I keep you safe บอดี้การ์ดหน้าใสขโมยหัวใจนายซุปตาร

     
     หลังจากที่ฉันออกจากห้องประชุมมา  ก็ไปที่บอร์ดประกาศรายชื่อเพื่อดูว่า
ยัยฟางกับยัยเฟย์ชนะการแข่งตกแต่งสถานที่กับออกแบบเสื้อผ้าหรือเปล่า  แต่ฉันก็ไม่กังวลหรอกนะ  เพราะยัยสองคนนี้ชนะมาทุกเวทีอยู่แล้ว
           
ผู้ชนะการตกแต่งสถานที่
            นางสาว ธนันต์ธรญ์  นีระสิงห์ 
            ผู้ชนะการออกแบบเสื้อผ้า
            นางสาว พรปวีณ์  นีระสิงห์
 
            นั่นไง   ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องกังวล ยัยสองคนนี้ชนะใสๆอยู่แล้ว
            “ฮัลโหล  ตอนนี้แกอยู่ไหนเนี่ย  แล้วยัยฟางอยู่กับแกป่ะ”  ฉันโทรหายัยเฟย์
            “อยู่ด้วยกันเนี่ยแหละ  เดินดูของที่ห้างใกล้บริษัทอ่ะ  มีอะไรเหรอ”
            “แกมาหาฉันที่ร้าน Morning Night  Coffee หน่อยสิ มีเรื่องจะคุยด้วย  อีก 10 นาทีเจอกันนะ”  พูดจบฉันก็เดินไปที่ร้าน Morning Night Coffee  ทันที
 
ร้าน Morning Night Coffee
            “รับอะไรดีค่ะ” พนักงานสาวหน้าตาน่ารักไว้หน้าม้า  มัดแกละ  แต่งหน้านิดหน่อย  บวกเสื้อเชิ้ตขาวกระโปรงดำสวมผ้ากันเปื้อนทับ ที่อกข้างซ้ายมีอักษรย่อ MN ของร้าน  ทำให้ดูเรียบหรูโดยไม่ต้องใส่อะไรมาก  ถามฉันด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส
            “ขอเป็นชานมเย็นแล้วกันค่ะ”
            “ค่ะ  รอสักครู่นะคะ”
            ฉันนั่งมองบรรยายกาศของร้านที่เป็นแบบเรียบหรู  เน้นโทนสีขาวดำ  พนังร้านตกแต่งด้วยกระเบื้องสีขาวดำสลับกันเป็นลายตารางหมากรุก  โดยมุมต่างๆของร้านจะจัดเป็นมุมสีขาวและมุมสีดำ  เพื่อให้ลูกค้าได้เลือกนั่งตามใจชอบ
            “ชานมเย็นที่สั่งได้แล้วค่ะ”  เสียงของพนักงานสาวดึงฉันกลับมาจากการดูบรรยากาศของร้าน
            “ขอบคุณค่ะ”
            “ยัยแก้ว!!!!  สั่งไม่รอกันเลยนะ  เลี้ยงเลย  น้องจ๊ะ ขอชามะนาวกับนมเย็นอย่างละแก้วจ๊ะ” ยัยเฟย์เดินเข้ามาในร้านพร้อมเสียงที่ดังลั่นที่ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นใคร
            “ได้ไง  ฉันนัดแกเอาไว้ 10 นาที  แต่แกมา 10นาที 10วิ ช้าไปตั้ง 10วิ เพราะงั้นจ่ายเองเถอะย่ะ”  ฉันพูดพร้อมทำหน้าเยาะเย้ยเต็มที แกชนะฉันไม่ได้หรอก  ยัยเฟย์ 555+
            “ชิ  แค่ 10 วิเอง  จ่ายเองก็ได้ย่ะ  ว่าแต่แกเรียกพวกฉันมาที่นี่มีอะไรเหรอ”
            “เราจะต้องไปอยู่บ้านของพวก 2 high อะ”
