ทายาทตัวร้ายกับนายดาราตัวซ่วย

  Roywang
 
 
 
 
  ณ  สนามบินปักกิ่ง
 
 
 
พอผมลงเครื่อง ก็เดินเป็นไก่ตาแตก@-@ มีคนเยอะแยะมากมาย ที่ไม่รู้จัก ผมเดินมาเรื่อยหวังเจอคนรู้จัก
 
 
 
 
"หยวน หยวน"  เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งเรียกผม นั้นคือเคทนั้นเอง
 
 
"เคท"  ผมเดินเข้าไปหา เธอ
 
 
"ว้าวไม่ได้เจอกันแค่ปีเดียวเอง หล่อขึ้่นเยอะน่ะ"
 
 
"ไม่ต้องมาพูดเลย เธออยู่ๆก็ลาออกจากโรงเรียนไป เพื่อนๆเสียใจน่ะ"
 
 
"ขอโทษน่ะเราก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะได้ย้ายเร็วขนาดนี้"
 
 
"เชอะไม่ต้องมาพูดเลย"
 
 
"โทษที่"
 
 
"เฮ้อช่างเถอะ"
 
 
"แล้วนี้คิดยังไงมาปักกิ่้งอะ?"
 
 
"ไม่มีที่ไป"
 
 
"ห่ะ ว่าไงน่ะแล้วพ่อแม่ละ"
 
 
"นูนบนสวรรค์" ผมพูดพร้อมชี้ขึ้นบนฟ้า
 
 
"อ่าวไหงงั่นละ"
 
 
"ก็มันเป็นไปแล้วหงะTT"
 
 
"เอ่อๆ ไปกันจะได้ไปหาห้องพักกัน"
 
 
"ห้องพัก? เธอไม่ได้มีบ้านอยู่นี้หรอกเรอะ"
 
 
"มีเป็นบ้านของคุณลุง แต่ฉันเกรงใจเลยขอย้ายมาอยู่ห้องพัก"
 
 
"อ๋อ"
 
 
 
 
พอตกลงกันเสร็จผมก็ลากกระเป๋า เดินตามเคทไปเรื่อยๆ  
ขณะที่กำลังเดินตามเคท เพลินๆ ก็ไปชนเข้ากับใครคนหนึ่งเข้า   ผมถึงกับล้มลงกับพื้นเลยที่เดียวนี้มันชนเรอะเนี๊ย
 
 
 
 
"ขอโทษครับ"
 
 
"เดินดูทางบางสิ ไม่เห็นฉันรึไง"
 
 
"ขอโทษจริงๆครับผมผิดเองแหละ พอดีมั่วแต่ดูโทรศัพท์"
 
 
"หยวนเป็นอะไรมากรึปล่าว"  เคททักขึ้นและมาพยุงตัว
 
 
"ยังถามมาได้น่ะเคท"
 
 
"อ้าวเคท"  คนที่ชนผมทักเคทขึ้น
 
 
"อ้าวจุนไค มาทำอะไรเรอะ"
 
 
"พอดีเรามาทำงานน่ะ"
 
 
"หยวนนี้จุนไคน่ะ จุนไคนี้หยวนเพื่อนเรา"
 
 
"รู้จักกันเรอะ"
 
 
"จุนไคเค้าเป็นดาราของวงTFBOYSน่ะ"
 
 
"ไม่รู้จักเรอะ"
 
 
"ไม่เลยแม้แต่น้อย แต่ไปกันเถอะฉันไม่ชอบยุ่งกับคนดังเดียวมันจะมีเรื่องตามมา"
 
 
"เดียวสิ"
 
 
 
 
ผมไม่ฟังเค้าแล้วเดินจับแขนเคทออกมาข้างนอก สนามบิน
 
 
"นายไม่น่าพูดแบบนั้นเลยน่ะหยวน "
 
 
"ช่างฉันเถอะนาย ฉันก็ไม่อยากยุ่งกับดาราจริงๆมันวุ่นวายน่าลลำคาญ"
 
 
"นิสัยนี้ยังเหมือนเดิมเลยน่ะ"
 
 
"มันเป็นข้อเสียของฉันแต่ก็ใช่ได้ดีเสมอ"
 
 
"จร้าๆ ไปกัน"
 
 
 
 
และผมก็นั่ง รถมาถึงหน้าหอพักแห่งหนึ่ง
 
 
 
"เธออยู่ที่นี้เรอะเคท"
 
 
"ใช้ ถึงจะไม่หรูเท่าไหร่แต่ก็อยู่สบายน่ะ"
 
 
"เรอะ"
 
 
"อากาศตอนเช้าดีมากๆ แถมราคาห้องถูกด้วย"
 
