ทำไมต้องเป็นนาย (KAIHUN)

''งง กับชีวิต...''

จงอินพูดพร่ำพรึมกับตัวเอง

''เอาล่ะนักเรียน วิชาต่อไปเป็นวิชาพละนะให้ลงไปเรียนที่ สนามกีฬา ด้านล่างนะ''

คุณครูที่ปรึกษากล่าว

''ครับ/ค่ะ''

นักเรียนทุกคนในห้องตอบอาจารย์

''พละ เหรอ ง่าย จะ ตาย''

จงอินบ่นคนเดียว

''ง่ายตรงไหนวะเพื่อน หรือเป็นเพราะนายมีกล้ามเยอะนักหรือไง''

เพื่อนจงอินถาม เพราะเห็นว่าจงอินชอบอวดดีด้านนี้

''ถ้ามีแล้วจะทำไมอิจฉาอ่อ 555''

จงอินเยาะเย้ยเพื่อน

''เออ...ช่างมันเหอะไปเรียนกันได้แล้ว''

เพื่อนจงอินรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

 

ระหว่างจะเดินลงไปไม่นาน ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

 

''เซฮุน มีแฟนรึยังคะ''

ผู้หญิงชั้นเรียนเดียวกันกับเซฮุนและจงอินถามเซฮุนไปด้วยความอยากรู้

''ยังไม่มีหรอก ครับ แหะๆ''

เซฮุนตอบไปตามความจริง

''แหม ถ้ายังไม่มีถ้าจะจีบได้ป่าว''

ผู้หญิงอีกคนถามขึ้นมาระหว่างนั้น

''ขอ คิด ดู ก่อน ละ กัน ครับ''

เซฮุน ตอบๆ ไปงั้น

''กรี๊ด.....เซฮุนบอกว่าจะเก็บไปคิดล่ะ''

ผู้หญิงคนนึงเดินแตกตัวออกมาจากเซฮุนแล้วเล่าให้เพื่อนอีกคนนึงฟัง

''เอ้า นักเรียน มาพอร์มร่างกายกันก่อนนะ''

คุณครูพูดแล้วให้นักเรียนทำตาม

''1 2 3 4 5 6 7 8 9 10''คุณครูพูดทำท่าพร้อมกับนับเลขไปด้วย

''เออนี่จงอิน''

ระหว่างกำลังพอร์มเพื่อนของจงอินก็ได้ถามจงอินไปว่า

''ที่ว่านายเป็นเกย์อ่ะจริงป่ะ?''

เพื่อนของจงอินถามด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง

''ก็อาจจะจริงล่ะมั้ง''

จงอินตอบคำถามของเพื่อนเขาแล้วก็มุ่งมั่นกับการพอร์มต่อ

''เห้ย...เอาจริงๆนายเป็นเกย์ป่ะเนี่ย''

เพื่อนของจงอินเริ่มตะคอกเสียงดังใส่

 

คุณครูและนักเรียนในชั้นเรียนหันมามองทั้งคู่กันหมด

 

''พวกนายเป็นอะไรกัน ทะเลาะกันเหรอ''

คุณครูถามทั้งคู่ไป

''เปล่าครับ''

จงอินตอบแทนเพื่อน

''ไอจงอิน!!!''

เพื่อนมันทำสีหน้าไม่พอใจ

''เดี๋ยวหลังเลิกเรียนค่อยคุยกัน''

 

ออด............

 

''เลิกเรียนซะที....อือ...''

จงอินพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจเล็กน้อย

''ไอจงอินเราจะมาคุยกันได้ยัง''

เพื่อนจงอินถามย้ำอีกครั้ง

''เออๆ ตามฉันมา''

จงอินพูดพร้อมกับเดินไปยังห้องๆหนึ่ง

''ว่ามา''

จงอินพูดไม่รอช้า

''เมื่อไหร่นายจะบอกฉันซะทีว่านายเป็นเกย์รึเปล่าจงอิน''

เพื่อนจงอินก็ยังย้ำคำถามเดิม

''ทำไมนายอยากรู้นักล่ะ''

จงอินถามด้วยตวามสงสัย

''ถ้านายบอกฉัน แล้วนายก็จะรู้เอง''

เพื่อนของจงอิน เริ่มมีท่าทีกังวลใจ

''ใช่ ฉันคิดว่าฉันเป็นเกย์ เพราะฉันไม่เคยรู้จักความรักแล้วก็ไม่เคยชอบผู้หญิงด้วย''

จงอินให้คำตอบกับเพื่อนของเขาไม่นานนักเพื่อนของเขาก็มีท่าทีที่ดีขึ้นและถามอีกว่า

''ถ้างั้นนายจะรับฉันเป็นแฟนคนแรกของนายได้หรือเปล่า''

เพื่อนจงอินไม่รอช้ารีบถามคำถามนี้ออกไปโดยทันที

''เหอะ ขอโทษนะเพื่อนฉันคิดว่าฉันรักนายไม่ได้่''

จงอินปฏิเสธการสารภาพรักของเพื่อนอีกฝ่าย

''จะ..จงอิน''

เพื่อนทำท่าเหมือนจะร้องไห้

 

เอี๊ยดดด........