            “ว่าไงนะ!!!!” ฉันสะดุ้งสุดตัว  ก็อยู่ดีๆยัยฟางก็ร้องออกมาเสียงดังเลยอะ
            “เป็นอะไรของแกยัยฟาง  อยู่ดีๆก็ร้องซะดังเลย  ตกใจหมด!!!” ฉันพูดพลางหันไปมองฟางที่ตอนนี้หน้านี้หน้าซีดเป็นไก่ต้มเรียบร้อยแล้ว
            “เป็นอะไรไปพี่ฟาง  หน้าซีดเชียว” เฟย์ถาม พร้อมกับอังหน้าผากฟางด้วยความเป็นห่วง
            “มะ...ไม่  ไม่เป็นไร  แค่ไม่คิดว่าต้องไปพักบ้านพวกนั้นด้วย”
            “ไม่เห็นเป็นไรเลย  เราจะได้ทำงานได้สะดวกด้วยไม่ต้องไปๆกลับๆ” ฉันบอกให้ฟางสบายใจ  “แล้วฉันก็ตอบตกลงไปแล้วด้วย  เอาน่า  พวกนั้นทำอะไรแกไม่ได้หรอก  แต่ถึงจะทำได้  ชิ้นส่วนในร่างกายพวกนั้นคงจะหายไปสักชิ้น 2 ชิ้นแน่ๆ”
            “มากไปแล้วนะย่ะ  ฉันยังโหดไม่ได้ครึ่งหนึ่งของแกเลยด้วยซ้ำ” ฟางพูดออกมายิ้มๆ  ยิ้มได้อย่างนี้คงไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วล่ะ
            “555+ จริงของพี่ฟาง  แกอะโหดกว่าพวกฉันเป็นร้อยเท่าไม่สิ หมื่นเท่าเลย  55+”  ยัยเฟย์พูดพลางเอามือกุมท้องตัวเอง  ดี  หัวเราะให้ตายไปเลยยัยเพื่อนบ้า  ชิ
            “อิอิ  งั้นฉันกับเฟย์ขอไปจัดกระเป๋าที่บ้านก่อนนะ  แล้วเราจะเจอกันที่ไหนอะ”    
            “บ้านฉันก็แล้วกัน  ยังไงฉันก็ต้องกลับบ้านไปบอกยัยน้องตัวแสบให้เฝ้าบ้านด้วย”
            “สรุปน้องแกเนี่ยคนหรือหมากันแน่”  ยัยเฟย์ถามด้วนหน้าตาสงสัย+หน้าอึน+หน้าขำอีกที
            “ทั้งสองอย่างย่ะ”
 
บ้านศิริมงคลสกุล
            ฉันมาถึงบ้านที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายสไตล์วิลเทิจสีขาวสองชั้นหน้าบ้านก็รั้วสีขาวมีสนามหญ้าและศาลาเล็กๆสีขาวหน้าบ้านเอาไว้สำหรับอ่านหนังสือ นั่งเล่นส่วน มากจะเป็นยัยน้องสาวของฉันมานั่งอ่านนิยายแล้วก็บ้าอยู่คนเดียวอะนะ(ไม่ได้บ้ามันเป็นฟินลิงค์ตั้งหาก//น้ำ)ตอนเช้าจะหอมกลิ่นดอกไม้มากเลยนะฉันไม่ได้ปลูกหรอก        แม่ฉันปลุกไว้น่ะแต่ตอนนี้ไปทำธุรกิจอยู่ที่อเมริกากับพ่อฉันก็เลยต้องอยู่กับยัยน้องตัวแสบสองคน
            “อันยองฮาเซโย  พี่แก้ว”  ฉันเดินเข้ามาในบ้านได้ 2 ก้าว  ก็มีเสียงประหลาดลอยเข้าหู  พูดอย่างนี้มีคนเดียวในบ้าน  ยัยน้ำแน่นอน
            “เลิกพูดไทยคำเกาหลีคำเถอะ  พี่เป็นคนไทย ฟังไม่รู้เรื่อง” ฉันพูดพร้อมกับหันไปหายัยน้องสาวตัวแสบ
