รักนะนายซุปตาร์

โทโมะ:ก็เลยทำ
แก้ว:ค่ะ แต่ที่ฉันทำเพราะว่าฉันอยากเห็นคุณกลับมาเป็นเคโอติกอีกครั้งนะคะถ้าเป็นไปได้ฉันอยากให้คุณกับเพื่อนๆคุณกลับไปร้องเพลงเล่นคอนเสิร์ตอีกครั้งนะคะ
โทโมะ:พูดอย่างกับเป็นแฟนคลับฉันงั้นแหละ
แก้ว:ก็...
เขื่อน:มาแล้ว รอนานมั้ย
โทโมะ:นานมาก
จองเบ:สวัสดีทุกคน
เคนตะ:หวัดดี ไม่เจอกันนาน
โทโมะ:นึกว่าจะไม่มากันซะละ
ป๊อปปี้:เดี๋ยวฉํนกับเขื่อนไปทำกับข้าวก่อนนะเว้ยคุยกันไปก่อน
โทโมะ:ได้ๆ
จองเบ:แล้วนี่แฟนใหม่แกหรอ
เคนตะ:นั่นดิไม่เคยเห็นเลย
โทโมะ:ไม่ใช่เว้ย
แก้ว:คือฉันชื่อแก้วค่ะมาจากสัมนักพิมพ์ทีเคค่ะไม่ใช่แฟนคุณโทโมะ
เคนตะ:ครับ
จองเบ:เออโทโมะเรื่องกลับไปร้องเพลงว่าไงวะเหลือแกคนเดียวนะเว้ย
โทโมะ:ยังไม่ได้ตัดสินใจ
แก้ว:กลับไปร้องเพลงหรอค่ะ
เคนตะ:ครับ
แก้ว:หมายถึงกลับไปเป็นเคโอติกหรอค่ะ
จองเบ:ครับ
แก้ว:คุณโทโมะค่ะ
โทโมะ:อะไร
แก้ว:ฉันอยากเห็นคุณบนเวทีอีกครั้งนะคะ
จองเบ:น้องพูดเหมือนแฟนคลับพวกเราเลยนะครับ
แก้ว:ป่าวค่ะ ไม่ใช่แฟนคลับ
เคนตะ:ไม่ใช่จริงๆหรอ
แก้ว:ฉันแค่คิดว่าแฟนคลับคุณหน้าจะคิดแบบนี้
โทโมะ:ขอเวลาอีกนิด
ป๊อปปี้:คุยอะไรกันอยู่วะมากินข้าวกันเถอะ
เขื่อน:มาเร็วๆ
ทั้งหกคนนั่งกินข้าวกันและพูดคุยกันอย่างมีความสุขแก้วเอาแต่นั่งมองโทโมะภาวนาให้เขาตัดสินใจกลับไปร้องเพลงอีกครั้ง
จองเบ:ฉันกับเคนตะกลับก่อนนะเว้ยไว้เจอกัน
ป๊อปปี้:ฉันกับเขื่อนก้ขอตัวเหมือนกันเย็นมากแล้ว
โทโมะ:ไว้เจอกันใหม่
เขื่อน:ไปนะ
ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านหมดแล้วฉันก็เดินกับเลยแล้วกัน
โทโมะ:จะไปไหน(จับแขนแก้วไว้)
แก้ว:กลับบ้านค่ะ
โทโมะ:เดี๋ยวฉันไปส่งเย็นแล้วมันอันตราย
แก้ว:ไม่เป็นไรค่ะฉันชินแล้ว
โทโมะ:ก็บอกว่าจะไปส่งไงรอตรงนี้นะเดี๋ยวฉันไปเอารถมา
โทโมะรีบเดินไปเอารถมาจอดตรงแก้ว
โทโมะ:ขึ้นมาสิ
แก้ว:ค่ะ
โทโมะ:บ้านเธออยู่ใน
แก้ว:อยู่ตรงxxxxค่ะ
โทโมะ:มาไกลนะ
แก้ว:ก็เพื่องานฉันทำได้ค่ะ
โทโมะขับรถไปส่งแก้วระหว่างมางมีแต่ความเงียบ
แก้ว:จอดข้างหน้าเลยค่ะ
โทโมะ:ถึงแล้วหรอ
แก้ว:ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่งเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปหาคุณนะคะ
แก้วเดินลงจากรถแล้วยืนรอดูโทโมะขับรถออกไปหลังจากโทโมะขับไปพ้นสายตาแล้วแก้วจึงเข้าไปบ้านไป