะคะ

ป๊อปปี้    : อืม

เรียน

 

 

 

 

เลิกเรียน

Thank you : พี่ฟางได้ข่าวมาว่าพี่ฟางและเพื่อนโดนตบจริงหรอ

ฟาง      : อืม

thank you : ไม่เป็นไรใช่ไหม

ฟาง      : จร้ากลับบ้านเถอะ

เขื่อน     : เร็วทุกคน

ฟาง      : แก้วปะ

แก้ว     : อืมเอะโทโมะไปบ้านฟางด้วยหรอ

โทโมะ   : อืมกะว่าจะไปนอนที่บ้านป๊อปปี้นะ

แก้ว      :  ออ

กลับบ้าน

 

 

ถึงบ้านแม่มารี

แม่ฟาง  : กลับมาแล้วหรอจร้า

ฟาง     : คะ

แก้ว     : สวัสดีคะแม่ฟาง

แม่ฟาง  : สวัสดีจร้านู่แก้วเห็นฟางบอกว่าจะมาบ้านแล้วจะข้างไหมวันนี้แม่มีจะจัดงานปาร์ตี้อ่าจร้า

แก้ว     : อยู่แน่คะ!

ฟาง     : แหม่มีของกินนะอยู่เชียวนะ

แก้ว     : 555คร้า

โทโมะ  : สวัสดีครับแม่ฟางแม่มารี

แม่ฟาง แม่มารี : สวัสดีจร้า

แม่มารี   : วันนี้มาข้างกันหรอจร้า

เขื่อน    : ข้างแค่3คนแม่

แม่มารี   : จงเบและเคนตะไม่ข้างหรอ

จงเบ     : แค่กินข้าวเย็นก็กลับแล้วครับ

แม่มารี    : นั้นไปเล่นบนบ้านก่อนปะ

ทุกคน   : ครับ/คร้า

ฟาง      : แก้วเข้ามาในห้องก่อนสิ

แก้ม      : อืม

ฟาง      : แล้วเธอยังเจ็บอยู่ไหม

แก้ว      : ไม่ละ เออแล้วเฟย์ละ

ฟาง      : เฟย์ไปต่างจังหวัดนะ

แก้ว      : ออ   

         ใครอยากดูตอนต่อไปเม้นเลยและติดตามต่อไปด้วยน่า