            “โธ่  พี่แก้วอะ  ก็มันเป็นสไตล์ของน้ำนินา” ยัยน้ำพูดพร้อมทำหน้าบึ้งๆ  วันนี้ยัยน้ำแต่งตัวด้วยเสื้อแขนยาว(ไม่ร้อนหรือไงฟะ)  กับกางเกงขาสั้น  ไว้หน้าม้าปัดข้าง ปล่อยด้านข้างยาวซึ่งก็รับได้ดีกับผมยาวดัดเป็นเกลียวที่รวบเป็นหางม้า
            อ๋อ  ลืมแนะนำไป  ยัยน้ำ  หรือ น้ำใจ  เป็นน้องสาวของฉันเอง  นิสัยออกจะแก่นแก้ว  อยู่นิ่งๆไม่ได้เหมือนลิง(แรงอ่ะ//น้ำ) แถมบ้าเกาหลีแบบสุดๆ  โดยเฉพาะนิชคุณ  บ่นเช้าบ่นเย็น ว่าน่ารักอย่างนี้ น่ารักอย่างนั้น  ในห้องมีแต่รูปนิชคุณเต็มไปหมด  แล้วก็ชอบพูดแบบเกาหลีคำไทยคำ  ซึ่งถ้าฉันจับไปปล่อยที่เกาหลีคงจะไม่อดตายแน่ๆ  อ่อ  แล้วก็บ้าซีรีย์เกาหลีสุดๆ  รู้จักทุกเรื่อง  ถามอะไรตอบได้หมด(คนนะไม่ใช่อับดุล//น้ำ)
            “ว่าแต่กลับบ้านมาอย่างนี้  จะไปค้างที่อื่นอีกแล้วสินะ” ยัยน้ำพูดพร้อมส่งสายตาจับผิดมาให้
            “รู้ได้ไง”
            “ก็พี่กลับบ้านมาทีไร จะหายไปเป็นเดือนๆทุกที  คราวนี้ค้างที่ไหนอะ”อธิบายซะยาวเลย
            “แสนรู้จริงๆเลย น้องฉัน  ไปบ้านเจ้านายที่พี่ตามสืบอยู่อะ” แอบด่านิดหนึ่งเพื่อความสะใจ
            “คนไม่ใช่หมา  ว่าแต่พี่แก้วววววว” ยัยน้ำทำเสียงหวานพร้อมถลาเข้ามากอดแขนฉัน  ทำเสียงอย่างนี้มีจุดประสงค์ชัวร์  “พี่แก้วให้น้ำไปด้วยนะ  รับรองน้ำไม่ทำให้เสียงานหรอก” ยัยน้ำพูดพร้อมส่งสายตาวิ๊งๆมาให้
            “ไม่ได้  น้ำก็รู้นิ ว่างานของพี่มันอันตราย”
            “พี่แก้วก็รู้อะว่าน้ำเรียนศิลปะป้องกันตัวมาเหมือนกัน  ไม่เป็นไรหรอกน้า”
            “ยังไงก็ไม่ได้” ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง
            “พี่แก้วอะ   ใจร้าย”  ยัยน้ำพูดพร้อมกันวิ่งขึ้นห้องของตัวเองแล้วปิดประตูเสียงดัง
 
30นาทีผ่านไป
            ตอนนี้กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกหลังจากที่จัดกระเป๋าแล้วเรียบร้อย ตลอดเวลาที่จัดกระเป๋าฉันไม่เห็นยัยน้องตัวแสบออกจากห้องเลยแม้แต่ก้าวเดียว  ท่าทางจะงอนจริงแหะ 
            “ยัยแก้ว  พวกฉันมาแล้ว”  ยังคงคอนเซปต์เสียงมาก่อนตัวได้คงเส้นคงวาดีจริงๆ  ยัยเฟย์พูดพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องรับแขกกับยัยฟางที่เดินตามมาติดๆ
            “แล้วเราจะไปกันยังไงอะ”  ยัยฟางถาม  พลางเอียงคอสงสัย  ยัยนี้ทำอะไรก็น่ารักไปหมดจริงๆแหะ
            “ก็ไปรถฉันไง  สะดวกดีออก  ส่วนรถของพวกแกจอดไว้นี้แหละ  ไม่หายหรอก  รับประกันร้อยเปอร์เซ็น”
