วงวนแห่งรัก

 วันนี้กัส...มีธุระที่มหาลัย...อ่อ...แต่ตอนเที่ยงเงินไปรอกัสที่ร้่านอาหารปากทางเข้าบ้านเรา
นะ...แล้วเจอกัน...
ข้อความทางไลน์ที่กัสส่งมาให้ผมเมื่อเช้า...หลังจากที่กลับมาจากทะเล...กัสเปลี่ยนไปมาก...มาก
จนผมนึกภาพกัสคนเก่าไม่ออก...ความรักที่ผมกับกัสร่วมกันสร้าง...วันนี้มันเป็นรูปร่างแล้ว...ถึงแม้ว่า
มันจะยังไม่ชัดเจน...แต่ผมก็จะรอ...
" กัส...อ่อ...วันนี้วันเกิดเฟิน...เฟินอยากให้กัส...อยู่เป็นเพื่อนเฟิน...ครั้งสุดท้ายได้ไหม...ในฐานะ
คนรัก...รักครั้งสุดของเฟิน...อ่อ...เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม"
"ได้สิ...กัสขอบคุณเฟินมากนะสำหรับทุกอย่าง...เฟินน่ารักมากรู้ไหม...กัสเชื่อว่าเฟินจะเจอคนที่ใช่
เร็ว...นี้..แน่นอน...ถึงความสัมพันธ์ของเราจะเปลี่ยน...แต่ความเป็นเพื่อนของเรายังเหมือนเดิมนะ
ครับ..."
"กัส...เฟินรักกัสนะ...ถึงแม้ความรักของเฟินจะไม่สมหวังแต่เฟินขอแค่ได้ยืนมองกัสตรงนี้...แบบ
ห่างๆ เฟิน...ขอให้กัสมีความสุขกับความรักครั้งใหม่นะ..."
"เพื่อน...กัสคนนี้น่ารักที่สุด..."
......................ร้านอาหาร................
ผมรอกัสมาครึ่งชั่วโมงแล้ว...สั่งน้ำมาดื่มจนหมดไปสามแก้ว...กัสก็ยังไม่มีสักที...กัสคงติดธุระ
มั้ง...ผมจึงเดินกลับบ้าน...แต่ระหว่างทางฝนมันตกชะงั้น...แถมที่หลบฝนก็ไม่มีผมจึงต้องวิ่ง...แต่
ในจังหวะที่วิ่ง...รถที่ผมคุ้น ๆ จอดอยู่ร้านฝั่งตรงข้ามผม..มองสติชเกอร์รูปแพนด้ากับแพนวิ้นที่ติด
อยู่ที่กระจกผมก็รู้คำตอบทันที...ผมจึงวิ่งตรงไปที่รถแต่...
"กัส...เฟิน...ขะ...ขอ...กอดได้ไหม...กอดแบบเพื่อน.."
"ได้สิ...เพื่อนขอกอดทั้งที...ต้องได้อยู่แล้ว...."
"หมับ!!...กอดแน่น ๆ เลย...เป็นไง...เฟิน...อุ่นไหม...." ความรักสำหรับผมกับเฟินมันคงอยู่ใน
สถานะเพื่อน...เพื่อนสนิท...ที่ผมรักเท่านั้น....อ้อมกอดนี้มีไว้ให้สำหรับความเป็นเพื่อนของเรา..ผม
จึงกระชับอ้อมกอดเพื่อปลอบใจเฟิน...ผมรุ้ดีว่าเฟินเจ็บปวด...แต่ในความเจ็บปวดนั้น...มันจะสอนให้
เฟินเข้มแข็ง...แต่...ทันที่ที่ผมปล่อยอ้อมกอด...ผมก็ต้องตกใจเมื่อ...
"เงิน!!!!..." สภาพของเงินที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยฝน...ใบหน้าที่นองไปด้วยน้ำฝนนั้น...ผมรู้ดีมัน
เคลือบไปด้วยน้ำตาของเงิน...ที่ไหลออกมา...ต่อหน้าผม...ผมลืมไปได้ไงนะว่าวันนี้ผมนัดเงินไว้...