 
"ข่าวดีของวันนี้ฮ่าๆ ค่าห้องถูก"
 
 
 
ผมพักอยู่ห้อง407 ส่วนเคทอยู่ห้อง408 
 
 
 
 
"อยู่ข้างกันเลย "
 
 
"เคทมาปลุกด้วย"
 
 
"อ้าวไหงงั่นละ"
 
 
"ก็ฉันตื่นสายนิ= ="
 
 
"อ่าๆเดียวจะพยายามมาปลุกแล้วกัน"
 
 
"อ๋อแล้วเธอ ทำงานที่ไหนเรอะฉันจะทำด้วย"
 
 
"เดี๋ยวนายเอาของไปเก็บก่อนน่ะจะพาไป"
 
 
"โอเค^^"
 
 
 
 
พอผมเก็บของเสร็จก็ลงไปหาเคท และก็นั่งรถสักพักก็ถึงที่หมาย
 
 
 
"บริษัทTFBOYSนี้เรอะที่ทำงานของเธอ"
 
 
"ใช่สิ"
 
 
"หน้าที่อะไร"
 
 
"ผู้สร้างฉากน่ะ ช่วยจัดเตรียมการแสดงของวงTFBOYS"
 
 
"เธอก็เลยรู้จักหมอนั้นน่ะเรอะ"
 
 
"ใช้สิ"
 
 
"อยากจะบ้าตาย"
 
 
"งั่นเดี๋ยวนายเดินเล่นไปรอบๆรอน่ะฉันไปทำงานก่อน"
 
 
"อืม"
 
 
"เดี๋ยวจะพาไปสมัครเรียนด้วย"
 
 
"อ๋อนั้นสิต้องเรียนด้วย ทำงานพร้อมเรียน ฮ่าๆ"
 
 
"เดี๋ยวหาไรกินเลยน่ะ"
 
 
"โอเค"
 
 
 
 
 
ผมก็เดินเล่นเพลินๆรอเคท ทำงาน และแล้วมันก็ ไปเจอกับคนที่ไม่อยากเจอเป็นที่สุด อยู่ต่อหน้าด้วย
 
 
 
 
"อ้าวนาย ที่เจอกันตอนสนามบิน"   จุนไค= ="
 
 
"เฮือก "
 
 
"เงียบทำไหมละ"
 
 
"นี้ใครเรอะจุนไค" เสียงของเด็กหนุ่มหน้าตาดีใช้ได้ เดินเข้ามา
 
 
"อ๋อเพื่อนของเคทน่ะเซียนซี"
 
 
"อ่าเราชื่อ อี้หยาง เซียนซีน่ะ นายชื่ออะไร?"
 
 
"หวังหยวน"
 
 
"ยินดีที่ได้รู้จัก^^"
 
 
"เหมือนกัน"
 
 
"เซียนซีโทรศัพท์ของฉันละ แล้วนี้ใครนิ"
 
 
"อ๋อเพื่อนของเคทน่ะ"
 
 
"เรอะ หวัดดีเราชื่อ หลิว จื่อหงน่ะยินดีที่ได้รู้จัก "
 
 
"เหมือนกัน" ตายห่า รู้จักดาราเยอะเกินไปแล้ววันนี้
 
 
"จุนไค เซียนซี จื่อหง มาเร็วรถกำลังจะออกแล้ว"
 
 
"ครับ"  ทั่งสามตะโกนพร้อมกัน
 
 
"งั่นไว้เจอกันใหม่น่ะ"
 
 
"อ่า"  ไม่อยากเจอโว้ย
 
 
 
 
และผมก็รอดจาก สถานการณ์เลวร้ายมาได้  เพราะผมไม่ค่อยชอบ ทักใครอะใครก็ไม่ชอบทักผมมากนักพอเจอแบบนี้
ก็เหนื่อยเหมือนกัน ไม่ชินกับการถูกลุม ทักน่ะ
 
 
 
 
"หยวนทางนี้ ฉันเสร็จงานแหละ"
 
 
"เรอะ"
 
 
"อ่าวเป็นอะไรไป"
 
 
"โดนลุมทักเลยรู้สึกอึดอัดเฉยๆน่ะ"
 
 
"ใครเรอะ"
 
 
"จะใครสะอีกละก็จุนคงจุนไคอะไรนั้นแหละ"
 
"ถูกทักจัดเต็มอะดิ"
 
 
"อย่าย่ำได้ไหม"
 
 
"งั่นไปกัน"
 
 
"โอ๊"
 
 
 
พอผมไปสมัครเรียนเสร็จก็กลับหอ มานอน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ฮ่าๆ
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปแว้วกับตอน แรก รอตอนต่อไปน่ะ