รักนะนายซุปตาร์

ก๊อกๆๆ
แก้ว:บ.กคะขอเข้าไปนะคะ
บ.ก:เข้ามาสิ
แก้ว:นี่ค่ะงานทั้งหมด
บ.กมองหน้าแก้วแล้วถอนหายใจ
บ.ก:เฮ้อ ฉันไม่อยากจะรับเลย
แก้ว:รับเถอะค่ะ
บ.ก:จะไปแล้วน่ะสิ
แก้ว:ก็ยังหรอกค่ะอาทิตย์หน้าโน่น
บ.ก:แล้วจะเข้ามาสำนักพิมพ์อีกมั้ยเนี่ย
แก้ว:คงไม่หรอกค่ะ
บ.ก:แล้วบอกคนอื่นหรือยังว่าจะไป
แก้ว:ก็บอกแล้วแหละค่ะ
บ.ก:แล้วคุณโทโมะล่ะบอกเขาหรือยัง
แก้ว:เอ่อ...ยังค่ะ
บ.ก:เห็นเฟย์ฟางบอกว่าเขามาโวยวายหาเธอที่นี่มันยังไง
แก้ว:อะไรยังไงหรอคะ
บ.ก:สถานะของเธอทั้งสองคนมันยังไง
แก้ว:เพื่อนร่วมงานไงคะงานจบทุกอย่างก็จบ
บ.ก:อืม...ไม่รู้จะพูดยังไง พวกเธอจะหลอกตัวเองกันทำไม
แก้ว:.....
บ.ก:เป็นแบบนี้นี่ไม่ใช่เธอเลยนะ
แก้ว:.............
บ.ก:จริงๆฉันรู้นะว่าเธอเข้ามาทำงานในสำนักพิมพ์เพราะอะไรแต่เธอไม่อยากให้ฉันรู้ฉันก็จะไม่ถามฉันเลยไม่พูด 
แก้ว:เอ่อ....ขอโทษนะคะบ.ก
บ.ก:เหนื่อยหรือยังที่ทำเพื่อคนอื่น
แก้ว:........
บ.ก:ลองทำเพื่อหัวใจตัวเองบ้าง ไม่ต้องคิดว่าเขาเป็นใครเราเป็นใครลองพูดมันออกไป
แก้ว:แก้วว่าแก้วไปก่อนนะคะนัดเพื่อนไว้
บ.ก:แก้ว 
แก้ว:คะ
บ.ก:โชคดีนะ
แก้ว:ค่ะบ.ก
แก้วยิ้มให้บ.กแล้วเดินออกไป
 
หน้าสำนักพิมพ์
แก้ว:กายรอนานมั้ย
กาย:ไม่ๆเพิ่งมาถึง
แก้ว:เราจะไปไหนกันดีอะ
กาย:กายว่าไปนั่งกินข้าชิวๆดีกว่า
แก้ว:ได้ๆ
แก้วนั่งรถไปกินข้าวกับกายแล้วนั่งรถชมรอบเมือง
กาย:แก้ว
แก้ว:ว่าไง
กาย:แก้วอยากไปอเมริกาหรือป่าว
แก้ว:ทำไมถามแบบนี้ล่ะ
กาย:ก็แค่ถามดูถ้าไม่อยากไปกายจะกลับไปก่อนแล้วคุยกับเคทให้แก้วพร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับ
แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกกายกายอุตส่ามารับแก้วกลับพร้อมกายก็ได้
กาย:ยูแน่ใจนะว่าจะไม่เสียใจ
แก้ว:...........
 
ด้านโทโมะ
เขื่อน:โทโมะแก้วหายไปไหนวะช่วงนี้ไม่เห็นหน้าเลย
โทโมะ:คงเคลียงานที่บริษัทมั้ง
ป๊อปปี้:หายเงียไปเลยเนอะแล้วแบบนี้เขาจะะไปดูคอนเสิร์ตเราหรือป่าววะ
โทโมะ:.........
นั่นสิหายไปเลยนะไม่เจอมายหลายวันเลย
ป๊อปปี้:โทโมะเป็นไรวะเงียบทำไม
โทโมะ:ป่าว
เขื่อน:เป็นไรหรือป่าววะ
โทโมะ:ไม่ได้เป็นไรซ้อมเหอะอาทิตย์หน้าเหลืออีกแค่สองสามวันเองนะ
ป๊อปปี้:.............
ป๊อปปี้มองเพื่อนของตนเองแล้วยืนเงียบ
ป๊อปปี้:แกไม่รู้หรอว่าแก้วจะไปอเมริกา (พูดคนเดียวไม่มีใครไดยิน)