ทำไมต้องเป็นนาย (KAIHUN)

''งง กับชีวิต...''
จงอินพูดพร่ำพรึมกับตัวเอง
''เอาล่ะนักเรียน วิชาต่อไปเป็นวิชาพละนะให้ลงไปเรียนที่ สนามกีฬา ด้านล่างนะ''
คุณครูที่ปรึกษากล่าว
''ครับ/ค่ะ''
นักเรียนทุกคนในห้องตอบอาจารย์
''พละ เหรอ ง่าย จะ ตาย''
จงอินบ่นคนเดียว
''ง่ายตรงไหนวะเพื่อน หรือเป็นเพราะนายมีกล้ามเยอะนักหรือไง''
เพื่อนจงอินถาม เพราะเห็นว่าจงอินชอบอวดดีด้านนี้
''ถ้ามีแล้วจะทำไมอิจฉาอ่อ 555''
จงอินเยาะเย้ยเพื่อน
''เออ...ช่างมันเหอะไปเรียนกันได้แล้ว''
เพื่อนจงอินรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
 
ระหว่างจะเดินลงไปไม่นาน ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
 
''เซฮุน มีแฟนรึยังคะ''
ผู้หญิงชั้นเรียนเดียวกันกับเซฮุนและจงอินถามเซฮุนไปด้วยความอยากรู้
''ยังไม่มีหรอก ครับ แหะๆ''
เซฮุนตอบไปตามความจริง
''แหม ถ้ายังไม่มีถ้าจะจีบได้ป่าว''
ผู้หญิงอีกคนถามขึ้นมาระหว่างนั้น
''ขอ คิด ดู ก่อน ละ กัน ครับ''
เซฮุน ตอบๆ ไปงั้น
''กรี๊ด.....เซฮุนบอกว่าจะเก็บไปคิดล่ะ''
ผู้หญิงคนนึงเดินแตกตัวออกมาจากเซฮุนแล้วเล่าให้เพื่อนอีกคนนึงฟัง
''เอ้า นักเรียน มาพอร์มร่างกายกันก่อนนะ''
คุณครูพูดแล้วให้นักเรียนทำตาม
''1 2 3 4 5 6 7 8 9 10''คุณครูพูดทำท่าพร้อมกับนับเลขไปด้วย
''เออนี่จงอิน''
ระหว่างกำลังพอร์มเพื่อนของจงอินก็ได้ถามจงอินไปว่า
''ที่ว่านายเป็นเกย์อ่ะจริงป่ะ?''
เพื่อนของจงอินถามด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง
''ก็อาจจะจริงล่ะมั้ง''
จงอินตอบคำถามของเพื่อนเขาแล้วก็มุ่งมั่นกับการพอร์มต่อ
''เห้ย...เอาจริงๆนายเป็นเกย์ป่ะเนี่ย''
เพื่อนของจงอินเริ่มตะคอกเสียงดังใส่
 
คุณครูและนักเรียนในชั้นเรียนหันมามองทั้งคู่กันหมด
 
''พวกนายเป็นอะไรกัน ทะเลาะกันเหรอ''
คุณครูถามทั้งคู่ไป
''เปล่าครับ''
จงอินตอบแทนเพื่อน
''ไอจงอิน!!!''
เพื่อนมันทำสีหน้าไม่พอใจ
''เดี๋ยวหลังเลิกเรียนค่อยคุยกัน''
 
ออด............
 
''เลิกเรียนซะที....อือ...''
จงอินพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจเล็กน้อย
''ไอจงอินเราจะมาคุยกันได้ยัง''
เพื่อนจงอินถามย้ำอีกครั้ง
''เออๆ ตามฉันมา''
จงอินพูดพร้อมกับเดินไปยังห้องๆหนึ่ง
''ว่ามา''
จงอินพูดไม่รอช้า
''เมื่อไหร่นายจะบอกฉันซะทีว่านายเป็นเกย์รึเปล่าจงอิน''
เพื่อนจงอินก็ยังย้ำคำถามเดิม
''ทำไมนายอยากรู้นักล่ะ''
จงอินถามด้วยตวามสงสัย
''ถ้านายบอกฉัน แล้วนายก็จะรู้เอง''
เพื่อนของจงอิน เริ่มมีท่าทีกังวลใจ
''ใช่ ฉันคิดว่าฉันเป็นเกย์ เพราะฉันไม่เคยรู้จักความรักแล้วก็ไม่เคยชอบผู้หญิงด้วย''
จงอินให้คำตอบกับเพื่อนของเขาไม่นานนักเพื่อนของเขาก็มีท่าทีที่ดีขึ้นและถามอีกว่า
''ถ้างั้นนายจะรับฉันเป็นแฟนคนแรกของนายได้หรือเปล่า''
เพื่อนจงอินไม่รอช้ารีบถามคำถามนี้ออกไปโดยทันที
''เหอะ ขอโทษนะเพื่อนฉันคิดว่าฉันรักนายไม่ได้่''
จงอินปฏิเสธการสารภาพรักของเพื่อนอีกฝ่าย
''จะ..จงอิน''
เพื่อนทำท่าเหมือนจะร้องไห้
 
เอี๊ยดดด........
 