"กัส...อ่อ...งะ...เงินแค่เดินผ่านมา...กะ...กำลังจะกลับแล้ว...งะ...งั้นเงินขอตัวก่อนนะ" กัสนัดผม
ไว้...แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ากัสจะไปตามนัดสินะ...เพราะไม่ว่ากัสจะรักผมแค่ไหน...ความรัก
ของผมมันก็แพ้ตัวจริงอยู่ดี...ผมควรจะยอมแพ้...ยอมถอยออกมาได้แล้ว...
"กัส...ดะ...เดี๋ยว..เฟินกลับก่อนก็ได้นะ...กัส...ไปหาเงินเถอะ...ขอบคุณสำหรับวันนี้นะค่ะ.."
"เฟิน!!...ขอบคุณมากนะ...ขอบคุณที่เข้าใจกัสเสมอ.."
.................บ้านไวท์............
"เงิน!!!....กัสอธิบายได้นะ....คือ.." ใบหน้าของงเงินที่ผมเห็นผ่านประตูใส ๆ...หน้าที่ซีด...ตาที่
บวม...ปากที่สั่นระริกของเงิน...บงบอกให้รู้ว่าเงิน...ไม่สบาย...เงินป่วยเพราะผม...
"กัส...เงินเข้าใจกัสนะ...เงินรู้ดีว่าเงินอยูในฐานะไหน...กัส...ไม่ต้องห่วงหรือรู้สึกผิดเลย...."
"เงิน...เปิดประตูก่อน...กัส...ไม่ชอบเลยที่เงินคิดแบบนั้น...กัสบอกแล้วไงว่าเงินคือหัวใจ...คือ
ความรักของกัส..." ผมเห็นหน้าต่างบานหนึ่งที่มันเปิดอยู่ผมจึงปืนเข้าไป...
"เงิน!!...เก็บเสื้อผ้าไปไหน...กัสไม่ให้เงินไป..."
"ปล่อย!!....กัสจะให้เงินอยู่เป็นก้างตำใจของความรักของกัสทำไม...เฟินเค้ารอกัสอยู่....."
" เฟิน...กับกัสเราเลิกกันแล้ว...ตอนนี้กัสเป็นของเงินแล้วนะ...ทั้งตัวและหัวใจ..."
"จะ..จริงรึเปล่า...กัสเลิกกับเฟินแล้ว...อ่อ...แล้วที่กอดกัน..."
"ก็กอดแบบเพื่อนไง...แบบเพื่อนสนิท..."
"แบบเพื่อน..."
"ใช่...แต่ถ้ากอดแบบคนรักต้องแบบนี้...หมับ!!!...จุ๊บ...." กัสรวบตัวผมไว้ในอ้อมกอดแล้วจุ๊บลงที่
แก้มผม...
"กัส...งะ...เงิน...หนัก..."
"หนักเหรอ...งั้นเข้าห้องกัน"
"ห๊ะ!!...กัส...ทะลึ่ง...."
"ทะลึ่งตรงไหน...ก็ชวนเงินเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด...ก็ดูสิเงินกับกัสเปียกกันขนาดนี้..."
"อ่อ...ดะ...เดี๋ยว...กะ...กัส...อุ๊ย!!...อ่า...อืมมมมมม...." ผมอดครางไม่ได้ด้กัสเล่นเปลี่ยนชุดให้
ผมด้วยการจับผมลงอ่างน้ำแล้วถอดเสื้อผม...พร้อมกับขึ้นค่อมผม...แล้วดึงส่วนนั้นของกัสออก
มา...ให้ผมสัมผัส...กัสบอกให้ผมลูบมัน...ยิ่งผมลูบมันนานเท่าไหร่กัสก็ยิ่งดึงรั้งส่วนนั้นของผมไป
ด้วย...
"อ่อ...อืมมมมมมม...เงิน...ดึงมันหน่อยก้ได้...กัสอึดอัด...อยากปล่อยแล้ว...อ่ออออออ...อ่าาาาา
..ไปพร้อมกันนะครับ...อืออออ....อ่าาาา....อืมมมมมมม...ฮึก...ฮึก..."
บทรักที่ละเลงในห้องกัส...มันดังไปด้วยเสียงครางที่เงินเอ่ยมันออกมาด้วยความเสียว....ความ
สุข...ความรัก...ครั้งนี้...มีสมบูรณ์แล้ว...เพราะผม...ได้มันมาครอบครอบทั้งตัวและหัวใจ...
................ตอนของกัสเงินจบแล้ว........รอลุ้นตอนจบของกัปไวท์ด้วยนะค่ะ^^..........