            “แหงล่ะ  ถ้าขโมยขึ้นบ้านแกมีหวังได้เฝ้ายมบาลแน่”  ยัง  ยังไม่เลิกกัดอีก  ยัยเฟย์  เดี๋ยวโดดงับคอเลยนิ  (ไม่ต้องกระโดดแล้วมั้งยัยบ้า  สูงซะขนาดนี้//เฟย์)
            ที่ยัยเฟย์พูดอย่างนั้นก็เพราะว่ามันเคยมีเหตุการณ์ขโมยขึ้นบ้านฉันมาก่อนน่ะสิ  ตอนนั้นพวกมันกำลังขนของกันอยู่  ฉันเข้าไปเจอพอดี  มันคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิง(แล้วแกไม่ใช่ผู้หญิงเหรอ//เฟย์) (ผู้หญิงย่ะ  ฉันหมายถึงผู้หญิงตัวเล็ก สู้ไม่เป็น//แก้ว) (ถ้าแกตัวเล็ก พี่ฟางไม่เรียกว่าตัวกระจิ๋วเลยเหรอ//เฟย์)(ยัยเฟย์!!!!//ฟาง) (โทษค่า  พี่ฟาง//เฟย์) โอ๊ย  ปวดหัวกับยัยเฟย์จริงๆ กวนตลอดเวลาเลย  เอาล่ะ  ต่อนะ มันคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงสู้ไม่เป็นเลยเอามีดออกมาจะแทงฉัน  แต่หารู้ไม่ว่า  ฉันน่ะแชมญ์ศิลปะป้องกันตัวเชียวนะ  ทุกอย่างที่เรียกว่าเป็นศิลปะป้องกันตัวฉันชนะมาหมดแล้ว  เลยจัดการซะสลบคาที  จนตอนนี้เป็นเจ้าชายนิทรายังไม่ตื่นเลย
            “โอเค  งั้นพวกฉันเอากระเป๋าไปไว้รถแกก่อนนะ” ยัยฟางพูด พลางเดินออกไปกับเฟย์
            “เดี๋ยวฉันไปช่วย”  ฉันรีบปิดทีวี เพื่อลดโลกร้อน  แล้วออกไปทันที
            “เออ  ตั้งแต่มาฉันยังไม่เห็นน้องแกเลยอะ  ไม่อยู่เหรอ”  ยัยฟางถามฉันหลังจากขนกระเป๋าเสร็จแล้ว
            “อ๋อ  อยู่ แต่ยัยน้ำมันงอนที่ฉันไม่ยอมให้ไปด้วย  เลยไม่ยอมออกจากห้องอะ”
            “แล้วแบบนี้น้ำจะไม่เป็นไรเหรอ”  ฟางถามอย่างเป็นห่วง
            “ไม่ต้องห่วงหรอกนา  น้องฉันมันพวกโกรธง่ายหายเร็ว  แล้วยัยน้ำก็อยู่บ้านคนเดียวได้สบายมากอยู่แล้ว  ว่าง่ายๆคือมันถึกนั่นแหละ”
            “พูดได้ไม่ดูตัวเองเลยนะ  ถึกกว่าน้องตั้งเยอะ”  ยัยเฟย์พูดพร้อมกับทำหน้าเอือมๆ
            “หลอกด่าปะเนี้ย  เดี๋ยวเถอะ”ฉันพูดพร้อมเอาแขนเสื้อขึ้นเหมือนจะหาเรื่อง
            “ฉันว่าเรารีบไปกันดีกว่านะ  เดี๋ยวมันจะมืดซะก่อน”  ยัยฟางมาห้ามฉันกับยัยเฟย์ที่กำลังจะกัดกัน  ในอีกไม่ช้า
            “งั้นรีบขึ้นรถกันดีกว่า”  ฉันพูดพร้อมกับเดินไปนั่งที่ฝั่งคนขับ  ยัยฟางกับยัยเฟย์นั่งด้านหลังคนขับ  แล้วฉันก็ขับรถออกไป
 
 
            “ซ้ายเลยยัยแก้ว”
            “แต่ในแผนที่บอกว่าต้องตรงไปก่อนนะ”          
            “พี่ฟาง  เราตรงมามากพอแล้ว  เราต้องเลี้ยวแล้ว”
            “แต่พี่ว่ามันยังไม่ถึงนะ”
            “แต่เฟย์ว่า......”