 

เสียงเปิดประตูในห้องที่จงอินและเพื่อนของเขาอยู่กันสองต่อสองก็ถูกเปิดขึ้นผลปรากฎว่าเป็น

''หืมมม...พวกนายสองคนมาทำอะไรกันที่นี่เนี่ย?''

เซฮุนถามไปพร้อมกับกำลังเดินแบกกล่องๆนึงไปเก็บไว้

''ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่มาคุยธุระกับเพื่อนฉันแปปเดียวก็จะกลับ''

จงอินพูดแบบลอยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็เดินออกไป

''ฮึกกๆๆ....ฮืออ....''

เสียงเพื่อนจงอินยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้อยู่คนเดียว

''นี่นายไม่เป็นไรนะ? ... จงอินทำอะไรให้หรือเปล่า''

เซฮุนถามพร้อมกับปลอบใจเพื่อนของจงอิน

''ฮืออออ....''

เพื่อนจงอินไม่ตอบได้แต่ร้องห่มร้องไห้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

''หน็อยย....จงอินน!!!''

เซฮุนพูดพลางโกรธนิดหน่อยแล้วรีบเดินตรงไปหาจงอินทันที

''นี่!!!!!!!!''

เซฮุนตะโกนเรียนจงอินจากทางไกล

''จงอินนนนน!!!!!''

จงอินหันมา แล้วก็พบว่า เซฮุนเดินตามหลังมาติดๆ

''เหวอ นายมีอะไรเนี่ย ทำไมต้องลากฉันไปด้วย''

เซฮุนกำลังลากจงอินไปยังที่ๆสามารถคุยกันได้สะดวก

''นายไปทำอะไรให้เพื่อนนาย?''

เซฮุนถามไปพร้อมกับทำท่าทีไม่พอใจ

''แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายเล่าเซฮุน?''

จงอินถามคำถามนี้ไปก่อนเซฮุนเปลี่ยนสีหน้าแล้วก็ถามอีก

''เออน่าถึงจะไม่เกี่ยวกับฉันก็เหอะแต่เราก็เป็นลูกผู้ชายหัวอกเดียวกันนะ''

เซฮุนตอบแล้วทำท่าเหมือนจะท้าทายตัวเอง

''เฮ้อออ.....''

จงอินถอนหายใจสักระยะแล้วก็ยอมบอกเซฮุนว่า

''เพื่อนฉันคนเมื่อกี้เขามาสารภาพรักฉัน''

เซฮุนถึงกับชะงัก ทำหน้าเหมือนกับว่าในโลกนี้มีชายรักชายด้วยเหรอเนี่ย

''อะ...เอ่อ...ฉันขอโทษ''

เซฮุนรู้สึกผิดทีไปถามเรื่องแบบนั้น เซฮุนนึกว่าจงอินไปแกล้งเพื่อนเขาเองซะอีก

''และฉัน....ก็ปฏิเสธเขาไป''

เซฮุนเริ่มไม่เหลือความเห็นใจเมื่อสักครู่แล้วถามกลับไปว่า

''ทำไมนายไม่รับรักเขาล่ะเขาอาจจะแอบชอบนายมานานแล้วก็ได้นะ?''

จงอินหันมามองหน้าเซฮุนแล้วก็พูดว่า

''ฉันว่าฉันมีคนที่ชอบแล้วล่ะ''

เซฮุนหน้าแดงนิดๆ แล้วก็ตอบกลับไปว่า

''คนๆนั้นคงจะโชคดีมากเลยเนอะที่มีแฟนหล่อๆอย่างนาย''

จงอินตอบกลับไปว่า

''ถ้าคนนั้นไมใช่ผู้หญิงล่ะ?''

เซฮุนหน้าแดงกว่าเดิมแล้วก็ตอบกลับไปว่า

''อย่าบอกนะว่านายเป็นเกย์อย่างที่นายเคยพูดตอนชั้นเรียนน่ะ?''

จงอินมีท่าทีดีใจแล้วก็ซักถามไปว่า

''ฟังด้วยหรอ?''

จงอินยิ้มให้เซฮุน

''เออน่า.....''

เซฮุนพูดพร้อมกับกำลังเดินกลับไป

''เฮ้ เซฮุน''

จงอินเรียก

''หืม?''

เซฮุนตอบรับขำเรียกของจงอิน

''ขอเบอร์หน่อยดิ''

เซฮุนตกใจ

''เออๆ อ่ะนี่เบอร์ชั้นนะมีอะไรก็โทรมาได้''

เซฮุนเดินกลับไปอีกครั้ง

''เอ่อ.....เซฮุน''

จงอินเรียกอีกครั้ง

''อะไรอีกเล่าาาา....''

เซฮุนเริ่มรำคาญ

''เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ ต่อไปนี้ฉันขอกลับบ้านด้วยคนนะ''

เซฮุนยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า

''ได้เลยเพื่อนจงอิน''

 

ทั้งคู่เดินกลับบ้านด้วยกันตั้งแต่นั้นมา