รักนะนายซุปตาร์

ก๊อกๆๆ

แก้ว:บ.กคะขอเข้าไปนะคะ

บ.ก:เข้ามาสิ

แก้ว:นี่ค่ะงานทั้งหมด

บ.กมองหน้าแก้วแล้วถอนหายใจ

บ.ก:เฮ้อ ฉันไม่อยากจะรับเลย

แก้ว:รับเถอะค่ะ

บ.ก:จะไปแล้วน่ะสิ

แก้ว:ก็ยังหรอกค่ะอาทิตย์หน้าโน่น

บ.ก:แล้วจะเข้ามาสำนักพิมพ์อีกมั้ยเนี่ย

แก้ว:คงไม่หรอกค่ะ

บ.ก:แล้วบอกคนอื่นหรือยังว่าจะไป

แก้ว:ก็บอกแล้วแหละค่ะ

บ.ก:แล้วคุณโทโมะล่ะบอกเขาหรือยัง

แก้ว:เอ่อ...ยังค่ะ

บ.ก:เห็นเฟย์ฟางบอกว่าเขามาโวยวายหาเธอที่นี่มันยังไง

แก้ว:อะไรยังไงหรอคะ

บ.ก:สถานะของเธอทั้งสองคนมันยังไง

แก้ว:เพื่อนร่วมงานไงคะงานจบทุกอย่างก็จบ

บ.ก:อืม...ไม่รู้จะพูดยังไง พวกเธอจะหลอกตัวเองกันทำไม

แก้ว:.....

บ.ก:เป็นแบบนี้นี่ไม่ใช่เธอเลยนะ

แก้ว:.............

บ.ก:จริงๆฉันรู้นะว่าเธอเข้ามาทำงานในสำนักพิมพ์เพราะอะไรแต่เธอไม่อยากให้ฉันรู้ฉันก็จะไม่ถามฉันเลยไม่พูด 

แก้ว:เอ่อ....ขอโทษนะคะบ.ก

บ.ก:เหนื่อยหรือยังที่ทำเพื่อคนอื่น

แก้ว:........

บ.ก:ลองทำเพื่อหัวใจตัวเองบ้าง ไม่ต้องคิดว่าเขาเป็นใครเราเป็นใครลองพูดมันออกไป

แก้ว:แก้วว่าแก้วไปก่อนนะคะนัดเพื่อนไว้

บ.ก:แก้ว 

แก้ว:คะ

บ.ก:โชคดีนะ

แก้ว:ค่ะบ.ก

แก้วยิ้มให้บ.กแล้วเดินออกไป

หน้าสำนักพิมพ์

แก้ว:กายรอนานมั้ย

กาย:ไม่ๆเพิ่งมาถึง

แก้ว:เราจะไปไหนกันดีอะ

กาย:กายว่าไปนั่งกินข้าชิวๆดีกว่า

แก้ว:ได้ๆ

แก้วนั่งรถไปกินข้าวกับกายแล้วนั่งรถชมรอบเมือง

กาย:แก้ว

แก้ว:ว่าไง

กาย:แก้วอยากไปอเมริกาหรือป่าว

แก้ว:ทำไมถามแบบนี้ล่ะ

กาย:ก็แค่ถามดูถ้าไม่อยากไปกายจะกลับไปก่อนแล้วคุยกับเคทให้แก้วพร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับ

แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกกายกายอุตส่ามารับแก้วกลับพร้อมกายก็ได้

กาย:ยูแน่ใจนะว่าจะไม่เสียใจ

แก้ว:...........

ด้านโทโมะ

เขื่อน:โทโมะแก้วหายไปไหนวะช่วงนี้ไม่เห็นหน้าเลย

โทโมะ:คงเคลียงานที่บริษัทมั้ง

ป๊อปปี้:หายเงียไปเลยเนอะแล้วแบบนี้เขาจะะไปดูคอนเสิร์ตเราหรือป่าววะ

โทโมะ:.........

นั่นสิหายไปเลยนะไม่เจอมายหลายวันเลย

ป๊อปปี้:โทโมะเป็นไรวะเงียบทำไม

โทโมะ:ป่าว

เขื่อน:เป็นไรหรือป่าววะ

โทโมะ:ไม่ได้เป็นไรซ้อมเหอะอาทิตย์หน้าเหลืออีกแค่สองสามวันเองนะ

ป๊อปปี้:.............

ป๊อปปี้มองเพื่อนของตนเองแล้วยืนเงียบ

ป๊อปปี้:แกไม่รู้หรอว่าแก้วจะไปอเมริกา (พูดคนเดียวไม่มีใครไดยิน)