            “โอ๊ยยยยยยยยย   นี่ตกลงกันให้ได้ก่อนมั้ย  ว่าจะให้ไปทางไหนอ่ะ”  ฉันเบรกรถอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด  ก่อนจะหันไปพูดกับยัย 2 พี่น้องตระกูลฟ.ฟัน
             “แก้ว  แกก็ดูสิ  คนที่เขียนแผนที่ให้แกเนี่ย  ไม่เคยเรียนภูมิศาสตร์มาหรือไง  เขียนได้ห่วยมากอ่ะ”  ยัยเฟย์พูดพร้อมกับยื่นแผนที่มาให้ดู
             Oh  My  God  เป็นแผนที่ที่เขียนได้แย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย   วาดถนนตัดไปตัดมาดูแล้วปวดหัวสุดๆ
             “จริงของแก  สงสัยไอ้ผู้จัดการหน้ายาวนั้นคงจะไม่เคยเรียนภูมิศาสตร์มาจริงๆแหะ  ให้ตายสิแถวนี้ไม่มีบ้านคนให้ถามซะด้วยสิ”
             “ฉันว่าเราลองขับรถไปเรื่อยๆมั้ย  เผื่อจะเจอคนให้ถาม”  ฟางเสนอขึ้นมา
             “ก็ดีนะ  อยู่ตรงนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์”  เฟย์พูดพร้อมกับพยักหน้าเห็นด้วย
             “โอเค  ไปกันเลย”
 
             “หยุดทำไมอ่ะแก้ว  แถวนี้ยังไม่มีคนให้เราถามทางเลยนะ”  ฟางถาม
             “ฉันไม่ได้อยากหยุดซะหน่อย   มันหยุดของมันเอง”  ตอนนั้นเองที่ฉันเห็นควันขโมงที่ออกมาจากกระโปรงรถ
             “โอ๊ยยยยยยย  ไม่นะ  อย่ามาเสียตรงนี้”  ยัยเฟย์พร้อมกับที่พวกเราลงมาจากรถ  4 คน  ห๋า!!!!!  เดี๋ยว   4 คนเหรอ เรามากัน 3 คนไม่ใช่เหรอ  แล้วใครคือคนที่  4  ล่ะ
             “เฟย์  ฟาง”
             “อะไรเหรอ  หน้าซีดเชียว”  ฟางถามอย่างเป็นห่วง
              “ตอนออกจากบ้าน  เรามากันกี่คน”
             “3  คนน่ะสิ  ถามได้”  เฟย์ตอบกวนๆ
             “งั้นทำไมฉันเห็นลงจากรถมา  4  คนอ่ะ”
             “ว่าไงนะ!!!!!”  เฟย์ถามหน้าตาตื่น
             “อย่าพูดอย่างนี้สิแก้ว  ฉันกลัวนะ”  ฟางแทบจะพุ่งมากอดฉันด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะทำได้เลยที่เดียว
             “กะ...แก...แกไปดูสิแก้ว  ว่าใครอ่ะ”  เฟย์พูดพร้อมผลักฉันไปข้างหน้า         ห่วงเพื่อนมากเลยเนอะ
             “เฮ้ย!!!  ฉะ..ฉันก็กลัวนะ”  ฉันหันไปพูดกับเฟย์ฟาง
             อยู่ๆร่างที่  4  ที่ฉันเห็นก็วิ่งมากอดฉันจากข้างหลัง
             “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”  ยัย  2  พี่น้องร้องอย่างกับหมูโดนเชียด
             “กรี๊ดดดด   ผีเหรอพี่แก้ว  อ๊ากกกก  น้ำกลัวผี”  ผีที่อยู่ข้างหลังฉันบอก เดี๋ยว!!!  น้ำเหรอ  ผีพูดว่าน้ำใช่ป่ะ