เสียงเปิดประตูในห้องที่จงอินและเพื่อนของเขาอยู่กันสองต่อสองก็ถูกเปิดขึ้นผลปรากฎว่าเป็น
''หืมมม...พวกนายสองคนมาทำอะไรกันที่นี่เนี่ย?''
เซฮุนถามไปพร้อมกับกำลังเดินแบกกล่องๆนึงไปเก็บไว้
''ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่มาคุยธุระกับเพื่อนฉันแปปเดียวก็จะกลับ''
จงอินพูดแบบลอยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็เดินออกไป
''ฮึกกๆๆ....ฮืออ....''
เสียงเพื่อนจงอินยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้อยู่คนเดียว
''นี่นายไม่เป็นไรนะ? ... จงอินทำอะไรให้หรือเปล่า''
เซฮุนถามพร้อมกับปลอบใจเพื่อนของจงอิน
''ฮืออออ....''
เพื่อนจงอินไม่ตอบได้แต่ร้องห่มร้องไห้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
''หน็อยย....จงอินน!!!''
เซฮุนพูดพลางโกรธนิดหน่อยแล้วรีบเดินตรงไปหาจงอินทันที
''นี่!!!!!!!!''
เซฮุนตะโกนเรียนจงอินจากทางไกล
''จงอินนนนน!!!!!''
จงอินหันมา แล้วก็พบว่า เซฮุนเดินตามหลังมาติดๆ
''เหวอ นายมีอะไรเนี่ย ทำไมต้องลากฉันไปด้วย''
เซฮุนกำลังลากจงอินไปยังที่ๆสามารถคุยกันได้สะดวก
''นายไปทำอะไรให้เพื่อนนาย?''
เซฮุนถามไปพร้อมกับทำท่าทีไม่พอใจ
''แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายเล่าเซฮุน?''
จงอินถามคำถามนี้ไปก่อนเซฮุนเปลี่ยนสีหน้าแล้วก็ถามอีก
''เออน่าถึงจะไม่เกี่ยวกับฉันก็เหอะแต่เราก็เป็นลูกผู้ชายหัวอกเดียวกันนะ''
เซฮุนตอบแล้วทำท่าเหมือนจะท้าทายตัวเอง
''เฮ้อออ.....''
จงอินถอนหายใจสักระยะแล้วก็ยอมบอกเซฮุนว่า
''เพื่อนฉันคนเมื่อกี้เขามาสารภาพรักฉัน''
เซฮุนถึงกับชะงัก ทำหน้าเหมือนกับว่าในโลกนี้มีชายรักชายด้วยเหรอเนี่ย
''อะ...เอ่อ...ฉันขอโทษ''
เซฮุนรู้สึกผิดทีไปถามเรื่องแบบนั้น เซฮุนนึกว่าจงอินไปแกล้งเพื่อนเขาเองซะอีก
''และฉัน....ก็ปฏิเสธเขาไป''
เซฮุนเริ่มไม่เหลือความเห็นใจเมื่อสักครู่แล้วถามกลับไปว่า
''ทำไมนายไม่รับรักเขาล่ะเขาอาจจะแอบชอบนายมานานแล้วก็ได้นะ?''
จงอินหันมามองหน้าเซฮุนแล้วก็พูดว่า
''ฉันว่าฉันมีคนที่ชอบแล้วล่ะ''
เซฮุนหน้าแดงนิดๆ แล้วก็ตอบกลับไปว่า
''คนๆนั้นคงจะโชคดีมากเลยเนอะที่มีแฟนหล่อๆอย่างนาย''
จงอินตอบกลับไปว่า
''ถ้าคนนั้นไมใช่ผู้หญิงล่ะ?''
เซฮุนหน้าแดงกว่าเดิมแล้วก็ตอบกลับไปว่า
''อย่าบอกนะว่านายเป็นเกย์อย่างที่นายเคยพูดตอนชั้นเรียนน่ะ?''
จงอินมีท่าทีดีใจแล้วก็ซักถามไปว่า
''ฟังด้วยหรอ?''
จงอินยิ้มให้เซฮุน
''เออน่า.....''
เซฮุนพูดพร้อมกับกำลังเดินกลับไป
''เฮ้ เซฮุน''
จงอินเรียก
''หืม?''
เซฮุนตอบรับขำเรียกของจงอิน
''ขอเบอร์หน่อยดิ''
เซฮุนตกใจ
''เออๆ อ่ะนี่เบอร์ชั้นนะมีอะไรก็โทรมาได้''
เซฮุนเดินกลับไปอีกครั้ง
''เอ่อ.....เซฮุน''
จงอินเรียกอีกครั้ง
''อะไรอีกเล่าาาา....''
เซฮุนเริ่มรำคาญ
''เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ ต่อไปนี้ฉันขอกลับบ้านด้วยคนนะ''
เซฮุนยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า
''ได้เลยเพื่อนจงอิน''
 
ทั้งคู่เดินกลับบ้านด้วยกันตั้งแต่นั้นมา