             “ยัยน้ำ!!!”  ฉันหันหลังกลับไปดูก็พบว่าเป็นยัยน้ำ  น้องสาวตัวแสบของฉันเอง  “มาทำอะไรที่นี่”
             “น้ำเองเหรอ  อย่าทำแบบนี้อีกนะ  พวกพี่ตกใจหมด”  เฟย์พูดพร้อมถอนหายใจดังเฮือก
             “ขอโทษค่ะ  ก็น้ำอยากมาด้วยนิ  แอบอยู่ตั้งนาน  ว่าแต่..แถวนี้มันคุ้นๆนะค่ะ”  ยัยน้ำพูดพลางหันไปมองรอบๆ
             “ไม่เห็นจะคุ้นเลย  พวกพี่กำลังหลงทางอยู่อ่ะ  แถมรถก็ยังมาเสียอีก”  ฟางพูด
             “นี่มันทางไปบ้านเพื่อนน้ำนิ”  น้ำพูดพร้อมทำท่าคิดออกแล้ว  น่ารักตายล่ะ
             “เพื่อนน้ำเหรอ   งั้นเราไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนน้ำดีกว่า”  เฟย์เสนอขึ้นมา
             “ไม่นึกเลยนะเนี่ย   ว่าน้ำจะมีเพื่อนกับเขาด้วยอ่ะแถมยังอยู่แถวๆนี้อีก”  ฉันหลอกด่ายัยน้ำไปนิดนึ่งเพื่อความสะใจ
             “น้ำก็มีมนุษยสัมพันธ์นะ  พูดอย่างนี้เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะหรอก  เชอะ”  ยัยน้ำพูดพร้อมทำท่าสะบัดบ็อบ  โอ๊ย...ฉันไม่ใช่พระเอกเกาหลีของแกนะ   ที่นางเองงอนแล้วพระเอกจะต้องตามง้ออ่ะ  เดี๋ยวแม่ถีบซะหรอก
             “โอ๋ๆๆ  น้ำแสนรู้  น้ำแสนดี  ช่วยพี่หน่อยเถอะนะ  เดี๋ยวซื้อแพ็ดดีกรีให้กินนะ”  ง้อซะหน่อย  เดี๋ยวมันไม่ช่วย
             “นี่ง้อใช่มั้ย  ชิ  รีบไปบ้านเพื่อนน้ำดีกว่า  เดี๋ยวมันจะมืดซะก่อน  ตามน้ำมาเลยค่ะ”พูดเสร็จก็รีบเดินออกไปไม่รอกันเลย  ฉันรีบหยิบของที่จำเป็นจากรถแล้วรีบตามไปทันที  ชีวิตฉันมีแต่หมานำทาง  5555  นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาเลยแหะ  อิอิ (เพลงบอกอายุมากอ่ะ//ไรเตอร์) (แล้วใครเป็นคนแต่งอ่ะ//แก้ว) (ฉัน  แล้วฉันก็กำลังจะแต่งให้คนอื่นเป็นนางเอกแทนคนบางคน//ไรเตอร์) (เค้าขอโทษนะตะเอง//แก้วส่งสายตาวิ๊งๆ) (พอแล้วย่ะ  ขนลุก//ไรเตอร์) (55555//แก้ว)

มาแล้ววววววน๊าาาาาคิดถึงทุกจังพอดีฝนตก ฟ้าร้อง เน็ตพังและบลาๆๆๆๆ อ๊ากกกก!!!ที่ทำให้ไรท์ไม่สามารถอัพนิยายได้แต่ตอนนี้มาอัพแล้วน๊าคะ^^ตอนนี้อาจจะยาวสักหน่อย(เอาความจริงไม่รู้จะจบตอนยังไง แหะๆ)เอาแล้วสิสาวๆหลงทางชะแล้วสิ ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ5555แก้วใจมีน้องสาวด้วยไม่รู้มาได้ไงเอาเป็นว่าติดตามนะคะแล้วสาวๆจะตามหาบ้านหนุ่มๆเจอไหม????ลุ้นนะตอนตอนต่อไป พูดเยอะแล้วไปล่ะนะเจอกันตอนหน้าค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณทุกเม้น ทุกกำลังใจนะคะ